2014.04.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-80/14-2/KT
z 25 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego zakwalifikowania i opodatkowania usług renowacji skrzyń biegów świadczonych dla zagranicznego kontrahenta na powierzonym przez niego materiale

jest prawidłowe – w części dotyczącej czynności wykonywanych do końca 2013 roku oraz w - zakresie nieuznania tych czynności za WNT (pytania nr 1 i nr 5),

jest nieprawidłowe – w części dotyczącej czynności wykonywanych od dnia 1 stycznia 2014 r. (pytanie nr 4).

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego zakwalifikowania i opodatkowania usług renowacji skrzyń biegów świadczonych dla zagranicznego kontrahenta na powierzonym przez niego materiale.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług renowacji zużytych skrzyń biegów. Usługi są wykonywane na rzeczach ruchomych (majątku powierzonym), które w celu renowacji są transportowane z Francji do Polski, a następnie, już po zakończeniu usługi renowacji, powrotnie wywożone do Francji, do zleceniodawcy, na zlecenie którego Spółka wykonuje stale ww. usługi.

Do dnia dzisiejszego, Wnioskodawca, wskutek tak zaistniałych relacji ze swoim zleceniodawcą, nie wykazywał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jednocześnie po wykonaniu zleconych prac, obciążał swojego francuskiego kontrahenta (podatnika podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzunijnych we Francji) ceną wykonanych usług. Oznacza to, że dokonując zwrotnego wywozu skrzyń biegów, po wykonaniu na nich usług renowacji, Wnioskodawca nie wykazywał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT), lecz dla potrzeb rozliczeń podatku VAT wykazywał obrót z tytułu świadczenia usług, których miejscem świadczenia, stosownie do przepisu art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa) był kraj siedziby usługobiorcy (czyli Francja). Wnioskodawca wykazywał więc zarówno w rejestrach VAT jak i w deklaracji VAT świadczenie usług, do których stosuje się przepis art. 28b Ustawy. Oczywiście Spółka wykonując przedmiotowe usługi (renowacja zużytych skrzyń biegów, należących do francuskiego zleceniodawcy) musi dysponować również pewnymi towarami/materiałami własnymi (zakupionymi) zużywanymi do właściwego wykonania przedmiotowych usług, tym niemniej jednak te towary, zdaniem Spółki, nie miały istotnego wpływu na wartość skrzyni biegów po renowacji. Dlatego też, Spółka przyjmowała dotąd, że przedmiotem jej świadczenia były usługi a nie dostawa towarów.

Konsekwentnie więc Spółka wystawiając fakturę na rzecz francuskiej spółki C. (dalej: Francuski Usługobiorca) wystawiała je bez podatku VAT, wyraźnie wskazując, że dotyczy świadczenia usługi, wymagającej zastosowania procedury „odwrotnego obciążenia". W informacji podsumowującej (dotyczącej transakcji wewnątrzwspólnotowych) wykazywała tego rodzaju usługi jako podlegające opodatkowaniu na zasadzie „reverse charge" we Francji, co oznacza, że nabywca (to jest C. Francja) musiał rozpoznać należny z tego tytułu podatek VAT/podatek od wartości dodanej.

W ocenie Spółki, na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę, rozliczenie tego podatku we Francji nie powinno więc zostać wykazane jako Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów (WNT) ale jako nabycie usługi, której miejscem świadczenia jest Francja. Tymczasem jednak, Francuski Usługobiorca, w prowadzonej przez siebie ewidencji (ewidencji wartości skrzyń biegów już po renowacji) wykazuje, że wartość zużytych przez Wnioskodawcę materiałów i surowców własnych (czyli tych zakupionych przez Spółkę i umieszczonych wskutek usługi w renowowanych skrzyniach biegów) oraz pracy własnej Wnioskodawcy stanowią ponad 50% wartości skrzyni po renowacji. Konsekwentnie, z informacji przekazanych ostatnio Wnioskodawcy, Francuski Usługobiorca, rozpoznaje powrotny przywóz skrzyń jako WNT, pomimo tego, że ich przemieszczenie do Polski (w celu renowacji) nie było wykazywane przez niego jako WDT.

