Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-467/14-5/IM
z 1 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 17 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 lipca 2014 r., znak ILPP1/443-359/14-2/AW, ILPB1/415-467/14-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 lipca 2014 r., a w dniu 17 lipca 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 15 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka „A” sp. z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się na rynku polskim sprzedażą elementów hydrauliki siłowej oraz świadczeniem szeroko rozumianych usług doradztwa klientom, serwisowania w zakresie hydrauliki siłowej i komponentów hydrauliki siłowej. Spółka do świadczenia swoich usług posiada samochody zaklasyfikowane do następujących grup:

1. Grupa 1 - obejmuje pojazdy techniczne, nieprzekraczające dopuszczalnej masy całkowitej 3,5 tony, posiadające badania techniczne potwierdzające wymagania konstrukcyjne dla pojazdów samochodowych sklasyfikowane na podstawie o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Pojazdy te posiadają zaświadczeniem VAT-1 z pieczątką w dowodzie rejestracyjnym. Wszystkie posiadają jeden rząd siedzeń. Grupa ta podzielona jest na następujące podgrupy:
   1. mobilne samochody serwisowe wyposażone w towar (podręczny magazyn), sprzęt i maszyny umożliwiające wykonanie usługi na miejscu u klienta,
   2. samochody techniczne małe bez wyposażenia w maszyny, ale możliwość łatwego, szybkiego dojazdu do klienta.
2. Grupa 2 - samochody które nie posiadają zaświadczenia VAT-l, sklasyfikowane jako samochody osobowe. Od nabycia samochodów zaliczonych do Grupy 2 Spółce przysługiwało odliczenie 60% podatku VAT nie więcej niż 6000 zł podatku VAT oraz 100% VAT.
   
   

Planowane jest wprowadzenie regulaminu korzystania z samochodów w Spółce, który przewidywać będzie, iż samochody Grupy l mogą być używane jedynie w celach służbowych, a pracownicy odpowiedzialni są za powierzone im mienie, tj. samochody i ich wyposażenie. Pracownicy zobowiązani są do korzystania z takich pojazdów wyłącznie w celu wykonywania obowiązków pracowniczych i świadczenia między innymi usług ciągłych i serwisów. Specyfika pracy w ruchu ciągłym, umożliwienia wypełniania obowiązków pracowniczych wymaga dla tych pojazdów ustanowienie miejsca postoju w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika odpowiedzialnego za powierzone mu mienie tj. samochód i sprzęt, maszyny i towar w nim znajdujący się.

Natomiast samochody Grupy 2 mogą być wykorzystywane przez pracowników do celów prywatnych jako pozapłacowy element wynagrodzenia. Na potrzeby ustalenia przychodu pracownika w podatku dochodowym od osób fizycznych w umowie z pracownikiem o użytkowanie samochodu służbowego wskazana będzie wartość na jaką wyceniane jest udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi z możliwością wykorzystania w celach prywatnych. Od tej wartości obliczany będzie podatek dochodowy należny w związku z umożliwieniem pracownikowi użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych oraz potrącane będą składki ZUS. Obliczona kwota podatku dochodowego oraz składek ZUS będzie potrącana z wynagrodzenia pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy samochody zaliczone do Grupy 1, które mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych skutkują powstaniem dla pracowników przychodu z tytułu korzystania lub potencjalnego wykorzystania dla celów prywatnych pojazdów samochodowych dla których Wnioskodawca posiada zaświadczenie ze stacji kontroli pojazdów o sklasyfikowaniu jako wielozadaniowy, van, pieczątką VAT-1 w dowodzie rejestracyjnym?
2. Czy pracownikom korzystającym z pojazdów samochodowych zaliczonych do Grupy 2, dla których w regulaminie pracy zawarto możliwość wykorzystywania tych pojazdów dla celów prywatnych jako formy motywowania pracownika, mający charakter bonifikaty jako pozapłacowego elementu wynagrodzenia, korzystanie z tych pojazdów generuje tytuł do nieodpłatnego wykorzystania w celach prywatnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 u pracowników nie powstanie przychód z tytułu korzystania lub potencjalnego wykorzystania dla celów prywatnych pojazdów samochodowych zaliczonych do Grupy 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei zgodnie z art. 124 § 2 Kodeksu pracy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z treści powyższych przepisów można wysnuć wniosek, iż za przychody ze stosunku pracy uznaje się wszelkie świadczenia jakie pracownik otrzymuje w związku z zatrudnieniem u danego pracodawcy. Co do zasady zatem, różnego rodzaju dodatkowe świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika, takie jak m.in. udostępnienie samochodu, można uznać za przychód pracownika na gruncie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Przychodu ze stosunku pracy nie może jednakże generować realizacja obowiązków służbowych.

W przedmiotowej sprawie istotne jest zatem rozróżnienie, czy udostępnienie pojazdu samochodowego z Grupy l wiąże się wyłącznie z realizacją obowiązków służbowych, czy też pracownik ma możliwość wykorzystania samochodu dla celów prywatnych.

Należy uznać, iż przychód powstanie tylko w odniesieniu do ostatniej sytuacji, tzn. gdy pracownik ma możliwość wykorzystania samochodu do celów prywatnych.

Z kolei z przychodem pracownika nie będziemy mieć do czynienia w sytuacji, gdy samochód jest wykorzystywany przez pracownika w związku z wykonywaną przez niego pracą na rzecz pracodawcy. Przydzielenie samochodu służbowego wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca pracy do miejsca parkowania i odwrotnie nie będą skutkowały powstaniem przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te należy bowiem uznać za realizację celu służbowego jakim jest utrzymanie gotowości do użytkowania samochodów w celu służbowym. Z kolei parkowanie służbowego pojazdu samochodowego w miejscu wskazanym przez pracodawcę ma na celu ułatwienie wykorzystania pojazdu w celach służbowych oraz jest wyrazem dbałości o powierzone mienie.

Pogląd, zgodnie z którym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych został potwierdzony w szeregu interpretacji indywidualnych. Dla przykładu można wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 stycznia 2014 r. ILPB2/415-1072/13-2/WM, w której czytamy: „Dyrektor dojeżdżający samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby instytucji lub podmiotów, czy instytucji współpracujących oraz z powrotem nie uzyskuje przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało mu wyznaczone przez Wnioskodawcę - na podstawie stosownych dokumentów (np. wewnętrznych regulacji obowiązujących u Wnioskodawcy).

(...) przejazdy Dyrektora samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby instytucji lub podmiotów, czy instytucji współpracujących oraz z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracownika lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości Wnioskodawca (płatnik) nie może uznać za przychód pracowników ze stosunku pracy.”

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 stycznia 2013 r., IPPB2/415-890/12-4/MK, zgodnie z którą: „(...) realizacja obowiązków służbowych przez pracowników mobilnych w tym również przejazdy z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca wykonywania pracy i z powrotem wynikające z regulacji wewnętrznych Banku, tj., parkowania samochodu w bezpiecznych miejscach, do których Pracownik Mobilny miałby szybki, łatwy dostęp - w szczególności w miejscu jego zamieszkania albo w najbliższej mu okolicy, nie mogą generować dla pracowników mobilnych dodatkowego przychodu ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Bank zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Banku. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Banku wyrażającą się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.”

Uwzględniając powyższe uwagi Spółka pragnie zauważyć, iż w jej ocenie u pracowników wykorzystujących samochody z Grupy 1 nie może być mowy o powstaniu przychodu w związku z użytkowaniem tych samochodów. W przedstawionej sytuacji Spółka planuje wprowadzenie regulaminu korzystania z samochodów. Regulamin będzie stanowił, iż samochody Grupy 1 mogą być używane jedynie w celach służbowych, a pracownicy odpowiedzialni są za powierzone im mienie, tj. samochody i ich wyposażenie. Pracownicy będą zobowiązani do korzystania z takich pojazdów wyłącznie w celu wykonywania obowiązków pracowniczych i świadczenia między innymi usług ciągłych i serwisów. Jak wynika z powyższego, pracownicy nie będą mieli możliwości wykorzystania samochodów z Grupy 1 do celów prywatnych. Jednocześnie, obowiązek ich parkowania w pobliżu miejsca zamieszkania będzie na nich nałożony regulaminem użytkowania samochodów, stanowiącym wewnętrzną regulację obowiązującą w Spółce. Ustanowienie miejsca postoju w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników wynika ze specyfiki pracy w Spółce.

Z tego względu w przedmiotowym przypadku należy uznać, iż parkowanie w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika i przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą skutkowały powstaniem przychodu u pracownika. Parkowanie oraz przedmiotowe przejazdy stanowią bowiem realizację zadań służbowych i są wyrazem nałożonego na pracownika obowiązku dbania o powierzone mienie Spółki oraz mają na celu zapewnienie stałej gotowości do służbowego użytkowania pojazdu i w konsekwencji osiągania przychodu dla Spółki.

Podsumowując, zdaniem Spółki u jej pracowników nie powstanie przychód z tytułu korzystania lub potencjalnego wykorzystania dla celów prywatnych pojazdów samochodowych zaliczonych do Grupy 1. Korzystanie z tych samochodów przez pracowników ma bowiem na celu realizację obowiązków służbowych i z tego względu nie będzie w przedstawionym przypadku generować u nich przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 pracownikom korzystającym z pojazdów samochodowych zaliczonych do Grupy 2, dla których w regulaminie pracy zawarto możliwość wykorzystywania tych pojazdów dla celów prywatnych, korzystanie z tych pojazdów generuje tytuł do nieodpłatnego wykorzystania w celach prywatnych. Spółka będzie zobowiązana do naliczenia przychodu takim pracownikom i odprowadzenia podatku w związku z prywatnym użytkowaniem przez pracowników samochodów zaliczonych do Grupy 2.

Jak wskazywano, z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, iż do przychodów pracownika można zaliczyć, poza otrzymanymi pieniędzmi, również świadczenia dodatkowe w postać rzeczy, usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw. Tego typu świadczenia są określane jako nieodpłatne. Wskazuje się, iż kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał. Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia (tak m.in. w wyroku NSA z 16 czerwca 2011 r., II FSK 788/10).

W przedstawionym przypadku pracownicy będą mogli użytkować pojazdy samochodowe zaliczone do Grupy 2 do celów prywatnych. Spółka w zamian za umożliwienie pracownikom prywatnego użytkowania samochodu nie pobiera od nich żadnego wynagrodzenia. W umowie z pracownikami ustalona jest wartość na jaką wyceniane jest udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi z możliwością wykorzystania w celach prywatnych, co ma służyć ustaleniu kwoty podatku z tytułu takiego bezpłatnego użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych. Od wynagrodzenia pracownika potrącana jest tylko kwota podatku i składek ZUS należna w związku z możliwością użytkowania samochodu do celów prywatnych. Nie jest to żadne wynagrodzenie Spółki związane z udostępnieniem pracownikom samochodów dla celów prywatnych.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, iż pracownicy mają możliwość bezpłatnego użytkowania samochodów służbowych z Grupy 2 w celach prywatnych, w ocenie Spółki w przedstawionej sytuacji pracownicy będą uzyskiwać przychód z tytułu udostępnienia im do korzystania tych samochodów w celach prywatnych. Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do obliczenia i poboru podatku dochodowego w związku z korzystaniem z samochodów do celów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ wskazuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się ponadto do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.