Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-262/14-5/AK
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2014r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2014r. (data wpływu 9 czerwca 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany, oraz
  

• przepisów Ordynacji podatkowej.
  
  

Wniosek został uzupełniony w dniu 9 czerwca 2014r. w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest organem podlegającym prawu publicznemu. Jednak Gmina zawiera umowy cywilno-prawne. Dlatego jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług z obowiązkiem składania deklaracji VAT-7 od dnia 01 kwietnia 2005r., NIP …….

Gmina była właścicielem działek nr … i nr … położonych w miejscowości i obrębie ewidencyjnym N. Przedmiotowe nieruchomości przylegały do działki nr … stanowiącej własność M. i S. małż. K.. Część działek stanowiących własność Gminy była faktycznie użytkowana przez osoby fizyczne.

Państwo K. wystąpili do Gminy z propozycją dokonania zmiany faktycznie użytkowanej przez nich części nieruchomości stanowiącej własność Gminy na część nieruchomości będącą ich własnością. Został przez nich na własny koszt wykonany podział w celu dostosowania faktycznego władania. Podział został zatwierdzony decyzją nr ……… z dnia 6 września 2013 r.

Działki gruntu przeznaczone są w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową jako funkcji równorzędnych, teren dróg wewnętrznych, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, teren dróg lokalnych oraz teren usług sportowo - turystycznych z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej o charakterze rezydencjonalnym. Przedmiotowe nieruchomości są wykorzystywane rolniczo. Nieruchomości są i nadal będą wykorzystywane rolniczo. Mają one w ewidencji symbol R - czyli grunty orne. Dokonany podział pozwoli na zlikwidowanie części drogi, figurującej w ewidencji, której nie ma na rysunku planu. Likwidacja nie wpłynęła na fakt, iż któraś z nieruchomości nie będzie miała dostępu do drogi ponieważ w wyniku podziału z własności osób fizycznych została wydzielona działka przeznaczona pod drogę.

Rada Gminy podjęła uchwałę o zamianie nieruchomości. W momencie sporządzenia aktu notarialnego nastąpi przeniesienie prawa własności do rozporządzania towarami jak właściciel działki gminnej na osoby fizyczne wspomnianych wcześniej małżonków M. i S. K. i przejęcie odpłatności za czynności dostawy towarów w postaci rzeczowej, tj. przejęcia prawa własności do gruntu przejętego od osób fizycznych. Gmina wystawi fakturę VAT na powyższą dostawę towaru i naliczy podatek VAT należny Urzędowi Skarbowemu.

Gmina wystąpi do Urzędu Skarbowego o umorzenie podatku VAT powołując się na art. 18 ust. 2 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526) aby naczelnik tego urzędu umorzył należny podatek. Uzasadnieniem będzie zgodnie z art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2010 r., poz. 749) ważny interes podatnika lub interes publiczny.

Przedmiotowa nieruchomość Gminy była użytkowana przez osoby fizyczne wyłącznie na cele rolnicze zwolnione od podatku VAT. Gmina wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Gminie przy nabyciu/wytworzeniu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nieruchomość ta nie była wykorzystywana na cele działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(we wniosku wskazany jako nr 1) Czy Gminy podczas przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535, z późn. zm.), ponieważ przedmiotem jest działka przeznaczana pod zabudowę w planie zagospodarowania Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ przedmiotem jest działka przeznaczona pod zabudowę w planie zagospodarowania Gminy. Niemniej jednak nadal jest użytkowany jako teren rolny i w ewidencji gruntów figuruje z symbolem R- czyli grunty orne.

Zdaniem Wnioskodawcy, można powołać się na art. 67a 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej (Dz. U. 2012 poz. 749), Organ podatkowy w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną oraz art. 18 ust. 2 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526) w przypadku pobieranych przez urząd skarbowy podatków i opłat stanowiących w całości dochody jednostek samorządu terytorialnego, naczelnik tego urzędu może umarzać, odraczać termin zapłaty lub rozkładać na raty należności oraz zwalniać płatnika z obowiązku pobrania bądź ograniczać pobór należności wyłącznie za zgodą przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego.

Za interesem podatnika przemawia: Gmina nie posiada w budżecie środków na pokrycie podatku VAT, który zostanie naliczony w momencie wystawienia faktury VAT na przekazaną działkę. Gmina musi racjonalnie wydatkować posiadane środki pieniężne. Do wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę należy doliczyć podatek VAT, którego koszt Gmina musi ponieść sama, gdyż nie może żądać od osoby fizycznej jego poniesienia, gdyż byłby to koszt nie do udźwignięcia przez zainteresowanych. Państwo K. zwrócili się z wnioskiem i pokryli koszty podziału, wyceny ponieważ zależy im na uregulowaniu stanu dotychczasowego użytkowania. Zamienione nieruchomości mają taka samą powierzchnię, wartość, przeznaczenie. W wyniku tych działań Gmina nie ponosi żadnych korzyści finansowych, a jedynie koszt pokrycia podatku. Wnioskodawca nadmienia, że zamiana dotyczy gruntów przeznaczonych pod zabudowę, ale użytkowane są one do celów rolniczych i takie też mają przeznaczenie w ewidencji gruntów (załącznik Nr 1 do ORD-IN).

Za interesem publicznym przemawia: Wydzielona nieruchomość przeznaczona pod teren dróg lokalnych będzie łączyła dwie drogi zapewniające obsługę komunikacyjną pobliskich terenów, jednocześnie likwidacja odcinka wpłynie na racjonalne zagospodarowanie środków publicznych przeznaczonych na bieżące utrzymanie dróg. Dotąd trzeba było utrzymywać dwa odcinki biegnące tuż przy sobie, spełniające tą samą funkcję. Państwo K. ponieśli koszt podziału, w przypadku gdy nie zostanie dokonana zamiana zostanie podważone zaufanie obywatela do władzy. Osoba fizyczna zwróciła się z wnioskiem, pokryła koszty podziału, wyceny ponieważ zależy jej na uregulowaniu stanu dotychczasowego użytkowania. Podatnik tj. Gmina nie wyrażając zgody na dokonanie zamiany działała by na niekorzyść wnioskodawcy, a również własną. Respektowała by bezprawne korzystanie z gruntu przy jednoczesnej woli obustronnej do uregulowania istniejącego stanu. Zamiana nie wpłynie na zmianę charakteru wykorzystania nieruchomości tj. rolnego, a jedynie na doprowadzeniu stanu faktycznego użytkowania do stanu prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r. Nr 121), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Z powyższego wynika, że przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Gmina była właścicielem działek nr … i nr … położonych w miejscowości i obrębie ewidencyjnym N. Przedmiotowe nieruchomości przylegały do działki nr … stanowiącej własność M. i S. małż. K. Część działek stanowiących własność Gminy była faktycznie użytkowana przez osoby fizyczne. Państwo K. wystąpili do Gminy z propozycją dokonania zmiany faktycznie użytkowanej przez nich części nieruchomości stanowiącej własność Gminy na część nieruchomości będącą ich własnością. Działki gruntu przeznaczone są w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową jako funkcji równorzędnych, teren dróg wewnętrznych, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, teren dróg lokalnych oraz teren usług sportowo - turystycznych z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej o charakterze rezydencjonalnym. Przedmiotowe nieruchomości są wykorzystywane rolniczo. Nieruchomości są i nadal będą wykorzystywane rolniczo. Mają one w ewidencji symbol R - czyli grunty orne. Dokonany podział pozwoli na zlikwidowanie części drogi, figurującej w ewidencji, której nie ma na rysunku planu. Likwidacja nie wpłynęła na fakt, iż któraś z nieruchomości nie będzie miała dostępu do drogi ponieważ w wyniku podziału z własności osób fizycznych została wydzielona działka przeznaczona pod drogę. Rada Gminy podjęła uchwałę o zamianie nieruchomości. W momencie sporządzenia aktu notarialnego nastąpi przeniesienie prawa własności do rozporządzania towarami jak właściciel działki gminnej na osoby fizyczne wspomnianych wcześniej małżonków M. i S. K. i przejęcie odpłatności za czynności dostawy towarów w postaci rzeczowej, tj. przejęcia prawa własności do gruntu przejętego od osób fizycznych. Gmina wystawi fakturę VAT na powyższą dostawę towaru i naliczy podatek VAT należny Urzędowi Skarbowemu. Przedmiotowa nieruchomość Gminy była użytkowana przez osoby fizyczne wyłącznie na cele rolnicze zwolnione od podatku VAT. Gmina wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Gminie przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nieruchomość ta nie była wykorzystywana na cele działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez pojęcie tereny budowlane, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Wskazać jednocześnie należy, iż powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca wskazał, iż ww. działki gruntu przeznaczone są w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową jako funkcji równorzędnych, teren dróg wewnętrznych, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, teren dróg lokalnych oraz teren usług sportowo - turystycznych z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej o charakterze rezydencjonalnym.

Wobec powyższego, planowana dostawa nieruchomości w ramach zamiany nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze ww. przepisy stwierdzić należy, że w opisanym stanie sprawy przeniesienie prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Mając na uwadze zakres zadanego pytania, tut. Organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast Organ nie dokonał analizy okoliczności sprawy oraz oceny stanowiska w świetle innych przepisów dotyczących zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej w drodze zamiany. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.