Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-375/14-4/ES
z 7 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest:

• nieprawidłowe w odniesieniu do odliczenia od dochodu tej części wydatków poniesionych ze środków własnych na zakup okna, płytek ściennych i folii ochronnej oraz od wydatków, od których Zainteresowany uzyskał zwrot VAT,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-375/14-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4
w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowanego nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 czerwca 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 24 czerwca 2014 r.).

W dniu 29 czerwca 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 1 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną z ustaloną znaczną grupą inwalidztwa. W 2013 r. Zainteresowany podjął decyzję o przystosowaniu łazienki do swoich potrzeb w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych. Wnioskodawca zaczął starać się o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w zakresie barier architektonicznych z tytułu zakupu elementów związanych z przystosowaniem łazienki do potrzeb osoby niepełnosprawnej. W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że modernizacja łazienki i otoczenia nastąpiła w celu ułatwienia poruszania się.

Dofinansowanie zostało przyznane Wnioskodawcy w kwocie 7 000 zł. Warunkiem uzyskania dofinansowania był wkład własny w kwocie około 2 300 zł.

Zainteresowany nadmienił, że również skorzystał z możliwości odliczenia VAT za materiały budowlane wykorzystane do modernizacji łazienki w 2013 r.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany przedstawił co następuje.

Wkład własny, który Wnioskodawca przeznaczył na modernizację łazienki chciałby odliczyć od dochodu. W 2013 r. Zainteresowany przystąpił do modernizacji łazienki i otoczenia w celu ułatwienia poruszania się osobie niepełnosprawnej.

W 2013 r. Wnioskodawca poniósł następujące wydatki (w złotych) udokumentowane fakturami VAT z tytułu modernizacji łazienki, w części bądź w całości finansowane ze środków PFRON oraz z własnych środków finansowych (z tzw. wkładu własnego) – dla osoby niepełnosprawnej. (załącznik PDF; str. 9)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć kwotę stanowiącą własne środki finansowe/wkład własny od podatku dochodowego od osób fizycznych, w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności – wkład własny będący częścią całości modernizacji łazienki i otoczenia – powinien w całości podlegać odliczeniu od podstawy naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyłączeniem kosztów dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w odniesieniu do odliczenia od dochodu tej części wydatków poniesionych ze środków własnych na zakup okna, płytek ściennych i folii ochronnej oraz od wydatków, od których Zainteresowany uzyskał zwrot VAT,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa cytowanym wyżej ust. 7a pkt 1, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (zgodnie z art. 26 ust. 7b tej ustawy).

Po myśli art. 26 ust. 7d ustawy podatkowej, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Należy w tym miejscu wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 cyt. ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Pojęcie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego, Tom I pod redakcją prof. dra Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, aby zaistniała podstawa do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

W oparciu o definicje encyklopedyczne zawarte w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991r.) oraz „Encyklopedii” PWN, „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; natomiast „rehabilitacja lecznicza” to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Zastrzec należy, że wydatki wskazane w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, które są przeznaczone na realizację celów rehabilitacyjnych lub związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych muszą z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, mającą powiązanie z niepełnosprawnością.

W sytuacji, gdy w tym samym roku podatkowym podatnik zakupił materiał budowlany uprawniający do odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z tytułu dokonanego zakupu otrzymał zwrot części wydatków stosownie do postanowień ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlega różnica pomiędzy kwotą zapłaconą za materiał budowlany (wynikającą z faktury) a kwotą otrzymanego zwrotu części wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany jest osoba niepełnosprawną z ustaloną znaczną grupą inwalidztwa. W 2013 r. Wnioskodawca przystosowywał łazienkę do swoich potrzeb (jako osoba niepełnosprawna) w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych. Zainteresowany nadmienił, że z tytułu zakupu elementów związanych z przystosowaniem łazienki do potrzeb osoby niepełnosprawnej w zakresie barier architektonicznych uzyskał dofinansowanie w wysokości 7 000 zł ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Warunkiem otrzymania dofinansowania był wkład własny w wysokości około 2 300 zł. Zainteresowany dodał, że również skorzystał już z możliwości odliczenia VAT za materiały budowlane wykorzystane do modernizacji łazienki w 2013 r.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że wydatki poniesione w 2013 r. na modernizację łazienki są udokumentowane fakturami VAT, z tym że są one w części bądź w całości finansowane ze środków PFRON oraz z własnych środków finansowych (z tzw. wkładu własnego) – dla osoby niepełnosprawnej.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na modernizację łazienki sfinansowane z własnych środków, w części dotyczącej zakupu gresu antypoślizgowego, kleju do płytek antypoślizgowych, drążka prysznicowego, zasłony prysznicowej i uchwytu spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne. Modernizacja łazienki ma niewątpliwy wpływ na sposób jej użytkowania przez osobę niepełnosprawną, natomiast płytki antypoślizgowe ułatwią poruszanie się i zagwarantują bezpieczeństwo. Odliczeniu podlegają wydatki po wyłączeniu kwoty stanowiącej zwrot VAT-u niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od dnia 1 maja 2004 r.

Natomiast wydatków poniesionych z własnych środków na zakup płytek ściennych, okna i folii ochronnej nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, bowiem nie wykazują one cech indywidualnego przeznaczenia niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością wymiana płytek ściennych i okna poprawi funkcjonalność i komfort korzystania

z łazienki. Trudno jednak doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla niepełnosprawności Wnioskodawcy, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne. Folia ochronna - natomiast - jest niezbędna do wykonania prac remontowych, jednakże nie można przypisać jej charakteru stałego.

Reasumując, stwierdzić zatem należy, że wymienione we wniosku wydatki z tytułu modernizacji łazienki stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności sfinansowane przez Wnioskodawcę wyłącznie wkładem własnym – z wyjątkiem wydatków poniesionych na zakup okna, płytek ściennych i folii ochronnej - po uwzględnieniu wysokości zwrotu VAT-u można zaliczyć do wydatków w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, wydatki te mogą korzystać z odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.