Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-190/14-2/KC
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 27 luty 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego dla umowy najmu powierzchni reklamowej na budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakresie ustalenia obowiązku podatkowego dla umowy najmu powierzchni reklamowej na budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), prowadząc działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług m.in. hotelarskich (noclegowych) oraz restauracyjnych. Obecnie Spółka rozważa zawarcie umowy najmu powierzchni reklamowej obejmującej część elewacji jednego z hoteli znajdujących się w bardzo uczęszczanej części miasta.

Zgodnie z projektowaną umową (dalej: „Umowa”), Spółka odda w najem wspomnianą powyżej część elewacji hotelu w celu zainstalowania i eksponowania na niej siatki winylowej z nadrukiem reklamowym. Treść reklam będzie zgodna z obowiązującymi przepisami, w szczególności nie będą reklamowane produkty, których reklama nie jest dozwolona przez prawo lub narusza dobra osobiste osób trzecich. Co więcej, przed zainstalowaniem reklam, w tym zmianą ekspozycji reklam, wymagana będzie akceptacja Spółki. Podobnie akceptacji Spółki wymagać będą graficzne wizualizacje reklam.

Umowa ma zostać zawarta z podmiotem zajmującym się pośrednictwem w sprzedaży miejsca na cele reklamowe (dalej: „Pośrednik”), a reklamy zamieszczane na ścianie hotelu nie będą reklamować działalności Pośrednika, lecz jego klientów (dalej: „Reklamodawcy”). Pośrednik będzie dokonywał płatności bezpośrednio na konto Spółki.

Zgodnie z Umową, planowane jest wprowadzenie miesięcznego okresu rozliczeniowego, a wynagrodzenie płatne będzie z góry w miesiącu poprzedzającym miesiąc, którego dotyczy płatność (np. nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem danego miesiąca).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami ustawy o VAT obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy z tytułu opisanych w zdarzeniu przyszłym usług polegających na udostępnieniu miejsca reklamowego powstaje na zasadach ogólnych, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności albo wraz z otrzymaniem przedpłaty (zaliczki)?

Stanowisko Wnioskodawcy;

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o VAT obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy z tytułu opisanych w zdarzeniu przyszłym usług polegających na udostępnieniu miejsca reklamowego powstaje na zasadach ogólnych, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT), a jeżeli wcześniej zostanie dokonana płatność - wraz z otrzymaniem przedpłaty/zaliczki (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

Uzasadnienie

Zgodnie z ogólną zasadą obowiązującą w ustawie o VAT od 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). Z uwagi na wątpliwości praktyczne w zakresie określenia momentu wykonania usługi ciągłej rozliczanej w okresach rozliczeniowych, wprowadzono szczególne unormowanie definiujące moment wykonania takiej usługi na potrzeby momentu rozpoznania obowiązku podatkowego w VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza oddać w najem część powierzchni ściany budynku w celu zamieszczenia na niej reklamy. Usługa ta ma być rozliczana w miesięcznych okresach rozliczeniowych, a więc uznawana będzie za wykonaną w myśl powyższego art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, ostatniego dnia każdego miesiąca rozliczeniowego.

Jednocześnie, wcześniej otrzymana płatność, np. zapłata z góry/zaliczka/przedpłata, tak jak przed 1 stycznia 2014 r., nadal będzie miała wpływ na obowiązek podatkowy z tytułu usług opodatkowanych na zasadach ogólnych, a więc także tych rozliczanych w okresach rozliczeniowych, dla których obowiązek podatkowy - w przypadku braku wcześniejszej płatności - powstałby na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT w dacie jej wykonania (na koniec okresu rozliczeniowego).

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności; przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Otrzymana przed wykonaniem usługi płatności rodzi obowiązek podatkowy w VAT, z wyjątkiem usług wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, a więc m.in. usług najmu.

W przedmiotowej sprawie mamy jednak do czynienia z usługą oddania powierzchni reklamowej, a więc usługą nie traktowaną jak najem w rozumieniu regulacji VAT. W konsekwencji, zapłata z góry w miesiącu poprzedzającym miesiąc, którego płatność dotyczy (np. nie później niż. 14 dni przed rozpoczęciem danego miesiąca), rodzi obowiązek podatkowy w VAT w dacie jej otrzymania. Płatność ta powinna być udokumentowana fakturą (art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT) w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana (art. 106i ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, od 1 stycznia 2014 r. istnieje możliwość wcześniejszego wystawienia faktury dotyczącej płatności zaliczkowej, tj. maksymalnie 30 dni przed otrzymaniem płatności (art. 106i ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT).

Wcześniejsza płatność nie rodzi natomiast obowiązku podatkowego w przypadku usług najmu. Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) tiret 3 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą wystawienia faktury. Gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, tj. w przypadku najmu - z upływem terminu płatności.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przed wejściem w życie nowych przepisów dotyczących VAT, tj. przed 1 stycznia 2014 r., zgodnie z dominującym poglądem w orzecznictwie oraz interpretacjach indywidualnych, oddanie miejsca na reklamę traktowane było jak usługi marketingowe opodatkowane na zasadach ogólnych, a nie usługi najmu, dla których to obowiązek podatkowy powstawał (i powstaje nadal) w sposób szczególny.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm., dalej: „kc”) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu, obok umowy dzierżawy, użyczenia i leasingu, zaliczana jest do umów, których przedmiotem jest korzystanie z rzeczy lub praw. Sposób korzystania został jednak wyraźnie przez ustawodawcę wskazany, chodzi bowiem o oddanie do używania, a nie np. udostępnienie w celu zamieszczenia reklamy, pozostawiając jednocześnie rzecz we władaniu właściciela (wynajmującego). Taka forma korzystania, tj. udostępnienie w celu zamieszczenia reklamy, nie jest nawet oddaniem rzeczy w posiadanie zależne (art. 336 k.c.) rozumiane, jako przeniesienie określonego władztwa nad rzeczą, które w tym przypadku pozostaje po stronie Wnioskodawcy. Jeżeli przedmiotem danego świadczenia jest umożliwienie korzystania z części nieruchomości (np. udostępnienie jednej ściany budynku) w ściśle określonym celu, np. wyłącznie w celu zamieszczenia na niej reklamy, to nie można mówić o oddaniu części nieruchomości do używania w rozumieniu art. 659 § 1 k.c. Wnioskodawca zwraca uwagę, że do podobnych wniosków doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z 3 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1653/11. W sprawie tej odnoszono się do obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług reklamowych, polegających na wydzierżawianiu miejsc na nośnikach reklamowych. Uzasadniając swoje stanowisko Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że nie można uznać, by świadczone przez podatnika usługi miały charakter usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. „W tym zakresie sąd w całości podziela ustalenia faktyczne organów, zgodnie z którymi w ramach usług świadczonych przez Skarżącą na jej kontrahentów nie dochodziło do wydania rzeczy kontrahentom Skarżącej, co jest elementem niezbędnym do uznania danej usługi za usługę najmu, dzierżawy czy też leasingu do istoty których należy wydanie rzeczy tylko do korzystania bądź też do korzystania i pobierania z niej pożytków”.

W ocenie Wnioskodawcy, za uznaniem świadczonych usług za usługi reklamy, niebędące usługami najmu w rozumieniu przepisów o VAT, przemawia także klasyfikacja statystyczna. Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Identyfikowanie za pomocą klasyfikacji statystycznych nie jest natomiast wiążące, jeżeli ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie odwołują się do tych klasyfikacji. Niemniej jednak, ze względu na ograniczony zakres wskazówek, na podstawie których podatnicy mogą zidentyfikować/sklasyfikować swoje usługi, pomocniczo można posiłkować się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług określoną w rozporządzeniu Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Dz. U. z 2008 r. nr 207 poz. 1293 ze zm., dalej: „PKWiU 2008". W Dziale 73 PKWiU 2008 znajdują się usługi reklamy. Pod symbolem 73.12.1 PKWiU 2008 umieszczono: pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Pośrednik w istocie jedynie pośredniczy w sprzedaży miejsca powierzchni reklamowej Reklamodawcom. Na klasyfikację najmu powierzchni reklamowej, jako usługę reklamy wskazywała również poprzednia klasyfikacja statystyczna określona rozporządzeniem Rady Ministrów z 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz. U. z 2004 r. nr 09 poz. 844 ze zm., dalej: „PKWiU 2004”. Dział 74 PKWiU 2004 obejmował usługi reklamowe, do których pod symbolem 74.40.11 zaliczano sprzedaż miejsca lub czasu na reklamę na zlecenie. Klasyfikacje te mają także swoje przełożenie na podejście do tego rodzaju usług na gruncie VAT, co na gruncie PKWiU 2008 potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 7011 r. (sygn. ILPP1/443-29/11-3/AK). W przeszłości, tj. jeszcze na gruncie poprzednio obowiązujących PKWiU 2004, organy podatkowe wyrażały podobne stanowisko (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 stycznia 2009 r., sygn. ITPP2/443 979/08/MD).

W ocenie Wnioskodawcy, dla uznania danej usługi za najem w praktyce decydujące znaczenie mają dwie okoliczności:

1. czy faktycznie dochodzi do wydania rzeczy oraz
2. rzeczywisty charakter świadczenia.

W przypadku oddania powierzchni budynku w celu zamieszczenia na niej reklamy, zarówno brak faktycznego wydania rzeczy do używania, jak i charakter świadczenia (celem jest reklama produktów) przemawiają za uznaniem, że usługa powinna być traktowana jak reklama opodatkowana na zasadach ogólnych.

W ocenie Wnioskodawcy, ostatnia zmiana przepisów o VAT również nie uzasadnia reklasyfikacji usług reklamy świadczonych przez Spółkę na podstawie Umowy. Oznacza to, że w ocenianym przypadku obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, tj. na koniec każdego miesiąca lub w dacie otrzymania zapłaty. Wprowadzenie modelu rozliczeń, w którym Pośrednik płaci wynagrodzenie z góry w miesiącu poprzedzającym miesiąc, którego dotyczy płatność sprawia, że obowiązek podatkowy w VAT powstanie w dacie otrzymania wcześniejszej płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług m.in. hotelarskich oraz restauracyjnych, rozważa zawarcie umowy najmu powierzchni reklamowej obejmującej część elewacji jednego z hoteli. Zgodnie z projektowaną umową, Wnioskodawca odda w najem wspomnianą powyżej część elewacji hotelu w celu zainstalowania i eksponowania na niej siatki winylowej z nadrukiem reklamowym. Treść reklam będzie zgodna z obowiązującymi przepisami, a przed zainstalowaniem reklam, w tym zmianą ekspozycji reklam, wymagana będzie zawsze akceptacja Wnioskodawcy. Umowa ma zostać zawarta z podmiotem zajmującym się pośrednictwem w sprzedaży miejsca na cele reklamowe, a reklamy zamieszczane na ścianie hotelu nie będą reklamować działalności Pośrednika, lecz jego klientów czyli Reklamodawców. Pośrednik będzie dokonywał płatności bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. Ponadto, w umowie planowane jest wprowadzenie miesięcznego okresu rozliczeniowego, a wynagrodzenie płatne będzie z góry w miesiącu poprzedzającym miesiąc, którego dotyczy płatność, np. nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem danego miesiąca.

W związku z tak przedstawionym stanem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy zgodnie z przepisami ustawy, obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy z tytułu opisanych usług polegających na udostępnieniu miejsca reklamowego powstaje na zasadach ogólnych, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności albo wraz z otrzymaniem przedpłaty.

Nie ulega wątpliwości, że udostępnienie powierzchni pod reklamę, niezależnie jakiego rodzaju, stanowi na gruncie ustawy o VAT usługę, której odpowiednie zakwalifikowanie pod kątem podatkowym zdecyduje o prawidłowym ustaleniu momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną sformułowaną w art. 19a ust. 1 ustawy, podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. 

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. 

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Z treści art. 19a ust. 8 wynika, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. 

Wnioskodawca podaje w zdarzeniu przyszłym, że zamierza zawrzeć umowę najmu powierzchni reklamowej, która polega na oddaniu w najem części elewacji budynku hotelu w celu zainstalowania na niej nadruku reklamowego. Wskazuje również, że umowa ta zawarta będzie z pośrednikiem, tj. podmiotem, który zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży miejsca na cele reklamowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Natomiast w świetle art. 693 § 1 tej ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z zapisów kodeksu cywilnego wynika, że najem polega przede wszystkim na oddaniu najemcy rzeczy do używania bądź też do korzystania i pobierania z niej pożytków.

W przedmiotowej sprawie, udostępnienie ściany budynku pod montaż siatki winylowej z nadrukiem reklamowym nie można utożsamiać z klasycznym wynajmem nieruchomości. Istotą tego świadczenia jest umożliwienie drugiej stronie, tj. pośrednikowi działającemu na rzecz reklamodawcy, przekazywania określonych informacji dotyczących towarów i usług w celu nakłonienia odbiorców reklamy do ich nabycia. Nie następuje tu klasyczne wydanie rzeczy w celu posiadania czy korzystania z powierzchni elewacji, jak również nie ma mowy o pobieraniu pożytków w znaczeniu cywilistycznym z tego tytułu.

Ze względu na brak przesłanek charakterystycznych dla najmu, usługi wykonywane przez osoby dysponujące przestrzenią promocyjną, w zakresie ich udostępnienia należy uznać za usługi reklamowe. Podobnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości opowiedział się za szerokim rozumieniem usługi reklamy. W dwóch istotnych dla tego zagadnienia orzeczeniach, tj. C-68/92 i C-73/92 stwierdził, że dla uznania usługi reklamowej nie jest konieczne jej wykonywanie przez podmiot zajmujący się reklamą np. agencję reklamową. Rzeczona usługa jest czynnością związaną z rozpowszechnianiem informacji o istnieniu firmy oraz oferowanych przez nią towarów lub usług celem zwiększenia sprzedaży.

W odniesieniu do powyższych ustaleń, skoro usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą stanowiły usługi reklamy i nie będą usługami najmu, tym samym, obowiązek podatkowy nie będzie powstawał dla świadczonych usług na zasadach szczególnych w oparciu o art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy jak dla najmu, lecz na zasadach ogólnych, w określonych w art. 19a ust. 1 w powiązaniu z art. 19a ust. 3 ustawy. Wnioskodawca wskazuje, że w umowie planowane jest wprowadzenie miesięcznego okresu rozliczeniowego, zatem należy przyjąć, że umowa będzie zawierać następujące po sobie terminy rozliczeń i zastosowanie znajdzie wówczas zapis z art. 19a ust. 3 ustawy. W przypadku wpłaty wynagrodzenia przez pośrednika z góry, przed wykonaniem usługi, obowiązek podatkowy powstanie dla Wnioskodawcy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy. 

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.