Powstała zatem wątpliwość, czy dotychczasowe postępowanie Spółki (do końca 2013 roku), wedle którego Spółka transakcje z Francuskim Usługobiorcą wykazywała jako wewnątrzwspólnotowe świadczenie usługi, do której stosuje się postanowienia art. 28b Ustawy, jest prawidłowe, czy też Spółka powinna inaczej prezentować w rejestrach VAT oraz deklaracji podatku VAT te transakcje.

Należy jednak pamiętać, że Spółka nie dysponowała wiedzą (we własnym zakresie) o procentowym udziale wartości zużytych do renowacji skrzyń biegów towarów oraz pracy własnej, w ostatecznej wartości skrzyni po renowacji. Taką wiedzę posiada jedynie Francuski Usługobiorca, który oczywiście na prośbę Spółki mógł przekazać jej tę informację, ale informacja taka mogła była zostać Spółce przekazana już po wystawieniu faktury za zrealizowane w Polsce świadczenie, a ponadto, Wnioskodawca w żaden sposób nie mógł jej zweryfikować.

Konsekwentnie, w analizowanym stanie faktycznym - do dnia 31 grudnia 2013 roku - w dacie wystawienia przez Spółkę faktury dla Francuskiego Usługobiorcy, a tym samym w dacie kwalifikacji podatkowej transakcji, do jakiej zobowiązana jest Spółka, Wnioskodawca nie posiadał wiedzy co do udziału zrealizowanego świadczenia w ogólnej wartości skrzyni biegów po renowacji, a opierając się jedynie na własnej ewidencji oraz charakterze wykonywanego zlecenia, przyjmował, że jego przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług, do których stosuje się przepis art. 28b Ustawy. Z uwagi jednak na to, że Francuski Usługobiorca został zobligowany przez francuski organ podatkowy do traktowania powrotnego przywozu towaru, po czynnościach renowacji dokonanych przez Spółkę, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w celu zachowania analogii raportowania przez Wnioskodawcę i Francuskiego Usługobiorcę, powstaje pytanie, czy Spółka może od dnia 1-ego stycznia 2014 roku traktować realizowane przez siebie świadczenie jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca w zakresie przedstawionego stanu faktycznego powinien i był uprawniony wykonywane na rzecz Francuskiego Usługobiorcy (posiadającego siedzibę we Francji i tam zarejestrowanego dla potrzeb transakcji wewnątrzunijnych, czynności renowacji skrzyń biegów (czyli usługi na materiale powierzonym) traktować, do końca 2013 roku, jako świadczenie usługi przerobu, czy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT)?
W przypadku gdyby organ podatkowy uznał, w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że Spółka powinna wykazywać WDT, a nie usługi, to czy Spółka powinna dokonać korekty dotychczasowych transakcji, w tym i odpowiedniej korekty w rejestrach VAT, deklaracjach podatku VAT oraz informacjach podsumowujących?
W przypadku, gdyby organ podatkowy uznał, w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że Spółka powinna wykazywać, w opisanym sianie faktycznym WDT, a nie usługi, do których zastosowanie znajduje art. 28b Ustawy, to czy wówczas podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie kwota żądanej przez Wnioskodawcę ceny za wykonanie 1 szt. tego wyrobu?
Czy, bez względu na odpowiedzi na pytania nr 1 i 2, Wnioskodawca jest uprawniony, uznawać, od dnia 1-ego stycznia 2014 roku realizowane dla Francuskiego Usługobiorcy świadczenia jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), w których podstawę opodatkowania stanowi cena (wartość) za wykonanie 1 szt. przerabianego towaru?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, wedle którego niezależnie od tego, czy organ podatkowy uzna wykonywane przez Spółkę świadczenie jako usługę podlegającą opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT czy też jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), przywóz towarów podlegających renowacji, to jest świadczeniom/pracom ze strony Spółki, nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. pytanie nr 1

Należy wskazać, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenie usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądza zawsze zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych, a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane przez Spółkę jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym" nie zostało zdefiniowane na gruncie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Dodać przy tym należy, że również przepisy Dyrektywy 112 nie zawierają takiej definicji. W praktyce obrotu gospodarczego, za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi. Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się bowiem na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, że w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, ale nadal stanowią przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym.

