Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-337/14/AP
z 17 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 17 marca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy i od jakiej wartości znaku towarowego Spółka będzie mogła zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy i od jakiej wartości znaku towarowego Spółka będzie mogła zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z o.o., podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej również jako: „Spółka”).

Wnioskodawca otrzyma prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante (dalej „znak towarowy”) w drodze wkładu niepieniężnego dokonanego na jego rzecz przez spółkę komandytowo-akcyjną (dalej jako: „SKA”), w zamian za co Wnioskodawca wyda SKA swoje udziały o wartości nominalnej równej wartości rynkowej „brutto” znaku towarowego (czyli określonej w wycenie wartości rynkowej znaku towarowego „netto”, tj. bez podatku VAT powiększonej o podatek VAT).

Przykładowo, jeżeli wartość rynkowa „netto” znaku towarowego wyniesie 100 jednostek pieniężnych, wartość rynkowa „brutto” znaku towarowego wyniesie 123 jednostki pieniężne, to zgodnie z planowanym rozliczeniem Spółka z o.o. wyda SKA w zamian za wkład udziały o wartości nominalnej 123 jednostek pieniężnych. Planowane jest, iż o taką też część zostanie podwyższony kapitał zakładowy Spółki.

Planowane jest, że po otrzymaniu wkładu niepieniężnego Spółka będzie pobierać opłaty z tytułu udostępniania tego znaku towarowego (na podstawie odrębnych umów) na rzecz innych podmiotów. Spółka planuje wykorzystywanie przedmiotowego znaku towarowego w okresie przekraczającym jeden rok.

Potencjalnie możliwe jest, że w celu dokonania niezbędnych zaokrągleń wartość nominalna udziałów wydanych przez Sp. z o.o. będzie niższa niż ich wartość rynkowa, a kwota zaokrąglenia zostanie przelana na kapitał zapasowy Sp. z o.o.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy i od jakiej wartości znaku towarowego Spółka będzie mogła zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, w przypadku gdy Spółka będzie uprawiona do odliczenia całości podatku VAT naliczonego od czynności aportu, to odpisy amortyzacyjne, które będą kosztem uzyskania przychodu Spółki będą liczone od wartości rynkowej netto znaku towarowego (czyli wartości rynkowej nieobejmującej podatku VAT). Przy czym w przypadku gdyby część wartości znaku nie została przekazana na kapitał zakładowy Spółki (a np. będzie powiększać kapitał zapasowy), to odpisy amortyzacyjne od tej części nie będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają miedzy innymi:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm., dalej: „Prawo WP”).
  
  

Zgodnie z art. 120 Prawa WP, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 Prawa WP). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 Prawa WP). Powyższe oznacza, że amortyzacji mogą podlegać znaki towarowe, na które zostały udzielone prawa ochronne.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. Należy więc go uznać za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o CIT.

Przedmiot amortyzacji będą stanowić de facto prawa ochronne do znaków towarowych. Prawa ochronne na znaki towarowe i wzory użytkowe zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego podlegają więc amortyzacji analogicznie jak prawa ochronne na znaki towarowe i wzory użytkowe zarejestrowane w polskim Urzędzie Patentowym. Stanowisko to jest powszechnie potwierdzane przez Ministra Finansów (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 maja 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-239/13/JD; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., sygn. IPPB3/423-554/12-3/PK1; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 grudnia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1134/11/CzP).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej jako: „WNiP”), z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki, a także wkładu w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Powyższy przepis stosuje się w przypadkach, gdy:

• przedmiotem aportu są środki trwałe i/lub WNiP, które nie stanowią przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
• aport następuje do spółki będącej podatnikiem CIT.
  
  

W analizowanym zdarzeniu przyszłym oba te warunki będą spełnione, ponieważ wkład niepieniężny dokonywany będzie do sp. z o.o., a więc podatnika CIT, oraz przedmiotem aportu będzie prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, które na gruncie ustawy o CIT należy zaklasyfikować jako WNiP. Przedmiot aportu nie stanowi również przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

Powyższy przepis reguluje sposób ustalania wartości początkowej WNiP nabytej w drodze aportu niestanowiącego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części tj. ustawodawca nie umieścił w ustawie o CIT innych przepisów, które wpływałyby w tym przypadku na sposób ustalenia wartości początkowej WNiP.

Skoro w przypadku przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego zastosowanie powinien mieć przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, należy stwierdzić, iż Spółka powinna ustalić wartość początkową otrzymanego w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) znaku towarowego w jego wartości na dzień wniesienia wkładu, przy czym wartość ta nie może być wyższa od wartości rynkowej.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stąd kosztem uzyskania przychodu będą odpisy amortyzacyjne liczone tylko od wartości netto znaku towarowego (wartości nieobejmującej podlegającego odliczeniu podatku VAT).

Analogiczne stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 2 kwietnia 2010 r., sygn. ILPB3/423-41/10-4/ŁM czy Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-1032/13/AP.

Przykładowo, jeżeli wartość rynkowa brutto znaku towarowego wyniesie 123 jednostki pieniężne i zgodnie z planowanym rozliczeniem Spółka wyda w zamian za wkład udziały o wartości nominalnej 123 jednostek pieniężnych, to odpisy amortyzacyjne stanowiące koszt uzyskania przychodu będą liczone, proporcjonalnie do okresu amortyzacji, od 100 jednostek pieniężnych (o ile wartość 23 będzie wartością VAT podlegającą odliczeniu).

Analogicznie, jeżeli jakakolwiek część wartości wkładu niepieniężnego nie zostanie przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy (a zostanie przekazana np. na kapitał zapasowy) to odpisy amortyzacyjne od tej części nie będą, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit d) ustawy o CIT, stanowić kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.