2014.07.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-395/14/KG
z 7 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych – jest prawidłowe;
braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych oraz rekompensaty stanowiącej refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w R. Spółka Akcyjna (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego powstałą w wyniku komunalizacji jednoosobowej spółki Skarbu Państwa poprzez nieodpłatne przeniesienie w dniu 17 marca 2010 r. praw z akcji przez Skarb Państwa na Związek Gmin „P. K. S.” z/s w C. W związku z powyższym jedynym akcjonariuszem Wnioskodawcy jest Związek Gmin „P. K. S.” posiadający 100% akcji w spółce. Aktualnie Związek Gmin tworzą gminy: B., T., C., C., G. M. Istnieje związek pomiędzy przedmiotem działalności wnioskodawcy który polega między innymi na wykonywaniu transportu lądowego pasażerskiego miejskiego i podmiejskiego (6 pkt 1 statutu), a zadaniami własnymi Związku Gmin „P. K. S.” określonymi w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Wnioskodawca od dnia 17 marca 2010 r. tj. od dnia nieodpłatnego przeniesienia przez Skarb Państwa na Związek Gmin praw z akcji jest podmiotem wewnętrznym Związku Gmin „P. K. S.” w rozumieniu art. 2 lit. j. Rozporządzenia WE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego.

Zgodnie z obowiązującą umową zawartą w dniu 1 grudnia 2009 r. przez Wnioskodawcę z Związkiem Gmin „P. K. S.” z/s w C. na podstawie rozporządzenia WEE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego, Wnioskodawcy powierzono świadczenie usług transportu lokalnego w granicach gmin – członków Związku Gmin oraz z i do miasta R.

Wnioskodawca otrzymuje od Związku Gmin refundację z tytułu nierentownych przewozów i utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg przy sprzedaży biletów w wykonywaniu regularnych przewozów osób na terenie Związku Gmin i Miasta R.

Wykonywanie przewozu regularnego w ramach lokalnego transportu zbiorowego odbywa się w granicach administracyjnych gmin: B., T., C., C., G. M. tworzących Związek Gmin a także do centrum administracyjno-gospodarczego województwa, tj. z i do miasta R., na liniach autobusowych sieci komunikacyjnej pod nazwą ... Komunikacja ....

Sprzedaż biletów uprawniających pasażerów do korzystania z usług transportu lokalnego świadczonego przez Wnioskodawcę prowadzona jest przez Wnioskodawcę. W wykonaniu przewozu osób na liniach komunikacyjnych M., Wnioskodawca zobowiązany jest stosować zasady odpłatności za bilety na przejazdy środkami komunikacji zbiorowej ustalone przez organy statutowe Związku Gmin w formie uchwał.

Ceny biletów ustalane są przez Związek Gminny, mają charakter cen urzędowych w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), obejmują wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia, przez co Wnioskodawca jest narażony na osiąganie straty. Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu na ceny biletów.

Dla utrzymania konkurencyjności linii autobusowych, jak również w celu pozyskania nowych pasażerów i promowania usług świadczonych w ramach sieci M., Wnioskodawca może na czas określony i działając w porozumieniu z i w ramach Związku Gmin wprowadzać ulgi (upusty) handlowe w opłatach za przejazdy.

Z tytułu świadczenia usług publicznych transportu lokalnego w ramach realizacji powierzonego zadania przez Związek Gmin na podstawie umowy z dnia 1 grudnia 2009 r., Wnioskodawcy przysługują na zasadach określonych w umowie o której mowa wyżej w związku z odesłaniem w tejże umowie do przepisów cytowanego wyżej rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych, następujące rekompensaty:

stanowiące refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin i obowiązujących na jego terenie wyliczona jako różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczona wg. cen nieuwzględniających ulgi, a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających ulgi;
stanowiące udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych niedochodowych wyliczonych jako różnica pomiędzy kosztami wykonywanej komunikacji a przychodami ze sprzedaży biletów powiększonymi o refundację z tytułu stosowania ulg ustanowionych przez Związek Gmin.

Wnioskodawca wystawiał i wystawia nadal faktury VAT Związkowi Gmin w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane rekompensaty na pokrycie kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin i obowiązujących na jego terenie oraz strat poniesionych przez Wnioskodawcę, w związku z wykonywaniem powierzonego zadania, polegającego na zapewnieniu usług transportu zbiorowego, stanowiło w latach poprzednich i obecnie podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu uchylonego art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w rozumieniu obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a tejże ustawy, który stanowi, iż podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący zapłatę towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę dostarczonych towarów lub usług świadczonych przez podatnika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy otrzymywane od Związku Gmin rekompensaty (refundacje) nie stanowiły i nie stanowią podstawy do opodatkowania podatkiem od towarów i usług .

