Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-391/14-4/SM
z 15 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-391/14-2/SM z dnia 2 czerwca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi na rzecz kontrahenta z Serbii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi na rzecz kontrahenta z Serbii.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. w dniu 5 czerwca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

O. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub O.) prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży produktów gazowych i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W strukturze Spółki funkcjonuje siedem terminali gazu płynnego, z których towar dystrybuowany jest do Klientów. Celem zapewnienia optymalnego wykorzystania jednego z terminali, Spółka rozszerzyła zakres działalności o usługę przeładunku. Wspomniana usługa możliwa jest do zrealizowania w jednym z terminali i polega na przepompowaniu gazu płynnego z cystern kolejowych szerokotorowych do cystern normalnotorowych.

Usługę powyższą Spółka zrealizowała na rzecz kontrahenta z Serbii, z którym współpracuje już w związku ze sprzedażą eksportową gazu. W opisanej sytuacji jednak O. nie jest stroną transakcji zakupu i sprzedaży gazu. Wystawiona na podmiot serbski faktura dotyczy wyłącznie usługi przeładunku. Gaz, który przekroczy granicę celną UE należy do sprzedawcy białoruskiego, bądź nabywcy serbskiego, w zależności od ustaleń umownych między tymi podmiotami. Zgłoszenie procedury tranzytu w UE jest dokonywane przez podmiot serbski.

Spółka wystawiła podmiotowi serbskiemu fakturę za usługę przeładunku ze stawką VAT 23%, choć przeładunkowi nie towarzyszą żadne inne usługi.

W nawiązaniu do wezwania IPPP3/443-391/14-2/SM z dnia 2 czerwca 2014 r. Spółka poinformowała, że kontrahent z Serbii, o którym mowa w stanie faktycznym jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. podmiotem, który samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6.

Nie posiada on siedziby ani stałego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej transakcji Spółka ma prawo zafakturować Klienta z Serbii stosując mechanizm odwrotnego obciążenia „reverse charge”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasada ogólna wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określa, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.

Miejsce świadczenia usług oznacza kraj opodatkowania podatkiem VAT. Zatem w przypadku, gdy polski przedsiębiorca świadczy usługę m.in. na rzecz innego, zagranicznego przedsiębiorstwa, taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i obowiązek ten jest przeniesiony na nabywcę. Mechanizm ten nazywany jest „reverse charge” czyli odwrotnym obciążeniem.

Dla zastosowania ww. zasady ogólnej istotna jest definicja podatnika oraz to czy podmiot, dla którego dokonywana jest sprzedaż, spełnia tę definicję. Definicję zawiera art. 28a. Zgodnie z tym artykułem podatnikami są wszelkie podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą na podstawie definicji tej działalności zawartej w ustawie VAT, a także osoby prawne, które zostały zarejestrowane dla celów podatku VAT, lecz nie prowadzą działalności gospodarczej oraz inne podmioty, które prowadzą działalność lub dokonują transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług. Za podatników są zatem uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Należy zauważyć, iż w opisanym stanie faktycznym nie znajdują, w ocenie Spółki, zastosowania przepisy art. 28b ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Realizowana transakcja nie dotyczy bowiem usługi realizowanej na cele osobiste podatnika, ani też jego pracowników, nie jest związana z nieruchomością, w zakresie zdefiniowanym w art. 28e, nie jest usługą transportową, ani też usługą z zakresu kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana. Nie jest również usługą restauracyjną, cateringową, usługą krótkoterminowego wynajmu pojazdów, ani też usługą telekomunikacyjną, nadawczą radiową i telewizyjną.

Wobec powyższego wykonana usługa przeładunku podlega w ocenie Spółki jurysdykcji zasady ogólnej, określonej w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i powinna być opodatkowana w kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę. Spółka zatem winna wystawić fakturę z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Potwierdzeniem powyższego może być stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-841/10/11-S/EWW z dnia 14 lipca 2011 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
   
   
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży produktów gazowych. Spółka rozszerzyła zakres działalności o usługę przeładunku. Wspomniana usługa możliwa jest do zrealizowania w jednym z terminali i polega na przepompowaniu gazu płynnego z cystern kolejowych szerokotorowych do cystern normalnotorowych.

Usługę powyższą Spółka zrealizowała na rzecz kontrahenta z Serbii. W opisanej sytuacji Spółka nie jest stroną transakcji zakupu i sprzedaży gazu. Wystawiona na podmiot serbski faktura dotyczy wyłącznie usługi przeładunku. Kontrahent z Serbii, o którym mowa w stanie faktycznym jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. podmiotem, który samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6. Nie posiada on siedziby ani stałego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge) w opisanej sytuacji.

Z ww. przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Opisana we wniosku usługa przeładunku gazu płynnego z cystern kolejowych szerokotorowych do cystern normalnotorowych nie mieści się w żadnym z wyjątków, dla których ustawodawca przewiduje inne miejsce świadczenia.

W zaistniałej sytuacji będzie mieć zatem zastosowanie art. 28b ustawy, tj. miejscem świadczenia usługi będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   
2. państwa trzeciego.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Spółka w opisanej sytuacji ma zatem prawo wystawić fakturę zawierającą wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.