INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku sygnowanym datą 2 listopada 2011 r. (data wpływu 6 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp z o.o. (dalej jako Spółka) na zlecenie instytucji finansowej (dalej jako Bank) zamierza świadczyć usługę polegającą na wykonywaniu rozmów telefonicznych w ramach Kampanii Telemarketingowych, mających na celu zachęcenie do skorzystania przez klienta Banku z produktu(ów) Banku takich jak: kredyty gotówkowe, karty kredytowe, kredyty ratalne, kredyty samochodowe, ubezpieczenia, produkty depozytowe.

W ramach świadczonej usługi Spółka uzyska od Banku bazę potencjalnych klientów Banku, z którymi przeprowadzać będzie rozmowy telefoniczne. Usługa polegać będzie na informowaniu potencjalnych klientów Banku o pełnym wachlarzu usług oferowanych przez Bank, a także na udzielaniu wstępnych porad i wskazówek w przedmiocie oferowanych przez Bank usług finansowych. Tym samym należy uznać, że Spółka w ramach świadczonej usługi reklamować będzie usługi oferowane przez Bank. Ponadto, Spółka kierować będzie potencjalnych klientów do Banku, w razie zainteresowania określonym produktem.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U. 2002 Nr 12, poz. 665) – bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, wykonywanie „czynności faktycznych związanych z działalnością bankową”. Ustawodawca nie skonstruował definicji legalnej tego pojęcia, niemniej wskazówki co do jego interpretacji znaleźć można w treści pisma Narodowego Banku Polskiego z dnia 3 sierpnia 2004 r. NB-BPN-1-022-70/4 – „Stosowanie niektórych przepisów dotyczących outsourcingu”, jak również w piśmie Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 grudnia 2004 r. nr NB-BPN-1-022-70/04 – „Rekomendowane kierunki interpretacyjne przepisów ustawy Prawo Bankowe dotyczące outsourcingu”. Z ww. pism NBP wynika, iż czynności faktyczne, które mogą zostać powierzone podmiotowi zewnętrznemu, na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego, muszą pozostawać w bezpośrednim i funkcjonalnym związku z działalnością bankową. Wśród przykładów czynności faktycznych związanych z działalnością banku wymienia się m.in. reklamę usług bankowych (Komentarz do art. 6(a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U. 02.72.665), F. Zoll (red.) Prawo Bankowe. Komentarz, Tom I i II, Zakamycze, 2005)). Tym samym należy uznać, że Spółka świadcząc przedmiotową usługę, w ramach której, jak wskazano powyżej, m.in. reklamuje usługi Banku, wykonywać będzie tzw. „czynności faktyczne związane z działalnością bankową”, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo Bankowe. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że Spółka, świadcząc przedmiotową usługę, nie wykonuje w imieniu i na rzecz Banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych, na podstawie umowy agencyjnej, o którym mowa w art. 6a ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Bankowe.

Ponadto, należy uznać, że wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonej usługi czynności przyczyniać się będą do zmiany sytuacji prawnej i finansowej klienta, tj. osoby, która na skutek przedstawionej jej uprzednio oferty Banku skorzystała z tej oferty, nabywając jeden z oferowanych jej przez Bank produktów finansowych. Dodatkowo należy uznać, że świadczona przez Spółkę usługa polegać będzie również na doradztwie, pod którym to pojęciem rozumieć należy udzielanie porad, bądź wskazanie sposobu postępowania w jakiejś sprawie.

Z kolei, czynności takie jak: obsługa klientów Banku, informowanie o szczegółowych warunkach transakcji, przedstawianie wiążących symulacji produktowych oraz sporządzanie i zawieranie umów stanowią już elementy usługi świadczonej wyłącznie przez Bank.

Na wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi składać się będą – wynagrodzenie prowizyjne za każdego klienta, który na skutek złożonej przez Spółkę podczas rozmowy telefonicznej oferty, w ciągu następnych 30 dni od daty przeprowadzenia tej rozmowy, złoży wniosek odnotowany w systemie informatycznym Banku oraz wynagrodzenie za efektywny czas rozmowy telefonicznej konsultanta wg ustalonej stawki za 1 minutę.

Ponadto należy mieć na uwadze, że na skutek złożonego przez Spółkę wniosku o opinię klasyfikacyjną z dnia 19 kwietnia 2011 r. Urząd Statystyczny w (…) w opinii z dnia 2 maja 2011 r., znak: (…) zakwalifikował świadczoną przez Spółkę usługę, zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do grupowania PKWiU 66.19.99.0 „Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie przez Spółkę usługi polegającej na wykonywaniu rozmów telefonicznych w ramach Kampanii Telemarketingowych, mających na celu zachęcenie do skorzystania przez potencjalnego klienta Banku z produktu(ów) finansowych Banku, a w razie zainteresowania oferowanym przez Bank produktem finansowym – kierowanie zainteresowanej osoby do Banku – podlegało będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, jako świadczenie usługi stanowiącej element usług finansowych świadczonych przez Bank, a zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przez Spółkę usługi polegającej na wykonywaniu rozmów telefonicznych w ramach Kampanii Telemarketingowych, mających na celu zachęcenie do skorzystania przez klienta Banku z produktu(ów) finansowych Banku, a w razie zainteresowania oferowanym przez Bank produktem finansowym – kierowanie zainteresowanej osoby do Banku, podlegało będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Świadczenie przez Spółkę przedmiotowej usługi stanowi bowiem element usług finansowych świadczonych przez Bank, a zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. nastąpiło uchylenie punktu 1 w ust. 1 w art. 43 ustawy o VAT, ustanawiającego zwolnienie od podatku dla usług wymienionych w załączniku nr 4 i uchylenie tego załącznika, oraz umieszczenie odpowiedniej regulacji określających zakres stosowania zwolnień bezpośrednio w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez dodanie w tym przepisie punktów 17-41.

W związku z powyższym zmienił się również katalog usług finansowych zwolnionych od VAT, w porównaniu z uprzednim stanem prawnym. Ponadto, ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, wraz z przyjęciem do stosowania – przy identyfikowaniu towarów i usług dla potrzeb obrotów krajowych, w zakresie w jakim ustawa odwołuje się do takiego identyfikowania – PKWiU 2008 r., w miejsce poprzednio stosowanego PKWiU z 1997 r., nastąpiło odejście od identyfikacji usług zwolnionych od podatku od towarów i usług (wymienionych poprzednio w załączniku nr 4 do ustawy) przy zastosowaniu klasyfikacji statystycznych (chyba, że dla tych usług przepisy ustawy o VAT lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne). Celem powyższych rozwiązań jest osiągnięcie zgodności zakresu usług zwolnionych od podatku z przepisami Dyrektywy 2006//112/UE. Dokonując zatem na gruncie obecnie obowiązującego stanu prawnego analizy, czy świadczenie określonej usługi jest zwolnione z opodatkowania, należy brać pod uwagę treść odpowiednich przepisów Dyrektywy VAT oraz orzecznictwo ETS. O te dwa źródła bowiem oparta jest treść aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o VAT regulujących zwolnienie z opodatkowania VAT świadczenia określonych usług.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku o interpretację – usługi finansowe, podlegające zwolnieniu z opodatkowania na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 37-41 świadczone są przez Bank

Na gruncie ww. przepisów pośrednictwo w świadczeniu ww. usług podlegających zwolnieniu, również podlega zwolnieniu z opodatkowania. Niemniej w będącym przedmiotem wniosku zdarzeniu przyszłym brak podstaw do uznania Spółki za pośrednika finansowego. W ramach świadczonej usługi Spółka nie dąży bowiem w imieniu zleceniodawcy do zawarcia umowy o świadczenie usług finansowych oferowanych przez Bank. Czynności takie jak: obsługa klientów Banku, informowanie o szczegółowych warunkach transakcji, przedstawianie wiążących symulacji produktowych oraz sporządzanie i zawieranie umów stanowią już elementy usługi świadczonej wyłącznie przez Bank. Jednocześnie sama Spółka, w ramach świadczonej przez siebie usługi, pozostaje w stosunku umownym jedynie z Bankiem, a nie z jego potencjalnym klientem.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że świadczona przez Spółkę usługa polegająca na informowaniu potencjalnych klientów Banku o zaletach produktów i w razie zainteresowania określonym produktem kierowaniu tych osób do Banku, stanowi tzw. usługę pomocniczą dla usług zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią ww. przepisu zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usług wymienionych w ust. 1 pkt 7 i 37-41. Element ten, aby zgodnie z ustawą mógł korzystać ze zwolnienia, powinien sam stanowić odrębną całość i być właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji wymienionych w treści analizowanego przepisu przesłanek zwolnienia. Również w art. 135 Dyrektywy VAT regulującym zwolnienie z opodatkowania świadczenia usług finansowych, pojęcia te nie tylko nie zostały zdefiniowane, ale nawet wymienione w treści przepisu. W związku z powyższym, aby dokonać właściwej interpretacji ich treści należy poddać analizie orzecznictwo ETS w tym zakresie.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą ETS (m.in. orzeczenia w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteminsteriet, C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd., C-169/04 Abbey National plc, Inscape Investment Fund przeciwko Commissioniers of Customs Excise), ze zwolnienia przewidzianego w art. 135 Dyrektywy VAT korzystają także usługi pomocnicze do wymienionych w przepisie usług, o ile:

• stanowią odróżniającą się całość,
• są specyficzne dla transakcji zwolnionych,
• mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.
  
  

Świadczona przez Spółkę usługa stanowi usługę pomocniczą dla usługi głównej w podanym powyżej rozumieniu, ponieważ:

1. Stanowi odróżniającą się całość, o czym świadczy chociażby możliwość zlecenia jej odrębnemu podmiotowi.
2. Jest specyficzna dla transakcji zwolnionych. Na taki charakter przedmiotowej usługi wskazuje jej ścisłe dopasowanie do wykonywanych przez Bank usług finansowych. Wykonywanie przedmiotowej usługi przez Spółkę pozbawione byłoby sensu ekonomicznego w oderwaniu od transakcji dokonywanych przez Bank. Bez świadczenia usługi głównej przez Bank żaden przedsiębiorca nie byłby w stanie wykonać omawianej usługi pomocniczej, jej świadczenie byłoby w takiej sytuacji pozbawione sensu.
3. Ma podstawowe znaczenie dla realizacji usługi świadczonej przez Bank. Dzięki świadczonej przez Podatnika usłudze potencjalni klienci Banku uzyskują szczegółowe informacje o cechach i zaletach oferowanych przez Bank produktów. Usługa świadczona przez Spółkę ma tym samym podstawowe znaczenie dla podjęcia przez potencjalnych klientów Banku decyzji o skorzystaniu z oferowanych przez Bank usług. Bez działań Podatnika klienci Banku nie skorzystaliby z jego oferty, ani nie przejawiali tą ofertą jakiegokolwiek zainteresowania.
   
   

Tym samym świadczona przez Spółkę usługa pomocnicza ma podstawowe znaczenie dla doprowadzenia do realizacji usługi świadczonej przez Bank.

W zbliżony sposób, jak powyżej scharakteryzowana została usługa nabywana przez Wnioskodawcę w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w (…) z dnia (…) 2009 r., sygn. (…). Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż nabywana przez niego usługa od podmiotu zagranicznego zwolniona jest z opodatkowania VAT. W będącym przedmiotem analizy stanie faktycznym Wnioskodawca świadczył na rzecz swoich klientów szereg usług finansowych z zakresu bankowości detalicznej oraz bankowości korporacyjnej. Celem realizacji przedmiotowej usługi Wnioskodawca nabywał od podmiotu zagranicznego usługę zarządzania ryzykiem przez bank, w szczególności ryzykiem kredytowym. Nabyta przez Bank usługa zaklasyfikowana została przez Urząd Statystyczny w (…), jako usługa mieszcząca się w grupowaniu 66.19 (PKWiU 2008) „Pozostałe Usługi wspomagające Usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”. Organ podatkowy za słuszną uznał argumentację podatnika, iż nabywana przez niego usługa stanowi usługę pomocniczą, stanowiącą na gruncie Dyrektywy VAT zwolnioną usługą finansową, ze względu na fakt, iż stanowi ona odróżniającą się całość, jest specyficzna dla transakcji zwolnionej, a także ma podstawowe znaczenie dla realizacji transakcji zwolnionej.

