Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/436-28/14-4/KK
z 17 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 27 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 13 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 20 maja 2014 r., Nr IPTPB2/436-28/14-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 20 maja 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 5 czerwca 2014 r.), zaś w dniu 13 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 listopada 2013 r. Wnioskodawczyni wraz mężem nabyła lokal mieszkalny. Środki na zakup tego lokalu w całości pochodziły z kredytu. Wiek Wnioskodawczyni oraz męża nie pozwalał na zaciągniecie kredytu na okres 35 lat, a jest to optymalny okres w zakresie wysokości rat. W związku z powyższym, jedynymi kredytobiorcami w umowie kredytowej na sfinansowanie przedmiotowego lokalu są: oraz synowa. Mimo, że syn i synowa stali się jedynymi kredytobiorcami, to docelowo kredyt będzie spłacany z środków Wnioskodawczyni i męża. Co miesiąc na konto techniczne służące do spłaty kredytu z konta należącego do Wnioskodawczyni i męża przelewana będzie (nawet już jest) kwota pieniężna w wysokości odpowiadającej ustalonym ratom.

Ponadto, syn oraz synowa zgodzili się zaciągnąć opisany kredyt, pod wyłącznym warunkiem, że spłacającymi go w całości będzie Wnioskodawczyni wraz z mężem, co wynika z załączonej umowy cywilnoprawnej, zawartej w dniu 24 października 2013 r. W umowie tej Wnioskodawczyni zadeklarowała wspólnie z mężem, że będą spłacać miesięczne raty kredytu.

W piśmie z dnia 10 czerwca 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

• na gruncie przepisów prawa cywilnego, opisana we wniosku umowa z dnia 24 października 2013 r., zobowiązująca Wnioskodawczynię oraz męża do spłat comiesięcznych rat przedmiotowego kredytu, jest umową nienazwaną, nieuregulowaną normatywnie w Kodeksie cywilnym, ani w innych ustawach,
  

• spłata kredytu przez Wnioskodawczynię oraz męża nie stanowi darowizny, bowiem nie ma tu mowy o jednostronnym przysporzeniu na Ich rzecz. Wnioskodawczyni oraz mąż stali się właścicielami mieszkania, którego zakup sfinansowany został z kredytu zaciągniętego co prawda przez syna i synową, lecz spłacanego przez Wnioskodawczynię wraz z mężem w comiesięcznych ratach. W związku z tym, to Wnioskodawczyni wraz z mężem są osobami finansującymi zakup ich mieszkania, sama zaś pomoc syna i synowej w postaci zaciągnięcia przez nich kredytu, który to Wnioskodawczyni i maż mają spłacić w całości, jest jedynie czynnością techniczną, powodowaną posiadaniem przez syna i synową odpowiedniej zdolności kredytowej,
  

• zaciągnięcie przez kredytobiorców kredytu nastąpiło w celu zakupu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię oraz męża. Odbyło się to za wiedzą i zgodą banku udzielającego kredytu,
  

• Wnioskodawczyni nie uczestniczyła przy samym zawarciu umowy kredytowej, jednak składała wraz z mężem wymagane przez bank oświadczenia poręczeniowe, jako przyszli właściciele mieszkania oraz poddawali się w tym zakresie egzekucji,
  

• tytuł płatności wynikający z dowodów przelewów dokonywanych z konta Wnioskodawczyni na konto techniczne służące do spłaty kredytu to: „przelew na ratę kredytu”. Na etapie poszczególnych przelewów na konto techniczne, płatność występuje w imieniu Wnioskodawczyni oraz męża.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 10 czerwca 2014 r.

Czy kredyt hipoteczny zaciągnięty przez syna i synową na dokonanie przez Wnioskodawczynię i Jej męża zakupu mieszkania, stanowi darowiznę na rzecz Wnioskodawczyni i męża, przy uwzględnieniu faktu, że to Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonują comiesięcznych spłat rat tego kredytu, a zatem finalnie cały kredyt spłacony zostanie w całości przez Wnioskodawczynię i męża, na podstawie umowy zobowiązującej Ich do tej spłaty?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w poddawanym analizie stanie faktycznym, kredyt hipoteczny zaciągnięty przez syna i synową na dokonanie przez Wnioskodawczynię i Jej męża zakupu mieszkania nie stanowi darowizny na Ich rzecz. Podstawą stanowiska jest fakt, że to Wnioskodawczyni z mężem dokonują comiesięcznych spłat rat tego kredytu, na podstawie zobowiązującej Ich do tego umowy cywilnoprawnej z dnia 24 października 2013 r. Zatem, to Wnioskodawczyni wraz z mężem są osobami rzeczywiście finansującymi zakup Ich mieszkania.

