Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-298/14/BW
z 7 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 marca 2014r. (data wpływu 25 marca 2014r.), uzupełnionym pismem z 10 marca 2014r. (data wpływu 25 marca 2014r.), uzupełnionym pismem z 19 kwietnia 2014r. (data wpływu 23 kwietnia 2014r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na zakup wyposażenia lokalu oraz innych kosztów związanych z tym lokalem –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na zakup wyposażenia lokalu oraz innych kosztów związanych z tym lokalem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 kwietnia 2014r. (data wpływu 23 kwietnia 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 kwietnia 2014r. znak: znak: IBPP2/443-298/14/BW, IBPB II/2/415-328/14/MM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jako przedsiębiorca działalność gospodarczą w zakresie introligatorstwa. Ostatnio na mocy Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawiesiła działalność. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. W czasie zawieszenia wynajęła lokal pod działalność gospodarczą (w ramach wynajmu prywatnego). Co miesiąc wystawia fakturę VAT oraz refakturuje koszty mediów. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej zakupiła samochód dostawczy który amortyzowała.

Natomiast w piśmie z 19 kwietnia 2014r., w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Aktualnie lokal wynajęty jest na czas nieokreślony z 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia.
2. Czynsz (stawka 23%) pobierany jest w okresach miesięcznych. Dodatkowo Wnioskodawczyni refakturuje koszty mediów na podstawie subliczników ze stawką 23%. W deklaracji VAT-7 Wnioskodawczyni wykazuje to jako sprzedaż.
3. Wydatki o których mowa w pytaniu oznaczonym nr 1 dotyczą wyłącznie okresu w którym ten lokal jest wynajmowany.
4. Do wyposażenia lokalu Wnioskodawczyni zalicza np. meble, lustro znajdujące się na klatce schodowej, elementy stanowiące wystrój wnętrza. Do wydatków na remont Wnioskodawczyni zalicza naprawę pieca centralnego ogrzewania, ocieplenie pomieszczeń (ze względu na niski koszt Wnioskodawczyni nie zaliczyła tego do ulepszenia i jednorazowo wrzuciła w koszty.
   
   

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w przypadku wynajmu prywatnego lokalu użytkowego można odliczać VAT od zakupów wyposażenia lokalu, remontami tego lokalu oraz innych kosztów związanych z tym lokalem jeżeli jest się czynnym podatnikiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 1):

Według Wnioskodawczyni tak.

Świadcząc usługę dzierżawy pomimo zawieszenia działalności Podatnik nie przestaje być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem czynności dzierżawy wykonywane przez Wnioskodawczynię (jako Stronę umowy dzierżawy) stanowią odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. A zatem w tym zakresie podatnik nadal jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarejestrowany podatnik VAT czynny zobowiązany jest do dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu poprzez wystawianie faktur VAT, za wyjątkiem sytuacji, o których mowa w art. 106 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz do składania miesięcznych deklaracji podatkowych i zapłaty należnego podatku. Reasumując, w opisanej sytuacji, mimo zawieszenia swojej dotychczasowej działalności gospodarczej prowadzonej w formie usług introligatorskich, podatnik winien świadczone przez siebie usługi dzierżawy dokumentować fakturami VAT spełniającymi wymogi określone w § 5 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. oraz składać deklaracje podatkowe dla potrzeb podatku od towarów i usług i uiszczać należne zobowiązanie w obowiązujących ustawowo terminach, o ile w rozliczeniu danego miesiąca wystąpi podatek należny do zapłaty. Niewątpliwie więc najem nieruchomości - jako wykorzystywanie towaru (nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych - stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT. Nie ma przy tym znaczenia to, czy podatnik postanowi wynajmować daną rzecz w ramach zarejestrowanej pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też poza nią. Najem, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). Zatem istotnym jest wykorzystanie towaru w sposób ciągły dla celów zarobkowych bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku najmu nieruchomości użytkowych oraz nieruchomości przeznaczonych w celu krótkotrwałego zakwaterowania wynajmujący powinien prowadzić ewidencję sprzedaży do celów podatku VAT.

Jako podatnik VAT czynny ma również prawo do dokonywania odliczeń podatku VAT od zakupów związanych z utrzymaniem tej nieruchomości. Ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów dokonanych przed rejestracją lub w okresie zawieszenia działalności, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej. Podatnik musi rozliczyć te wydatki w deklaracji VAT.

Możliwość odliczenia VAT naliczonego od dokonanych zakupów to jeden z podstawowych elementów systemu VAT. Uprawnienie to zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi (z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w art. 86 ust. 3-7) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a). Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w kwestiach objętych pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powołany art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia. Ani charakter ani zakres tego związku nie został przez ustawodawcę w jakikolwiek sposób dookreślony. W szczególności żaden przepis nie wyraża wprost zasady, że związek ten ma być bezpośredni i wyłączny.

Wobec tego, przy ocenie, czy nabyty towar lub usługa związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, należy przede wszystkim zbadać cel wykonania tej czynności lub fakt jej zaistnienia. Cel ten może być zrealizowany przez różne działania, których efektem (nawet potencjalnym) jest „wykreowanie” sprzedaży opodatkowanej, nawet jeśli środkiem do osiągnięcia tego celu jest wykonanie czynności niepodlegającej opodatkowaniu. Ostatecznie bowiem dokonane zakupy towarów lub usług mają związek z czynnością (sprzedażą) opodatkowaną. Związek między zakupami a sprzedażą opodatkowaną nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Wystarczające jest ustalenie istnienia związku pośredniego, byleby w końcowym rozrachunku można było stwierdzić jakiekolwiek przełożenie dokonanych zakupów na sprzedaż opodatkowaną np. w postaci chociażby intensyfikacji działalności opodatkowanej danego podmiotu.

Należy również podkreślić, że możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Stosownie do ust. 10 pkt 1 ww. art. 86, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak stanowi art. 86 ust. 13 ww. ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast w myśl art. 99 ust. 7a ww. ustawy o VAT, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 7b ww. ustawy o VAT, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

1. (uchylony)
2. podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
4. okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5. okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
   
   

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 672 ze zm).

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, zastrzeżeniem ust. 1a.

Z kolei, w myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy o swobodzie gospodarczej, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z ust. 4 tego samego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni prowadzi jako przedsiębiorca działalność gospodarczą w zakresie introligatorstwa. Ostatnio na mocy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawiesiła działalność. W czasie zawieszenia wynajęła lokal pod działalność gospodarczą (w ramach wynajmu prywatnego). Aktualnie lokal wynajęty jest na czas nieokreślony z 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia. Czynsz (stawka 23%) pobierany jest w okresach miesięcznych. Dodatkowo Wnioskodawczyni refakturuje koszty mediów na podstawie subliczników ze stawką 23%. W deklaracji VAT-7 Wnioskodawczyni wykazuje to jako sprzedaż.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy w opisanej we wniosku sytuacji od wydatków poniesionych w związku z wynajmowanym lokalem, tj. zakupów wyposażenia lokalu, remontami tego lokalu oraz innych kosztów związanych z tym lokalem, ma prawo do odliczenia podatku VAT.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Tym samym należy stwierdzić, że najem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymywanych w okresie zawieszenia działalności faktur VAT dokumentujących poniesione w związku z wynajmowanym lokalem wydatki (w szczególności dotyczące wyposażenia lokalu, remontu tego lokalu oraz innych kosztów związanych z tym lokalem).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości rozliczania przez Wnioskodawczynię kosztów związanych z mediami, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawczyni nie przedstawiła w tej kwestii własnego stanowiska.

Ponadto zauważa się, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania oznaczone nr 2 i nr 3) są przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.