Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-481/14-4/AG
z 13 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniach 23 i 27 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu x marca 2008 r. zawarł umowę leasingu samochodu ciężarowego. Zgodnie z powyższą umową, data dostawy przedmiotu leasingu została określona na dzień x marca 2008 r. Umowa wskazuje, że druga rata leasingowa powinna zostać zafakturowana x kwietnia 2008 r. a data ostatniej raty leasingowej to x marca 2013 r.

Aneksem nr 1 z dnia x czerwca 2008 r. do umowy leasingu okres leasingu przedłużono do 63 miesięcy, a datę ostatniej raty miesięcznej ustalono na x maja 2013 r. Wartość przedmiotu leasingu została określona na 17.031.990,52 JPY netto, co stanowi w przeliczeniu po kursie kupna NBP z dnia x czerwca 2008 r. na polskie złote kwotę 345.000,00 złotych netto.

Istotne przy tym jest, iż raty leasingowe zostały określone w jenach (JPY).

Zgodnie z postanowieniami umowy, przez cały podstawowy okres umowy leasingu przedmiot leasingu powinien być dla celów podatkowych amortyzowany przez finansującego.

W związku z niekorzystną z punktu widzenia Wnioskodawcy zmianą kursu walutowego jena, Wnioskodawca uznał, iż korzystanie z przedmiotu leasingu na warunkach uwzględniających zmianę kursu walutowego nie ma uzasadnienia ekonomicznego. Innymi słowy, wzrost kosztu raty leasingowej wywołany spadkiem wartości złotego względem jena spowodował, że Wnioskodawca uznał, iż dalsze korzystanie z przedmiotu leasingu nie jest opłacalne. Mając to na uwadze, pismem z dnia x lutego 2009 r., Zainteresowany zwrócił się do finansującego z wnioskiem o informację na jakich warunkach może wypowiedzieć umowę leasingu. Wnioskodawca zaprzestał również płacenia rat leasingowych.

W dniu x lipca 2009 r. Wnioskodawca otrzymał od finansującego pismo informujące o wypowiedzeniu umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym w związku z brakiem uregulowania przez Wnioskodawcę należności z tytułu rat leasingowych. W związku z wypowiedzeniem Wnioskodawcy umowy leasingu, Wnioskodawca zwrócił finansującemu przedmiot leasingu a finansujący obciążył Wnioskodawcę kosztami przewidzianymi w Ogólnych Warunkach Umowy Leasingu, to jest kwotą 321.874,16 złotych.

Warunki rozwiązania umowy leasingu były przedmiotem sporu między Wnioskodawcą a finansującym. Wnioskodawca podnosił, że rażąco niekorzystne i sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest domaganie się przez finansującego zapłaty pełnej kwoty przewidzianej w umowie leasingu. Finansujący domagał się bowiem od Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem umowy leasingu zapłaty wyższej kwoty niż Wnioskodawca musiałby zapłacić, gdyby nadal korzystał z przedmiotu leasingu.

Ostatecznie Wnioskodawca zawarł z finansującym w dniu x grudnia 2009 r. porozumienie, na podstawie którego finansujący zaakceptował niższą wartość przysługującej mu należności związanej z rozwiązaniem umowy leasingu, niż tej, jaka wynikałaby z zawartej umowy leasingu (uzgodniona wartość kosztów, które miał ponieść Wnioskodawca to 230.000,00 złotych) i zgodził się na pokrycie przez Wnioskodawcę powyższej należności w ratach.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że zgodnie z umową leasingu wchodzi ona w życie z chwilą spełnienia łącznie następujących warunków:

1. Ustanowienia przez korzystającego zabezpieczeń przewidzianych w umowie leasingu oraz
2. Zapłaty na rzecz finansującego opłaty manipulacyjnej, 90% raty inicjalnej.
   
   

Umowa została zawarta na czas oznaczony i miała się zakończyć ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym przypada data fakturowania ostatniej raty leasingowej. Zgodnie z umową w brzmieniu z dnia jej zawarcia, korzystający miał zostać obciążony płatnością 61 rat, a data fakturowania ostatniej raty leasingowej to x marca 2013 r. Aneksem od umowy leasingu z dnia x czerwca 2008 r. okres leasingu został wydłużony do 63 miesięcy, a datę ostatniej faktury ustalono na x maja 2013 r.

Suma opłat leasingowych zgodnie z harmonogramem płatności w walucie JPY pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług wynosiła 19.920.615,93 JPY, a wartość początkowa przedmiotu leasingu netto, wyrażona w walucie umowy, wynosiła 17.031.990,52 JPY.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy fakt rozwiązania umowy leasingu miał wpływ na podatkową kwalifikację wydatków Wnioskodawcy ponoszonych w związku z realizacją umowy leasingowej przed dniem rozwiązania umowy leasingu?
2. Czy koszty poniesione w związku z rozwiązaniem umowy leasingu mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów podatkowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt rozwiązania umowy leasingu pozostawał bez wpływu na podatkową kwalifikację wydatków ponoszonych w związku z realizacją umowy leasingowej przed dniem rozwiązania umowy leasingu. Innymi słowy Wnioskodawca w związku z rozwiązaniem umowy leasingu nie był zobowiązany do dokonywania korekty kosztów podatkowych, rozpoznanych w związku z ponoszeniem wydatków należnych finansującemu w zawiązku z zawartą przez Wnioskodawcę umową leasingu.

Zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „ finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Kolejne artykuły ustawy o PIT określają zasady podatkowej klasyfikacji kosztów związanych z realizacją umów leasingowych.

Przepisy ustawy o PIT nie wskazują w sposób bezpośredni, jakie konsekwencje podatkowe ma wcześniejsze wypowiedzenie umowy leasingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakończenie umowy leasingu przed upływem okresu, na który umowa początkowa została zawarta pozostaje bez wpływu na podatkową klasyfikację takiej umowy. W szczególności, w przypadku umowy, która na dzień zawarcia spełniała kryteria przewidziane w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT, skrócenie okresu obowiązywania umowy w związku z jej wcześniejszym rozwiązaniem pozostanie bez wpływu na podatkową klasyfikację wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę przed dniem jej rozwiązania.

Ponieważ podatkowej klasyfikacji umowy leasingu (sposób jej rozliczenia dla celów podatku dochodowego) dokonuje się na dzień jej zawarcia, wcześniejsze rozwiązanie umowy powinno - zdaniem Wnioskodawcy - pozostawać bez wpływu na rozliczenia podatkowe dokonane przez Wnioskodawcę przed dniem rozwiązania umowy.

Wnioskodawca uważa, w zakresie pytania drugiego, że koszty poniesione w związku z rozwiązaniem umowy leasingu mogą zostać zaliczone przez Zainteresowanego do kosztów podatkowych.

Przepisy ustawy o PIT nie wskazują w sposób bezpośredni, jakie konsekwencje niesie ze sobą rozwiązanie umowy leasingu przed terminem, na jaki została ona zawarta w związku z wystąpieniem okoliczności, które powodują, iż dalsze korzystanie przez podatnika z przedmiotu leasingu było nieracjonalne z ekonomicznego punktu widzenia. Unormowania zawarte w art. 23a – 23l ustawy o PIT określają jedynie skutki rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz w trakcie trwania umowy.

Zatem, przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z rozwiązaniem takiej umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów”, zawartego w art. 22 ust. 1 tej ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pod warunkiem, że:

• pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu,
• są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• są właściwie udokumentowane.
  
  

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca zawarł umowę leasingu samochodu ciężarowego. W związku z niekorzystną z punktu widzenia Wnioskodawcy zmianą kursu walutowego jena, która skutkowała wzrostem kosztu raty leasingowej, Wnioskodawca uznał, iż korzystanie z przedmiotu leasingu na warunkach uwzględniających zmianę kursu walutowego nie ma uzasadnienia ekonomicznego. Innymi słowy, wzrost kosztu raty leasingowej wywołany spadkiem wartości złotego względem jena spowodował, że Wnioskodawca uznał, iż dalsze korzystanie z przedmiotu leasingu nie jest opłacalne. Z tego powodu Wnioskodawca dążył do wypowiedzenia umowy leasingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z powyższego, działania Wnioskodawcy były umotywowane potrzebą ograniczenia kosztów związanych z korzystaniem z leasingowanego samochodu ciężarowego. W związku z tym koszty poniesione w związku z rozwiązaniem umowy leasingu spełniają warunek konieczny dla rozpoznania wydatku w kosztach w postaci związku kosztu z przychodami / zabezpieczeniem źródła przychodów podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy koszt poniesiony w związku z rozwiązaniem umowy leasingu nie znajduje się również w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych (art. 23 ust. 1 ustawy o PIT). Zauważyć należy, iż stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że zakaz kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów nie dotyczy wszelkiego rodzaju kar umownych i odszkodowań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz tylko niektórych ich rodzajów, ściśle określonych stanowiących katalog zamknięty. Wydatek związany z przedterminowym rozwiązaniem umowy leasingu, nie został wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Jak wcześniej wspomniano, podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pod warunkiem, że m.in. są one właściwie udokumentowane.

Należy stwierdzić, iż dokumentem regulującym ostateczne rozliczenie rozwiązanej umowy leasingu może być także zawarte porozumienie i ugoda, na podstawie którego dokonano należnych wpłat na rzecz finansującego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z rozwiązaniem umowy leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo tut. Organ zauważa, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisu określonego jako art. 23a ust. 1 pkt 1.

Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. Organ zrozumiał, że Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego miał na uwadze przepis art. 23a pkt 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.