Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-330/14-2/SJ
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 18 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla dostawy soczewek kontaktowych wraz z kosztami wysyłki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla dostawy soczewek kontaktowych wraz z kosztami wysyłki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym zakład optyczny. W ramach działalności dokonuje m.in. sprzedaży oprawek, szkieł korygujących, soczewek kontaktowych. W dużej mierze sprzedaż tych ostatnich następuje w formie sprzedaży wysyłkowej. W związku z powyższym Zainteresowany obciąża dodatkowo nabywcę kosztami przesyłki. Są to zarówno koszty usług firmy kurierskiej, jak i usług operatora pocztowego. Do tej pory Zainteresowany osobno wykazywał jako podstawę opodatkowania towar i koszty wysyłki. Towar, tj. soczewki kontaktowe zgodnie z poz. 103 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca opodatkowuje stawką podatku w wysokości 8%, natomiast koszty wysyłki 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 29a ustawy koszty wysyłki należy wliczać do wartości sprzedaży soczewek kontaktowych jako łączna podstawa opodatkowana stawką 8% właściwą dla soczewek kontaktowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążając nabywcę kosztami przesyłki towarów, koszty te – jako koszty dodatkowe – należy wliczyć do podstawy opodatkowania dostawy towarów. Nie ma znaczenia czy towar dostarczany jest za pośrednictwem firmy kurierskiej, czy operatora pocztowego wyznaczonego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. To z kolei oznacza, że koszty wysyłki należy opodatkować stawką VAT właściwą dla sprzedawanego towaru (tj. 8%). Do podstawy opodatkowania wlicza się bowiem następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W związku z powyższym sprzedaż soczewek kontaktowych, zdaniem Zainteresowanego, powinien on wykazywać łącznie z kosztami dodatkowymi (kosztami wysyłki) jako łączna podstawa opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W oparciu o art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 i 13, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 103 załącznika nr 3 do ustawy, który stanowi wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku (aktualnie) w wysokości 8%, wymienione zostały „soczewki kontaktowe, soczewki okularowe ze szkła i innych materiałów” sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 32.50.41.0.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym zakład optyczny. W ramach działalności dokonuje m.in. sprzedaży oprawek, szkieł korygujących, soczewek kontaktowych. W dużej mierze sprzedaż tych ostatnich następuje w formie sprzedaży wysyłkowej. W związku z powyższym Zainteresowany obciąża dodatkowo nabywcę kosztami przesyłki. Są to zarówno koszty usług firmy kurierskiej, jak i usług operatora pocztowego. Do tej pory Zainteresowany osobno wykazywał jako podstawę opodatkowania towar i koszty wysyłki – towar, tj. soczewki kontaktowe zgodnie z poz. 103 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca opodatkowuje stawką podatku w wysokości 8%, natomiast koszty wysyłki 23%.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą ustalenia, czy koszty wysyłki towaru należy wliczać do wartości sprzedawanego towaru, tj. soczewek kontaktowych jako łączną podstawę opodatkowania stawką 8% właściwą dla soczewek kontaktowych.

Na podstawie obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.) – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy – (…) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy wskazać, że zarówno przepis art. 73 Dyrektywy, jak i art. 29a ust. 1 ustawy o VAT posługuje się pojęciem zapłaty, którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać.

Jak stanowi art. 78 cyt. Dyrektywy – podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w opisanej sprawie koszty dodatkowe, tj. koszty przesyłki (pocztowej lub kurierskiej), stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za świadczenie zasadnicze – sprzedaż zamówionych towarów, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają to świadczenie i nie należy ich sztucznie oddzielać.

W sytuacji bowiem, gdy cena określona dla dostawy towaru uwzględnia koszt usługi transportowej (wysyłki), wówczas usługę transportu (wysyłki) należy włączyć do podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT.

Również w przypadku, gdy wyświadczenie usługi transportowej (wysyłki) jest elementem umowy sprzedaży towaru, a towar ma zostać dostarczony w miejsce wskazane przez klienta, wówczas usługę transportu (wysyłki) należy włączyć do podstawy opodatkowania – w myśl art. 29a ust. 6 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że koszty wysyłki doliczone do wartości świadczenia głównego, jakim jest w tym przypadku sprzedaży soczewek kontaktowych, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi. Jest to koszt podstawowej czynności. W tym przypadku, koszty wysyłki są kosztami związanymi ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtują kwotę ostateczną żądaną od nabywcy.

Reasumując, koszty wysyłki ponoszone w związku ze sprzedażą soczewek kontaktowych stanowią element świadczenia zasadniczego, a zatem – zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy – zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia głównego (sprzedaży soczewek kontaktowych). W konsekwencji, koszty wysyłki towaru stanowią łączną podstawę opodatkowania wraz ze świadczeniem głównym jakim jest w przedmiotowej sprawie sprzedaż soczewek kontaktowych opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Z uwagi na powyższe wydana interpretacja dotyczy tylko oceny prawidłowości stanowiska Zainteresowanego w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania i nie rozstrzyga innych kwestii, tj. wysokości stawki podatku dla dostawy soczewek kontaktowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.