Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-423/14-2/EC
z 16 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2014r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu właściwego dla opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu udostępnienia znaku towarowego innemu podmiotowi na podstawie umowy licencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu właściwego dla opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu udostępnienia znaku towarowego innemu podmiotowi na podstawie umowy licencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki T. spółka jawna (dalej: „Spółka"). W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się m.in. prowadzeniem działalności reklamowej i marketingowej, wytwarzaniem, nabywaniem praw własności intelektualnej, a także ich rozwojem oraz zarządzaniem tymi prawami.

W szczególności Spółka jest właścicielem znaku towarowego „T." (dalej: „Znak"). W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę licencyjną, na mocy której Znak został oddany licencjobiorcy do odpłatnego korzystania. Licencjobiorca posługuje się znakiem zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie licencyjnej oraz uiszcza na rzecz Spółki wynagrodzenie za korzystanie ze Znaku, w formie opłat licencyjnych, na podstawie faktur VAT wystawionych przez Spółkę.

Spółka wprowadziła Znak do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz zalicza do podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej Znaku.

Z uwagi na treść art. 8 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o PIT spółka jawna jako spółka osobowa nieposiadająca osobowości prawnej, jest transparentna podatkowo, zaś podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy spółki jawnej, a nie sama spółka. Dlatego też przychody uzyskane przez Spółkę są alokowane do wspólników Spółki w proporcji ustalonej w umowie Spółki. Na tej samej zasadzie następuje przyporządkowanie kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę do poszczególnych wspólników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako wspólnik Spółki, może zakwalifikować przypadającą na niego część przychodów Spółki uzyskanych z udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, tj, źródła o którym mowa w art. 10 ust . 1 pkt 3 Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przypadające na niego przychody z tytułu udzielenia przez Spółkę licencji do korzystania ze Znaku należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Uzasadnienie

Art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT zawiera katalog źródeł z jakich osoby fizyczne mogą uzyskiwać przychody. W katalogu tym jako dwa odrębne (autonomiczne) źródła zostały wymienione:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt, 7).
  
  

Taka konstrukcja katalogu źródeł przychodów powoduje, że dany przychód uzyskiwany przez podatnika może zostać zaliczony tylko do jednego źródła. W analizowanym przypadku można się zastanawiać, czy przychody wspólnika z tytułu partycypacji w zyskach powinny zostać uznane za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej czy może z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych. W opinii Wnioskodawcy pozostałe źródła uzyskania przychodów nie będą adekwatne do ww. przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi jednak na stanowisku, że przychody, o których mowa w opisie stanu faktycznego, powinny zostać zakwalifikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przemawia za tym szereg argumentów.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana jako działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
   
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków,tj. wykonywanie tej działalności:

• w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
• w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości nie przesądza prowadzenie danej działalności przez np. kilka lat, lecz powtarzalność (stałość) podejmowanych działań,
• w sposób zorganizowany - co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Ww. przesłanki uznania danej działalności za działalność gospodarczą są wskazane także w innych gałęziach prawa, np. w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Niewątpliwie prowadzenie przez Spółkę działalności w zakresie udzielenia licencji ma zarobkowy charakter, gdyż jest nastawione na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci opłat licencyjnych oraz podejmowanie działań celem maksymalizacji zysków poprzez aktywne zarządzanie znakiem towarowym oraz podejmowanie działań zmierzających do wytworzenia kolejnych znaków i/lub nabycia kolejnych znaków i wartości niematerialnych prawnych chronionych prawem, czy poszukiwaniem nowych licencjobiorców. Działalność ta prowadzona jest także w sposób ciągły i zorganizowany, czego przejawem jest chociażby to, że udzielenie licencji związane jest z koniecznością podejmowania szeregu czynności organizacyjnych związanych z podejmowaniem i koordynowaniem działań mających na celu zwiększenia renomy i rozpoznawalności znaku, monitorowanie ewentualnych naruszeń praw własności intelektualnej, analizy co do możliwości udzielenia licencji kolejnym podmiotom czy na innych polach eksploatacji, w tym podmiotom nie zajmującym się działalnością teatralną do wykorzystania jako znak sponsora, patrona artystycznego, prowadzeniem dokumentacji koniecznej do rejestracji znaku w urzędzie patentowym, dokonywanie takiej rejestracji, jej aktualizacji, założeniem konta bankowego, systematycznym prowadzeniem dokumentacji księgowej określającej uzyskiwane przychody i uwzględniającej poniesione koszty, rozliczaniem przychodów i kosztów, wystawianiem faktur VAT itp. W opinii Wnioskodawcy tego rodzaju działania, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego i incydentalnego.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty należy uznać, że ww. przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej zostały spełnione w przypadku Spółki, a co za tym idzie udzielanie licencji na korzystanie ze Znaku, wykonywane jest w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. W opinii Wnioskodawcy oznacza to, że także przychód uzyskany przez Spółkę z takiej działalności powinien być uznany za przychód z działalności gospodarczej Spółki.

Ustawa o PIT zawiera definicję "przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej". Zgodnie z art. 14 cyt. ustawy za przychody z działalności gospodarczej uważa się m.in. przychody z najmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT). Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż nie ma wątpliwości, że Znak jest takim właśnie składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą Spółki. Świadczy o tym m.in. fakt wprowadzenia Znaku do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki, rejestracja znaku na Spółkę w urzędzie patentowym, a także wystawianie przez Spółkę faktur VAT z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku. W opinii Wnioskodawcy oznacza to, że przychód z odpłatnego oddania do korzystania składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą Spółki (Znaku) powinien zostać zakwalifikowany na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT do przychodów z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych argumentów, nie ulega zatem wątpliwości, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu, nabywaniu, zarządzaniu i oddawaniu na podstawie umów licencyjnych wartości niematerialnych i prawnych, zarówno w rozumienia prawa gospodarczego jak i dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym przychody Spółki z tytułu udzielania licencji należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, co dodatkowo potwierdza treść art. 14 ust 2 pkt 11 Ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 Ustawy o PIT Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze ww. przepis należy więc uznać, że przypadające na Wnioskodawcę przychody z tytułu uzyskanych przez Spółkę opłat licencyjnych należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone m.in. w:

- komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 5 marca 2014 r. odnoszącym się do kwestii majątkowych praw autorskich, w którym Ministerstwo wskazało, że: "Twierdzenie, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza możliwość uzyskiwania przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest nieuzasadnione.

Nie znajduje ono bowiem potwierdzenia w obowiązujących przepisach ustawy PIT, która przewiduje możliwość osiągania przez twórców przychodów z tych praw w ramach działalności gospodarczej. Twórcy uzyskujący przychody z praw autorskich w ramach działalności gospodarczej, mogą także wybrać opodatkowanie wg 19% stawki podatku” (cytat za: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansów/dla-mediow/informacje-prasowe/-/asset publisher/6PxF/content/id/7935540).

- wyroku WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 89/14, w którym sąd na gruncie analogicznego stanu faktycznego wskazał, że:

„Rację ma zatem skarżący stojąc na stanowisku zawartym również w przytaczanej w skardze uchwale składu 7 sędziów NSA z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II PPS 6/12, że przepis art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza zasadę, zgodnie z którą przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w każdej spółce nieposiadającej osobowości prawnej, bez względu na jej rodzaj, są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, a zasada ta w żadnym przepisie ustawy nie jest ograniczana ani modyfikowana (podkr. Sądu). Przepis ten stwarza więc fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jeśli spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. W sytuacji skarżącego nie można bowiem mówić o przychodzie z tytułu udostępniania osobom trzecim znaku towarowego lub udzielania licencji na znak towarowy, ale o przychodzie z tytułu udziału w spółce, która to spółka otrzymuje wskazane opłaty licencyjne. Przychód wspólnika będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w spółce nie mającej osobowości prawnej będzie więc zawsze przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż okoliczność ta wynika wprost z treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest to zależne od rodzaju działalności prowadzonej przez spółkę, a więc od źródeł, z których spółka uzyskuje przychody (w tym również z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych)".

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, w opinii Wnioskodawcy przypadające na niego przychody Spółki uzyskane z tytułu udzielenia licencji do korzystania ze Znaku powinny zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak wynika z treści art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ustawy).

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie mającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 przytoczonej ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kwestią istotną dla zakwalifikowania ww. przychodów do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy pobieranie opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego będzie nosiło znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy daje podstawę, by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
   
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter, cechy przeznaczenia użytkowego,
   
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania określonych działań do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel tych działań.

Ustalając, czy dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W pewnym zakresie przesądza o tym zamiar podatnika. Jeśli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej. W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się m.in. prowadzeniem działalności reklamowej i marketingowej, wytwarzaniem, nabywaniem praw własności intelektualnej, a także ich rozwojem oraz zarządzaniem tymi prawami. W szczególności Spółka jest właścicielem znaku towarowego „T.". W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę licencyjną, na mocy której Znak został oddany licencjobiorcy do odpłatnego korzystania. Licencjobiorca posługuje się znakiem zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie licencyjnej oraz uiszcza na rzecz Spółki wynagrodzenie za korzystanie ze Znaku, w formie opłat licencyjnych, na podstawie faktur VAT wystawionych przez Spółkę.

Spółka wprowadziła Znak do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz zalicza do podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej Znaku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie i w sposób przedstawiony we wniosku, uzyskany w jej ramach przychód z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze znaku towarowego będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawca będzie dokonywał takich transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie u niego podlegał opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jeżeli opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.