Reasumując – zdaniem Spółki, w przedstawionym w niniejszym wniosku o interpretację zdarzeniu przyszłym, istnieją podstawy dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania do świadczenia usługi polegającej na wykonywaniu rozmów telefonicznych mających na celu zachęcenie potencjalnego klienta Banku do skorzystania z produktów finansowych Banku, a w razie zainteresowania ofertą – kierowanie zainteresowanej osoby do Banku. Świadczenie tej usługi przez Spółkę stanowi bowiem element usług finansowych, świadczonych przez Bank, zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 43 ust 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady stawka podatku, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na mocy przepisów art. 43 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku:

• usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji – pkt 37;
• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 38;
• usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 39;
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług – pkt 40;
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie – pkt 41.
  
  

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy zwolnienie dla świadczonych usług finansowych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych.

W art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, objęto zwolnieniem usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz pośrednictwo w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, pośrednictwo i wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych lub pożyczkowych lub innych form zabezpieczenia kredytu lub pożyczki pieniężnej oraz zarządzanie tymi gwarancjami przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z udzieleniem kredytu lub pożyczki pieniężnej. Na podstawie tego przepisu zwolnieniem objęte zostały również – wyłączone na podstawie dotychczasowych przepisów ustawy – czynności udzielania pożyczek lombardowych, wykonywane przez podmioty inne niż banki.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, objęto zwolnieniem czynności udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, rozumianych ogólnie jako zgoda poręczyciela, gwaranta lub udzielającego zabezpieczenia do spłacenia długu lub każdego innego zobowiązania finansowego w imieniu dłużnika, w przypadku niewywiązania się przez niego ze spłaty długu. Warunkiem objęcia zwolnieniem gwarancji, poręczeń i zabezpieczeń jest ich finansowy (pieniężny) charakter.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, objęto zwolnieniem usługi, łącznie z pośrednictwem, w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych.

Z kolei, w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, określono zwolnienie czynności związanych z instrumentami finansowymi, w tym papierami wartościowymi. Zwolnienie to odnosi się do instrumentów finansowych wymienionych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384). Zwolnieniu od podatku podlegają czynności związane z emisją i obrotem instrumentami finansowymi oraz pośrednictwo w tych transakcjach.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W oparciu o art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
3. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
5. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
6. transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.
   
   

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, na zlecenie instytucji finansowej – Banku, zamierza świadczyć usługę polegającą na wykonywaniu rozmów telefonicznych w ramach Kampanii Telemarketingowych, mających na celu zachęcenie do skorzystania przez klienta Banku z produktu/produktów Banku takich jak: kredyty gotówkowe, karty kredytowe, kredyty ratalne, kredyty samochodowe, ubezpieczenia, produkty depozytowe. Wnioskodawca otrzyma od banku bazę potencjalnych klientów, z którymi przeprowadzać będzie rozmowy telefoniczne. Rolą Spółki będzie informowanie potencjalnych klientów Banku o pełnym wachlarzu usług oferowanych przez Bank, a także na udzielaniu wstępnych porad i wskazówek w przedmiocie oferowanych przez Bank usług finansowych. Natomiast w razie zainteresowania określonym produktem przez potencjalnych klientów Zainteresowany kierować będzie te osoby do Banku. Zdaniem Spółki, w ramach świadczonej usługi reklamować będzie ona usługi oferowane przez Bank. Jednocześnie Spółka świadcząc przedmiotową usługę nie wykonuje w imieniu i na rzecz Banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych, na podstawie umowy agencyjnej, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Bankowe. Czynności takie jak: obsługa klientów Banku, informowanie o szczegółowych warunkach transakcji, przedstawianie wiążących symulacji produktowych oraz sporządzanie i zawieranie umów stanowią już elementy usługi świadczonej wyłącznie przez Bank. Dodatkowo, świadczona przez Spółkę usługa polegać będzie również na doradztwie, pod którym to pojęciem rozumieć należy udzielanie porad, bądź wskazanie sposobu postępowania w jakiejś sprawie.

