Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-222/14/MD
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 6 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania odpowiedzialności po stronie przedstawiciela bezpośredniego (w rozumieniu przepisów prawa celnego) z tytułu rozliczania (w trybie art. 33a ustawy) podatku od importu towarów w imieniu klientów (importerów) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania odpowiedzialności po stronie przedstawiciela bezpośredniego (w rozumieniu przepisów prawa celnego) z tytułu rozliczania (w trybie art. 33a ustawy) podatku od importu towarów w imieniu klientów (importerów).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

S. (dalej jako „Spółka) organizuje odprawy celne (procedura dopuszczenia towaru do obrotu) w polskich portach morskich, działając w imieniu i na rzecz klientów jako przedstawiciel bezpośredni. We wrześniu 2013 r. Spółka otrzymała pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej jako przedstawiciel bezpośredni. Klienci Spółki (importerzy) chcieliby wykorzystać możliwości, jakie daje art. 33a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy Spółka działając jako przedstawiciel bezpośredni (w rozumieniu przepisów prawa celnego), może kiedykolwiek zostać zobowiązana do uregulowania VAT od towarów w sytuacji, gdy importer (jej klient) będzie rozliczał VAT z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy i nie ureguluje należności podatkowych w wyznaczonym terminie lub Spółka nie otrzyma od niego dokumentów świadczących o zapłacie/rozliczeniu należności, tzn. nie wywiąże się z obowiązku rozliczenia VAT na zasadach określonych w art. 33a ustawy?

Zdaniem Spółki, kiedy przygotowuje zgłoszenie celne i zgłasza towar na podstawie upoważnienia bezpośredniego działa na rzecz i w imieniu innej osoby. Przedstawiciel bezpośredni jest tylko pośrednikiem w realizacji poszczególnych czynności prawnych i nie nabywa nic dla siebie, ani nie zaciąga zobowiązań we własnym imieniu. W związku z powyższym Spółka – jako przedstawiciel bezpośredni – nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek zobowiązania podatkowe klienta (importera towaru). W tej sytuacji Spółka nie będzie zobowiązana do uregulowania należności podatkowej (VAT-u) klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:





1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;



2. (uchylony)

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

W myśl art. 33a ust. 4 ustawy, podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 4 pkt 9, 12 i 18 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 – dalej WKC) – dalej jako „WKC”.:

• „dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
  
• „dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
  
• „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

WKC przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 5 ust. 2), tj.:

• bezpośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub
  
• pośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem – stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2013 r., poz. 727, z późn. zm.) – z zastrzeżeniem art. 78 może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Rozróżnienie powyższych rodzajów przedstawicielstw ma o tyle duże znaczenie, że w myśl art. 201 ust. 3 WKC, dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru stosownie do art. 33 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane np. przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, że wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka organizuje odprawy celne (procedura dopuszczenia towaru do obrotu) w polskich portach morskich, działając w imieniu i na rzecz klientów jako przedstawiciel bezpośredni. We wrześniu 2013 r. Spółka otrzymała pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej jako przedstawiciel bezpośredni. Klienci Spółki (importerzy) chcieliby wykorzystać możliwości, jakie daje art. 33a ustawy.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą powstania odpowiedzialności po jej stronie jako przedstawiciela bezpośredniego (w rozumieniu przepisów prawa celnego) z tytułu rozliczania (w trybie art. 33a ustawy) podatku od importu towarów w imieniu klientów (importerów).

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku, treść przepisów z zakresu podatku od towarów i usług oraz przepisów odrębnych potwierdzić należy pogląd Spółki, że kiedy klienci Spółki (importerzy) zadeklarują rozliczanie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w art. 33a ustawy (tj. poprzez deklarację podatkową) i nie wywiążą się prawidłowo z obowiązków wiążących się z tym trybem, przy czym Spółka występować będzie w charakterze przedstawiciela bezpośredniego (w rozumieniu przepisów prawa celnego), Spółka nie będzie odpowiadała za rozliczenia podatku z tytułu importu towarów (ani syngularnie, ani solidarnie).

Zaznaczyć przy tym zależy, że źródłem wiedzy na temat stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprawy nie może być dla organu wydającego interpretację podatkową jakakolwiek dokumentacja załączona do wniosku (jego uzupełnienia), ale jedynie oświadczenie wiedzy wnioskodawcy zawarte w tym wniosku (jego uzupełnieniu), którego rzetelność jest gwarantowana jego podpisem lub osoby (osób) go reprezentującej (reprezentujących). Skoro zatem – zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dokumentów załączonych do niego przez Spółkę, nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.