Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-207/14-4/AW
z 6 czerwca 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 23 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania opłat licencyjnych w deklaracji VAT-7 w części C.11 jako import usług – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania opłat licencyjnych w deklaracji VAT-7 w części C.11 jako import usług. Pismem z dnia 20 maja 2014 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakujące podpisy.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca w 2011 r. zawarł umowę licencji na zarejestrowany w Polskim Urzędzie Patentowym wzór przemysłowy. Licencjodawca jest osobą fizyczną zamieszkałą na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej. Tam też ma rezydencję podatkową poświadczoną stosownym certyfikatem rezydencji. Na podstawie tej licencji spółka produkuje i sprzedaje wyroby w postaci zamknięć do opakowań z tworzyw sztucznych. Z tytułu uzyskanej licencji Wnioskodawca płaci Licencjodawcy określone umową opłaty licencyjne. Produkcja wyrobów objętych licencją ma miejsce w Polsce.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Licencjodawca nie jest przedsiębiorcą i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ani podatnikiem podatku od wartości dodanej.
W piśmie z dnia 20 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał, iż Licencjodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Licencjodawca nieprowadzący działalności gospodarczej zamieszkuje i ma rezydencję podatkową w Konfederacji Szwajcarskiej, a zatem z natury rzeczy na terytorium Polski nie posiada ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca powinien wykazywać płacone opłaty licencyjne w poz. C.11 deklaracji VAT-7?
Zdaniem Wnioskodawcy, powinien wykazywać płacone opłaty licencyjne w poz. C.11 w deklaracji VAT-7 jako import usług. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Skoro Licencjodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a licencja jest świadczona na rzecz polskiego podatnika VAT, to Wnioskodawca jest podatnikiem od importu usług w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b w zw. z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z kolei import usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, jest to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
- usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
- usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Przy czym stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.
Jednocześnie w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
W świetle powyższych przepisów z importem usługi podlegającej rozliczeniu przez usługobiorcę mamy do czynienia wówczas gdy podatnik określony w art. 15 ustawy, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy, od podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski nabywa usługę, której miejscem świadczenia jest Polska.
Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług określa się zgodnie z zasadami art. 28a-28o ustawy.
W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:
- ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
- podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
- osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j oraz art. 28n.
A zatem, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, w którym następuje faktyczna konsumpcja usługi. Przy czym ustawodawca wprowadzając wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, wymienił przypadki, dla których występuje inne niż określone w tym artykule miejsce świadczenia usług.
W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).
W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).
W oparciu o art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.
Zgodnie z delegacją zawartą w ust. 14 tego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.
Powyższa delegacja została zrealizowana przez wydanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394). Jak wynika z załącznika nr 4 do rozporządzenia - objaśnienia do deklaracji VAT-7, VAT-7K i VAT-7D - w części C.11 w poz. 27 i 28 wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 2011 r. zawarł umowę licencji na zarejestrowany w Polskim Urzędzie Patentowym wzór przemysłowy. Licencjodawca jest osobą fizyczną zamieszkałą na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej. Tam też ma rezydencję podatkową poświadczoną stosownym certyfikatem rezydencji. Na podstawie tej licencji spółka produkuje i sprzedaje wyroby w postaci zamknięć do opakowań z tworzyw sztucznych. Z tytułu uzyskanej licencji Wnioskodawca płaci Licencjodawcy określone umową opłaty licencyjne. Produkcja wyrobów objętych licencją ma miejsce w Polsce.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Licencjodawca nie jest przedsiębiorcą i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ani podatnikiem podatku od wartości dodanej.
Licencjodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Licencjodawca nieprowadzący działalności gospodarczej zamieszkuje i ma rezydencję podatkową w Konfederacji Szwajcarskiej, a zatem z natury rzeczy na terytorium Polski nie posiada ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
W celu rozstrzygnięcia czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z importem usług podlegającym opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na terytorium kraju, z tytułu którego powinien on wykazywać płacone opłaty licencyjne w części C.11 w deklaracji VAT-7, konieczne jest ustalenie statusu podatkowego usługodawcy.
Aby uznać świadczącego usługę za podatnika, musi zostać spełniony jeden z poniższych warunków:
- świadczący usługę wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności albo
- świadczący usługę jest osobą prawną, która nie będąc podatnikiem z tytułu prowadzonej działalności, jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro Licencjodawca, od którego Wnioskodawca nabywa usługę licencji, jest – jak wskazano we wniosku - osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, to w przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia usług od podmiotu nieposiadającego statusu podatnika, u Wnioskodawcy nie dojdzie do importu usług, w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy. Wobec powyższego, Zainteresowany nie jest zobowiązany do wykazania płaconych opłat licencyjnych w części C.11 w deklaracji VAT-7.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.