Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-599/12/14-7/S/MZ
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 985/13 z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 28 listopada 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dokonanych wpłat przez wspólników na kapitał rezerwowy Spółki komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dokonanych wpłat przez wspólników na kapitał rezerwowy Spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. zamierza utworzyć wraz inwestorami w tym z Krajowym Funduszem Kapitałowym spółkę komandytową. Przedmiotem działalności Sp.k. będzie prowadzenie działalności o charakterze inwestycyjnym polegającej na obejmowaniu nowych udziałów lub akcji, uczestnictwie w spółkach osobowych lub innych jednostkach nie posiadających osobowości prawnej, a także na obejmowaniu instrumentów dłużnych. Wspólnicy Sp.k. – komandytariusze (osoby fizyczne oraz osoby prawne) i komplementariusz (osoba prawna), dokonują w ciągu roku podwyższenia kapitału rezerwowego Spółki. Wspólnicy w formie pieniężnej dokonują dopłat które nie powiększają kapitału własnego (sumy komandytowej) Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonane wpłaty przez wspólników na kapitał rezerwowy Spółki powinny być opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, podwyższenie kapitału rezerwowego w Spółce przez wspólników nie powiększa wartości wkładów wspólników (sumy komandytowej wpisanej do KRS), a zatem nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
      
   2. umowy pożyczki,
      
   3. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
      
   4. umowy dożywocia,
      
   5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
      
   6. ustanowienie hipoteki,
      
   7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
      
   8. umowy depozytu nieprawidłowego,
      
   9. umowy spółki.
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.
   
   

Z kolei według art. 1a pkt 1 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy przy spółce osobowej – uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zatem jak z powyższego wynika jedną z czynności, które na potrzeby podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym w tym podatku jest wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki osobowej.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie (zmianie umowy) spółki komandytowej ciąży na spółce. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy, a stawka podatku wynosi 0,5%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wspólnicy Spółki, tj. komandytariusze i komplementariusz dokonują w ciągu roku podwyższenia kapitału rezerwowego spółki.

Reasumując, ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem, co oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko czynności wymienione w przywołanych wyżej przepisach. W konsekwencji stwierdzić należy, iż wpłaty dokonywane przez wspólników spółki komandytowej na kapitał rezerwowy niepowodujące podwyższenia wartości wkładów wspólników nie stanowią, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zmiany umowy spółki osobowej. Tym samym dokonane wpłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 17.01.2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/436-599/12-2/MZ, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2012 r. (data wpływu 28.11.2012 r.) jest nieprawidłowe. Tutejszy organ stwierdził,(…) Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy zostaną dokonane wpłaty przez wspólników na kapitał rezerwowy Spółki komandytowej powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, będzie wartość wkładów powiększających majątek Spółki. Dla powstania obowiązku podatkowego nie ma znaczenia fakt, iż wkłady pieniężne zwiększą kapitał rezerwowy.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem tutejszego organu i w dniu 31.01.2013 r. (data wpływu do tut. organu 04.02.2013 r.) wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 20.02.2013 r. Nr IPPB2/436-599/12 -4/MZ (skutecznie doręczonym w dniu 25.02.2013 r.) stwierdzając, iż brak jest podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 29.03.2013 r. (data stempla pocztowego 27.03.2013 r.) wpłynęła skarga z dnia 27.03.2013 r. na ww. interpretację indywidualną, w której wniesiono o jej uchylenie.

Pismem z dnia 17.04.2013 r. Nr IPPB2/4310-12/13-2/MZ, stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 985/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości.

W dniu 13.01.2013 r. wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13.08.2013 r. sygn. akt III SA/Wa 985/13, w którym Sąd uchylił zaskarżoną interpretację i uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Sąd wskazał, że skargę należało uwzględnić przez uchylenie zaskarżonej interpretacji, aczkolwiek podejmując rozstrzygnięcie Sąd oparł się na powodach innych niż w niej wskazane. Działanie takie umożliwia art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) . dalej: „ p.p.s.a.”, zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że Sąd, dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej interpretacji ma prawo obowiązek uwzględnić również okoliczności, wprawdzie nie wskazane w skardze jako zarzut, ale mające wpływ na tę ocenę.

