Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-244/14-4/JN
z 14 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT od dnia 1 stycznia 2014 r. dla:

• usług obróbki, spawania i cięcia stali wymienionych w punktach 1, 3, 4, 5, 7 opisu stanu faktycznego – jest prawidłowe,

• usług obróbki i spawania stali wymienionych w punktach 2, 6 opisu stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT od dnia 1 stycznia 2014 r. dla usługi obróbki, spawania i cięcia stali.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej firmy, będącej czynnym podatnikiem VAT, jest dystrybucja na terenie Polski stali (również tej wymienionej w załączniku nr 11 ustawy VAT), wyrobów mosiężnych, drutów wiązałkowych i prętów ocynkowanych oraz produktów spawalniczych. Firma oferuje również usługi obróbki stali polegające na jej cięciu, gięciu, wierceniu, szlifowaniu i spawaniu zgodnie z wymogami klienta. Co do zasady, przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz klientów będących jednocześnie nabywcami towarów oferowanych przez firmę.

Obecnie transakcje dokonywane są według następujących schematów:

1. Klient przynosi swoją stal (przy czym jest to stal wymieniona w zał. 11 do ustawy VAT), kupioną wcześniej u Wnioskodawcy bądź w innym przedsiębiorstwie, tylko w celu jej obróbki.
2. Kontrahent zamawia stal (wymienioną w zał. nr 11 do ustawy VAT) oraz usługę obróbki tej stali - wystawiana jest jedna faktura, dokumentująca dostawę towaru oraz usługę obróbki. Dostawa stali oraz usługa obróbki są wykazane na fakturze jako dwie odrębne pozycje.
3. Klient już po zakupie stali (stal z odwrotnym obciążeniem) bez obróbki i po otrzymaniu faktury, decyduje się na usługę jej obróbki. Firma wystawia wówczas dwie faktury: jedną na dostawę stali, a drugą na usługę obróbki.
4. Klient przynosi swoją stal do obróbki w celu jej zespawania , przy czym jedna stal jest ze stawką VAT 23%, a druga z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia fakturę na usługę.
5. Kontrahent najpierw dokonuje zakupu stali: tej wymienionej w zał. nr 11 do ustawy VAT i tej ze stawką VAT 23%, wystawiana jest faktura na samą stal. Następnie klient życzy sobie aby te dwie stale połączyć poprzez spawanie i firma wystawia na usługę drugą fakturę.
6. Klient od razu zamawia stal i usługę spawania tych stali - stal jest w stawce 23% i z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia jedną fakturę, na której jedną z pozycji jest usługa spawania.
7. Klient zamawia usługę cięcia stali zakupionej wcześniej w firmie Wnioskodawcy, przy czym jedna stal jest w stawce VAT 23%, a druga stal jest z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia jedną fakturę: na stal i na usługę cięcia.
   
   

W piśmie z dnia 5 czerwca 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

• Klasyfikacja statystyczna stali wg PKWiU z 2008 r., będącej przedmiotem dostaw wskazanych we wniosku, dla poszczególnych siedmiu przypadków przedstawia się następująco:
  1. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.11.0
  2. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.11 0
  3. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.11.0
  4. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.10.0, 24.10.33.0, 24.10.34.0, 24.10.44.0, 24.10.72.0 oraz inna stal nie wykazana w zał. nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług
  5. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.10.0, 24.10.33.0, 24.10.34.0, 24.10.44.0, 24.10.72.0 oraz inna stal nie wykazana w zał. nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług
  6. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.11.0, 24.10.33.0, 24.10.34.0, 24.10.44.0, 24.10.72.0 oraz inna stal nie wykazana w zał. nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług
  7. 24.10.31.0, 24.10.41.0, 24.10.51.0, 24.10.62.0, 24.10.71.0, 24.32.10.0, 24.33.11.0, 24.34.11.0, 24.10.33.0, 24.10.34.0, 24.10.44.0, 24.10.72.0 oraz inna stal nie wykazana w zał. nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług.
• Klasyfikacja statystyczna usług obróbki, spawania, cięcia stali według PKWiU z 2008 r. wskazanych we wniosku dla siedmiu przypadków to 25.62.20.0.
  
• Nabywcami towarów, o których mowa we wniosku (we wszystkich siedmiu przypadkach) są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
• Dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
• W przypadku transakcji opisanej w pkt 7, klient zamawia usługę już po odbiorze stali.
  
• W przypadku transakcji opisanej w pkt 2 i 6 dostawa stali i usługa jej obróbki wynikają z jednego zamówienia złożonego przez klienta, natomiast w przypadku opisanym w pkt 7 występują dwa zamówienia. Pierwsze dotyczy nabycia stali, na które klient ma wystawioną fakturę a drugie zamówienie dotyczy nabycia usługi, kiedy klient jest już w posiadaniu faktury na nabycie stali.
  
• Usługi obróbki stali, o których mowa w pkt 2 opisu stanu faktycznego, spawania stali, o których mowa w pkt 6 są elementem umowy sprzedaży określone w sposób ustny, natomiast usługa cięcia, o których mowa w pkt 7 opisu nie są elementem umowy sprzedaży.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Jaką stawkę VAT zastosować na usługi obróbki stali w tych siedmiu przypadkach przytoczonych w poz. 68 formularza ORD-IN?
2. Czy uchylenie art. 29 ustawy VAT z końcem 2013 r. i wprowadzenie art. 29a ust. 6 obowiązującego od 01.01.2014 r. ma wpływ na stawkę VAT dotyczącą obróbki stali?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przytoczonych siedmiu schematach dostawy stali z obróbką, bądź też wykonania samej usługi obróbki na stali, należy zastosować na obróbkę stali podstawową stawkę VAT, czyli 23%.

Zmiana przepisów ustawy VAT od 01.01.2014 r. nie spowodowała zmiany stawki (czyli 23%) na usługi obróbki stali, z uwagi na to, że przepisy art. 29a ust. 6 wymieniają w swoim katalogu kosztów dodatkowych, takie koszty jak: prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, a nie przytaczają kosztów takich usług jak obróbka towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT od dnia 1 stycznia 2014 r. dla:

• usług obróbki, spawania i cięcia stali wymienionych w punktach 1, 3, 4, 5, 7 opisu stanu faktycznego – jest prawidłowe,

• usług obróbki i spawania stali wymienionych w punktach 2, 6 opisu stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wskazać należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 29 ustawy i wprowadzono art. 29a zawierający kompleksowe regulacje dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwot podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie regulują kwestii czynności złożonych (kompleksowych). Jednakże na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. W tym kontekście – zdaniem TSUE – tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell’Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl TSUE stwierdził: „(…) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyrok z 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne”.

Powyższe wynika także z wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs & Excise.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE „chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału”.

Zgodnie z podejściem zaprezentowanym przez Trybunał m.in. w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy jak i orzeczenia TSUE, zdaniem Organu, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej firmy, będącej czynnym podatnikiem VAT, jest dystrybucja na terenie Polski stali (również tej wymienionej w załączniku nr 11 ustawy VAT), wyrobów mosiężnych, drutów wiązałkowych i prętów ocynkowanych oraz produktów spawalniczych. Firma oferuje również usługi obróbki stali polegające na jej cięciu, gięciu, wierceniu, szlifowaniu i spawaniu zgodnie z wymogami klienta. Co do zasady, przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz klientów będących jednocześnie nabywcami towarów oferowanych przez firmę.

Obecnie transakcje dokonywane są według następujących schematów:

1. Klient przynosi swoją stal (przy czym jest to stal wymieniona w zał. 11 do ustawy VAT), kupioną wcześniej u Wnioskodawcy bądź w innym przedsiębiorstwie, tylko w celu jej obróbki.
2. Kontrahent zamawia stal (wymienioną w zał. nr 11 do ustawy VAT) oraz usługę obróbki tej stali - wystawiana jest jedna faktura, dokumentująca dostawę towaru oraz usługę obróbki. Dostawa stali oraz usługa obróbki są wykazane na fakturze jako dwie odrębne pozycje.
3. Klient już po zakupie stali (stal z odwrotnym obciążeniem) bez obróbki i po otrzymaniu faktury, decyduje się na usługę jej obróbki. Firma wystawia wówczas dwie faktury: jedną na dostawę stali, a drugą na usługę obróbki.
4. Klient przynosi swoją stal do obróbki w celu jej zespawania , przy czym jedna stal jest ze stawką VAT 23%, a druga z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia fakturę na usługę.
5. Kontrahent najpierw dokonuje zakupu stali: tej wymienionej w zał. nr 11 do ustawy VAT i tej ze stawką VAT 23%, wystawiana jest faktura na samą stal. Następnie klient życzy sobie aby te dwie stale połączyć poprzez spawanie i firma wystawia na usługę drugą fakturę.
6. Klient od razu zamawia stal i usługę spawania tych stali - stal jest w stawce 23% i z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia jedną fakturę, na której jedną z pozycji jest usługa spawania.
7. Klient zamawia usługę cięcia stali zakupionej wcześniej w firmie Wnioskodawcy, przy czym jedna stal jest w stawce VAT 23%, a druga stal jest z odwrotnym obciążeniem. Firma wystawia jedną fakturę: na stal i na usługę cięcia.
   
   

Nabywcami towarów, o których mowa we wniosku (we wszystkich siedmiu przypadkach) są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku transakcji opisanej w pkt 7, klient zamawia usługę już po odbiorze stali. W przypadku transakcji opisanej w pkt 2 i 6 dostawa stali i usługa jej obróbki wynikają z jednego zamówienia złożonego przez klienta, natomiast w przypadku opisanym w pkt 7 występują dwa zamówienia. Pierwsze dotyczy nabycia stali, na które klient ma wystawioną fakturę a drugie zamówienie dotyczy nabycia usługi, kiedy klient jest już w posiadaniu faktury na nabycie stali. Usługi obróbki stali, o których mowa w pkt 2 opisu stanu faktycznego, spawania stali, o których mowa w pkt 6 są elementem umowy sprzedaży określone w sposób ustny, natomiast usługa cięcia, o których mowa w pkt 7 opisu nie są elementem umowy sprzedaży.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy odnosząc się do transakcji wymienionych w punktach 2 i 6 opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku tych transakcji świadczone przez Wnioskodawcę usługi obróbki i spawania stali stanowią integralną część dostawy towaru. Wnioskodawca świadczy ww. usługi w związku ze sprzedażą stali i służą one zrealizowaniu dostawy towaru zgodnie z określonym indywidualnym zamówieniem nabywcy. Świadczenie ww. usług nie może być samodzielnym przedmiotem dostawy dla klienta. Zatem dostawa stali stanowi świadczenie główne, natomiast świadczeniem pomocniczym są ww. usługi, które są ściśle powiązane z dostawą tych wyrobów. Z ekonomicznego punktu widzenia dostawa ww. towarów wraz z tymi usługami jest obiektywnie jedną transakcją, jaką niewątpliwie jest dostawa ww. towarów. Tym samym, dostawa towarów wraz z usługą obróbki lub spawania, nie powinna być dzielona dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzy jedną kompleksową dostawę. Zatem wartość usługi obróbki i spawania realizowanych w związku ze sprzedażą towarów (stanowiące elementy transakcji dostawy towaru) zwiększają podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towaru i powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla dostawy stali. Jednocześnie należy podkreślić, że mając na uwadze, iż w przypadku transakcji wymienionych w punktach 2 i 6 opisu sprawy, do podstawy opodatkowania dostaw stali należy wliczyć cenę, która obejmuje koszty usług obróbki lub spawania. Fakt wykazania na fakturze w odrębnych pozycjach wykonywanych czynności nie decyduje o kompleksowości bądź niekompleksowości.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji opisanej w punkcie 2 opisu sprawy gdy dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa wyrobów ze stali wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (dla których podatnikiem jest nabywca) również świadczone przez Wnioskodawcę usługi obróbki tych wyrobów (jako elementy transakcji zasadniczej) powinny być opodatkowane na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy przez nabywcę.

Natomiast w przypadku transakcji opisanej w punkcie 6 opisu sprawy gdy Wnioskodawca dostarcza Klientowi jednocześnie stal wymienioną w załączniku nr 11 do ustawy opodatkowaną na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy oraz stal opodatkowaną stawką podatku w wysokości 23%, koszt spawania tych stali powinien być przyporządkowany proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych na właściwych zasadach.

Z kolei odnosząc się do transakcji wymienionych w punktach 1, 3, 4, 5, 7 opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku tych transakcji świadczenie kompleksowe nie występuje, bowiem usługi obróbki, spawania i cięcia stali nie są elementem umowy sprzedaży towaru i nie stanowią integralnej części dostawy stali. Wówczas usługi obróbki, spawania i cięcia stali należy traktować jako odrębne, niezależne świadczenie, opodatkowane podstawą stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Przy czym zaznaczyć należy, że uchylenie art. 29 ustawy z dniem 1 stycznia 2014 r. i wprowadzenie art. 29a ust. 6 ustawy nie ma wpływu na stawkę VAT dotyczącą usług obróbki stali, o których mowa we wniosku.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT dla usług obróbki i spawania stali wymienionych w punktach 2, 6 opisu stanu faktycznego, należało uznać je za nieprawidłowe. Natomiast w zakresie stawki podatku VAT dla usług obróbki, spawania i cięcia stali wymienionych w punktach 1, 3, 4, 5, 7 opisu stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.