Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-109/14/BP
z 16 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2014 r. został złożony do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 11 stycznia 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W związku ze sprawowaniem opieki nad córką urodzoną w 2010 r., dnia 1 grudnia 2011 r. zawiesił ww. działalność na czas określony. W tym okresie był i nadal jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz posiada potwierdzenie rejestracji jako podatnik VAT i VAT UE. W miesiącu grudniu 2012 r. Urząd Skarbowy zwrócił się z pisemnym zapytaniem, na które to dnia 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca odpowiedział składając stosowną Deklarację VAT-R zaznaczając adnotację o zaprzestaniu dokonywania wewnątrzwspólnotowych transakcji towarów zgodnie ze stanem faktycznym w tym czasie.

Ponadto ww. nadmienia, że nie dostał urzędowej decyzji zaświadczenia stwierdzających fakt wykreślenia z rejestru VAT UE. W okresie zawieszonej działalności gospodarczej w m-cu I i II 2013 r. Wnioskodawca dokonał w kraju sprzedaży środków trwałych opodatkowanych stawką 23% i złożył w terminie odpowiednie deklaracje VAT-7.

Później, bo dnia 17 czerwca 2013 r. sprzedał firmowy środek trwały- tj. samochód ciężarowy, którego nabywcą był podmiot spełniający warunki do transakcji w ramach WDT . Nabywca posiada również właściwy i ważny numer identyfikacyjny nadany przez państwo niemieckie, który zawiera dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wszystkie dane zawarte są w fakturze VAT wystawionej w dniu 17 czerwca 2013 r. Jednocześnie Wnioskodawca posiada oświadczenie kierowcy stwierdzające fakt wywożenia pojazdu z Polski na teren Niemiec pod wskazany adres, dowód rejestracyjny pojazdu oraz kartę ubezpieczenia - wydane przez właściwe urzędy w Niemczech.

Ponadto Wnioskodawca oświadcza, że jego błędne przekonanie, iż w czasie zawieszonej działalności gospodarczej jest zwolniony od składania deklaracji podatkowych VAT gdzie nie występuje obowiązek naliczenia podatku VAT spowodowało, że nie dokonał tych czynności w terminie przewidzianym w ustawie o podatku VAT. Gdy zorientował się o takiej konieczności niezwłocznie dnia 8 października 2013 r. wniósł do Urzędu Skarbowego pisemne zawiadomienie o złożeniu i przekroczeniu terminu złożenia deklaracji VAT-7 i VAT-UE ze stawką 0%. W odpowiedzi US wezwał do zapłaty podatku VAT 23% od środka transportu z uzasadnieniem o braku podstawy do zastosowania stawki 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w wyniku popełnienia nieumyślnego błędu i zawiadomienia o tym fakcie Urząd Skarbowy tj. brak aktualizacji w VAT-R o możliwości dokonywania transakcji w ramach WDT oraz brak złożonej deklaracji VAT-7 i VAT-UE w określonym terminie pozbawia Wnioskodawcę prawa do zastosowania stawki podatku VAT 0% mimo dokonania takiego rodzaju sprzedaży oraz iż ww. był w tym czasie czynnym podatnikiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, według art. 42 ust. 1, 3 u.p.t.u. spełnia warunki uprawniające do zastosowania stawki podatku VAT 0%.

Również podmiot nabywający towar odpowiadał przepisom wg art. 13 ust. 2 z dnia 11 marca 2004 r. Działania wyjaśniające kierowane do Urzędu Skarbowego nie wskazują na nadużycie podatkowe. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że odebranie ulgowej stawki VAT przewidzianej dla transakcji prowadzonej w ramach WDT byłoby sprzeczne z zasadą neutralności podatkowej VAT oraz sprzeczne z art. 28 c część A VI Dyrektywy UE.

Sprzecznym jest również fakt pozostawania czynnym podatnikiem VAT w odniesieniu do przepisu art. 97 ust. 16 oraz przepisu w art. 5 ustawy z 7XII 2012 r o zm. ustawy o podatku od towarów i usług tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 35.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące w momencie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów zgodnie z art. 13 ust. 1 , o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

W myśl art. 5 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) – w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 6 ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienionej w art. 1, niekorzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ww. ustawy o podatku od towarów i usług w celu dostosowania do orzecznictwa unijnego, powyższa zmiana brzmienia przepisu art. 13 ust. 6 ustawy miała na celu rezygnację z uzależnienia wystąpienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od faktu rejestracji podatnika jako podatnika VAT UE, zgodnie z art. 97 ustawy o VAT. Zmiana ta jest skorelowana ze zmianą art. 42 ust. 1 ustawy , która umożliwi zastosowanie stawki 0%, nawet jeśli podatnik nie dochowa terminu zarejestrowania się dla celów handlu wewnątrzwspólnotowego, wskazanego w art. 97 ustawy o VAT, pod warunkiem jednak, że dokona tej czynności najpóźniej w momencie składania deklaracji podatkowej.

Zmiana ta zatem uwzględnia orzecznictwo krajowe i umożliwia zastosowanie stawki 0%, jeśli podatnik zarejestruje się najpóźniej w momencie składania deklaracji jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl art. 97 ust. 13 ustawy przypadku zaprzestania przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 3, podmiot ten jest obowiązany na piśmie zgłosić ten fakt naczelnikowi urzędu skarbowego przez aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego; zgłoszenie składa się w terminie 15 dni, licząc od dnia zaistnienia tej okoliczności.

Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 13, stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podmiotu z rejestru jako podatnika VAT UE. (art. 97 ust. 14 ustawy)

Z kolei w przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1-3, nie złoży za 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracji podatkowej, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podmiot z rejestru jako podatnika VAT UE i powiadamia go o powyższym. (art. 97 ust. 15 ustawy)

Stosownie do art. 97 ust. 16 ustawy wykreślenie podatnika z rejestru jako podatnika VAT, o którym mowa w art. 96 ust. 6, 8 i 9, jest równoznaczne z wykreśleniem go z rejestru jako podatnika VAT UE.

Z przepisów ustawy wynika, że obowiązkiem rejestracji w charakterze „podatników VAT UE” zostały obciążone wszystkie te podmioty, które mogą rozpoznawać te transakcje a ich identyfikacja następuje poprzez zarejestrowanie się w charakterze „podatnika VAT UE”.

Stosownie do zapisu art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, są dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3-5 oraz ust. 11 ustawy.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Ponadto, zastosowanie stawki 0% przy WDT uzależnione jest od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 11 stycznia 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W związku ze sprawowaniem opieki nad córką urodzoną w 2010 r., dnia 1 grudnia 2011 r. zawiesił ww. działalność na czas określony. W tym okresie był i nadal jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz posiada potwierdzenie rejestracji jako podatnik VAT i VAT UE. W miesiącu grudniu 2012 r. I Urząd Skarbowy w K. zwrócił się z pisemnym zapytaniem, na które to dnia 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca odpowiedział składając stosowną Deklarację VAT-R zaznaczając adnotację o zaprzestaniu dokonywania wewnątrzwspólnotowych transakcji towarów zgodnie ze stanem faktycznym w tym czasie.

Wnioskodawca nadmienił, że nie dostał urzędowej decyzji zaświadczenia stwierdzających fakt wykreślenia z rejestru VAT UE. W okresie zawieszonej działalności gospodarczej w m-cu I i II 2013 r. Wnioskodawca dokonał w kraju sprzedaży środków trwałych opodatkowanych stawką 23% i złożył w terminie odpowiednie deklaracje VAT-7.

Później, bo dnia 17 czerwca 2013 r. sprzedał firmowy środek trwały - tj. samochód ciężarowy, którego nabywcą był podmiot spełniający warunki do transakcji w ramach WDT. Nabywca posiada również właściwy i ważny numer identyfikacyjny nadany przez państwo niemieckie, który zawiera dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wszystkie dane zawarte są w fakturze VAT wystawionej w dniu 17 czerwca 2013 r. Jednocześnie Wnioskodawca posiada oświadczenie kierowcy stwierdzające fakt wywożenia pojazdu z Polski na teren Niemiec pod wskazany adres, dowód rejestracyjny pojazdu oraz kartę ubezpieczenia - wydane przez właściwe urzędy w Niemczech.

Ponadto Wnioskodawca dnia 8 października 2013 r. wniósł do Urzędu Skarbowego pisemne zawiadomienie o złożeniu i przekroczeniu terminu złożenia deklaracji VAT-7 i VAT-UE ze stawką 0%.

Analizując powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że - jak wskazano wyżej - prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% przy WDT uzależnione jest w myśl art. 42 ust. 1 pkt 3 od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE. Przepis ten należy interpretować w kontekście zapisu art. 99 ustawy. Tym samym podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0%, o ile w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej dokona rejestracji do transakcji unijnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzedał samochód ciężarowy nabywcy z innego kraju członkowskiego 17 czerwca 2013r. zaś zgłoszenie do rejestracji jako podatnika VAT UE dokonał dopiero 8 października 2013t.

Stosownie do powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będący podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE dokonał dostawy towarów do podmiotu w innym państwie członkowskim i w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej za okres w którym dokonał tej dostawy nie dokonał rejestracji do transakcji unijnych, wówczas transakcję tą potraktować należy jako dostawę krajową, bez prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Odnośnie zaś wskazanego w stanie faktycznym faktu, zgodnie z którym Wnioskodawca nie dostał urzędowej decyzji zaświadczającej wykreślenie Wnioskodawcy przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego z rejestru VAT UE zauważyć należy, że Wnioskodawca 18 grudnia 2012r. złożył deklarację VAT-R zaznaczając o zaprzestaniu dokonywania wewnątrzwspólnotowych transakcji. Tym samym na podstawie wskazanego wcześniej przepisu art. 97 ust. 14 ustawy, złożenia takiej deklaracji stanowi podstawę do wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru jako podatnika VAT UE. W sytuacji tej właściwy naczelnik urzędu skarbowego nie ma obowiązku do powiadamiania Wnioskodawcy o wykreśleniu go ze wskazanego rejestru. Powiadomienie takie występuje jedynie w przypadku, o którym mowa w art. 97 ust. 15 ustawy tj. w przypadku gdy takie wykreślenie (w wyniku powstałych okoliczności o których mowa w tym przepisie) następuje z urzędu. Jednakże i takiej sytuacji powiadomienie podmiotu o jego wykreśleniu z rejestru podatników VAT UE nie następuje w formie decyzji administracyjne, gdyż jest to czynność materialno-techniczna dokonywana przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Reasumując transakcję przedstawioną we wniosku należy potraktować jako dostawę krajową bez prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto informuje się, że w zakresie odmowy przez Urząd Skarbowy prawa do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie , ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.