Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-240/14-4/KW
z 11 czerwca 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia składu konsygnacyjnego przez Wnioskodawcę na rzecz wielu odbiorców – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia składu konsygnacyjnego przez Wnioskodawcę na rzecz wielu odbiorców.
Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 maja 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Pani E. (Wnioskodawca) zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w roku 2014. Działalność gospodarcza będzie prowadzona jedynie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej osoby fizycznej. Z tego tytułu podatnik zamierza dobrowolnie zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik czynny VAT-UE. Działalność gospodarcza polegałaby na usługowym prowadzeniu składu konsygnacyjnego, prowadzonego na rzecz kontrahenta – zagranicznej firmy zarejestrowanej wyłącznie jako podatnik czynny VAT-UE na terenie Niemiec. Firma ta nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, VAT-UE na terenie Polski. Kontrahent niemiecki dokonywałby przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego w Polsce, prowadzonego przez Wnioskodawcę.
Z uwagi na fakt, iż towar (odczynniki chemiczne) przemieszczany z terenu Niemiec jest konieczny do produkcji bardzo szerokiej gamy produktów finalnych, prowadzenie takiego składu uprościłoby dokonywanie rozliczeń w podatku VAT zarówno firmie niemieckiej, jak również polskim producentom. Takie intencje przyświecały nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług dokonanej w roku 2008. Wnioskodawca podkreślił, iż przechowywane w magazynie towary nie będą przeznaczone do działalności handlowej osoby prowadzącej magazyn konsygnacyjny. Spełnione zostaną wymogi dotyczące zawiadomienia urzędu skarbowego o otwarciu magazynu, firma niemiecka nie dokona rejestracji w podatku VAT w Polsce, polski podatnik prowadzący magazyn będzie prowadził bieżącą ewidencję przemieszczonych towarów.
Kluczowym zagadnieniem jest okoliczność, iż prowadzący skład konsygnacyjny nie będzie jedynym odbiorcą towarów, lecz towary z magazynu pobierane byłyby także przez innych producentów krajowych. Tym samym, z uwagi na fakt, iż w innych krajach Unii Europejskiej prowadzone są składy konsygnacyjne (tzw. consigment stock) ograniczenie prawa do takiego sposobu prowadzenia składu konsygnacyjnego (większa liczba odbiorców krajowych aniżeli jeden) byłoby swego rodzaju niekonsekwencją w stosowaniu jednolitych uregulowań VAT na terenie handlu wewnątrzwspólnotowego. Podkreślić przy tym należy, iż dowolność umów cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami gospodarczymi również umożliwia taką konstrukcję. Tym samym, Wnioskodawca prowadząc skład konsygnacyjny wydzieli powierzchnie magazynowe (w przepisach brak jest uregulowań w tym zakresie) dla poszczególnych odbiorców krajowych, będących producentami. Podmioty te będą pobierały odczynniki chemiczne w miarę swoich potrzeb i wówczas powstanie obowiązek podatkowy. Niemiecka firma wystawi wówczas fakturę VAT w systemie WDT na podmiot polski będący odbiorcą konkretnej ilości odczynnika chemicznego. Podmiot prowadzący skład konsygnacyjny dla wielu odbiorców nie będzie zatem wykorzystywał towarów zdeponowanych przez firmę niemiecką do działalności handlowej.
Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że składowane w magazynie towary przeznaczone będą do działalności produkcyjnej wielu odbiorców (producentów krajowych). Kontrahent niemiecki nie posiada siedziby działalności gospodarczej, ani też miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Firma Wnioskodawcy nigdy nie będzie nabywcą przemieszczanych towarów. Nabywcami składowanych towarów będą wyłącznie zakłady produkcyjne, które wykorzystają ww. towary do swojej produkcji („inni producenci krajowi”). Za przechowywanie towarów firma Wnioskodawcy będzie otrzymywała zapłatę od kontrahenta niemieckiego, którego towary będą przechowywane w magazynie firmy Wnioskodawcy zgodnie z wcześniej zawartą umową. Firma Wnioskodawcy nigdy nie będzie właścicielem ani nabywcą towarów, o których mowa we wniosku, a jedynie odpowiadać będzie za przechowywanie ww. towarów w magazynie na terytorium Polski od momentu fizycznego wejścia towarów do magazynu firmy Wnioskodawcy. Wszystkie towary składowane w magazynie firmy Wnioskodawcy będą własnością kontrahenta niemieckiego (ich producenta) do momentu odbioru ich przez producenta krajowego. Firma Wnioskodawcy będzie jedynie magazynować i umożliwiać odbiór ww. towarów w dogodnym dla producentów krajowych terminie. Przedmiotem umowy pomiędzy firmą Wnioskodawcy a firmą niemiecką (właścicielem i producentem ww. towarów) będzie udostępnienie powierzchni magazynowania towarów i obsługa magazynu (przyjmowanie towarów od producenta niemieckiego i wydawanie odbiorcy krajowemu).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy przepisy podatku od towarów i usług pozwalają na prowadzenie składu konsygnacyjnego przez polskiego podatnika na rzecz wielu odbiorców, jeżeli nie będzie on wykorzystywał towarów przemieszczonych przez podmiot zagraniczny na teren Polski do działalności handlowej?
Zdaniem Wnioskodawcy, taka konstrukcja podatkowych rozliczeń na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest możliwa, z uwagi na jednolitość stosowania prawa odnośnie transakcji wewnątrzwspólnotowych. Prowadzenie składu konsygnacyjnego dla wielu odbiorców na zasadzie tzw. cosigment stock nie stoi w sprzeczności z polskimi uregulowaniami w tym zakresie, z uwagi na fakt, iż prowadzący skład konsygnacyjny nie będzie wykorzystywał towarów do działalności handlowej.
Firma Wnioskodawcy, prowadząc usługowo skład konsygnacyjny dla wielu odbiorców, będzie jedynie podmiotem stwarzającym warunki do odbioru towarów przez innych producentów krajowych. Przemawia za tym aspekt konstrukcji wynikającej z przepisów prawa cywilnego. Firma niemiecka przemieszcza towar na teren Polski (do składu konsygnacyjnego), tym samym polski przedsiębiorca (Wnioskodawca) jest jedynie posiadaczem tego towaru (analogicznie jak Poczta Polska w przypadku przesyłek), następnie producent polski odbiera odczynniki chemiczne do produkcji i wówczas następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru od podmiotu niemieckiego. Dlatego też zdaniem Zainteresowanego, taka formuła prowadzenia składu konsygnacyjnego dla wielu odbiorców jest możliwa, przy zachowaniu zasady, iż prowadzący skład konsygnacyjny nie będzie wykorzystywał zdeponowanych towarów do własnej działalności handlowej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.
Wskazać należy, iż na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są prawo do rozporządzania, przeniesienie tego prawa oraz możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.
Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Pamiętać przy tym należy, że „rozporządzanie jak właściciel” należy rozumieć w sensie ekonomicznym, czyli faktycznym.
Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy – rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Stosownie do art. 12a ust. 1 ustawy przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, do magazynu konsygnacyjnego w celu ich dostawy prowadzącemu magazyn konsygnacyjny, oraz dostawę tych towarów, uważa się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, u prowadzącego magazyn konsygnacyjny, pod warunkiem że:
- podatnik podatku od wartości dodanej nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony;
- przechowywane w magazynie konsygnacyjnym towary są przeznaczone do działalności produkcyjnej lub usługowej, z wyłączeniem działalności handlowej, przez prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
- prowadzący magazyn konsygnacyjny, przed pierwszym wprowadzeniem przez podatnika podatku od wartości dodanej towarów do tego magazynu, złożył w formie pisemnej naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego zawierające:
- dane podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego oraz prowadzącego magazyn konsygnacyjny, dotyczące ich nazw lub imion i nazwisk, numerów identyfikacyjnych stosowanych na potrzeby odpowiednio podatku od wartości dodanej i podatku, adresu siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz adresu, pod którym znajduje się magazyn konsygnacyjny,
- oświadczenie podatnika podatku od wartości dodanej, że zamierza dokonywać przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, do magazynu konsygnacyjnego; w oświadczeniu wskazuje się prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
Pojęcie „magazyn konsygnacyjny” na potrzeby podatku od towarów i usług ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27c ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobierania.
Natomiast w punkcie 27d cytowanego powyżej artykułu 2 ustawy wskazano, iż ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o prowadzącym magazyn konsygnacyjny – rozumie się przez to podatnika, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu.
Zauważyć należy, że funkcjonujący w ustawie o podatku od towarów i usług magazyn konsygnacyjny jest odpowiednikiem instytucji składu typu call-off (pobieranie na żądanie). Cechą charakterystyczną tej instytucji jest to, że towary pozostawiane w takim magazynie przeznaczone są dla jednego konkretnego odbiorcy. Jego istotą jest ograniczenie uciążliwości obowiązków administracyjnych związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi oraz przesunięcie momentu, w którym dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.
Powyższe przepisy wskazują, że przyjęte uproszczenie dla magazynów konsygnacyjnych polega na przeniesieniu na ostatecznego nabywcę towarów obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Oznacza to, że podmiot zagraniczny nie musi opodatkować przemieszczenia towarów do Polski ani późniejszej dostawy do ostatecznego nabywcy. Aby jednak skorzystać z tego uproszczenia ustawodawca wprowadził szereg warunków.
Pierwszy z warunków wynika z samej definicji magazynu konsygnacyjnego, którym jest wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT-UE miejsce przechowywania towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z innego państwa członkowskiego do tego miejsca, z którego polski podatnik przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania. Oznacza to, że magazyn może być prowadzony wyłącznie przez ostatecznego nabywcę towarów. Podmiot prowadzący magazyn konsygnacyjny to podatnik, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu.
Poza powyższym warunkiem ustawodawca wskazał również, że podmiot wprowadzający towary do magazynu konsygnacyjnego nie może być zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce, towary przechowywane w magazynie muszą być przeznaczone do działalności produkcyjnej lub usługowej (z wyłączeniem handlowej) prowadzącego magazyn konsygnacyjny, prowadzący magazyn musi zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego przed pierwszym wprowadzeniem towarów do magazynu oraz prowadzący magazyn konsygnacyjny musi prowadzić ewidencję towarów wprowadzanych do tego magazynu i wywożonych z magazynu do kraju, z którego zostały pierwotnie przywiezione.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza w 2014 r. rozpocząć działalność gospodarczą, która będzie prowadzona jedynie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej osoby fizycznej. Z tego tytułu podatnik zamierza dobrowolnie zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik czynny VAT-UE. Działalność gospodarcza polegałaby na usługowym prowadzeniu składu konsygnacyjnego, prowadzonego na rzecz kontrahenta – zagranicznej firmy zarejestrowanej wyłącznie jako podatnik czynny VAT-UE na terenie Niemiec. Firma ta nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, VAT-UE na terenie Polski. Kontrahent niemiecki dokonywałby przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego w Polsce, prowadzonego przez Wnioskodawcę.
Z uwagi na fakt, iż towar (odczynniki chemiczne) przemieszczany z terenu Niemiec jest konieczny do produkcji bardzo szerokiej gamy produktów finalnych, prowadzenie takiego składu uprościłoby dokonywanie rozliczeń w podatku VAT zarówno firmie niemieckiej, jak również polskim producentom. Przechowywane w magazynie towary nie będą przeznaczone do działalności handlowej osoby prowadzącej magazyn konsygnacyjny. Spełnione zostaną wymogi dotyczące zawiadomienia urzędu skarbowego o otwarciu magazynu, firma niemiecka nie dokona rejestracji w podatku VAT w Polsce, polski podatnik prowadzący magazyn będzie prowadził bieżącą ewidencję przemieszczonych towarów.
Wnioskodawca prowadząc skład konsygnacyjny wydzieli powierzchnie magazynowe dla poszczególnych odbiorców krajowych, będących producentami. Podmioty te będą pobierały odczynniki chemiczne w miarę swoich potrzeb i wówczas powstanie obowiązek podatkowy. Niemiecka firma wystawi wówczas fakturę VAT w systemie WDT na podmiot polski będący odbiorcą konkretnej ilości odczynnika chemicznego. Podmiot prowadzący skład konsygnacyjny dla wielu odbiorców nie będzie zatem wykorzystywał towarów zdeponowanych przez firmę niemiecką do działalności handlowej.
Składowane w magazynie towary przeznaczone będą do działalności produkcyjnej wielu odbiorców (producentów krajowych). Kontrahent niemiecki nie posiada siedziby działalności gospodarczej, ani też miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Firma Wnioskodawcy nigdy nie będzie nabywcą przemieszczanych towarów. Nabywcami składowanych towarów będą wyłącznie zakłady produkcyjne, które wykorzystają ww. towary do swojej produkcji („inni producenci krajowi”). Za przechowywanie towarów firma Zainteresowanego będzie otrzymywała zapłatę od kontrahenta niemieckiego, którego towary będą przechowywane w magazynie firmy Wnioskodawcy zgodnie z wcześniej zawartą umową. Firma Wnioskodawcy nigdy nie będzie właścicielem ani nabywcą towarów, a jedynie odpowiadać będzie za przechowywanie ww. towarów w magazynie na terytorium Polski od momentu fizycznego wejścia towarów do magazynu. Wszystkie towary składowane w magazynie Wnioskodawcy będą własnością kontrahenta niemieckiego (ich producenta) do momentu odbioru ich przez producenta krajowego. Firma Zainteresowanego będzie jedynie magazynować i umożliwiać odbiór ww. towarów w dogodnym dla producentów krajowych terminie. Przedmiotem umowy pomiędzy firmą Wnioskodawcy a firmą niemiecką (właścicielem i producentem ww. towarów) będzie udostępnienie powierzchni magazynowania towarów i obsługa magazynu (przyjmowanie towarów od producenta niemieckiego i wydawanie odbiorcy krajowemu).
Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony pierwszy z warunków, wynikający z definicji składu konsygnacyjnego zawartej w polskiej ustawie o podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z powołanych przepisów przedmiotowy magazyn nie może być prowadzony przez podmiot trzeci, lecz wyłącznie przez ostatecznego nabywcę towarów. Podmiot prowadzący magazyn konsygnacyjny winien być jednocześnie nabywcą towarów przechowywanych w tym magazynie. Skoro – jak wskazał Zainteresowany – firma Wnioskodawcy nigdy nie będzie nabywcą towarów, a jedynie odpowiadać będzie za przechowywanie ww. towarów w magazynie na terytorium Polski, to tym samym prowadzenie przez Zainteresowanego opisanego we wniosku składu na rzecz wielu odbiorców – pomimo faktu, iż prowadzący magazyn nie będzie wykorzystywał towarów do działalności handlowej – nie spełnia warunków dla uznania go za skład konsygnacyjny, o którym mowa w art. 2 pkt 27c ustawy.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.