Kontroli Sądu poddana została interpretacja indywidualna w przedmiocie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych podwyższenia kapitału rezerwowego spółki komandytowej, dokonywanego przez wspólników.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. k) u.p.c.c., podatkowi podlegają umowy spółki. Na mocy pkt 2 tego artykułu opodatkowane są także zmiany umowy spółki, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 [zastrzeżenie nieistotne w sprawie).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c., za zmianę umowy spółki osobowej uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Podstawę opodatkowania stanowi natomiast przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego - wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit, b) u.p.c.c.). W przypadku dopłat podstawą opodatkowania jest kwota dopłat (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. c) u.p.c.c.).

Z powyższego wynika, że na potrzeby opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych za zmianę umowy spółki osobowej uważa się takie wniesienie i podwyższenie wkładu, które powoduje zwiększenie majątku spółki.

Zdarzeniem koniecznym, jakie musi wystąpić, aby powstał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych jest więc wniesienie lub podwyższenie wkładu. Innymi słowy, opodatkowaniu podlega zwiększenie majątku spółki osobowej, które spowodowane zostało wniesieniem lub podwyższeniem wkładów wspólników.

Oznacza to, że tylko w przypadku, gdy wpłaty dokonywane przez wspólników wynikają z podwyższenia (wniesienia) wkładów nastąpi zmiana umowy spółki w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c.

Zaznaczyć przy tym należy, że w świetle powyższego przepisu dopłaty dokonywane przez wspólników spółek osobowych są zdarzeniem odrębnym, aczkolwiek także powodującym powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Opisując zdarzenie przyszłe Skarżąca nie wskazała tytułu i trybu, w jakim w ciągu roku wspólnicy dokonają wpłat na kapitał rezerwowy podwyższając jego wartość.

Nie sposób zatem stwierdzić, czy istotnie wpłaty będą wiązały się z podwyższeniem wartości wkładów wspólników. W następnym zdaniu Skarżąca wskazała bowiem i to, że wspólnicy „w formie pieniężnej dokonują dopłat”, zaznaczając że dopłaty te nie powiększają kapitału własnego (sumy komandytowej) Spółki”.

Rzecz w tym, że suma komandytowa nie ma nic wspólnego z kapitałem spółki. Wniesione przez wspólników wkłady nie tworzą sumy komandytowej. Jest to bowiem kwota stanowiąca górną granicę odpowiedzialności komandytariusza za zobowiązania spółki. Komandytariusz nie odpowiada za zobowiązania spółki swoim majątkiem osobistym powyżej kwoty oznaczonej w umowie spółki jako suma komandytowa, jest zaś wolny od odpowiedzialności w granicach wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki (art. 112 k.s.h.). W umowie spółki komandytowej określa się zarówno wkłady wnoszone przez każdego wspólnika i ich wartość, jak też oznaczony kwotowo zakres odpowiedzialności każdego komandytariusza wobec wierzycieli (sumę komandytową). Skarżąca błędnie zidentyfikowała sumę komandytową jako kapitał własny spółki, którego wysokości nie powiększą „dopłaty” wspólników. Zmiana wartości sumy komandytowej nie jest równoznaczna z podwyższeniem wartości wkładów i sama w sobie nie ma znaczenia z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wkładem jest natomiast, generalnie rzecz ujmując, świadczenie wspólnika (komandytariusza i komplementariusza) na rzecz spółki, polegające na przeniesieniu na spółkę, określonych w umowie składników majątkowych, stanowiących dla spółki przysporzenie.

W ocenie Sądu przedstawiony przez Skarżącą opis zdarzenia przyszłego nie dostarcza podstawowych informacji niezbędnych do stwierdzenia, czy powstanie obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych i jakie zdarzenie miałoby ewentualnie skutkować powstaniem tego obowiązku.

Przedstawiając własne stanowisko Skarżąca wskazała, że podwyższenie kapitału rezerwowego przez wspólników nie powiększa wartości ich wkładów, przez które rozumiała jednak sumę komandytową, a więc kwotę, która nie stanowi wkładów.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji wynika w istocie tylko tyle, że w trakcie roku wspólnicy dokonają wpłat na kapitał rezerwowy spółki, podwyższając jego wartość.

Zważywszy, że przepisy u.p.c.c. wskazują konkretne zdarzenia, z którymi łączy się powstanie obowiązku podatkowego, Minister Finansów nie miał podstaw, aby na wniosek Skarżącej wydać interpretację indywidualną nie wzywając jej uprzednio do sprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku.

Tymczasem Minister Finansów przyjął, że wpłaty wspólników na kapitał rezerwowy spółki komandytowej spowodują powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, a podstawą opodatkowania będzie wartość wkładów powiększających majątek Spółki”. W istocie więc powtórzył treść przepisów i w żaden sposób nie wyjaśnił, dlaczego uznał opisane przez Skarżącą wpłaty za wkłady wspólników”, pomimo jej stwierdzenia, że podwyższenie kapitału rezerwowego nie powiększa wkładów wspólników, choć błędnie utożsamianych przez nią z sumą komandytową. Oznacza to, że w zaskarżonej interpretacji Minister Finansów nie uzasadnił własnego stanowiska, a więc nie zawarł jednego z elementów interpretacji indywidualnej, wymaganych zgodnie z art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej w przypadku negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy. Natomiast następne zdanie zaskarżonej interpretacji o braku znaczenia okoliczności, iż wkłady pieniężne zwiększą kapitał rezerwowy” opiera się właśnie na nieuzasadnionym przez Organ interpretacyjny założeniu, że opisane we wniosku wpłaty stanowią wkłady wspólników.

Minister Finansów stwierdził, iż podstawą opodatkowania jest wartość wszystkich wkładów zwiększających majątek spółki, niezależnie od tego, czy zostały wniesione na kapitał zakładowy, czy też na inne fundusze stanowiące majątek spółki.

Kapitał rezerwowy, jeżeli jest tworzony, stanowi majątek spółki komandytowej, tym niemniej - jak już Sąd wskazał opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają określone zdarzenia wskazane w art. 1 ust. 3 pkt 1 u.p.c.c. Minister Finansów nie miał wystarczających informacji, aby stwierdzić jednoznacznie, czy zdarzenie takie wystąpiło w okolicznościach opisanych przez Skarżącą oraz czy zdarzeniem tym jest podwyższenie wkładów wspólników.

W skardze Skarżąca wyjaśniła, że źródłem dokonania wpłat na kapitał rezerwowy będzie jedynie uchwała wspólników, nie zaś zobowiązania wynikające z przepisów k.s.h. lub umowy spółki. Wywodziła również, że wpłaty wnoszone na kapitał rezerwowy podlegają zwrotowi.

Okoliczności powyższych Sąd nie mógł wziąć pod uwagę, jako że nie wskazano ich we wniosku o wydanie interpretacji. Z oczywistych względów nie zostały też one uwzględnione przy wydawaniu zaskarżonej interpretacji. Tym niemniej, podanie tych informacji w skardze potwierdza, że opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji nie był wyczerpujący, jak tego wymaga art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Zdaniem Sądu, Skarżąca nie przedstawiła zdarzenia przyszłego w sposób jednoznaczny i wyczerpujący. Tymczasem funkcja ochronna interpretacji indywidualnej, ustanowiona w interesie wnioskodawców, spełnia się, jeżeli zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) opisany we wniosku ściśle odpowiada stanowi rzeczywistemu. Interpretacja wydana na tle niejednoznacznie przedstawionego zdarzenia przyszłego, podobnie jak interpretacja zawierająca niejednoznaczne stanowisko organu interpretacyjnego, będzie miała ten skutek, że na etapie postępowania wymiarowego, kiedy podatnik będzie chciał się do niej odwołać, pojawi się spór o znaczenie uzyskanej interpretacji i polemika co do zdarzenia przyszłego stanowiącego jej podstawę.

