2014.03.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1215/13/ES
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 12 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) oraz pismem z 27 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki położonej w (…) – jest:

nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 nie będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie stanowiła opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy,
prawidłowe, w zakresie stwierdzenia, że ww. transakcja będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 43 ust. 7a ww. ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki położonej w (…).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 marca 2014 r. znak: IBPP1/443-1215/13/ES oraz pismem z 27 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 28 marca 2001 r. Wnioskodawca nabył od Gminy i Miasta prawo własności zabudowanej nieruchomości położonej w (…), oznaczoną jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 o powierzchni 0.95.04ha. Z tytułu dokonania ww. czynności cywilnoprawnej nie został naliczony i pobrany podatek od towarów i usług. Ww. prawo własności zostało nabyte przez Wnioskodawcę z jego majątku odrębnego i do jego majątku odrębnego. Ww. nieruchomość została nabyta wraz z budynkiem. Wnioskodawca poczynił na ww. nieruchomości nakłady. W 2005 r. nakłady zostały poniesione na budynek znajdujący się na ww. nieruchomości, a dotyczyły one remontu dachu. Wysokość ww. wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Po 2005 r. Wnioskodawca w każdym kolejnym roku podatkowym nadal ponosił wydatki na ulepszenie budynku znajdującego się na ww. nieruchomości, niemniej wysokość poszczególnych wydatków ponoszonym w każdym kolejnym roku podatkowym nie przekroczyła 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W stosunku do ww. wydatków Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dodatkowo Wnioskodawca podkreślił, że ww. budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej także po dokonaniu przez Wnioskodawcę remontu dachu w 2005 r., a Wnioskodawca wykorzystuje ww. budynek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że nabywając ww. nieruchomość nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. nieruchomość od dnia nabycia jej od Gminy i Miasta była wykorzystywana wyłącznie przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a nie była oddana do korzystania żadnemu innemu podmiotowi na podstawie jakiegokolwiek stosunku prawnego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych (PKD 56.10.A). Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość dla celów prowadzenia opisanej wyżej działalności gospodarczej, a więc nie dla celów jej dalszej odsprzedaży ww. nieruchomości. Wnioskodawca korzystał bowiem z ww. nieruchomości przez okres kilkunastu lat, czyniąc na nią nakłady. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomość na rzecz dowolnego podmiotu. Ww. sprzedaż wedle zamiaru Wnioskodawcy ma mieć charakter jednokrotny i okazjonalny, albowiem Wnioskodawca nie prowadzi zorganizowanej działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca oświadcza, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1 kwietnia 1998 r. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość określoną we wniosku ze względu na chęć zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej na ww. nieruchomości oraz budynkach.

Wnioskodawca prostuje, iż nieruchomość jest zabudowana kompleksem budynków w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, trwale związanych z gruntem. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat daty wybudowania kompleksu budynków oraz daty oddania ich do użytkowania, gdyż kompleks budynków został nabyty w 2001 r. w związku z przeprowadzonym przez Gminę Miasto przetargiem, a z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynika jedynie, iż przed zakupem ww. budynków jeden z budynków był przez wnioskodawczynię wykorzystywany jako szkoła. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, iż budynki te zostały wybudowane ponad 100 lat temu. Kompleks budynków obejmuje 3 budynki, przy czym Wnioskodawca wskazuje oznaczenia budynków według klasyfikacji PKOB:

1 budynek – 1211,
2 budynek – 1211,
3 budynek - Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać oznaczenia z klasyfikacji PKOB, gdyż w budynku wykorzystywane jest obecnie jedynie jedno pomieszczenie na cele sanitarne, a reszta budynku pozostaje nieużytkowana.

Nieruchomość wskazana we wniosku była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Na ww. nieruchomości świadczone były usługi hotelarskie oraz gastronomiczne.

Wnioskodawca wskazuje, że ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponoszone przez Wnioskodawcę po 2005 r. stanowią następujący procent wartości początkowej nieruchomości:

w roku 2006 r. - 0%,
w roku 2007 r. - 0%,
w roku 2008 r. - 0%,
w roku 2009 r. - 0%,
w roku 2010 r. - 0%,
w roku 2011 r. - 0%,
w roku 2012 r. - 0%,
w roku 2013 r. - 0%.

Wnioskodawca oświadcza, iż zarówno działka, jak i budynki były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, a działalność ta polega na świadczeniu usług hotelarskich i gastronomicznych.

Przedmiotowa nieruchomość nie została jeszcze sprzedana.

W piśmie z 27 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że do 2005 r. poniósł nakłady na ulepszenie każdego z trzech budynków, które przekroczyły 30% ich wartości początkowej. Po 2005 r. nakłady na te trzy budynki wyniosły 0% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca przy dokonywaniu transakcji sprzedaży zabudowanej nieruchomości położonej w (…), oznaczoną jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 o powierzchni 0.95.04 ha będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czy sprzedaż ww. nieruchomości w opisanym stanie faktycznym będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy?
Czy w przypadku gdy Wnioskodawca z tytułu dokonania transakcji sprzedaży zabudowanej nieruchomości położonej w (…), oznaczoną jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 o powierzchni 0.95.04 ha będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ww. transakcja będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1)Biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości zabudowanej nieruchomości położonej w (…), oznaczoną jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 o powierzchni 0.95.04 ha nie będzie występowała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem sprzedaż ww. nieruchomości w opisanym stanie faktycznym nie będzie stanowiła opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 15 ust 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak przyjmuje się przy tym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód (...) ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.” (wyrok z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt IFPS 3/07). Nadto Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż „Nieuprawnione jest natomiast wywodzenie obowiązku podatkowego, tak jak czyni autor skargi kasacyjnej w rozpoznanej sprawie, z faktu, iż otrzymany w drodze darowizny majątek (w tym również przedmiotowy grunt) wnioskodawca włączył w skład swojego przedsiębiorstwa. W rozpatrywanej sprawie skarżący nie wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie obrotu nieruchomościami, a tylko wówczas można by uznać, że prowadzi działalność handlową w tym przedmiocie.” (wyrok z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. IFSK 35/09). W innym znów orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż : „dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą, w ramach której sprzedawca działa w charakterze podatnika, należy kierować się następującymi kryteriami:

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy; nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym wypadku.
Wykonanie danej czynności (sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku od towarów i usług; konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, to jest jako handlowiec.
Ocena, że sprzedając działki budowlane dana osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.
Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz do spożytkowania w celach osobistych.
Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 omawianej ustawy. Nie zawsze przy tym nabycie gruntu w celu jego odsprzedaży (w całości lub w części) należy w momencie jego sprzedaży kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, lecz tylko wtedy, gdy działalność sprzedającego w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.”

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter jednokrotny, okazjonalny, albowiem Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, dokonanie ww. transakcji nie będzie stanowiło opodatkowanej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 2001 r., nabywając ją do majątku osobistego (odrębnego) i wykorzystując dla celów prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na działalności gastronomicznej przez okres kilkunastu lat. Ww. nieruchomość nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, a dla celów jej wykorzystywania na własne cele. Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość w takim stanie w jakim się ona obecnie znajduje, nie podejmując żadnych dodatkowych czynności celem jej uatrakcyjnienia pod względem gospodarczym. Z powyższych względów zdaniem Wnioskodawcy ww. transakcja nie stanowi opodatkowanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc z tytułu jej dokonania nie jest koniecznym naliczenie i pobranie podatku od towarów i usług.

2)Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy Wnioskodawca z tytułu dokonania transakcji sprzedaży zabudowanej nieruchomości, oznaczonej jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 o powierzchni 0.95.04 ha będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ww. transakcja będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż zabudowanej nieruchomości stanowi dostawę towarów. Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 10a) ww. ustawy zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów,

