Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-137/14-4/MD
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku, który wpłynął do tutejszego Organu w dniu 10 marca 2014 r., uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji źródła przychodu z tytułu świadczenia usług rolniczych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 maja 2014 r., Nr IPTPB1/415-137/14-2/AP na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynią do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 26 maja 2014 r. (data doręczenia 29 maja 2014 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 31 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 2 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności małżeńskiej i majątkowej. Jej mąż prowadzi gospodarstwo rolne (zajmuje się produkcją rolną), a w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi rolnicze. Odrębnie od męża usługi rolnicze świadczy także Wnioskodawczyni w ramach zarejestrowanej na swoje nazwisko działalności gospodarczej.

Dla celów podatku VAT zgłoszenie rejestracyjne złożył mąż w dniu 29 października 2009 r., rezygnując ze zwolnienia w podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni 29 czerwca 2012 r. W wyniku postępowania kontrolnego i podatkowego, organ podatkowy uznał rejestrację Wnioskodawczyni za niezgodną z art. 15 ust. 5 ustawy o VAT, wskazując na obowiązek łącznego rozliczania dostaw i usług rolniczych w deklaracjach męża. Rozliczenia w podatku VAT małżonków zostały stosownie skorygowane. Dla celów podatku VAT podatnikiem pozostaje reprezentant gospodarstwa rolnego – mąż Wnioskodawczyni. W ramach gospodarstwa świadczone są dostawy towarów pochodzących z własnej produkcji rolnej, usługi ciągnikiem rolniczym, który nabył mąż, na który otrzymał dofinansowanie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz usługi kombajnem, jakie świadczy Wnioskodawczyni, która w związku z tym zakupem uzyskała dotację z Agencji w tym zakresie. Dla celów podatku VAT rozliczenie całego zakresu czynności odpłatnych małżonków, które prowadzą do generowania sprzedaży opodatkowanej w podatku VAT, są rozliczane w jednej deklaracji VAT-7.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zachowana jest odrębność, podatnikami pozostaje: i Wnioskodawczyni, i Jej mąż. Każde z nich uzyskuje przychody z tytułu własnej działalności gospodarczej (usługi rolnicze są świadczone odrębne i samodzielnie przez każdego z małżonków, umowy z klientami zawierane oddzielnie), z wykorzystaniem nabytych do tego celu środków trwałych oraz ponoszone są z tego tytułu koszty (m.in. urządzeń, paliwa, zatrudnienia pracownika). Małżonkowie odrębnie prowadzą ewidencje dla potrzeb podatku dochodowego, tj. księgi podatkowe i ewidencje środków trwałych.

Wykonane czynności są fakturowane przez męża Wnioskodawczyni w przypadku usług świadczonych przez niego oraz dostaw produktów rolnych (co wymusza treść art. 96 ust. 2 ustawy o VAT). W przypadku usług rolniczych świadczonych przez Wnioskodawczynię faktury są wystawiane na imiona obojga małżonków z podaniem Ich NIP. Faktury te są podstawą zapisów w ewidencjach VAT, dokumentują też uzyskanie przez Wnioskodawczynię przychodów dla celów podatku dochodowego.

W piśmie z dnia 31 maja 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

• nie prowadzi gospodarstwa rolnego wraz z małżonkiem,
  

• prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 27 czerwca 2012 r. w zakresie usług rolniczych w warunkach opisanych we wniosku,
  

• świadczy następujące usługi rolnicze: zbiór roślin rolniczych (zbóż) kombajnem zbożowym,
  

• opodatkowuje dochody z tytułu tej działalności na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów),
  

