Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-355/14/AK
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego, działającą na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz statutu. Zgodnie ze statutem Gmina prowadzi gospodarkę m. in. zasobem mieszkaniowym, osiąga również dochody z tytułu dostarczania mieszkańcom wody oraz odprowadzania ścieków. Należności te pobierane są na podstawie wystawianych przez Gminę faktur, wynikających z umów cywilnoprawnych zawartych między Gminą i poszczególnymi mieszkańcami. Zarówno w dochodach z najmu lokali mieszkalnych oraz z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków występują znaczne zadłużenia. Niewystarczająca jest w tym zakresie dotychczas stosowana procedura windykacji należności cywilnoprawnych. W celu zwiększenia efektywności prowadzonych działań windykacyjnych w zakresie należności z tytułu czynszu za lokale mieszkalne, a także z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, wychodząc również naprzeciw potrzebom mieszkańców, Gmina planuje wdrożenie procedur umożliwiających spłatę zadłużenia osobom będącym w trudnej sytuacji życiowej, poprzez umożliwienie odpracowania zaległych należności. Dłużnicy będą mogli regulować zaległe należności w formie świadczenia rzeczowego, które polegać będzie na wykonywaniu różnych czynności w oparciu o aneksy do umów najmu lub umów o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków. Po ustaleniu wartości świadczenia, o wartość tę będzie pomniejszane zadłużenie danej osoby. Wartość świadczenia nie powinna być wyższa niż porównywalna wartość prac wynikająca z zawartych umowo odpracowanie zaległości. Aneksy sporządzane będą z poszczególnymi mieszkańcami, którzy złożyli wniosek o uregulowanie zaległych opłat. Należności zostaną uregulowane jako świadczenie rzeczowe, zgodnie z art. 453 oraz art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 7 964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), na mocy których płatność pieniężna może być oznaczona w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu odpracowania przez mieszkańców zobowiązań z tytułu zaległości czynszowych oraz zaległości z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków powstanie u nich przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, i czy w związku z tym na Gminie będą ciążyły obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia rzeczowe będące formą zapłaty zaległości z tytułu najmu lokali mieszkalnych lub dostarczania wody i odprowadzania ścieków nie podlegają obowiązkowi naliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty) przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dłużnik nie uzyska przychodów podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. W świetle powyższego, w sytuacji gdy dłużnik uiszcza opłaty wynikające z umów cywilnoprawnych w postaci rzeczowej (świadczenie w miejsce wykonania) nie powstanie dla niego przychód podlegający opodatkowaniu, a w związku z tym Gmina nie ma obowiązku poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina zamierza wprowadzić procedury umożliwiające odpracowanie zaległości czynszowych. W celu zwiększenia efektywności prowadzonych działań windykacyjnych w zakresie należności z tytułu czynszu za lokale mieszkalne, a także z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, wychodząc również naprzeciw potrzebom mieszkańców, Gmina planuje wdrożenie procedur umożliwiających spłatę zadłużenia osobom będącym w trudnej sytuacji życiowej, poprzez umożliwienie odpracowania zaległych należności. Dłużnicy będą mogli regulować zaległe należności w formie świadczenia rzeczowego, które polegać będzie na wykonywaniu różnych czynności w oparciu o aneksy do umów najmu lub umów o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków. Po ustaleniu wartości świadczenia, o wartość tę będzie pomniejszane zadłużenie danej osoby.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem jej jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (w tym przypadku zaległości czynszowych wraz z odsetkami) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż po stronie mieszkańców nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w związku z odpracowaniem przez nich zobowiązań z tytułu zaległości czynszowych oraz zaległości z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, a co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.