Na wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi składać się będą: wynagrodzenie prowizyjne za każdego klienta, który na skutek złożonej przez Spółkę podczas rozmowy telefonicznej oferty, w ciągu następnych 30 dni od daty przeprowadzenia tej rozmowy, złoży wniosek odnotowany w systemie informatycznym Banku oraz wynagrodzenie za efektywny czas rozmowy telefonicznej konsultanta wg ustalonej stawki za 1 minutę.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa zaklasyfikowana została do grupowania PKWiU 66.19.99.0 „Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Jak wskazał Zainteresowany, zawarta z Bankiem umowa polegać będzie na wykonywaniu rozmów telefonicznych, mających na celu zachęcenie do skorzystania z produktów Banku. Rolą Spółki będzie informowanie potencjalnych klientów Banku o zaletach produktów i w razie zainteresowania określonym produktem kierowanie tych osób do Banku. Ponadto, Spółka nie będzie dążyć w imieniu zleceniodawcy do zawarcia umowy o świadczenie usług finansowych oferowanych przez Bank. Czynności takie jak: obsługa klientów Banku, informowanie o szczegółowych warunkach transakcji, przedstawianie wiążących symulacji produktowych oraz sporządzanie i zawieranie umów stanowić już będą elementy usługi świadczonej wyłącznie przez Bank.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż działalność pośrednictwa finansowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W konsekwencji, przedmiotowe świadczenia na rzecz Banku nie będą stanowić pośrednictwa finansowego, lecz po prostu wykonanie niektórych czynności Banku zleconych innemu podmiotowi. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu Banku za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niego działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z klientami.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności które będą wykonywane na rzecz Banku, nie będą stanowiły usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, jak również usług finansowych korzystających ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z Bankiem nie można także uznać za usługi stanowiące element usługi finansowej, bądź też usługi pośrednictwa finansowego, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia tych usług. Bowiem, charakter tych czynności wskazuje, iż są one co prawda związane z działalnością gospodarczą Banku, jednakże nie można ich uznać za usługi stanowiące element usługi finansowej, niezbędny do jej świadczenia.

Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 13 ustawy nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tym przepisem jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. Jednakże, aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów art. 43 ust. 13 ustawy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi finansowej.

W przypadku czynności podejmowanych przez Spółkę w imieniu Banku, istotę usługi świadczonej przez Spółkę należy określać analizując precyzyjnie rolę usługodawcy w transakcji podstawowej pomiędzy Bankiem, a jego klientem. Zatem, usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Banku wykonującego usługi zwolnione od podatku będzie sama objęta zwolnieniem wyłącznie wtedy, gdy podejmuje on istotne czynności, które zmieniają prawne lub finansowe relacje pomiędzy stronami.

Stąd, świadczenie usług o charakterze wyłącznie fizycznym, technicznymi lub administracyjnym nie może być objęte zwolnieniem w świetle art. 43 ust. 13 ustawy. Powyższy pogląd opiera się przede wszystkim na fakcie, iż przedmiotowe czynności wykonywane na rzecz banków, będące transakcjami niezmieniającymi prawnych czy też finansowych warunków w odniesieniu do żadnej ze stron, nie są niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 38-41 ustawy. Ponadto sam fakt, iż jakiś element składowy jest niezbędny do dokonania transakcji zwolnionej od podatku, nie gwarantuje, iż usługa, która ten element składowy zawiera, jest sama w sobie zwolniona z opodatkowania. Zatem, czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Kwestia objęcia zwolnieniem czynności pomocniczych wykonywanych na rzecz instytucji finansowych rozstrzygnięta została m.in. w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania). W wyroku tym Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13(B)(d)(3) i (5) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i f Dyrektywy 112), pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej. Ponadto Trybunał wskazał, że transakcje dotyczące przelewów i płatności, transakcje, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub stowarzyszeniach, obligacje i inne papiery wartościowe obejmują czynności wykonywane przez ośrodki przetwarzania danych, jeśli mają one odrębny charakter od wymienionych usług oraz są specyficzne i niezbędne dla przeprowadzenia transakcji zwolnionych. Trybunał wskazał również jednak, że usługi polegające na udostępnieniu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w podpunktach (3) i (5) art. 13(B)(d) VI Dyrektywy.

Reasumując, czynności wykonane przez Spółkę na podstawie zawartej umowy, polegające na wykonywaniu rozmów telefonicznych mających na celu zachęcenie potencjalnego klienta Banku do skorzystania z produktów finansowych Banku, a w razie zainteresowania ofertą – kierowania zainteresowanej osoby do Banku – nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ustawy.

Stawką właściwą dla opodatkowania przedmiotowych czynności wykonywanych na rzecz Banku będzie podstawowa stawka podatku, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.