• pomimo zarejestrowania dla potrzeb podatku VAT nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że usługi te w związku z rezygnacją ze zwolnienia rozliczane są przez Jej małżonka w jego deklaracji. Takie rozwiązanie prawne zostało podyktowane przez organ podatkowy po przeprowadzeniu kontroli i uzasadnione zostało normami art. 15 ust. 4 i art. 96 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu prowadzonej przez Nią działalności, polegającej na wykonywaniu usług rolniczych?
2. Czy podstawą zapisów w księgach Wnioskodawczyni mogą pozostawać wyłącznie wystawione na obojga małżonków faktury dokumentujące świadczone usługi rolnicze?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie zawarte w pytaniu nr 1 w zakresie kwalifikacji źródła przychodu z tytułu świadczenia usług rolniczych, natomiast w zakresie dokumentowania świadczonych usług w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest Ona podatnikiem podatku dochodowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (usług rolniczych przez Nią świadczonych). Uzasadnieniem takiego stanowiska jest definicja działalności gospodarczej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność Wnioskodawczyni prowadzona jest w oparciu o nabyte do tej działalności środki trwałe (w tym sfinansowanie z dotacji, w oparciu o zawartą przez Wnioskodawczynią umowę z Agencją), z wykorzystaniem pracownika zatrudnionego do wykonywania zleconych Wnioskodawczyni usług rolniczych. Wnioskodawczyni ponosi także inne koszty w celu uzyskania przychodu. Zatem Wnioskodawczyni twierdzi, że jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu prowadzonej przez siebie działalności polegającej na wykonaniu usług rolniczych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że osiągnięte przychody ze świadczonych usług winna rozliczać jako przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Definicję działalności rolniczej – dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych –zawiera art. 2 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Zauważyć należy, że ustawodawca precyzuje wyraźnie, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ww. ustawy ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce).

Przychodami z działalności rolniczej są więc tylko te przychody, które pochodzą z działalności rolniczej w rozumieniu zdefiniowanym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wylicza (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe. W niniejszej sprawie rozważenia wymaga, jaką działalność należy uznać za działalność usługową.

Odnosząc się do słownikowego znaczenia pojęcia „usług”, należy wskazać, że zgodnie ze Współczesnym Słownikiem Języka Polskiego, pod redakcją Bogusława Dunaja, Warszawa 2007 r., przez usługi należy rozumieć działalność mającą na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, prowadzoną przez ludzi mających odpowiednie kwalifikacje i dysponujących potrzebnym sprzętem, lokalem, itp.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), za działalność gospodarczą - rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Posiłkując się również zasadami metodycznymi zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 208, poz. 1293, z późn. zm.) wskazać należy, że pod pojęciem usług rozumie się:

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,
  

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.
  
  

Pojęcie usług nie obejmuje zatem czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności z materiałów własnych wykonawcy.

Z powyższych definicji wynika, że dotyczą one podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny, świadczy o tym użycie takiego sformułowania jak usługodawca - podmiot świadczący usługi, czyli definicje powyższe dotyczy działalności mającej na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, a więc potrzeb innych osób, podmiotów. Analiza powyższych definicji przemawia więc za przyjęciem stanowiska, że aby uznać daną aktywność zarobkową za działalność gospodarczą w zakresie usług, aktywność ta powinna przede wszystkim zaspokajać wielorakie potrzeby innych osób, podmiotów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności małżeńskiej i majątkowej. Jej mąż prowadzi gospodarstwo rolne (zajmuje się produkcją rolną), a w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi rolnicze. Odrębnie od męża usługi rolnicze świadczy także Wnioskodawczyni w ramach zarejestrowanej na swoje nazwisko działalności gospodarczej. W ramach gospodarstwa świadczone są dostawy towarów pochodzących z własnej produkcji rolnej, usługi ciągnikiem rolniczym, który nabył mąż, na który otrzymał dofinansowanie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz usługi kombajnem, jakie świadczy Wnioskodawczyni, która w związku z tym zakupem uzyskała dotację z Agencji. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zachowana jest odrębność: podatnikami pozostaje i Wnioskodawczyni, i Jej mąż. Każde z nich uzyskuje przychody z tytułu własnej działalności gospodarczej (usługi rolnicze są świadczone odrębne i samodzielnie przez każdego z małżonków, umowy z klientami zawierane oddzielnie), z wykorzystaniem nabytych do tego celu środków trwałych oraz ponoszone są z tego tytułu koszty (m.in. urządzeń, paliwa, zatrudnienia pracownika). Małżonkowie odrębnie prowadzą ewidencje dla potrzeb podatku dochodowego, tj. księgi podatkowe i ewidencje środków trwałych. Wnioskodawczyni świadczy usługi zbioru zbóż kombajnem rolniczym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu świadczonych przez Wnioskodawczynię usług rolniczych winny zostać zakwalifikowane do przychodów ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.