W interesie Skarżącej jest więc szczegółowe opisanie trybu i okoliczności dokonywania przez wspólników wpłat na kapitał rezerwowy. Uzyskanie takiego opisu leżało również w interesie Organu interpretacyjnego, jako, że umożliwiłoby wydanie prawidłowej interpretacji, odnoszącej się do konkretnych okoliczności faktycznych.

W świetle art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej niewyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego we wniosku o wydanie interpretacji stanowi brak formalny tego wniosku.

Rzeczą Ministra Finansów było zatem wezwanie Skarżącej w trybie przewidzianym w art. 169 § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej do sprecyzowania i uzupełnienia przedstawionego we wniosku o interpretację opisu zdarzenia taktycznego poprzez wskazanie trybu i okoliczności dokonywania przez wspólników wpłat na kapitał rezerwowy.

To właśnie należy uczynić ponownie rozpoznając sprawę. Po uzyskaniu odpowiedzi Skarżącej, Minister Finansów zajmie stanowisko co do zagadnienia przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji.

Niezastosowanie trybu uzupełnienia braku formalnego wniosku o wydanie interpretacji naruszało przepisy postępowania, tj. art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej. Naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z uwagi na opisaną wyżej wadliwość zaskarżonej interpretacji Sąd nie oceniał zasadności zarzutów skargi związanych z prawidłowością merytorycznego stanowiska Organu interpretacyjnego.

Wyjaśnić jedynie należy, że odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest swojego rodzaju rozstrzygnięciem podjętym w postępowaniu odwoławczym służącym weryfikacji wadliwości interpretacji w taki sposób, że zastąpi ona niejako stosowną część interpretacji. Nie może ona w niczym zmienić stanowiska organu interpretacyjnego zajętego w interpretacji indywidualnej.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jest wyrazem jednoznacznego niezadowolenia uprawnionego podmiotu z treści danego aktu, Stwarza organowi możliwość samodzielnej weryfikacji udzielonej interpretacji w sytuacji, gdy strona zamierza skorzystać ze skargi do sądu administracyjnego (por. T.Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz; Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005; s. 241). Jednakże weryfikacja ta nie może być dokonana poprzez odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Dlatego też udzielona przez Ministra Finansów odpowiedź na wezwanie do usunięcia prawa była wystarczająca i nie wymagała uzasadnienia poprzez odniesienie się do zarzutów podniesionych w wezwaniu.

W tym stanie rzeczy Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Jak wskazano powyżej, skład orzekający wskazał, że Minister Finansów rozpatrując sprawę powinien wezwać Skarżącą w trybie przewidzianym w art. 169 § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej do sprecyzowania i uzupełnienia przedstawionego we wniosku o interpretację opisu zdarzenia faktycznego poprzez wskazanie trybu i okoliczności dokonywania przez wspólników wpłat na kapitał rezerwowy.

W związku z powyższym, pismem z dnia 06.03.2014 r. Nr IPPB2/436-599/12/14-5/S/MZ, na podstawie art. 169 § 1 ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia poprzez:

• doprecyzowanie przedstawionego we wniosku o interpretację opisu zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie trybu i okoliczności dokonywania przez wspólników wpłat na kapitał rezerwowy.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie wskazując, że:

• Wpłaty na kapitał rezerwowy spółki komandytowej wskazane we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. mają charakter wkładów inwestycyjnych, które są określane w trybie jednomyślnej uchwały wspólników spółki komandytowej. Wkłady te są wnoszone na zasadach i w trybie określanym każdorazowo we wspomnianej wyżej uchwale wspólników, przy czym wkłady mają za każdym razem charakter zwrotny, nie podlegają oprocentowaniu i mogą być w każdym czasie na żądanie wspólników zwracane przez spółkę komandytową. Zwrot wkładów inwestycyjnych (wkładów na kapitał rezerwowy) będzie następował niezależnie od tego czy w danym okresie spółka komandytowa osiągnie zysk do podziału. Spółka komandytowa alokuje wnoszone wkłady na kapitale rezerwowym.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.08.2013 r. Sygn. akt III SA/Wa 985/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.