Z obserwacji Spółki (przynajmniej interpretacji polskich organów podatkowych) wynika, że dla klasyfikacji świadczenia zwykło się przyjmować kryterium wartościowe, a nie ilościowe zużytych materiałów do wytworzenia zamówionych produktów. Jeśli więc świadczeniodawca (to jest ten, który wykonuje usługi na majątku powierzonym przy użyciu własnego majątku) w ramach wykonywanego zlecenia dostarcza ponad 50% (pod względem kryterium wartościowego) składników potrzebnych do wytworzenia zamówionego produktu, i wytworzony produkt zostanie przekazany zlecającemu lub podmiotowi przez niego wskazanemu, takie świadczenie należy uznać za dostawę towarów. Natomiast w sytuacjach, gdy w ramach wykonywanego zlecenia dostarcza 50% i mniej (pod względem kryterium wartościowego) składników potrzebnych do wytworzenia zamówionego produktu takie świadczenie należy uznać za świadczenie usługi.

Na potwierdzenie powyższego Spółka przywołuje opinię Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w październiku 2009 roku wskazał: „W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, przyjmuje się, że jeśli stanowią one przeważająca część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, świadczenie także stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym”. Innym razem Dyrektor izby Skarbowej w Gdańsku w decyzji nr PI/005-7G4/05/P/08 uznał: „W niektórych przypadkach przy definiowaniu rodzaju wykonywanych czynności (dostawa lub usługa) istotne znaczenie może mieć udział materiałów własnych wykonującego świadczenie. Należy zaznaczyć, iż przy wykonywaniu czynności na ruchomym majątku rzeczowym może dochodzić do sytuacji, w której podatnik świadczący usługę angażuje część swoich towarów. Powstaje wówczas sytuacja, w której towar poddany ww. czynnościom jest łączony z towarem należącym do zleceniobiorcy. W przypadku, gdy udział materiałów własnych zleceniobiorcy przekracza udział materiałów powierzonych przez zleceniodawcę, to nie można przyjąć, iż zleceniobiorca wykonuje usługi na majątku ruchomym zleceniodawcy; w takim przypadku należy potraktować tę transakcję jako dostawę towaru, zakładając, iż w wyniku wykonanej usługi powstaje nowy towar, którym zleceniobiorca, po dokonaniu czynności związanych z jego wykonaniem, rozporządza jak właściciel”. A Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w lutym 2009 roku zapisał: „Wskazać należy, że w trakcie wykonywania czynności na ruchomym majątku rzeczowym może dochodzić do sytuacji, w których podatnik świadczący usługę angażuje poza materiałem powierzonym także część materiałów i/tub towarów własnych. Powstaje wówczas sytuacja, w której towar poddany ww. czynnościom jest łączony z towarem należącym do zleceniobiorcy. W przypadku, gdy udział materiałów własnych zleceniobiorcy przekracza udział materiałów powierzonych przez zleceniodawcę, uznaje się, że zleceniobiorca nie wykonuje usługi na majątku ruchomym zleceniodawcy - transakcję taką traktuje się jako dostawę towaru (…)”. A contrario, jeśli nie przekracza, nadal należy traktować świadczenie jako wykonanie usług.

Analiza dokumentów księgowych Spółki pozwala zauważyć, że koszt własny usługi (obejmujący zużyte przy usługach renowacji materiały własne Spółki) przedstawia na ogół wartość ponad 50% w stosunku do wartości zafakturowanej usługi. Ten procent jednak ustalony jest w stosunku do wynagrodzenia ustalonego przez Spółkę od Francuskiego Usługobiorcy, a nie w stosunku do gotowego produktu, to jest gotowej po renowacji skrzyni biegów, wykonanej w oparciu o starą skrzynię powierzoną przez C. Francja. Spółka bowiem nie posiada własnej informacji co do ostatecznej wartości skrzyni biegów po renowacji. Prowadzona przez Spółkę ewidencja powierzonego przez Francuskiego Usługodawcę materiału (starych skrzyń biegu) jest ewidencją jedynie ilościową, poza tym Spółka nie dokonuje wyceny gotowego produktu (skrzyni biegów po renowacji), stąd nie możemy określić wartości powierzonego Spółce materiału oraz materiału własnego Spółki w wartości gotowego produktu (po renowacji). Stąd też Spółka uznała, że powinna kwalifikować dla potrzeb podatku VAT transakcję jako odpłatne świadczenie usług, a nie dostawę, w tym wypadku wewnątrzwspólnotową, towarów. Głównie dlatego, że Spółka nie jest w posiadaniu ewidencji udziału pełnej wartości usługi własnej (obejmującej przede wszystkim wartość zużytych materiałów własnych) w pełnowartościowym towarze (skrzyni biegów po renowacji). Taką informację ma jedynie Francuski Usługobiorca.

Dlatego też Spółka uznawała dotąd, że jej świadczenie to usługa, do której zastosowanie znajduje przepis art . 28b Ustawy. Tymczasem jednak Francuski Usługobiorca, prowadząc taką ewidencję, uznaje, że przedmiotem transakcji, którą on powinien wykazać w swoim kraju (Francji) nie jest import usługi lecz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Tak też rozpoznaje powyższe w prowadzonych przez siebie ewidencjach podatku VAT. Z informacji przekazanych Spółce wynika, że w informacji podsumowującej również wykazuje WNT.

Czy zatem przyjęta przez Wnioskodawcę zasada rozliczania transakcji dla potrzeb podatku VAT, jako usługi podlegającej rygorowi art. 28b Ustawy, jest prawidłowa, czy też Spółka, pomimo tego, że nie dochodzi do zaniżenia zobowiązania podatkowego w zakresie podatku VAT, dopuszcza się jednak pewnej nieprawidłowości? Znane Wnioskodawcy są bowiem stanowiska organów podatkowych, które - w podobnych przypadkach - wskazują na konieczność rozpoznania przez świadczącego usługi na ruchomym majątku rzeczowym wewnątrzwspólnotowe transakcje towarowe.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 18 lipca 2013 roku IPTPP2/443-338/13-2/KW, Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi uznał: ,,(...) w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, zdaniem tut. Organu należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym. Takie podejścia klasyfikacji danej czynności jest podyktowane koniecznością zachowania neutralnych warunków konkurencji dla wszystkich podmiotów działających na danym rynku, co niejednokrotnie było podnoszone przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Dla przykładu można przywołać sprawę C-94/09, w której ETS stwierdził, że system podatku VAT sprzeciwia się różnemu traktowaniu na gruncie podatku VAT podobnych towarów lub świadczenia usług, znajdujących się w wyniku tego w stosunku konkurencji. Zatem uznać należy, że decydujące znaczenie dla konkurencji ma wartość towarów/usług, dlatego też dla klasyfikacji świadczenia przyjęto kryterium wartościowe, a nie ilościowe zużytych materiałów do wytworzenia przez Wnioskodawcę zamówionych produktów. Wobec powyższego, w sytuacji gdy materiały powierzone Wnioskodawcy przez Kontrahenta do wykonania laminatów, będących przedmiotem umowy, stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50% w stosunku do materiałów własnych Zainteresowanego zużytych przy wykonaniu ww. towarów, to takie świadczenie Spółki na rzecz Kontrahenta należy uznać za dostawę towarów. ”

I jakkolwiek powyższe stanowisko jest dla Spółki czytelne, to jednak pojawia się wątpliwość, czy w przypadku, gdy Spółka nie posiada wiedzy (i) co do wartości powierzonego Spółce (do renowacji) przedmiotu, (ii) co do ostatecznej wartości skrzyni po renowacji, (iii) co do udziału zużytych materiałów własnych Wnioskodawcy w wartości skrzyni biegów po renowacji, również powinna przyjąć ww. interpretację jako właściwą? Oczywiście, Spółka może prosić o taką informację swojego Francuskiego Usługobiorcę. Co nie oznacza jednak, że ten ostatni jest zobligowany do przekazania takiej informacji Wnioskodawcy. Ponadto, bazowanie na informacji, której Wnioskodawca nie może w sposób ostateczny i wiarygodny zweryfikować, wydaje się w ocenie Spółki za wątpliwe, jako decydujące o charakterze transakcji. Być może jednak w takim przypadku Spółka powinna jednak bazować na takiej informacji?

W ocenie Spółki przyjęty dotychczas sposób rozliczeń i kwalifikacji świadczenia, czyli jako świadczenie usługi podlegające regulacji z art. 28b Ustawy, jest prawidłowe. Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, pomimo tego, że Spółka może (w późniejszym terminie, już po wystawieniu faktury) uzyskać informację (od Francuskiego Usługobiorcy) potwierdzającą, że wartość usługi Spółki (w części odpowiadającej zużytym przez nią materiałom własnym) stanowi jednak ponad 50% wartości skrzyni biegów po renowacji, to jednak z uwagi na wskazany opis i charakter świadczenia realizowanego przez Spółkę, nie ma obowiązku wykazywać przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, i że rozpoznawanie przez Nią usług do których zastosowanie znajduje art. 28b Ustawy jest prawidłowe.

Ad. pytanie nr 2

Jeśli, zdaniem organu podatkowego, będące przedmiotem analizy transakcje należy uznać za WDT, zdaniem Spółki konieczne będzie dokonanie odpowiednich korekt (za minione okresy) w zakresie ewidencji VAT (rejestry, deklaracje, informacje podsumowujące). Warunkiem zastosowania stawki właściwej dla WDT będzie zgromadzenie dokumentów potwierdzających dostawę towarów do francuskiego Usługobiorcy.

Ad. pytanie nr 3

Jeśli. zdaniem organu podatkowego. będące przedmiotem analizy transakcje należy uznać za WDT, podstawą opodatkowania (obrotem) powinna być cena za świadczenie realizowane przez Spółkę. to jest kwota. jaką Spółka winna otrzymać, a która została skalkulowana w oparciu o zakres czynności, do jakich Spółka została zobowiązana i jakie przedsięwzięła. Innymi słowy obrotem Spółki z tytułu WDT w analizowanym przypadku powinna być wartość zużytych do renowacji materiałów/surowców własnych oraz wartość pracy własnej Spółki.

Ad. pytanie nr 4

Jakkolwiek Spółka nie wycofuje się z argumentów powołanych w odniesieniu do pytania pierwszego niniejszego wniosku, to jednak, chcąc zapewnić symetrię w rozpoznawaniu transakcji realizowanych dla Francuskiego Usługobiorcy, Wnioskodawca wyraża wolę potraktowania realizowanych od dnia 1-ego stycznia 2014 roku świadczeń jako WDT. Skoro bowiem wartość dostarczanych (przeze Wnioskodawcę) przy usłudze renowacji składników potrzebnych do wytworzenia zamówionego przez Francuskiego Usługobiorcę produktu stanowi ponad 50% wartości produktu po renowacji, i Spółka dysponować będzie takim oświadczeniem wydanym przez Francuskiego Usługobiorcę o procentowym zaangażowaniu produktów zużytych materiałów przy realizacji przez Spółkę dla Francuskiego Usługobiorcy zamówienia w wartości gotowego (to jest po renowacji zrealizowanej przez Spółkę) produktu, Spółka jest uprawniona do potraktowania świadczenia jako WDT, gdzie podstawą opodatkowania będzie wartość zużytych do renowacji materiałów/surowców własnych oraz wartość pracy własnej Spółki.

Ad. pytanie nr 5

W opinii Wnioskodawcy, przywóz towarów z Francji do Polski w celu wykonania na nich świadczenia/prac na ruchomym majątku rzeczowym, a następnie ich powrotny wywóz do Francji, nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe – w części dotyczącej czynności wykonywanych do końca 2013 roku oraz w zakresie nieuznania tych czynności za WNT (pytania nr 1 i nr 5) – oraz nieprawidłowe – w części dotyczącej czynności wykonywanych od dnia 1 stycznia 2014 r. (pytanie nr 4).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy wskazać, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Z kolei art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Według art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 13 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. powyższy przepis otrzymał brzmienie: „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług renowacji zużytych skrzyń biegów. Usługi te wykonywane są na rzeczach ruchomych (majątku powierzonym), które w celu renowacji są transportowane z Francji do Polski, a następnie, już po zakończeniu usługi renowacji, powrotnie wywożone do Francji, do zleceniodawcy - podatnika podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzunijnych we Francji, na zlecenie którego Spółka wykonuje stale ww. usługi. Po wykonaniu zleconych prac Wnioskodawca obciąża kontrahenta ceną wykonanych usług.

Dokonując zwrotnego wywozu skrzyń biegów, po wykonaniu na nich usług renowacji, Wnioskodawca, dla potrzeb rozliczeń podatku VAT, wykazuje obrót z tytułu świadczenia usług, których miejscem świadczenia, stosownie do przepisu art. 28b ustawy, jest kraj siedziby usługobiorcy, czyli Francja.

Spółka wskazała, że wykonując opisane usługi – tj. renowację zużytych skrzyń biegów, należących do francuskiego zleceniodawcy - musi dysponować również pewnymi materiałami własnymi, zakupionymi i zużywanymi do właściwego wykonania tych usług, jednak towary te, zdaniem Spółki, nie mają istotnego wpływu na wartość skrzyni biegów po renowacji. Dlatego też, Spółka przyjmowała dotąd, że przedmiotem Jej świadczenia są usługi a nie dostawa towarów. W konsekwencji, Spółka wystawiając faktury na rzecz francuskiego usługobiorcy, wystawiała je bez podatku VAT, wskazując, że dotyczy świadczenia usługi, wymagającej zastosowania procedury „odwrotnego obciążenia".

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest kwestia, czy czynności renowacji skrzyń biegów (czyli usługi na materiale powierzonym) wykonywane na zlecenie firmy francuskiej Spółka prawidłowo wykazywała dotychczas (tj. do końca 2013 roku) jako świadczenie usługi przerobu, do której stosuje się art. 28b ustawy, czy też Spółka powinna uznać te transakcje za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT).

Wątpliwości Wnioskodawcy wynikają z tego, że francuski kontrahent Spółki wykazuje, że wartość zużytych przez Wnioskodawcę materiałów własnych (zużytych przez Spółkę w ramach renowacji skrzyń) oraz pracy własnej Wnioskodawcy stanowi ponad 50% wartości skrzyni po renowacji, a w konsekwencji rozpoznaje powrotny przywóz skrzyń jako WNT, pomimo tego, że ich przemieszczenie do Polski (w celu renowacji) nie było wykazywane przez niego jako WDT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w pierwszej kolejności koniecznym jest rozstrzygnięcie, czy w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem usług czy też z dostawą towarów. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wiąże się bowiem z prawidłowym zdefiniowaniem czynności podlegających opodatkowaniu.

O kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądzać będzie zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie łączna analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwoli określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Zakwalifikowanie danej czynności do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w świetle powołanych wyżej regulacji, wymaga spełnienia szeregu warunków zarówno o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym. Do tych ostatnich należy przede wszystkim zaliczyć wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jako bezpośredniego następstwa dokonanej przez podatnika dostawy towarów (tj. czynności wymienionej w art. 7 ustawy).

Istotną kwestią dla rozstrzygnięcia zagadnienia przedstawionego we wniosku jest określenie, w oparciu o regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, charakteru dokonanej przez Wnioskodawcę czynności. Mając na uwadze cyt. wyżej definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za taką dostawę - w rozumieniu przepisów ustawy - powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

winna mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,

w konsekwencji tej czynności nastąpić musi wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Powyższe przesłanki mają charakter faktyczny i powinien je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (tu: sprzedaży) towar musi opuścić terytorium kraju w celu dostarczenia go do innego kraju członkowskiego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie prawa własności towaru). Niewystąpienie jednej z przesłanek, np. brak przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze sprzedającego na nabywcę – tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - sprawia, że czynność taka nie spełnia wymogów niezbędnych dla uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, po stronie sprzedawcy. Przedstawiony we wniosku opis sprawy nie wskazuje bowiem, aby Wnioskodawca na jakimkolwiek etapie wykonywania zlecenia był właścicielem powierzonych materiałów (zużytych skrzyń biegów należących – jak wskazała Spółka – do francuskiego kontrahenta) bądź produktów końcowych (tj. skrzyń po renowacji). Wnioskodawca nie nabywa towaru w celu odsprzedaży, ani nie tworzy nowego wyrobu, który mógłby sprzedać jak własny, nie może zatem przenieść prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel – w rozumieniu przepisów ustawy - na nabywcę, gdyż sam takiego prawa nie posiada. Tym samym, nie są spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji dokonywanej przez Wnioskodawcę za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wykluczenie możliwości zaliczenia opisanej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca świadczy usługi na materiale powierzonym przez kontrahenta.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym, są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi, a podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Jak wynika z wniosku właścicielem powierzonych do renowacji skrzyń biegów, jak i produktów końcowych (skrzyń po renowacji) jest kontrahent Spółki. Wnioskodawca otrzymał bowiem materiały powierzone w ściśle określonym celu i nie uzyskał swobody w dysponowaniu tymi materiałami. Praktycznie więc nie zachowywał się jak właściciel powierzonych rzeczy. Nie wykorzystywał ich dla własnych potrzeb, nie rozporządzał nimi w sposób swobodny, nie uzyskiwał na własną rzecz pożytków. W tym sensie nie doszło zatem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

Tym samym, skoro nie ma podstaw, by świadczenia Spółki wykonywane na ruchomym majątku rzeczowym powierzonym w tym celu przez kontrahenta potraktować jako dostawę towarów, to zasadnym jest zakwalifikowanie ich do usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Spółki należy również wskazać, że wartość surowców zużytych do wykonania zleconych prac stanowi niewątpliwie element kalkulacyjny ceny samej usługi. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że strony umówiły się na wykonanie usług renowacji zużytych skrzyń biegów, zatem elementem dominującym jest tu świadczenie w postaci renowacji skrzyń, a jednym z kosztów prawidłowego wykonania tego świadczenia jest zużycie elementów niezbędnych do renowacji. Koszt materiałów i prac nie może samodzielnie mieć decydującego znaczenia dla uznania, czy mamy do czynienia ze świadczeniem usług czy dostawą towarów. Ograniczenie się tylko do jednego kryterium, a mianowicie proporcji wartości towarów własnych i dostarczonych przez kontrahenta, nie może być uznane za prawidłowe. Istotny jest zasadniczy cel nabycia całości świadczenia, z uwzględnieniem tej wskazówki, że jeśli celem usług jest dostosowanie towaru do specyficznych potrzeb nabywcy i mają one charakter przeważający dla nabywcy, transakcja winna być traktowana – dla celów podatku VAT – jako usługa. Kluczowe jest gospodarcze znaczenie wykonywanej czynności, które powinno być określone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności towarzyszących realizacji świadczenia.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie charakteru danej czynności a co za tym idzie, miejsca świadczenia usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stale miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z powołanych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli zaś usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i la, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia tej usługi.

Powyższa zasada oznacza, że w przypadku usług wymienionych w art. 28b ustawy podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca w kraju swojej siedziby.

Wnioskodawca wskazał, że świadczy opisane we wniosku usługi na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych we Francji.

Mając zatem na uwadze, że dla wskazanych usług nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia, podlegają one opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28 ust. 1 ustawy w kraju siedziby usługobiorcy, tj. francuskiego kontrahenta Spółki.

Tytułem podsumowania, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym sformułowanym we wniosku pytaniem nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Tym samym, udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 oraz pytanie nr 3 jest bezprzedmiotowe.

Wnioskodawca wyraził również wątpliwość, czy – niezależnie od prawidłowości przyjętego dotychczas (tj. do końca 2013 roku) sposobu rozliczania świadczonych usług renowacji – może w przyszłości uznawać wykonywane dla francuskiego kontrahenta czynności za wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów. Spółka jest zdania, że dla zachowania symetrii w rozliczeniach obydwu stron transakcji powinna realizowane od dnia 1 stycznia 2014 r. świadczenia traktować jako WDT.

Opierając się na przedstawionej w części dotyczącej pytania nr 1 analizie przepisów prawa w kontekście przedstawionej sprawy, należy stwierdzić, że - o ile wszystkie warunki świadczenia opisanych usług renowacji skrzyń biegów przez Spółkę na rzecz francuskiego kontrahenta, w szczególności dotyczące przedmiotu świadczenia określonego w zawartej pomiędzy stronami umowie i wynikającego z niej zakresu oraz specyfiki zleconych czynności, pozostały niezmienione – postępowanie Wnioskodawcy powinno być adekwatne do tych uwarunkowań, tj. analogiczne do dotychczasowego. Stosownie do uzasadnienia stanowiska tut. Organu przedstawionego w odniesieniu do pytania nr 1, Spółka powinna nadal kwalifikować i rozliczać czynności wykonywane na powierzonym majątku rzeczowym jako usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu - zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy - w kraju siedziby usługobiorcy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w części odnoszącej się do pytania nr 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem pytania nr 5 jest kwestia, czy przywóz – z Francji do Polski – towarów, na których Spółka wykonuje usługi renowacji, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Należy wskazać, że zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zaznaczyć trzeba, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Na podstawie argumentacji przedstawionej przez Organ w odniesieniu do pytania nr 1 Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że występujący w niniejszej sprawie brak przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze sprzedającego na nabywcę – jak wskazano powyżej – wyklucza rozpoznanie po stronie Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Jak wynika z wniosku, właścicielem powierzonych do renowacji skrzyń biegów pozostaje bowiem francuski kontrahent Spółki. Wnioskodawca otrzymuje materiały powierzone Mu przez kontrahenta w celu wykonania na nich usług renowacji i nie uzyskuje prawa do swobodnego dysponowania tymi towarami, nie staje się właścicielem (nabywcą) powierzonych rzeczy.

Tym samym, nie są spełnione przesłanki warunkujące uznanie tej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez Wnioskodawcę.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Oznacza to, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wówczas, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione (art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Art. 11 ust. 1 ustawy rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski, przy czym norma ta doznaje wielu ograniczeń, a jednym z nich jest przemieszczenie towarów w celu wykonaniu na nich usług na terytorium kraju.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy, w których przemieszczane do Polski przez francuskiego podatnika materiały będą wykorzystywane do wykonania na nich określonych usług przez Spółkę, po czym towary te zostaną z powrotem wywiezione do Francji, należy uznać, że opisane przemieszczenie nie stanowi po stronie Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i jest dla Spółki neutralne podatkowo.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin