Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-335/14/WRz
z 11 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas zagranicznych podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas zagranicznych podróży służbowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 4 czerwca 2012 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem są usługi świadczone na rzecz innej firmy w Polsce. Wnioskodawca osobiście (jako właściciel własnej firmy) wykonuje pracę kierowcy autobusu na międzynarodowych trasach pasażerskich. Ma podpisaną stałą umowę z kontrahentem na wykonywanie pracy kierowcy. Nie wykonuje tej usługi własnym środkiem transportu, tylko powierzonym przez firmę, która zleca wyjazdy do krajów Unii Europejskiej. Przychody otrzymywane z tej pracy rozlicza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ciągu jednego miesiąca wykonuje kilka kursów na trasach międzynarodowych, przewożąc pasażerów autokarem, za które otrzymuje wynagrodzenie w Polsce, płatne na firmowy rachunek bankowy. W związku z tymi wyjazdami, Wnioskodawca często przebywa poza granicami kraju, poza swoim miejsce zamieszkania i siedzibą firmy. Otrzymane przychody potwierdza wystawionym rachunkiem i ujmuje je w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca opodatkowany jest na tzw. zasadach ogólnych, a więc wg skali podatkowej.

Elementy stanu faktycznego sprawy zawarto również w części H wniosku ORD-IN, przeznaczonej na przedstawienie własnego stanowiska w sprawie gdzie wskazano, że wyjazdy za granicę są zlecane przez firmę, z którą Wnioskodawca współpracuje, a także wykonywane są na podstawie zlecenia wyjazdu określanego w każdym miesiącu osobno.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej mogę zaliczać diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, będąc kierowcą i jednocześnie właścicielem firmy?

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczać wartość diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju do wysokości limitu przysługującemu pracownikom, określonego w odrębnych przepisach, wydanych przez właściwego ministra, ponieważ wynika to z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu, jako podróży służbowej jest związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a dieta służy na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługującym pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Z treści wniosku wynika m.in., że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę są usługi kierowania autobusem na międzynarodowych trasach pasażerskich. W związku z tymi wyjazdami Wnioskodawca często przebywa za granicą kraju, poza swoim miejsce zamieszkania i siedzibą firmy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez Niego zagranicznych podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, iż pojęcie „podróży służbowej”, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.