Jak wynika z treści art. 888 Kodeksu cywilnego: „Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.” Zatem, w omawianym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z umową darowizny, jako że nie doszło do przesunięcia majątkowego z majątku syna oraz synowej do majątku Wnioskodawczyni oraz męża. Kredyt został zaciągnięty na zakup mieszkania Wnioskodawczyni oraz męża i Oni w comiesięcznych ratach kredyt ten spłacają.

W związku z powyższym, zaciągnięcie przez syna i synową owego kredytu, nie jest formą darowizny na rzecz Wnioskodawczyni i męża, a jedynie formą pomocy w załatwieniu formalności związanych z zakupem mieszkania. Syn oraz synowa przystąpili do kredytu jedynie celem wydłużenia okresu jego spłaty, ponieważ wiek Wnioskodawczyni oraz męża nie pozwalał na zaciągnięcie kredytu na takich warunkach. Nie są oni jednak osobami faktycznie finansującymi zakup mieszkania/spłatę kredytu, gdyż środki na spłatę comiesięcznych rat są i aż do całkowitej spłaty, będą przelewane na konto techniczne z rachunku wspólnego Wnioskodawczyni oraz męża. Brak zatem przekazania środków pieniężnych, a jedynie przystąpienie do kredytu sprawia, że w powyższej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstaje. Takowa pomoc, jako nie powodująca uszczuplenia w majątku syna i synowej, nie jest darowizną, a skoro tak, to nie można jej uznać za żadną z czynności wskazanych w katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni zaznacza, że Jej stanowisko potwierdza również dotychczasowa linia interpretacyjna organów podatkowych wskazująca, że jeżeli sytuacja nabywcy mieszkania nie pozwala mu osobiście zaciągnąć odpowiedniego kredytu na jego zakup, a na podstawie umowy cywilnoprawnej zobowiąże się on wobec rodziny do dokonywania na ich rzecz regularnych spłat rat kredytowych, zawarcie na jego rzecz umowy kredytu hipotecznego przez tych członków rodziny, nie będzie stanowiło dla niego wzbogacenia.

Wnioskodawczyni wskazuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w niemal identycznym stanie faktycznym, uznał, że w takiej sytuacji nie doszło do zawarcia umowy darowizny, z uwagi na to, że świadczenia nabywcy i jego rodziny są wzajemne, a co za tym idzie nie wyczerpują kodeksowej definicji umowy darowizny, wynikającej z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego (sygn. IBPB2/436-148/08/Asz dnia 5 listopada 2008 r.). W powołanej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że: „Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nieustabilizowana sytuacja materialna wnioskodawcy i jego żony nie pozwoliła im zaciągnąć kredytu na zakup mieszkania (…). W związku z tym, rodzice wnioskodawcy zaciągnęli kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, a na podstawie umowy cywilnoprawnej wnioskodawca i jego żona zobowiązali się do spłacania miesięcznych rat ww. kredytu. W świetle art. 888 Kodeksu cywilnego należy uznać, iż w opisanej sytuacji nie doszło do zawarcia umowy darowizny. W tym przypadku mamy bowiem do czynienia z wzajemnością świadczeń. Rodzice wnioskodawcy zaciągnęli kredyt z przeznaczeniem na zakup mieszkania dla syna i jego żony i przekazali środki z tego kredytu na rzeczy syna i synowej. Natomiast syn i synowa zadeklarowali w zawartej umowie, że będą spłacać kredyt z własnych środków. Wobec tego przekazanie przez rodziców środków z kredytu nie było nieodpłatne, co jest warunkiem darowizny. Rodzice dokonali świadczenia na rzecz syna i synowej, ale w zamian syn i synowa będą dokonywać świadczeń na rzecz rodziców, czyli spłacać kredyt zaciągnięty przez rodziców. Tym samym opisana we wniosku czynność nie jest umową darowizny i jako taka nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.”

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że przedstawiony przez Nią stan faktyczny nie generuje obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn. W tym przypadku nie doszło bowiem do zawarcia umowy darowizny, ani do żadnej innej czynności z katalogu wskazanego w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog ten ma charakter katalogu zamkniętego, w którym czynności podlegające opodatkowaniu zostały wymienione w sposób enumeratywny, a co za tym idzie, żadna z czynności nieuwzględnionych w art. 1 ustawy, nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabycia rzeczy i praw majątkowych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 26 listopada 2013 r. Wnioskodawczyni wraz mężem nabyła lokal mieszkalny. Środki na zakup tego lokalu w całości pochodziły z kredytu. Wiek Wnioskodawczyni oraz męża nie pozwalał na zaciągniecie kredytu na okres 35 lat, a jest to optymalny okres w zakresie wysokości rat. W związku z powyższym, jedynymi kredytobiorcami w umowie kredytowej na sfinansowanie przedmiotowego lokalu są: syn oraz synowa. Mimo, że syn i synowa stali się jedynymi kredytobiorcami, to docelowo kredyt będzie spłacany z środków Wnioskodawczyni i męża. Co miesiąc na konto techniczne służące do spłaty kredytu z konta należącego do Wnioskodawczyni i męża przelewana będzie (nawet już jest) kwota pieniężna w wysokości odpowiadającej ustalonym ratom.

Ponadto, syn oraz synowa zgodzili się zaciągnąć opisany kredyt, pod wyłącznym warunkiem, że spłacającymi go w całości będzie Wnioskodawczyni wraz z mężem, co wynika z załączonej umowy cywilnoprawnej, zawartej w dniu 24 października 2013 r. W umowie tej Wnioskodawczyni zadeklarowała wspólnie z mężem, że będą spłacać miesięczne raty kredytu.

Wnioskodawczyni wskazała, że na gruncie przepisów prawa cywilnego, opisana we wniosku umowa z dnia 24 października 2013 r. zobowiązująca Wnioskodawczynię oraz męża do spłat comiesięcznych rat przedmiotowego kredytu, jest umową nienazwaną, nieuregulowaną normatywnie w Kodeksie cywilnym, ani w innych ustawach. Spłata kredytu przez Wnioskodawczynię oraz męża nie stanowi darowizny, gdyż nie ma tu mowy o jednostronnym przysporzeniu na Ich rzecz. Wnioskodawczyni oraz maż stali się właścicielami mieszkania, którego zakup sfinansowany został z kredytu zaciągniętego co prawda przez syna i synową, lecz spłacanego przez Wnioskodawczynię wraz z mężem w comiesięcznych ratach. W związku z tym, to Wnioskodawczyni wraz z mężem są osobami finansującymi zakup ich mieszkania, sama zaś pomoc syna i synowej w postaci zaciągnięcia przez nich kredytu, który to Wnioskodawczyni i maż mają spłacić w całości, jest jedynie czynnością techniczną, powodowaną posiadaniem przez syna i synową odpowiedniej zdolności kredytowej.

Podnieść należy, że organ interpretacyjny udziela pisemnej interpretacji tylko co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych, wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych, związanych z materią podatkową. Zatem, organ interpretacyjny uprawniony jest jedynie do dokonywania prawnopodatkowej kwalifikacji zdarzeń.

W związku z tym, tutejszy Organ może wskazać jakie przepisy oraz skutki podatkowe związane są z dokonaniem konkretnej czynności, jeśli czynność ta jest jednoznacznie określona i nazwana w przepisach prawa cywilnego. W przedstawionym stanie faktycznym, tutejszy Organ nie ma prawa rozstrzygać, czy opisane we wniosku czynności stanowią umowę darowizny. Organ dokonywałby wówczas kwalifikacji cywilnoprawnej zdarzenia, określonych w Kodeksie cywilnym, do czego nie jest uprawniony.

Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego wskazała, że na gruncie przepisów prawa cywilnego, opisana we wniosku umowa z dnia 24 października 2013 r. jest umową nienazwaną, nieuregulowaną normatywnie w Kodeksie cywilnym, ani w innych ustawach. Ponadto, spłata kredytu przez Wnioskodawczynię oraz męża nie stanowi darowizny, gdyż nie ma tu mowy o jednostronnym przysporzeniu na Ich rzecz.

Przyjmując za Wnioskodawczynią kwalifikację powyższej czynności, należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności, jako niewymienione w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie podlegają podatkowi od spadków i darowizn.

Ponadto, tutejszy Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postepowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawczyni, nie zaś Jej męża oraz syna i synowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.