Powierzenie Wnioskodawcy na mocy umowy z dnia 1 grudnia 2009 r. do wykonania zadań własnych gmin tworzących Związek Gmin „P. K. S.” polegających na wykonywaniu lokalnego transportu publicznego oraz stosowanie i wypłacanie Wnioskodawcy rekompensat znajduje uzasadnienie w uozporządzeniu WE nr 1370/07 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. (Dz.U. UE.L.2007.315.1) oraz w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Przedmiotowe Rozporządzenie (WE) zostało implementowane do ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5 poz. 13 ze zm.).

Z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wynika, iż określa ona zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym realizowanym na terenie RP, jak również określa zasady finansowania regularnego przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej na terenie RP. Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, zgodnie z art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o publicznym transporcie zbiorowym może polegać na przekazaniu rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze. zm.) podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze. Zapłatą jest każda kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Zapłatę zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Zatem w sytuacji określonej w art. 29a mamy do czynienia z dotacjami przedmiotowymi, a te podlegają opodatkowaniu według stawki jak czynności których dotyczy.

Natomiast otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata (refundacja) nie mająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, a mająca jedynie dofinansowanie działalności Wnioskodawcy nie uzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług. Nie stanowi też wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Związku Gminnego i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wprawdzie pomiędzy Związkiem Gmin a Wnioskodawcą istnieje umowa, jednakże w ramach tej umowy bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczność gmin korzystająca z usług transportowych. W tej sytuacji brak podstaw do przyjęcia, iż istnieje jakiekolwiek świadczenie obustronne i ekwiwalentne. Wnioskodawca nie świadczy usług przewozowych na rzecz związku Gmin, tylko na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z powyższego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez wnioskodawcę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. Zatem należy przyjąć brak bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensat (refundacji) a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług lokalnego transportu zbiorowego.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę rekompensaty nie mają żadnego wpływu na cenę biletów, czyli na ceny świadczonych usług. Mają na celu jedynie pokrycie ogólnych kosztów związanych z wykonywaniem powierzonych usług, które z uwagi na cel służący zaspokajaniu potrzeb publicznych generują straty.

Związek Gmin, ze względu na specyfikę swojej działalności tj. organizowanie transportu publicznego musi zawsze uwzględniać konieczność przynajmniej częściowego rekompensowania usług transportowych. Cena biletów ustalana przez Związek Gmin bez udziału Wnioskodawcy jest wynikiem prowadzonej polityki społecznej i transportowej władz Związku Gmin, które ustalając jej wysokość biorą również pod uwagę społeczne nastroje co do wysokości cen przejazdów oraz to, że cena biletów ma umożliwiać prawidłowy rozwój gminy i nie zawsze musi być w zgodzie z interesem Wnioskodawcy wykonującego zadania własne Związku Gmin w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Ze względu na powyższe uznać należy, iż cena biletów oderwana jest zasadniczo od czystego rachunku ekonomicznego.

Reasumując, rekompensata (refundacja) nie stanowi zapłaty i nie wpływa na jej zwiększenie w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług a zatem nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Również w rozumieniu uchylonego art. 29 ust. 1 tejże ustawy otrzymywana rekompensata nie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, albowiem otrzymywane rekompensaty (refundacje) nie stanowiły obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie wpływały na zwiększenie obrotu ze względów takich samych jak podniesiono wyżej. Z treści przepisów art. 29 ust. 1 i art. 29a powołanej wyżej ustawy wynika, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wtedy, gdy są one celowe i związane bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczoną usługą. W niniejszej sprawie zarówno w poprzednio obowiązującym stanie prawnym jak i nowym otrzymywane rekompensaty nie miały takiego charakteru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych – jest prawidłowe;
braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2–21, art. 30–32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest ścisłym odzwierciedleniem przepisu art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym – w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74–77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29 ustawy o VAT, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 29a ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego. Zgodnie z obowiązującą umową zawartą w dniu 1 grudnia 2009 r. przez Wnioskodawcę z Związkiem Gmin „P. K. S.” z/s w C. na podstawie rozporządzenia nr 1370/2007 dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego, Wnioskodawcy powierzono świadczenie usług transportu lokalnego w granicach gmin – członków Związku Gmin oraz z i do miasta. Wnioskodawca otrzymuje od Związku Gmin refundację z tytułu nierentownych przewozów i utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg przy sprzedaży biletów w wykonywaniu regularnych przewozów osób na terenie Związku Gmin i Miasta. Sprzedaż biletów uprawniających pasażerów do korzystania z usług transportu lokalnego świadczonego przez Wnioskodawcę prowadzona jest przez Wnioskodawcę. W wykonaniu przewozu osób na liniach komunikacyjnych M., Wnioskodawca zobowiązany jest stosować zasady odpłatności za bilety na przejazdy środkami komunikacji zbiorowej ustalone przez organy statutowe Związku Gmin w formie uchwał. Ceny biletów ustalane są przez Związek Gminny, mają charakter cen urzędowych w rozumieniu art. 8 ustawy o cenach, obejmują wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia, przez co Wnioskodawca jest narażony na osiąganie straty. Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu na ceny biletów. Dla utrzymania konkurencyjności linii autobusowych, jak również w celu pozyskania nowych pasażerów i promowania usług świadczonych w ramach sieci M., Wnioskodawca może na czas określony i działając w porozumieniu z i w ramach Związku Gmin wprowadzać ulgi (upusty) handlowe w opłatach za przejazdy.

stanowiące refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin i obowiązujących na jego terenie wyliczona jako różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczona wg. cen nieuwzględniających ulgi, a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających ulgi;
stanowiące udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych niedochodowych wyliczonych jako różnica pomiędzy kosztami wykonywanej komunikacji a przychodami ze sprzedaży biletów powiększonymi o refundację z tytułu stosowania ulg ustanowionych przez Związek Gmin.

Z treści przepisów art. 29 ust. 1 i art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Podstawę opodatkowania zwiększają tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę konkretnego towaru, czy konkretnego rodzaju usługi.

Uwzględniając cytowany powyżej art. 29 ustawy o VAT, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 29a ustawy o VAT, obowiązujący od 1 stycznia 2014 r., stwierdzić należy, że rekompensata, którą Wnioskodawca otrzymuje od Związku Gmin na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem kursów i połączeń komunikacyjnych niedochodowych, nie jest elementem stanowiącym zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, gdyż nie jest przyznawana jako dopłata do ceny usługi, ale na pokrycie poniesionych kosztów – wyrównanie kosztów działalności (ponoszonej straty), a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Z odmienną sytuacją mamy do czynienia w odniesieniu do rekompensaty stanowiącej refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów.

Jak wskazano powyżej, otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług – istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną – to stanowi ona zapłatę którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 29a ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od Związku Gmin refundację w związku ze stosowaniem ulg przy sprzedaży biletów, wyliczoną jako różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów według cen nieuwzględniających ulgi, a wartością sprzedaży biletów uwzględniających ulgi. W konsekwencji Wnioskodawca otrzymuje rekompensatę stanowiącą wartość ulgi. Zastosowanie ulgi powoduje, że nabywca biletu płaci cenę niższą za usługę, niż gdyby ulga ta nie była stosowana. Oznacza to, że refundacja ulgi jest dopłatą do ceny usługi.

Zatem biorąc powyższe ustalenia pod uwagę, należy stwierdzić, że przedstawiona w niniejszej sprawie refundacja kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów przyznawana w związku z wykonywaniem usług przewozu osób komunikacją miejską, jest w sposób bezwzględny i bezpośredni związana ze świadczonymi przez Wnioskodawcę na rzecz pasażerów usługami przewozu osób, bowiem ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca otrzymuje od Związku Gmin refundację za stosowane ulgi (upusty) handlowe w opłatach za przejazdy.

Przedstawiony opis sprawy wskazuje w sposób oczywisty na przedmiotowy charakter refundacji kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów. Rekompensata ta nie jest zapłatą za świadczenie usług na rzecz Związku Gmin, lecz dopłatą przyznaną przez Związek Gmin w związku ze stosowaniem przez Wnioskodawcę ulg przewozowych (ustanowionych przez Związek Gmin), których konsekwencją jest brak realizacji przez Wnioskodawcę pełnej odpłatności za świadczone na rzecz pasażerów usługi przewozu osób. Przedmiotowa rekompensata kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów nie stanowi pokrycia ogólnych kosztów działalności Wnioskodawcy. Podsumowując uznać należy, że stanowi ona dotację lub inną dopłatę o podobnym charakterze o których mowa w art. 29 ustawy o VAT, obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 29a ustawy o VAT, obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., a w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej udział Związku Gmin w kosztach utrzymania kursów i połączeń komunikacyjnych – jest prawidłowe;
braku obowiązku opodatkowania rekompensaty stanowiącej refundację kosztów stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów stanowionych przez Związek Gmin – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin