2014.05.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-103/14-2/BA
z 23 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przechowywania w formie elektronicznej (bez ich drukowania) wystawionych i wysyłanych faktur do kontrahentów w formie papierowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przechowywania w formie elektronicznej (bez ich drukowania) wystawionych i wysyłanych faktur do kontrahentów w formie papierowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka z tytułu sprzedaży swoich produktów (kawy) wystawia faktury VAT na rzecz swoich odbiorców. Faktury VAT dokumentujące dostawy towarów są wystawiane zarówno w formie papierowej dla klientów, z którymi właśnie taka forma faktury została uzgodniona, jak i w formie elektronicznej dla klientów, z którymi Wnioskodawca uzgodnił taką formę przekazywania faktur VAT. W związku z faktem, że wystawianie przez Spółkę faktur VAT wiąże się z ponoszeniem wydatków w postaci kosztów papieru i tonera do drukarki, a także przechowywanie i archiwizowanie dużej ilości papierowych faktur jest uciążliwe, Wnioskodawca rozważa zmianę sposobu przechowywania kopii faktur VAT wystawianych w formie papierowej.

Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT, wystawionych kontrahentowi w formie papierowej. Wnioskodawca nie będzie drukował kopii faktur VAT, będzie przechowywał te kopie w formie elektronicznej. System elektroniczny przechowywania kopii faktur VAT wystawionych przez Spółkę w formie papierowej będzie zapewniał ich przechowywanie:

do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego,
w podziale na okresy rozliczeniowe,
w sposób zapewniający: autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwe ich odszukanie oraz bezzwłoczny dostęp na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej oraz w sposób umożliwiający tym organom pobór tych faktur i przetwarzanie danych zawartych w tych fakturach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy postępowanie Wnioskodawcy polegające na tym, że kopie faktur VAT wystawionych i wysyłanych do kontrahentów w formie papierowej, będzie przez niego przechowywane w formie elektronicznej (bez ich drukowania), jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, działanie polegające na tym, że kopie faktur VAT wystawionych i wysłanych przez Spółkę do kontrahenta w formie papierowej, będą przez nią przechowywane w formie elektronicznej, jest działaniem prawidłowym i zgodnym z przepisami podatkowymi.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy VAT (w jej brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podatnicy są zobowiązani dokumentować dokonane przez siebie czynności podlegające opodatkowaniu poprzez wystawienie faktur VAT. Podatnik zobowiązany jest wystawić dwa egzemplarze faktury VAT, oryginał wysyłany jest do nabywcy, natomiast kopia pozostaje w dokumentacji podatnika (art. 106g ust. 1 tej ustawy).

W myśl art. 112a ust. 1 ustawy VAT, podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

‒ w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na mocy ust. 4 przytoczonego przepisu podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Wskazane wyżej przepisy ustawy VAT (zawarte wcześniej w § 21 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług) określają zatem sposób i warunki przechowywania faktur VAT. Należy przy tym zauważyć, że z przepisów tych wynika dowolność sposobu przechowywania faktury, pod warunkiem jednakże spełnienia określonych w tych przepisach przesłanek.

Skoro przepisy art. 112a ustawy VAT pozwalają na dowolność w zakresie przechowywania faktur VAT, nakładając na podatnika w tym zakresie jednak pewne obowiązki (jak zapewnienie autentyczności, integralności, przechowywanie w uporządkowany sposób itd.) to, pod warunkiem spełnienia tych obowiązków, podatnik ma prawo przechowywać faktury VAT w dowolnej formie.

W związku z powyższym, pod warunkiem że Wnioskodawca spełni wymogi w zakresie przechowywania faktur VAT wskazane w art. 112a ustawy VAT, będzie on mógł przechowywać kopie faktur wydanych kontrahentom w formie papierowej, w formie elektronicznej, bez ich drukowania.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy VAT nie ma normatywnych przeszkód do istnienia systemu „mieszanego”, tzn. takiego, w którym faktury VAT są dla kontrahenta wystawiane i wysyłane w formie papierowej, natomiast ich kopie są przechowywane w formie elektronicznej. Wymogiem przechowywania faktury VAT (i to zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej), jest zachowanie jej postaci gwarantującej autentyczność pochodzenia i integralność treści. Ten warunek spełnia także przechowywanie faktur VAT w formie elektronicznej, tj. np. w systemie, który nie pozwala na jakąkolwiek modyfikację treści zapisów przechowywanych tam kopii faktur.

Wnioskodawca ma zatem prawo kopie faktur wystawionych kontrahentom w formie papierowej przechowywać w formie elektronicznej, bez ich drukowania.

Za taką wykładnią obecnie obowiązujących przepisów przemawia także brzmienie § 2 nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz.U. Nr 133, poz. 1119). Przepis ten stanowił, że faktury wystawiane w formie elektronicznej przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania.

Przepisy przytoczonego wyżej rozporządzenia zostały uchylone w 2010 r., od momentu uchylenia podatnik nie ma zatem obowiązku przechowywania faktur elektronicznych wyłącznie w tej formie. Odejście od tak rygorystycznego podejścia uprawnia do wniosku, że możliwe jest także przechowywanie w formie elektronicznej faktur wystawionych w innej niż elektroniczna formie, tj. w formie papierowej.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 maja 2013 r. nr: IPPP3/443-269/13-2/RD, z dnia 11 marca 2013 r. nr: IPPP1/443-121 /13-4/IGo czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2013 r. nr: ILPP4/443-445/12-5/ISN. Powyższy pogląd Wnioskodawcy został także zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2011 r., sygn. akt: I FSK 1512/10. Powołane interpretacje oraz wyrok dotyczą co prawda stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2014 r., jednakże przepisy, których dotyczy złożony wniosek są identyczne, jak przepisy, w oparciu o które wydane zostały ww. rozstrzygnięcia.

