INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.) o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udostępnieniem miejsca na reklamy na własnej stronie internetowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udostępnieniem miejsca na reklamy na własnej stronie internetowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba nie prowadząca działalności gospodarczej zawarł z firmą G.. umowę dzierżawy miejsca na będących jego własnością stronach internetowych. W/w miejsce na stronach firma G. wykorzystuje w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, zamieszczając materiały reklamowe osób trzecich, związanych z firmą G. odrębną umową (będących jej klientami). Za pomocą w/w materiałów odbywa się przekierowanie na stronę reklamodawcy. Polega to na skopiowaniu z systemu G. kodu reklamy i umieszczeniu go na stronie internetowej Wnioskodawcy, w miejscu, w którym powinna znajdować się ta reklama.

W związku z udostępnieniem przez Wnioskodawcę miejsca przysługuje mu czynsz dzierżawny określony na podstawie indywidualnego raportu zawierającego dane dotyczące przekierowań i uzgodnionej stawki za każde przekierowanie.

Wnioskodawca zaznacza, iż przedmiotem umowy dzierżawy nie jest domena internetowa ani cała strona internetowa, lecz jedynie określone, wyodrębnione miejsce na stronie www Wnioskodawcy. Co więcej, oddając miejsce na stronie www pozbawia się całkowicie możliwości ingerencji w treść czy zawartość wydzierżawionego miejsca, oraz dobór reklamodawców i ceny reklam. Dzierżawione miejsce jest na czas trwania umowy oddane całkowicie do dyspozycji firmie G., która pobiera pożytki z umów reklamowych ze swoimi klientami. Wnioskodawca nie świadczy więc na rzecz firmy G., ani jej klientów usług reklamowych, tylko udostępnia cześć powierzchni swojej strony internetowej.

Umowę powyższą od „klasycznej” umowy najmu/dzierżawy różni JEDYNIE fakt, iż nie następuje w tym przypadku „fizyczne” wydanie rzeczy (przedmiotu najmu/dzierżawy) korzystającemu. W mojej umowie przedmiot dzierżawy jest „rzeczą” wirtualną - tj określonym miejscem (polem) na stronie www.

Dla tak zdefiniowanych przychodów z dzierżawy Wnioskodawca wybrał przed dniem 20.01. bieżącego roku podatkowego, opodatkowanie zgodnie z określonym w art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r. nr 144 poz. 930 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wypłacany przez firmę G. czynsz dzierżawy upoważnia Wnioskodawcę do wyboru, z zachowaniem wszystkich wymaganych procedur, opodatkowania zgodnego z określonym w art. 6 ust. la ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144 poz. 930 z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy umowy najmu (podnajmu), dzierżawy (poddzierżawy) oraz inne umowy o podobnym charakterze stanowią odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.), zaś źródłem przychodu jest umowa dzierżawy.

Dochód z dzierżawy części strony www charakteryzuje się, jak wszystkie umowy najmu/dzierżawy tym, że jest on dochodem pasywnym, i mimo iż w w/w sytuacji dochód nie spełnia wszystkich wymogów „klasycznej” umowy najmu/ dzierżawy (nie dochodzi do fizycznego „wydania rzeczy”) to jednak, wg. komentarza do art. 10, art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.00.14.176), (zamieszczonego w: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2009): „Uznać trzeba, że umową podobną do najmu jest umowa, na podstawie której jeden podmiot oddaje innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej, administrowanej przez ten pierwszy podmiot (w określonym miejscu tej strony), określonych treści (najczęściej reklamowych). Nie ma tu ani najmu rzeczy, ani praw, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część „powierzchni” strony internetowej. Takie przychody są przychodami ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., jeśli oczywiście „wynajmujący” miejsce na stronie nie działa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.”

Należy zauważyć, iż w wyroku III SA/Wa 25/10 z dnia 2010-07-05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie: „podziela poglądy cytowanego komentatora odnoszące się do charakteru umowy.”

Zważywszy na powyższe argumenty, jak i powagę Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wypłacane mu wynagrodzenie jest przychodem z dzierżawy miejsca na jego stronie www, a jako takie, po zachowaniu wszelkich obowiązujących procedur wyboru sposobu opodatkowania, podlega pod opodatkowanie zgodne z określonym w art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r. nr 144 poz. 930 z późn. zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 316 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy określono źródła przychodów wyszczególniając m.in. najem, dzierżawę (pkt 6) oraz inne źródła (pkt 9).

Należy podkreślić, że w przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

W art. 20 ust. 1 ustawy wskazano przykładowo różnego rodzaju przychody kwalifikowane do innych źródeł. Zgodnie z jego brzmieniem, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w art. 20 ust. 1 ustawy sformułowania „w szczególności” świadczy o przykładowym charakterze tego katalogu przychodów z innych źródeł. Stąd też przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wyraźnie w ustawie.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przenosząc przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, w celu właściwego zakwalifikowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę do źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ocenić, czy ze względu na jego charakter i specyfikę posiada on elementy, które pozwoliłyby go zaliczyć do źródła przychodu innego niż określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Ponieważ przychód z tytułu udostępniania fragmentu witryny Wnioskodawcy nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby go do źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1-8 powołanej ustawy, w tym również do przychodów z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy czy umów o podobnym charakterze – to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

Konsekwencją takiej klasyfikacji źródła przychodu, tj. – inne źródła, jest spoczywający na podatniku, który osiągnie omawiany przychód, obowiązek wykazania go, łącznie z innymi dochodami w zeznaniu podatkowym (oznaczonym symbolem PIT-36), składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego nie ciążą na nim obowiązki wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, że stosownie do art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W rozpatrywanej sprawie, w związku z zakwalifikowaniem otrzymywanego wynagrodzenia do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że uzyskiwane przychody mogą podlegać opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, tj. na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Tak więc powołany przez Zainteresowanego przepis art. 6 ust. 1a ww. ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok zapadł w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.