przy czym zgodnie z art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Uwzględniając powyższe przepisy, zdaniem Wnioskodawcy w niniejszym przypadku, jeżeli transakcja sprzedaży ww. nieruchomości będzie stanowiła działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Sprzedaż ww. nieruchomości będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży zawartej w 2001 r. z Gminą i Miastem, niepodlegającej podatkowi od towarów i usług, a Wnioskodawca dotychczas nie oddawała ww. nieruchomości do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższe zaś wyłącza zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że nabywając ww. nieruchomość nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niemniej Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie budynku znajdującego się na ww. nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W 2005 r. nakłady zostały poniesione na budynek znajdujący się na ww. nieruchomości, a dotyczyły one remontu dachu. Wysokość ww. wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Po 2005 r. Wnioskodawca w każdym kolejnym roku podatkowym nadal ponosił wydatki na ulepszenie budynku znajdującego się na ww. nieruchomości, niemniej wysokość poszczególnych wydatków ponoszonych w każdym kolejnym roku podatkowym nie przekroczyła 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że ww. budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej także po dokonaniu przez Wnioskodawcę remontu dachu w 2005 r., a Wnioskodawca wykorzystuje ww. budynek dla celów prowadzonej działalności gospodarczej nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy ww. transakcja będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 43 ust. 7a ww. ustawy, co wynika z faktu, że Wnioskodawca po dokonaniu w 2005 r. ulepszenia przekraczającego 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym korzystał z budynku w stanie ulepszonym przez ponad 5 lat. Natomiast po 2005 roku Wnioskodawca dokonywał wydatków na ulepszenie ww. budynku w każdym kolejnym roku podatkowym, niemniej wysokość poszczególnych wydatków nie przekroczyła w danym roku podatkowym 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Natomiast ww. wydatków poniesionych na przestrzeni kilku lat na gruncie wskazanych wyżej przepisów nie sumuje się (por. stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w wyroku z dnia 14.09.2010 r. sygn.lll SA/Wa 1359/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 nie będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie stanowiła opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy,
prawidłowe, w zakresie stwierdzenia, że ww. transakcja będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 43 ust. 7a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 22 stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach tej ustawy jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowaniu jest dostawa towarów, w związku z czym istotne znaczenie ma też definicja towaru. Podkreślenia wymaga, że na gruncie ustawy o VAT dla uznania danego przedmiotu za towar znaczenie mają wyłącznie przepisy ustawy o VAT, bowiem w art. 2 pkt 6 tej ustawy zdefiniowano pojęcie towar. Definicja legalna zawarta w ustawie o VAT wyłącza tym samym możliwość posłużenia się jakąkolwiek inną definicją towaru. Przez towary, w myśl ww. przepisu, rozumieć należy rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że od 1 kwietnia 1998 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej polegającą na prowadzeniu restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych.

W dniu 28 marca 2001 r. Wnioskodawca nabył do majątku odrębnego (osobistego) od Gminy dla celów prowadzenia ww. działalności gospodarczej, prawo własności zabudowanej działki nr 599/16. Z tytułu ww. czynności nie został naliczony i pobrany podatek od towarów i usług. Nabywając ww. nieruchomość Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na ww. działce znajduje się kompleks budynków w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, trwale związanych z gruntem, który obejmuje 3 budynki:

1 budynek – PKOB 1211,
2 budynek – PKOB 1211,
3 budynek - Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać oznaczenia z klasyfikacji PKOB.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, iż budynki te zostały wybudowane ponad 100 lat temu. Wnioskodawca korzystał z ww. nieruchomości przez okres kilkunastu lat, czyniąc na nią nakłady. Do 2005 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie każdego z trzech budynków, które przekroczyły 30% ich wartości początkowej. Po 2005 r. nakłady na te trzy budynki wyniosły 0% ich wartości początkowej.

W stosunku do ww. wydatków Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. nieruchomość od dnia nabycia jej od Gminy była wykorzystywana wyłącznie przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a nie była oddana do korzystania żadnemu innemu podmiotowi na podstawie jakiegokolwiek stosunku prawnego. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Na ww. nieruchomości świadczone były usługi hotelarskie oraz gastronomiczne.

Zarówno działka, jak i budynki były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, a działalność ta polega na świadczeniu usług hotelarskich i gastronomicznych.

Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca przy dokonywaniu transakcji sprzedaży zabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czy sprzedaż ww. nieruchomości będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego z tytułu działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych, do której wykorzystywana jest nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży, będzie miało znaczenie dla opodatkowania dostawy tej nieruchomości.

W przypadku gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej przez podatnika podatku VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotowa nieruchomość nie została w jakikolwiek sposób wykorzystywana w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

Bez znaczenia w tej sytuacji jest fakt, że Wnioskodawca nabył tę nieruchomość, jak twierdzi do majątku odrębnego (osobistego), skoro już przy nabyciu przedmiotowa działka zabudowana miała zostać wykorzystana dla celów prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług hotelarsko-gastronomicznych i w takim zakresie nieruchomość ta była przez Wnioskodawcę przez okres kilkunastu lat wykorzystywana.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowa nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać w jakikolwiek sposób była związana z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, dlatego też należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do celów osobistych.

Sprzedaż zabudowanej działki nr 599/16 wskazanej w opisie sprawy będzie zatem dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa zabudowanej działki nr 599/16 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna o numerze 599/16 nie będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie stanowiła opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy w przypadku gdy Wnioskodawca z tytułu dokonania transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr 599/16 będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ww. transakcja będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć sprzedaż, aport, a także najem czy dzierżawę.

Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli więc podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania, nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (budowla) zostanie sprzedany lub np. wniesiony aportem bądź oddany w najem czy dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, aport, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle powyższych przepisów przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,

3)budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa posadowionych na działce nr 599/16 budynków, może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby zatem dostawa przedmiotowych budynków mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych budynków nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Ażeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, 28 marca 2001 r. Wnioskodawca nabył od Gminy prawo własności zabudowanej działki nr 599/16. Z tytułu ww. czynności nie został naliczony i pobrany podatek od towarów i usług. Nabywając ww. nieruchomość Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę zabudowaną 3 budynkami. Do 2005 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie każdego z trzech budynków, które przekroczyły 30% wartości początkowej.

Tut. organ rozumie zatem, że ulepszeniu podlegał każdy budynek, a wydatki na ulepszenie każdego z budynków przekroczyły 30% jego wartości początkowej.

Po 2005 r. nakłady na te trzy budynki wyniosły 0% ich wartości początkowej. W stosunku do ww. wydatków Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. nieruchomość od dnia jej nabycia była wykorzystywana wyłącznie przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i nie była oddana do korzystania żadnemu innemu podmiotowi na podstawie jakiegokolwiek stosunku prawnego. Zarówno działka, jak i budynki były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego przepisu jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że ponieważ do 2005 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie każdego z trzech budynków, które przekroczyły 30% wartości początkowej każdego z nich, natomiast po 2005 r. wartość ulepszeń tych 3 budynków wynosiła 0% ich wartości początkowej, i budynki te były wykorzystywane wyłącznie przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a nie były oddane do korzystania żadnemu innemu podmiotowi na podstawie jakiegokolwiek stosunku prawnego, to nie będzie możliwe zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z wniosku, w stosunku do tych budynków nie nastąpiło jeszcze pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż po ulepszeniu budynki te nie zostały wydane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Dopiero planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż spowoduje, że dojdzie do pierwszego zasiedlenia tych budynków co oznacza, że ich dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Okoliczność ta wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na spełnienie warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a tej ustawy.

Jednakże dostawa trzech przedmiotowych budynków, będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

Wnioskodawca zrealizował przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT warunek umożliwiający skorzystanie ze zwolnienia od podatku tej dostawy, tj. w stosunku do tych budynków przy nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ale nie zrealizował warunku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT, bowiem ponosił wydatki na ulepszenie przedmiotowych 3 budynków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej każdego z tych budynków.

Jednakże w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazujący, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, co – jak podał Wnioskodawca – nastąpiło w wyniku prowadzenia przez niego w przedmiotowych budynkach czynności opodatkowanych.

Zatem, skoro dla dostawy przedmiotowych trzech budynków, które były ulepszane i dla których kwota wydatków na ulepszenia w 2005 r. przekroczyła 30% wartości początkowej każdego z nich, posadowionych na wymienionej we wniosku działce nr 599/16 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, to również dostawa gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w związku z art. 29a ust. 8 tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że ww. transakcja będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 43 ust. 7a ww. ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa miało na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin