Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-265/14/AB
z 3 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 4 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu dokonania wyboru „podatku liniowego”, jako formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu dokonania wyboru „podatku liniowego”, jako formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 3 września 2012 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Miasta dokument CEIDG-1, rejestrując po raz pierwszy działalność gospodarczą. Jak wskazała, dokument ten wypełniała, pomagając jej w procedurze, pracownica Urzędu, który Wnioskodawczyni na zakończenie podpisała. W połowie stycznia 2014 r., przeglądając dokumenty związane z działalnością gospodarczą, Wnioskodawczyni zauważyła błąd w pozycji nr 18 (dotyczącej wyboru formy opodatkowania) dokumentu CEIDG-1, w którym zaznaczony był podpunkt nr 2 - „podatek liniowy”. Zdaniem Wnioskodawczyni, był to ewidentny błąd, ponieważ w trakcie rejestracji podawała podpunkt nr 1 - „na zasadach ogólnych”. W tym miejscu Wnioskodawczyni zaznacza, że w tamtym czasie nie miała nawet pełnej wiedzy o podatku liniowym, więc świadomie na pewno nie mogła go wybrać. Ponadto, dla nowo powstałej firmy była to kompletnie nieopłacalna i niekorzystna forma opodatkowania, bowiem od wielu lat korzysta z mężem z możliwości wspólnego rozliczenia i zamierza tę formę zachować. Rozliczenie podatkowe męża jest realizowane w instytucji jego zatrudnienia. Po stwierdzeniu błędu, Wnioskodawczyni zadzwoniła do Urzędu Miasta, celem poprawienia błędu, jednakże uzyskała informację, że jest to niemożliwe. Z tej też przyczyny, Wnioskodawczyni zwróciła się do Urzędu Skarbowego, aby wyjaśnić tą sytuację. Wnioskodawczynię poinformowano, że musi złożyć korektę zeznania za 2012 r., bowiem wybór opodatkowania podatkiem liniowym uniemożliwia wspólne rozliczenie z małżonkiem. Wnioskodawczyni zaznacza, że w 2012 r. w ogóle nie osiągnęła żadnych dochodów, jej firma nie zaczęła wówczas jeszcze nawet funkcjonować. Wpis do CEIDG-1 był jej potrzebny ze względu na otrzymaną dotację unijną. Faktycznie firma została uruchomiona jesienią 2013 r.

Rozliczając się za 2012 r. „na zasadach ogólnych” (będąc pewną, że to jedyny i właściwy wybór) mogła, jak co roku, rozliczyć się z mężem. Mogła też odzyskać część składek zdrowotnych wniesionych za trzy miesiące 2012 r. Wspólne rozliczenie z mężem powoduje także, że nie przekracza on progu 18% w skali podatkowej, co jest bardzo istotne dla rodziny, uzyskującej dochody faktycznie z jednego źródła. Identyczna sytuacja następuje w rozliczeniu za 2013 r., który Wnioskodawczyni zamknęła stratą w wysokości 27.000,00 zł (dwudziestu siedmiu tysięcy złotych), nie uzyskując przychodu. Firma Wnioskodawczyni jest ciągle na etapie „rozkręcania”. Strata jest spowodowana inwestycjami i opłatami. Zwrot składek zdrowotnych za 2013 r. miał być formą rekompensaty dla Wnioskodawczyni i jej rodziny. Oczywiście przy braku możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem jest zmuszona rozliczyć część dochodów według stawki 32%.

W przedstawionym stanie faktycznym sprawa wygląda tak, że za 2012 r. Wnioskodawczyni zmuszona jest złożyć korektę zeznania i rozliczyć się podatkiem „liniowym”, co spowoduje, że jej małżonek również zobowiązany zostanie do złożenia korekty swojego zeznania rocznego. Wszystko to spowoduje konieczność zwrotu do Urzędów Skarbowych (Wnioskodawczyni i męża), w szczególności jej składek zdrowotnych oraz różnicy z zeznania rocznego, którą zyskali rozliczając się wspólnie. Za 2013 r. analogicznie nie będzie mogła odliczyć składek zdrowotnych i mąż straci rozliczając część dochodów według stawki 32%. Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystko to jest spowodowane niezawinionym przez nią (przypadkowym) błędem (zaznaczenie w druku CEIDG-1 podpunktu oznaczonego nr 2, zamiast nr 1). W tej sytuacji dalsze funkcjonowanie firmy będzie stało pod znakiem zapytania, szczególnie, że za kilka miesięcy Wnioskodawczyni przechodzi na pełne składki ZUS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z podatkowego punktu widzenia, mając na uwadze fakt, że opodatkowaniu podlega przychód z tytułu prowadzonej działalności, uzasadnione jest przyjęcie, że datą rozpoczęcia działalności jest dzień uzyskania pierwszego dochodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, to uzyskanie przychodu, a nie tylko fakt rejestracji podmiotu ma decydujące znaczenie w sprawach dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym i przyjęcia jego formy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 ww. ustawy). W myśl natomiast art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30c ust. 1 ww. ustawy). Z kolei art. 30c ust. 6 tej ustawy stanowi, że dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia, w określonym w przepisach terminie jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 3 września 2012 r., na podstawie wpisu do CEIDG, Wnioskodawczyni zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą. Jako formę opodatkowania wybrała tzw. podatek liniowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Wnioskodawczynię, która od 3 września 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą i złożyła stosowne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania dochodów za 2012 r. tzw. podatkiem liniowym (19%), co do zasady należy uważać za osobę do której mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku nie wynika przy tym, aby Wnioskodawczyni zrezygnowała z tej (wybranej) formy opodatkowania.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawczyni, że to uzyskanie przychodu, a nie tylko fakt rejestracji podmiotu ma decydujące znaczenie w sprawach dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym i przyjęcia jego formy, zauważyć należy, że art. 9a ust. 2 cyt. ustawy, z którego treści wynika możliwość złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania przed uzyskaniem pierwszego przychodu z działalności gospodarczej, odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy oświadczenie takie nie zostało złożone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, tj. przepisów ustawy z dnia ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 220 poz. 1447 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym w latach 2012 i 2013).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni rejestrując działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wybrała „podatek liniowy”, jako formę opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i nie zrezygnowała z tej formy opodatkowania, to tym samym – co do zasady - zostały spełnione (i nadal są spełnione) warunki do korzystania z tej formy opodatkowania. W związku z dokonaniem tego wyboru na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie jest w tej mierze istotny moment uzyskania pierwszego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że dokonanie oceny w zakresie, czy wybór ww. formy opodatkowania był wynikiem błędu, czy też innych szczególnych okoliczności, wykracza poza ramy indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wobec powyższego w świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie dokonania oceny, czy dokonanie wyboru „podatku liniowego” zamiast „zasad ogólnych” było następstwem błędu lub innych szczególnych okoliczności wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.