Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-394/14/JP
z 3 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 12 czerwca 2014 r., został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zespół „…”) dla prowadzonych usług kulturalnych i edukacji kulturalnej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT stosuje zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W związku z zakończeniem z dniem 30 czerwca 2014 r. prac inwestycyjnych projektu pn. „…” zostaną oddane do użytku nowe powierzchnie użytkowe. Miedzy innymi zostanie oddana do użytku baza noclegowa i inne pomieszczenia, której celem jest zapewnienie noclegu dla potrzeb edukacji kulturalnej, a które są sfinansowane ze środków UE.

Przepisy obowiązującego prawa w sprawie pozyskiwania funduszy UE nie pozwalają na prowadzenie działalności, w wyniku której powstałby dochód.

Uczestnicy warsztatów kulturalnych będą pokrywać zwrot poniesionych wydatków tj. zwrot zapłaty dokonanej dla pedagogów, zwrot za materiały niezbędne do przeprowadzenia usługi kulturalnej, zwrot za zakupioną żywność i media, w tym za energię, wodę.

Wnioskodawca jest instytucją o charakterze kultury, jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury Województwa, numer wpisu RIK/…,

Działalnością statutową Wnioskodawcy jest świadczenie usług z zakresu kultury w postaci profesjonalnej, artystycznej prezentacji folkloru ludowego i plebejskiego oraz twórczości współczesnej czerpiącej inspiracje z folkloru, a także działania upowszechnieniowe i edukacyjne w tym zakresie.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi warsztatów stanowią działalność kulturalną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001r. Nr 13, poz. 123, ze zm.)

W momencie oddania nowych powierzchni Zespół …. powiększy swoje możliwości odnośnie prowadzenia działalności statutowej przez użytkowanie nowych powierzchni, w których będą prowadzone warsztaty kulturalne wraz z zapewnieniem noclegów z wyżywieniem dla uczestników kształcących się w zakresie edukacji kulturalnej, świadczenie usług kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem stanowić będzie jako całość usługę kulturalną.

Powstanie bazy noclegowej i żywieniowej jest ściśle związane ze świadczeniem usług kulturalnych. Przy świadczeniu usług kulturalnych przewidziano w studium wykonalności dla realizowanego projektu jako jedną całość: usługę kulturalną wraz z noclegiem i wyżywieniem. Uczestnicy warsztatów to ludzie z całej polski jak i zagranicy. W związku z tym nocleg i wyżywienie to czynniki niezbędne dla prowadzenia działań edukacji kulturalnej.

Z tytułu świadczenia usług kulturalnych Wnioskodawca nie osiąga w sposób systematyczny zysków, a w przypadku ich osiągnięcia Wnioskodawca przeznaczy je w całości na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 12 czerwca 2014 r.):

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie z 12 czerwca 2014 r.):

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. na mocy art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1608) w art. 146a wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: „W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:”.

Zatem:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ust. 1 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy – ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla usług kulturalnych świadczonych przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18,18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

• nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, lub
• ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
  
  

Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te –aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez szczególne podmioty.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Jak wynika z powyższego unormowania, ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jako podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analiza powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium. Ponadto podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 33 lit. a tego artykułu, nie mogą osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia, zyski te przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Nie spełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Ustosunkowując się do powyższych przepisów wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (…), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) – działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Jak wynika z opisu sprawy, że Wnioskodawca jest instytucją o charakterze kultury, jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury Województwa. Działalnością statutową Wnioskodawcy jest świadczenie usług z zakresu kultury w postaci profesjonalnej, artystycznej prezentacji folkloru ludowego i plebejskiego oraz twórczości współczesnej czerpiącej inspiracje z folkloru, a także działania upowszechnieniowe i edukacyjne w tym zakresie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi warsztatów stanowią działalność kulturalną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, ze zm.)

W związku z zakończeniem z dniem 30 czerwca 2014 r. prac inwestycyjnych projektu pn. „…” zostaną oddane do użytku nowe powierzchnie użytkowe. Miedzy innymi zostanie oddana do użytku baza noclegowa i inne pomieszczenia, której celem jest zapewnienie noclegu dla potrzeb edukacji kulturalnej, a które są sfinansowane ze środków UE. W momencie oddania nowych powierzchni Wnioskodawca powiększy swoje możliwości odnośnie prowadzenia działalności statutowej przez użytkowanie nowych powierzchni, w których będą prowadzone warsztaty kulturalne wraz z zapewnieniem noclegów z wyżywieniem dla uczestników kształcących się w zakresie edukacji kulturalnej, świadczenie usług kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem stanowić będzie jako całość usługę kulturalną. Powstanie bazy noclegowej i żywieniowej jest ściśle związane ze świadczeniem usług kulturalnych. Przy świadczeniu usług kulturalnych przewidziano w studium wykonalności dla realizowanego projektu jako jedną całość: usługę kulturalną wraz z noclegiem i wyżywieniem. Uczestnicy warsztatów to ludzie z całej polski jak i zagranicy. W związku z tym nocleg i wyżywienie to czynniki niezbędne dla prowadzenia działań edukacji kulturalnej. Uczestnicy warsztatów kulturalnych będą pokrywać zwrot poniesionych wydatków tj. zwrot zapłaty dokonanej dla pedagogów, zwrot za materiały niezbędne do przeprowadzenia usługi kulturalnej, zwrot za zakupioną żywność i media, w tym za energię, wodę. Z tytułu świadczenia usług kulturalnych Wnioskodawca nie osiąga w sposób systematyczny zysków, a w przypadku ich osiągnięcia Wnioskodawca przeznaczy je w całości na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy świadczone usługi warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

Jak wyżej wskazano przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), natomiast świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…), stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy.

Zapewnienie noclegów i wyżywienia nie stanowi dostawy towarów lecz jest świadczeniem usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do „świadczonej usługi warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem” nie zostanie wypełniona przesłanka wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Z cyt. przepisu wynika wprost, że zwalnia się od podatku świadczenie usług kulturalnych przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Z powyższego wynika, że cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT zwalnia od podatku jedynie dostawę towarów ściśle związaną ze świadczeniem usług kulturalnych. Tymczasem jak wynika z treści wniosku wraz ze świadczeniem usług warsztatów kulturalnych, zaliczonych przez Wnioskodawcę do usług kulturalnych, świadczy on usługi polegające na zapewnieniu wyżywienia oraz noclegu. Ponieważ usługi zapewnienia noclegów i wyżywienia nie stanowią dostawy towarów i w związku z tym nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, który wprost odnosi się do dostawy towarów związanych ze świadczeniem usług kulturalnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na organizowaniu warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, bowiem usługi te, związane ze świadczonymi usługami polegającymi na organizacji warsztatów kulturalnych, nie stanowią dostawy towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi warsztatów kulturalnych wraz z noclegiem i wyżywieniem, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.