Spółka chciałaby również zaznaczyć, że także przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie nakładają ograniczeń w zakresie prezentowanego przez nią mieszanego sposobu przechowywania faktur VAT. Jak wskazuje art. 233 ust. 1 Dyrektywy, podatnik ma zapewnić od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu jej przechowywania autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury, niezależnie od tego, czy wystawiono ją w formie papierowej czy elektronicznej.

Dyrektywa wskazuje, że można to zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Przytoczone przepisy Dyrektywy potwierdzają zatem również, że podatnikowi przysługuje dowolność w zakresie formy i sposobu przechowywania faktur. Ustawodawca unijny nakłada na podatnika pewne obowiązki: wybrany sposób przechowywania faktur musi zapewniać autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność przechowywanym fakturom VAT. Jeżeli system przechowywania faktur te parametry spełnia, to nie ma znaczenia, czy podatnik przechowuje je w formie papierowej, elektronicznej czy mieszanej.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 112 ustawy – podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy – podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy – podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

W myśl art. 112a ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej, w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.

Podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112a ust. 4 ustawy).

Natomiast – na podstawie art. 106m ust. 1 ustawy – podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

Należy stwierdzić, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (wystawionych i wysyłanych w formie papierowej) w formie elektronicznej, w dowolny sposób, jednakże sposób ten – jak wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. W przypadku przechowywania faktur poza terytorium kraju, podatnik jest obowiązany za pomocą środków elektronicznych, zapewnić dostęp on-line do tych faktur.

W tym miejscu należy dodatkowo wskazać, że stosownie do przepisu art. 218 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) – dalej jako Dyrektywa – dla celów dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale (Rozdział 3 Sekcja 2 – definicje). Regulacje prawa unijnego nakładają na każdego podatnika szczególne obowiązki dotyczące przechowywania wszystkich faktur.

W myśl art. 244 Dyrektywy – każdy podatnik zapewnia przechowywanie kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, a także wszystkich faktur, które otrzymał. Państwa członkowskie mogą również wymagać, by podatnicy mający siedzibę na ich terytorium przechowywali na tym terytorium faktury wystawione osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub faktury wystawione w imieniu i na rzecz tych podatników przez osoby trzecie, a także wszystkie faktury, które otrzymali, w przypadku gdy faktury nie są przechowywane za pomocą środków elektronicznych gwarantujących pełny dostęp on-line do tych danych (art. 245 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy).

Na uwagę zasługuje również norma wyrażona w art. 247 ust. 2 Dyrektywy, zgodnie z którą aby zapewnić spełnienie wymogów, o których mowa w art. 233, państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Podkreślenia wymaga fakt, że krajowy ustawodawca odstąpił – na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów – od tego opcjonalnego dla niego wymogu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka z tytułu sprzedaży swoich produktów (kawy) wystawia faktury VAT na rzecz swoich odbiorców. Faktury VAT dokumentujące dostawy towarów są wystawiane zarówno w formie papierowej dla klientów, z którymi właśnie taka forma faktury została uzgodniona, jak i w formie elektronicznej dla klientów, z którymi Wnioskodawca uzgodnił taką formę przekazywania faktur VAT. W związku z tym, że wystawianie przez Spółkę faktur VAT wiąże się z ponoszeniem wydatków w postaci kosztów papieru i tonera do drukarki, a także przechowywanie i archiwizowanie dużej ilości papierowych faktur jest uciążliwe, Wnioskodawca rozważa zmianę sposobu przechowywania kopii faktur VAT wystawianych w formie papierowej. Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT, wystawionych kontrahentowi w formie papierowej. Wnioskodawca nie będzie drukował kopii faktur VAT, będzie przechowywał te kopie w formie elektronicznej.

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji wątpliwości Spółki dotyczą możliwości przechowywania w formie elektronicznej (bez ich drukowania) kopii faktur VAT wystawionych i wysyłanych do kontrahentów w formie papierowej.

Podkreślić należy szczególną rangę wymogu jaki ustawodawca stawia podatnikom poprzez treść art. 106m ust. 1 ustawy. Przesądza w nim to, że to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Wprawdzie prawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez autentyczność pochodzenia faktur oraz integralność ich treści, to jest to jednak katalog otwarty i dopuszczalne są wszelkie inne metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.

Jak poinformowała Spółka, zamierza ona przechowywać w formie elektronicznej kopie faktur VAT, wystawionych kontrahentowi w formie papierowej. Nie będzie ona drukowała kopii faktur VAT, będzie przechowywała te kopie w formie elektronicznej. System elektronicznego przechowywania kopii faktur VAT wystawionych przez Wnioskodawcę w formie papierowej będzie zapewniał ich przechowywanie:

do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego,
w podziale na okresy rozliczeniowe,
w sposób zapewniający: autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwe ich odszukanie oraz bezzwłoczny dostęp na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej oraz w sposób umożliwiający tym organom pobór tych faktur i przetwarzanie danych zawartych w tych fakturach.

Na tle powyższych informacji potwierdzić należy pogląd Spółki, że w przypadku wprowadzenia elektronicznego systemu przechowywania wystawianych i wysyłanych w formie papierowej faktur, będzie ona uprawniona do ich przechowywania jedynie w sposób elektroniczny.

Zatem postępowanie Wnioskodawcy polegające na tym, że kopie faktur VAT wystawionych i wysyłanych do kontrahentów w formie papierowej przechowywane będą przez Spółkę w formie elektronicznej (bez ich drukowania), będzie prawidłowe (zgodnie z przepisami art. 112a ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin