2014.06.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-479/14/ES
z 9 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 24 maja 2014 r. (data wpływu 27 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 24 maja 2014 r. (data wpływu 27 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-233/14/ES z 15 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zdarzenie 1.

Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył wraz ze współmałżonką, działki budowlane na których zostały wybudowane trzy domy. Nabycie działek oraz budowa domów miała miejsce na przestrzeni lat 2011-2013. Celem nabycia gruntów i wybudowania na nich budynków była ich sprzedaż. Wszystkie działania związane z budową domów Wnioskodawca wykonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. W związku z tym, iż jeden dom Wnioskodawca sprzedał (sprzedaż została opodatkowana VAT) i w najbliższym czasie chce dokonać sprzedaży pozostałych omawianych nieruchomości (zabudowane działki) Wnioskodawca powziął informacje, iż w takim stanie faktycznym sprzedaż ta traktowana jest jako działalność gospodarcza i Wnioskodawca jest zobowiązany do sprzedaży tych domów jako przedsiębiorca i podatnik VAT. Sprzedaż zgodnie z przepisami ustawy VAT będzie sprzedażą opodatkowaną (niekorzystająca ze zwolnienia). Przed sprzedażą pierwszego domu Wnioskodawca dokonał rejestracji działalności gospodarczej oraz zgłoszenia rejestracyjnego do VAT (VAT-R ) - data rejestracji od 12 lutego 2014 r. Sposób opłacania VAT i składania deklaracji Wnioskodawca wybrał kwartalny.

Zdarzenie 2.

Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył wraz ze współmałżonką działkę budowlaną na której został w latach 2011-2013 wybudowany dom (łącznie z budową domów omówionych w punkcie 1). Od momentu rozpoczęcia budowy tego domu, jego przeznaczeniem były prywatne cele mieszkaniowe. Zamiarem Wnioskodawcy i jego małżonki było wybudowanie tego domu i nie przeznaczanie go na sprzedaż. Zdarzenia indywidualne spowodowały, iż pierwotny zamiar małżonków musiał ulec zmianie. W czerwcu 2013 roku współmałżonka Wnioskodawcy rozpoczęła działalność gospodarczą, która nie przynosiła zamierzonych dochodów. Działalność ta została zawieszona w grudniu 2013. Zakończenie budowy tego domu wiązało się jeszcze z wieloma wydatkami, które Wnioskodawca wraz z małżonką planowali pokrywać z dochodów z działalności gospodarczej. W związku z faktem braku spodziewanych dochodów z tej działalności małżonkowie postanowili opisywany dom sprzedać. W grudniu 2013 roku nieruchomość została sprzedana. Sprzedaż nastąpiła przed pierwszym zasiedleniem.

W uzupełnieniu zdarzenia 2 Wnioskodawca podał, że:

Działka na której został wybudowany dom przeznaczony na prywatne cele mieszkaniowe została nabyta 25 października 2011 r.

Przez cały okres posiadania działka była wykorzystywana na cele budowy budynku, a budynek został ukończony 8 listopada 2013 r. i nie został zasiedlony.

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy było prowadzenie gabinetu lekarskiego.

Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez małżonkę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Dom był budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane. Budynek zakwalifikowany jest do PKOB 111. Budynek był związany trwale z gruntem, został wybudowany w okresie 23 kwietnia 2012r. i oddany do użytkowania 8 listopada 2013 r.

Nigdy działka i budynek nie były wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Nigdy działka i budynek nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków.

Działka ze względu na późniejszą sprzedaż musiała zostać podzielona, podziału dokonano dnia 7 listopada 2013 r.

Wszystkie media tzn. woda, gaz, prąd oraz kanalizacja deszczowa i sanitarna znajdowały się w granicach działki. Do budynku wykonano przyłącza do ww. mediów. Wszystkie wymienione działania nie miały na celu jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki, a budynek mieszkalny został podłączony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego.

Sprzedaż budynku była podyktowana względami finansowymi. Działalność gospodarcza nie przynosiła spodziewanych dochodów i postanowiono dokonać zbycia nieruchomości.

Środki pieniężne pozyskane ze sprzedaży działki nie mają na ten moment żadnego konkretnego przeznaczenia.

Wnioskodawca w celu sprzedaży działki podjął następujące czynności: zamieścił ogłoszenie w Internecie. Nabywca sprzedanej działki został pozyskany poprzez ogłoszenie w Internecie.

Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał żadnej sprzedaży gruntów (oprócz wymienionych we wniosku).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (dotyczące zdarzenia 2):

Czy w związku z faktem sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej, która w momencie rozpoczęcia budowy była przeznaczona na prywatne cele mieszkaniowe i zamiarem współmałżonków było pozostawienie tej nieruchomości dla potrzeb rodzinnych, występuje obowiązek sprzedaży tej nieruchomości (budynku mieszkalnego wraz z działką) jako sprzedaży opodatkowanej VAT, czyli czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu tej czynności. Czy w powiązaniu z faktem późniejszej sprzedaży domów jako podatnik VAT, transakcja zbycia nieruchomości budowanej dla potrzeb rodzinnych spowodowała, iż w tej transakcji Wnioskodawca powinien dokonać sprzedaży także jako podatnik VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko dotyczące pytania numer 2):

Celem nabycia omawianej nieruchomości i budowy domu było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych rodzinnych. W momencie rozpoczęcia budowy omawianego domu Wnioskodawca wraz z małżonką zakładali, iż pozostanie on ich własnością (w przeciwieństwie do wybudowanych domów omówionych w punkcie 1, gdzie od razu małżonkowie założyli ich budowę w celach dalszej odsprzedaży).

Zdarzenia mające miejsce na przestrzeni drugiego półrocza 2013 roku opisane w przedstawieniu stanu faktycznego (konieczność zawieszenia działalności gospodarczej) spowodowały, iż Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o sprzedaży tej nieruchomości. Transakcja sprzedaży domu nie powoduje iż Wnioskodawca staje się podatnikiem VAT, pomimo tego iż w okresie późniejszym dojdzie do sprzedaży kilku nieruchomości zabudowanych (jako podatnik VAT). Artykuł 15 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, iż podatnikami są osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat wskazując jednocześnie, iż obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Budowa przedmiotowego domu w pierwotnym zamiarze nie miała w jakimkolwiek stopniu wykorzystania go do dla celów zarobkowych. Cel był jednoznacznie przez Wnioskodawcę i jego małżonkę określony - zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych prywatnych. Sprzedaż domu, którego celem było przeznaczenie prywatne i wskutek opisanych zdarzeń nie było możliwości osiągnięcia tego celu, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i tym samym z tytułu tej czynności zbywca nie staje się podatnikiem VAT i nie jest zobowiązany do odprowadzenia VAT-u należnego od tej transakcji. Fakt, iż w okresie późniejszym dojdzie do sprzedaży kilku nieruchomości (od początku przeznaczonych na cele zarobkowe), nie determinuje iż z tytułu zbycia majątku przeznaczonego na cele prywatne, zbywca stał się podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej 25 października 2011 r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką nabył działkę budowlaną na której został wybudowany dom (wybudowany do 23 kwietnia 2012 r., oddany do użytkowania 8 listopada 2013 r. - nie został zasiedlony). Od momentu rozpoczęcia budowy przeznaczony był na zaspokojenie prywatnych celów mieszkaniowych małżonków i nie był przeznaczony na sprzedaż. Zdarzenia indywidualne spowodowały, iż pierwotny zamiar Wnioskodawcy musiał ulec zmianie. W czerwcu 2013 roku współmałżonka Wnioskodawcy rozpoczęła działalność gospodarczą, która nie przynosiła zamierzonych dochodów, więc działalność ta została zawieszona w grudniu 2013 r. Zakończenie budowy domu wiązało się jeszcze z wieloma wydatkami, które Wnioskodawca wraz z małżonką planowali pokrywać z dochodów z działalności gospodarczej żony. W związku z faktem braku spodziewanych dochodów małżonkowie sprzedali dom w grudniu 2013 r. Sprzedaż nastąpiła przed pierwszym zasiedleniem.

Działka i budynek nie były wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Nigdy działka i budynek nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków.

Działka ze względu na późniejszą sprzedaż musiała zostać podzielona, podziału dokonano dnia 7 listopada 2013 r.

W momencie nabycia nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Aby rozpocząć budowę domu Wnioskodawca musiał uzyskać decyzję o warunkach zabudowy terenu. Przedmiotowa działka w momencie nabycia była działką budowlaną i Wnioskodawca nie musiał podejmować jakichkolwiek czynności związanych z uzyskaniem decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Wszystkie media tzn. woda, gaz, prąd oraz kanalizacja deszczowa i sanitarna znajdowały się w granicach działki. Do budynku wykonano przyłącza do ww. mediów. Wszystkie wymienione działania nie miały na celu jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki, a budynek mieszkalny został podłączony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego. Sprzedaż budynku była podyktowana względami finansowymi. Działalność gospodarcza nie przynosiła spodziewanych dochodów i postanowiono dokonać zbycia nieruchomości. Środki pieniężne pozyskane ze sprzedaży działki nie mają na ten moment żadnego konkretnego przeznaczenia.

Wnioskodawca w celu sprzedaży działki zamieścił ogłoszenie w Internecie i w taki sposób pozyskał nabywcę sprzedanej działki.

Wnioskodawca dokonał rejestracji działalności gospodarczej oraz zgłoszenia rejestracyjnego do VAT (VAT-R) - data rejestracji od 12 lutego 2014 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz ze współmałżonką, na przestrzeni lat 2011- 2013 nabył działki budowlane na których zostały wybudowane trzy domy. Celem nabycia gruntów i wybudowania na nich budynków była ich sprzedaż. Przed sprzedażą pierwszego domu Wnioskodawca dokonał rejestracji działalności gospodarczej oraz zgłoszenia rejestracyjnego do VAT (VAT-R) - data rejestracji od 12 lutego 2014 r. Sprzedaż ta została opodatkowana VAT i w najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży pozostałych omawianych nieruchomości (zabudowane działki). Sprzedaż zgodnie z przepisami ustawy o VAT będzie sprzedażą opodatkowaną (niekorzystającą ze zwolnienia).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej, która w momencie rozpoczęcia budowy była przeznaczona na prywatne cele mieszkaniowe i zamiarem współmałżonków było pozostawienie tej nieruchomości dla potrzeb rodzinnych, występuje obowiązek sprzedaży tej nieruchomości (budynku mieszkalnego wraz z działką) jako sprzedaży opodatkowanej VAT, czyli czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu tej czynności. Czy w powiązaniu z faktem późniejszej sprzedaży również innych domów jako podatnik VAT, transakcja zbycia nieruchomości budowanej dla potrzeb rodzinnych spowodowała, iż w tej transakcji Wnioskodawca powinien dokonać sprzedaży także jako podatnik VAT.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działki zabudowanej wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokonał nabycia działki, na której wybudował budynek mieszkalny z zamiarem przeznaczenia nieruchomości na zaspokojenie własnych potrzeb prywatnych (mieszkaniowych) a nie na sprzedaż. Sprzedaż działki miała miejsce przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej i zarejestrowaniem się Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny. Działka i budynek nie były wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków. W momencie nabycia działka była działką budowlaną i Wnioskodawca nie musiał podejmować jakichkolwiek czynności związanych z uzyskaniem decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Wszystkie media znajdowały się w granicach działki. Do budynku wykonano przyłącza do mediów. Wszystkie wymienione działania nie miały na celu jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki w celu sprzedaży, a budynek mieszkalny został podłączony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego. Wnioskodawca w celu sprzedaży działki zamieścił ogłoszenie w Internecie i w taki sposób pozyskał nabywcę sprzedanej działki. Sprzedaż była podyktowana względami finansowymi, ponieważ działalność gospodarcza małżonki Wnioskodawcy nie przynosiła spodziewanych dochodów, z których planowano dokończenie budowy tego budynku.

W świetle powyższego Wnioskodawcy nie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wszelkie bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę do momentu sprzedaży były nakierowane na wykorzystanie posiadanej nieruchomości wyłącznie do celów osobistych. Natomiast jedynym działaniem był podział działki dokonany 7 listopada 2013 r. Co prawda Wnioskodawca po sprzedaży nieruchomości przeznaczonej na własne potrzeby sprzedał i zmierza sprzedać jeszcze kilka innych nieruchomości, to jedna dostaw tych Wnioskodawca dokonał lub dokona jako prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowany podatnik VAT, gdyż nieruchomości te zostały zakupione z zamiarem ich sprzedaży (Wnioskodawca zakupił działki, na których wybudował domy przeznaczone na sprzedaż). Natomiast nieruchomość objęta przedmiotowym wnioskiem nie została zakupiona w celu sprzedaży, tylko w celu budowy na niej domu z przeznaczeniem na prywatne cele mieszkaniowe. Ponadto poza wymienionymi wyżej nieruchomościami (przeznaczonymi na sprzedaż) Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i nie dokonywał też w przeszłości żadnej sprzedaży gruntów.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca podał, że zamierzał wykorzystać posiadaną nieruchomość do potrzeb osobistych.

Trzeba mieć jednak na uwadze, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że jeżeli sprzedana w grudniu 2013 r. nieruchomość nie była przeznaczona i wykorzystywana do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to dla czynności sprzedaży tej nieruchomości tj. działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym przeznaczonej wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny, Wnioskodawca nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż domu, którego celem było przeznaczenie prywatne i wskutek opisanych zdarzeń nie było możliwości osiągnięcia tego celu, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i tym samym z tytułu tej czynności Wnioskodawca nie staje się podatnikiem VAT i nie jest zobowiązany do odprowadzenia VAT-u należnego od tej transakcji, należało uznać za prawidłowe.

Na rozstrzygniecie to nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawca dokona jako zarejestrowany podatnik podatku VAT prowadzący działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaży trzech innych domów wybudowanych w ramach tej działalności na sprzedaż. Nieruchomość objęta przedmiotowym wnioskiem nie została bowiem wybudowana w celu sprzedaży, tylko w celu zaspokojenia prywatnych celów mieszkaniowych i jej dostawa nie będzie dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby nabycie gruntu, budowa domu i sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiły w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) lub zmiany stanu prawnego.

Należy mieć bowiem na uwadze fakt, że osoba fizyczna, która dokonała w ramach działalności gospodarczej zakupu gruntu oraz budowy i sprzedaży 3 odrębnych domów, ma prawo jak najbardziej dokonać jako osoba prywatna zakupu gruntu w celu budowy na nim budynku mieszkalnego dla siebie i swojej rodziny w ramach zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W przedmiotowej sprawie dokonaną przez Wnioskodawcę dostawę gruntu zabudowanego budynkiem wybudowanym wyłącznie w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb mieszkaniowych, należy uznać jako dokonaną w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym, poza prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli rzeczywiście nieruchomość ta została nabyta z przeznaczeniem na prywatne cele mieszkaniowe.

Jeżeli jednak takie transakcje powtarzałyby się i wskazywały na zamiar ich wykonywania w sposób ciągły, to interpretacja niniejsza traci swoja ważność.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin