2014.06.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-262/14-4/AK
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 czerwca 2014 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym. Nieruchomość została nabyta przez niego w dniu 16 marca 1987 r. W chwili nabycia nieruchomości przedmiotowy budynek znajdował się już na nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 2980/5 położoną w X.

Wnioskodawca zamierza zbyć tę zabudowaną nieruchomość.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Była wykorzystywana jako obiekt magazynowy na potrzeby własne Wnioskodawcy.
Budynek magazynowy istniejący w dacie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę w 1987 roku, był już w tej dacie użytkowany przez Wnioskodawcę zgodnie z jego przeznaczeniem. Zatem o ile w ogóle można dla danego stanu faktycznego stosować przepisy, które weszły w życie w 2004 r. Wnioskodawca wyjaśnia, iż planowana dostawa nie będzie dokonywana ani w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed pierwszym zasiedleniem. Z powyższym zastrzeżeniem Zainteresowany wyjaśnia także, iż planowana dostawa nieruchomości nastąpi po ponad dwóch latach od pierwszego zasiedlenia. Budynek magazynowy znajdujący się na nieruchomości, której dotyczy planowana dostawa był wykorzystywany na potrzeby własne Wnioskodawcy i nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku odnoszącym się do przedmiotu dostawy – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – sprzedaż nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę gruntu nr 2980/5 położonej w X będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 2980/5 położonej w X będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 177, poz. 1054 zm.).

Wskazać należy, że przedmiotowa działka gruntu nr 2980/5 położona w X stanowi towar w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem kwestia ta nie jest objęta pytaniem, gdyż nie budzi wątpliwości.

Zdaniem Wnioskodawcy przy dostawie (sprzedaży) towaru jakim jest przedmiotowa zabudowana nieruchomość, zgodnie z art. 29a ust. 8 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się ceny gruntu. Oznacza to – zdaniem Wnioskodawcy – że cena sprzedaży towaru dostawy w postaci zabudowanej nieruchomości stanowi ewentualnie jedną, a nie dwie odrębne dla budynku i gruntu, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając jednak na uwadze przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach:

nabycia przedmiotowej zabudowanej nieruchomości w roku 1987 (podatek VAT nie występował wówczas w prawie podatkowym),
braku ulepszeń (nakładów) Wnioskodawcy na ten budynek, które to ulepszenia dawałyby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca uważa, że do sprzedaży (dostawy) wskazanej nieruchomości zabudowanej (towaru) należałoby zastosować zwolnienie w podatku od towarów i usług co do całej ceny sprzedaży tej nieruchomości zabudowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynek i grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeśli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowania w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych – korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ponadto w świetle art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy wskazać, że treść art. 29a ust. 8 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym. Nieruchomość została nabyta przez niego w dniu 16 marca 1987 r. W chwili nabycia nieruchomości przedmiotowy budynek znajdował się już na nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 2980/5 położoną w X.

Budynek z tego względu nie jest ujawniony w ewidencji środków trwałych jako odrębna pozycja tych środków. W stosunku do tej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a także nie ponosił on wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zamierza zbyć tę zabudowaną nieruchomość. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez niego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Była wykorzystywana jako obiekt magazynowy na jego potrzeby własne. Budynek magazynowy istniejący w dacie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę w 1987 roku, był już w tej dacie użytkowany przez niego zgodnie z jego przeznaczeniem. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że planowana dostawa nie będzie dokonywana ani w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed pierwszym zasiedleniem. Ponadto planowana dostawa nieruchomości nastąpi po ponad dwóch latach od pierwszego zasiedlenia. Budynek magazynowy znajdujący się na nieruchomości, której dotyczy planowana dostawa był wykorzystywany na potrzeby własne Wnioskodawcy i nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej, będącej przedmiotem złożonego wniosku.

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej wyłącznie na cele zwolnione od podatku. W świetle powyższego do dostawy nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z tym konieczne jest przeanalizowanie zwolnień z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane zbycie nieruchomości nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem zajdą wyjątki w tym przepisie przedstawione, tzn. dostawa tej nieruchomości wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy, będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Powyższe wynika z faktu, że pierwsze zasiedlenie w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie miało miejsca, ponieważ po nabyciu przez Wnioskodawcę (co nie nastąpiło w wykonaniu czynności opodatkowanej VAT bowiem miało miejsce w 1987 roku) nieruchomość nie była przedmiotem jakiejkolwiek innej czynności opodatkowanej VAT np. przedmiotem najmu czy dzierżawy.

Jednakże sprzedaż ww. obiektu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ w odniesieniu do tej nieruchomości Wnioskodawcy przy jej nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz nie dokonywał on ulepszeń w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji powyższego także zbycie gruntu, na którym budynek jest posadowiony, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin