Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1046/13-2/LK
z 11 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów w przypadku otrzymania zaliczki, oraz obowiązek wystawienia faktury korygującej z tytułu zwrotu tej zaliczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów w przypadku otrzymania zaliczki, oraz obowiązek wystawienia faktury korygującej z tytułu zwrotu tej zaliczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Firma, której właścicielem jest Wnioskodawca produkuje (maszyny/urządzenia) do przemysłu farmaceutycznego/kosmetycznego. Są to pojedyncze mieszalniki lub całe linie produkcyjne. Część z nich sprzedawana jest na eksport. Po podpisaniu kontraktu i przyjęcia zlecenia firmy spoza Unii Europejskiej wpłacają zaliczki na konto Wnioskodawcy. Od tego momentu płynie termin na wykonanie określonych kontraktem urządzeń. Jest on ściśle określony w umowie i nigdy nie jest krótszy niż dwa miesiące. Najczęściej okres realizacji kontraktu wynosi ok. 6 miesięcy. Wynika to z procesu produkcyjnego, na który składa się zarówno projektowanie jak i wykonanie urządzeń, linii technologicznych. Zawsze po wysyłce urządzeń Wnioskodawca otrzymuje komunikat IE-599 potwierdzający wywóz poza granice Unii Europejskiej.

Czasami dochodzi do zwrotu zaliczki kontrahentowi spoza Unii Europejskiej spowodowanej wycofaniem się klienta z kontraktu, lub jego zasadniczą zmianą. Wnioskodawca zwraca wpłaconą przez kontrahenta zaliczkę i jest wtedy zobowiązany do wystawienia faktury korygującej zaliczkowej w momencie zwrotu zaliczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w związku z art. 41 ust. 9a i 9b które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca będzie obowiązany do wystawienia faktur zaliczkowych eksportowych ze stawką 0% gdyż wywóz towarów po upływie 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym otrzyma zaliczkę, jest uzasadniony specyfiką realizacji dostawy potwierdzoną warunkami kontraktu?
   
2. Czy zwrot zaliczki kontrahentowi spoza unii europejskiej spowoduje obowiązek wystawienia faktury, korygującej zaliczkę ze stawką „0” w deklaracji za miesiąc, w którym zwrócono zaliczkę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy: od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania faktur zaliczkowych eksportowych ze stawką 0% gdyż termin wywozu produkowanych towarów przez firmę Wnioskodawcy, następuje zawsze w terminie przekraczającym 2 miesiące, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał zaliczkę i wynika z zawartych kontraktów. Zawsze następuje wywóz tych urządzeń poza Unię Europejską potwierdzony komunikatem IE-599.

Zwrócone zaliczki kontrahentom spoza Unii powodują obowiązek wystawienia korygujących faktur zaliczkowych w momencie zwrotu zaliczki ze stawką „0” oraz wykazania kwoty zwróconej w pozycji 22 deklaracji VAT-7 (14) ze znakiem minus za miesiąc, w którym zwrócono zaliczkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez eksport towarów, w myśl art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   
   -jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, o czym stanowi art. 41 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
   
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
   
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   
   

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Natomiast, na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Z wyżej wskazanych przepisów wynika że, prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Kwestie dokonywania zgłoszeń celnych zostały uregulowane rozporządzeniem Komisji (EWG) Nr 2454 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnoty Kodeks Celny (Dz. U. UE L. Nr 253, poz. 1 ze zm.).

Od 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych do procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Wraz z wprowadzeniem systemu ECS (Export Control System), pozwalającego na elektroniczną obsługę zgłoszeń wywozowych, dokument SAD w wersji papierowej zastąpiony został komunikatem IE-599 („Potwierdzenie wywozu"). W przypadku stosowania tego systemu urząd celny wywozu - art. 161 ust. 5 WKC potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „Potwierdzenie wywozu" (art. 796 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2913/92). Komunikat IE-599 przesłany drogą elektroniczną wraz z kluczem do bezpiecznej transmisji danych będzie stanowić potwierdzenie wywozu.

Na podstawie przepisu art. 41 ust. 9a ustawy, jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów, o czym stanowi art. 41 ust. 9b ustawy.

Oznacza to, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. w przypadku otrzymania zaliczki (zapłaty) zastosowanie dla czynności eksportu towarów stawki podatku w wysokości 0% będzie możliwe, jeśli wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał taką zapłatę. Warunek wywozu będzie spełniony, jeśli podatnik otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w terminie określonym w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy, tj. co do zasady przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin, w jakim miał nastąpić wywóz towarów. Niespełnienie tego warunku spowoduje obowiązek zastosowania stawki właściwej dla danego towaru w kraju. Po otrzymaniu dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym podatnik będzie mógł dokonać korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument. Jednakże w ww. stanie prawnym otrzymanie zapłaty przed dokonaniem dostawy również uprawniać będzie podatnika do zastosowania stawki 0% w eksporcie, o ile wywóz nastąpi w terminie późniejszym, przy czym będzie to uzasadnione specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których zawarto termin wywozu towarów.

W kontekście powyższych uwag zauważyć należy, że o możliwości zastosowania normy art. 41 ust. 9b ustawy decydować będą każdorazowo obiektywne przesłanki. O faktycznym przedmiocie czynności przesądzać będzie zakres oraz specyfika tych czynności oraz treść umów (warunków dostawy) zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta (kontrahentów).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika że Wnioskodawca produkuje (maszyny/urządzenia) przemysłu farmaceutycznego/kosmetycznego (PKD 2899Z.). Są to pojedyncze mieszalniki lub całe linie produkcyjne. Część z nich sprzedawana jest na eksport. Po podpisaniu kontraktu i przyjęcia zlecenia firmy spoza Unii Europejskiej wpłacają zaliczki na konto Wnioskodawcy. Od tego momentu płynie termin na wykonanie określonych kontraktem urządzeń. Jest on ściśle określony w umowie i nigdy nie jest krótszy niż dwa miesiące. Najczęściej okres realizacji kontraktu wynosi ok. 6 miesięcy. Wynika to z procesu produkcyjnego, na który składa się zarówno projektowanie jak i wykonanie urządzeń, linii technologicznych. Zawsze po wysyłce urządzeń Wnioskodawca otrzymuje komunikat IE-599 potwierdzający wywóz poza granice Unii Europejskiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z art. 41 ust. 9a i 9b które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca będzie obowiązany do wystawienia faktur zaliczkowych eksportowych ze stawką 0% gdyż wywóz towarów po upływie 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym otrzyma zaliczkę, jest uzasadniony specyfiką realizacji dostawy potwierdzoną warunkami kontraktu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. możliwe będzie zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczki, pomimo tego że wywóz towarów będzie następował w terminie późniejszym niż 2 miesiące, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca wynika to ze specyfiki realizacji tego rodzaju dostaw, co jest potwierdzone warunkami zawartego kontraktu. Wnioskodawca po wysyłce urządzeń otrzymuje komunikat IE-599 potwierdzający wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej. Tym samym zastosowanie znajdzie art. 41 ust. 9b ustawy. W tej sytuacji Wnioskodawca winien posiadać dokument IE-599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi wywóz towarów (zgodnie z warunkami dostawy).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej zwrotu zaliczki kontrahentowi spoza unii europejskiej spowoduje ona obowiązek wystawienia faktur, korygującej zaliczkę ze stawką „0” w deklaracji za miesiąc, w którym zwrócono zaliczkę oraz wątpliwości Wnioskodawcy w tym zakresie należy wskazać, że przepisy dotyczące podstawy opodatkowania od dnia 1 stycznia 2014 r., reguluje art. 29a ustawy.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
   
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
   
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
   
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   
   

Jak wynika z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Natomiast kwestie obowiązku i sposobu wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r., regulują art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
   
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
   
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
   
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
   
   - podatnik wystawia fakturę korygującą.
   
   

Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek nalezy wystawić fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca produkuje (maszyny/urządzenia) przemysłu farmaceutycznego/kosmetycznego. Są to pojedyncze mieszalniki lub całe linie produkcyjne. Część z nich sprzedawana jest na eksport. Po podpisaniu kontraktu i przyjęcia zlecenia firmy spoza Unii Europejskiej wpłacają zaliczki na konto Wnioskodawcy. Od tego momentu płynie termin na wykonanie określonych kontraktem urządzeń. Czasami dochodzi do zwrotu zaliczki kontrahentowi spoza Unii Europejskiej spowodowanej wycofaniem się klienta z kontraktu, lub jego zasadniczą zmianą. Wnioskodawca zwraca wpłaconą przez kontrahenta zaliczkę i jest wtedy zobowiązany do wystawienia faktury korygującej zaliczkowej w momencie zwrotu zaliczki.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie po stronie Wnioskodawcy niewątpliwie powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług w części obejmującej otrzymaną należność, z chwilą jej otrzymania na poczet ceny sprzedaży na zasadach określonych w art. 19a ust. 8 ustawy, zgodnie z tym przepisem, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy otrzymaniem przez podatnika zaliczki, a czynnością opodatkowaną (dostawą towarów lub wykonaniem usługi) musi istnieć bezpośredni związek. Część należności ma bowiem stanowić wynagrodzenie związane z wykonaniem czynności, za którą zapłata jest należna. W innym przypadku sam transfer pieniędzy – następujący bez związku z przyszłą czynnością opodatkowaną, na poczet której jest dokonywany – pozostaje obojętny na gruncie VAT (nie stanowi opodatkowanej zaliczki, przedpłaty, raty itp.).

W przypadku odstąpienia od zrealizowania transakcji, na poczet której uiszczono zaliczkę, istotne znaczenie ma fakt, że w następstwie tego odstąpienia ostatecznie nie dochodzi do czynności opodatkowanej na poczet której płatność (zaliczka) została przyjęta. Odstąpienie od umowy powoduje, że przedmiot opodatkowania (dla którego przyjęta płatność była częścią podstawy opodatkowania) nie zaistnieje. Nie ma więc czego obejmować opodatkowaniem. Konsekwencją powyższego nie ma obowiązku podatkowego od zaliczki. Nie ma bowiem przedmiotu podatku (czynności podlegającej opodatkowaniu), od którego obowiązek podatkowy miałby powstać.

Odstąpienie przez strony od umowy, powodujące jak podaje Wnioskodawca w treści wniosku obowiązek zwrotu zaliczki, będzie pociągało za sobą konieczność korekty podatku należnego u sprzedawcy. W przedstawionej sytuacji, tj. gdy Wnioskodawca, otrzymaną zaliczkę udokumentuje fakturą, powstanie obowiązek wystawienia faktury korygującej zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy.

Uznać należy, że ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że fakturę korygującą wystawia się w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek. Tym samym tak jak przyjęcie zaliczki czyli wpływ pieniędzy powoduje powstanie obowiązku podatkowego i wystawienia faktury, tak dopiero faktyczny zwrot kwoty pobranej zaliczki będzie uprawniał Wnioskodawcę do wystawienia faktury korygującej i obniżenia podatku należnego.

Dokonanie bowiem obniżenia podstawy opodatkowania bez jednoczesnego faktycznego zwrotu zaliczki prowadziłoby w istocie do bezzasadnego oderwania czynności wystawienia faktury korygującej i obniżenia podstawy opodatkowania od czynności, która spowodowała uprzednio powstanie obowiązku podatkowego.

Tym samym w przypadku zwrotu zaliczki kontrahentom spoza Unii Europejskiej, Wnioskodawca obowiązany będzie uprawniony do wystawienia faktury korygującej dopiero w momencie zwrotu zaliczki i obniżenia podatku należnego.

Wnioskodawca dokonując zwrotu zaliczki powinien ten zwrot udokumentować fakturą korygującą, a następnie dokonać obniżenia podatku należnego w deklaracji VAT-7 w poz. 22 zgodnie z art. 29a ust. 13 i ust. 15 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.