Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-282/14-2/MKw
z 19 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna („Wnioskodawczyni”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do 12 maja 2013 roku Wnioskodawczyni działała w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. 13 maja 2013 roku Wnioskodawczyni na podstawie art. 551 i następne Kodeksu spółek handlowych przekształciła się ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytowo-akcyjną. 20 grudnia 2013 roku Wnioskodawczyni na podstawie art. 551 i następne Kodeksu spółek handlowych przekształciła się ze spółki komandytowo-akcyjnej w spółkę jawną.

23 sierpnia 2012 roku Wnioskodawczyni, na podstawie umowy zbycia przedsiębiorstwa w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, nabyła od osoby fizycznej („Zbywca Przedsiębiorstwa”) przedsiębiorstwo obejmujące m.in.:

1. własność nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem 44 o obszarze 1,0561 ha,, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą („Nieruchomość nr 1”),
   
2. udział wynoszący 160/600 części użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem 43 o obszarze 0,3217 ha, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą („Nieruchomość nr 2”).
   
   

2 grudnia 2013 roku Nieruchomość nr 1 stanowiła nieruchomość gruntową zabudowaną:

1. dwoma budynkami administracyjno-biurowymi z magazynami,
   
2. kioskiem gastronomicznym, stanowiącym budowlę w rozumieniu ustawy prawo budowlane,
   
3. drogami i placem utwardzonym wraz z ogrodzeniem.
   
   

Budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 zostały w całości oddane do użytkowania pierwszemu użytkownikowi, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (tj. najmu), przed 2 grudnia 2011 r. Od 2 grudnia 2011 roku budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 nie podlegały takiemu ulepszeniu, w ramach którego wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Ponadto, Wnioskodawczyni nie ponosiła takich wydatków na ulepszenie wskazanych obiektów, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości równej lub wyższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

2 grudnia 2013 roku Nieruchomość nr 2 stanowiła działkę gruntu niezabudowaną położoną na terenie, dla którego nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, dla działki tej nie zostały ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z ewidencją gruntu prowadzoną przez Urząd Miasta działka stanowiła drogę („dr”) i była wykorzystywana na cele drogi.

2 grudnia 2013 roku Wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży zbyła na rzecz osoby fizycznej własność Nieruchomości nr 1, jak również przysługujący jej udział w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nr 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie przez Wnioskodawczynię własności Nieruchomości nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
2. Czy zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nr 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Zbycie przez Wnioskodawczynię własności Nieruchomości nr 1 jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
   
2. Zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nr 2 jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
   
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
   
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
   
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
   
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego, prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
   
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
   
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym 2 grudnia 2013 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego przeniesienie w drodze sprzedaży prawa własności zabudowanej nieruchomości jak i prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o VAT, przewidują jednak zwolnienia od tego podatku. Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów od podatku zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei, w myśl przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Nieruchomość nr 2 jest nieruchomością niezabudowaną dla której nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż udziału w użytkowaniu wieczystym Nieruchomości nr 2 spełnia przesłanki zwolnienia od podatku od towarów i usług, o których mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z kolei, w odniesieniu do Nieruchomości nr 1 należy rozpatrzyć podstawy zwolnienia od podatku przewidziane w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera przepis art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w myśl którego pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisowo podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   
   

O pierwszym zasiedleniu można mówić w przypadku, gdy doszło do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli np. w przypadku objęcia we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę. Nieruchomość powinna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Natomiast, jej wydanie powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy dany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem (czynności podlegające opodatkowaniu).

Wobec powyższego dostawa budynku, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wyłączenie tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 zostały w całości oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (tj. najmu), pierwszemu użytkownikowi przed 2 grudnia 2011 r. Od 2 grudnia 2011 r. budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 nie podlegały takiemu ulepszeniu, w ramach którego wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż własności Nieruchomości nr 1 spełnia przesłanki zwolnienia od podatku od towarów i usług, o których mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przypadku, gdyby do zbycia Nieruchomości 1 nie znalazło zastosowanie zwolnienie przewidziane art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy wziąć pod uwagę fakt, że ustawodawca przewidział wówczas możliwość skorzystania ze zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Przepis ten przewiduje zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Natomiast, w związku z przepisem art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w art. 43 ust. ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Nieruchomość nr 1 stanowiąca składnik przedsiębiorstwa Zbywcy Przedsiębiorstwa została wniesiona jako aport na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawczyni.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stosownie do przepisu art. 6 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
   
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
   
   
   

Pojęcie „transakcji zbycia”, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania zbywalnym składnikiem majątku lub majątkiem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, a także wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki prawa handlowego poprzez przeniesienie własności wkładu na spółkę w zamian za udziały w niej lub wyemitowane przez nią akcje.

Tylko powyższa, przyjęta przez Wnioskodawczynię, wykładnia pojęcia „zbycie” użytego przez ustawodawcę w art. 6 ustawy o VAT, jest zgodna z prawem wspólnotowym w zakresie podatku od towarów i usług, a w szczególności z przepisem art. 19 Dyrektywy. Artykuł ten stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca.

W ustawie o VAT ustawodawca implementował art. 19 Dyrektywy właśnie poprzez odniesienie się do generalnego pojęcia „zbycia”, a nie przykładowo - sprzedaży. Należy podkreślić, że ustawodawca nie użył żadnego pojęcia definiowanego bądź dookreślonego w ustawie o VAT (jak np. sprzedaż czy dostawa) lub w jakiejkolwiek innej ustawie, co oznacza, że nie jest istotna forma, lecz samo zadysponowanie przedsiębiorstwem w taki sposób, że dochodzi do jego zbycia. W związku z tym, wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest zarówno sprzedaż, jak i darowizna przedsiębiorstwa, a także wszelkie inne zdarzenia prowadzące do rozporządzenia nim. Zbycie należy rozumieć jako jakąkolwiek czynność prowadzącą do przeniesienia własności. Dla pełności wywodu Wnioskodawczyni pragnie w tym miejscu podkreślić, że przykładowo nie będzie więc „zbyciem” dzierżawa czy też najem przedsiębiorstwa. W przypadku dzierżawy i najmu przedsiębiorstwa nie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa, a zatem nie będą to czynności wyłączone z opodatkowania na podstawie przepisu art. 6 ustawy o VAT, lecz opodatkowane na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe rozważania na przedmiotowy stan faktyczny należy stwierdzić, że zbycie przez Zbywcę Przedsiębiorstwa Nieruchomości nr 1 wraz z całym przedsiębiorstwem na rzecz Wnioskodawczyni, stosownie do przepisu art. 6 ustawy o VAT, nie podlegało przepisom tej ustawy. Tym samym, Wnioskodawczyni nie przysługiwało w odniesieniu do Nieruchomości nr 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawczyni nie ponosiła takich wydatków na ulepszenie budynków i budowli posadowionych na Nieruchomości nr 1, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości równej lub wyższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wobec powyższego, w przypadku gdy do zbycia Nieruchomości nr 1 nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zbycie to będzie jednak spełniać wszelkie przesłanki do zastosowania zwolnienia przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a tej ustawy.

W związku ze zmianami formy prawnej Wnioskodawczyni, dla uzupełnienia wywodu należy dodać, że kontynuację praw i obowiązków Wnioskodawczyni na gruncie podatku VAT zapewnia przepis art. 93a § 1 w zw. z § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe i zasługuje na potwierdzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu transakcji zbycia dokonanej przez Wnioskodawczynię, tj. 2 grudnia 2013 r.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (…)

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
   
7. zbycie praw do użytkowania wieczystego gruntów.
   
   

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również prawa użytkowania wieczystego, jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 23 sierpnia 2012 r., na podstawie umowy zbycia przedsiębiorstwa w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, nabyła od osoby fizycznej przedsiębiorstwo obejmujące m.in.: własność nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem 44 o obszarze 1,0561 ha, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą („Nieruchomość nr 1”) oraz udział wynoszący 160/600 części użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem 43 o obszarze 0,3217 ha, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą („Nieruchomość nr 2”). Następnie, 2 grudnia 2013 roku Wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży zbyła na rzecz osoby fizycznej własność Nieruchomości nr 1 oraz przysługujący jej udział w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości nr 2.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości czy zbycie przez nią Nieruchomości nr 1 i Nieruchomości nr 2 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenu budowlanego zawarta w art. 2 pkt 33, stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe przepisy oznaczają, że opodatkowane podatkiem VAT są dostawy nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, które stanowią tereny budowlane. Natomiast, pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r., o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o planowaniu”, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem, o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, oznacza to, że dany teren nie jest terenem budowlanym w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów ustawy.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Opisana nieruchomość powinna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie nieruchomości nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, ponieważ zarówno sprzedaż jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu nabywcy lub najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Należy zaznaczyć, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Ponadto, stosowanie do art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, do dostawy gruntu zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni w dniu 2 grudnia 2013 r., zbyła własność Nieruchomości nr 1, tj. nieruchomość gruntową zabudowaną dwoma budynkami administracyjno-biurowymi z magazynami, kioskiem gastronomicznym, stanowiącym budowlę, a także drogami i placem utwardzonym wraz z ogrodzeniem. Budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 zostały w całości oddane do użytkowania pierwszemu użytkownikowi, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (tj. najmu), przed 2 grudnia 2011 r. Od tego momentu budynki i budowle posadowione na Nieruchomości nr 1 nie podlegały takiemu ulepszeniu, w ramach którego wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Ponadto, Wnioskodawczyni nie ponosiła takich wydatków na ulepszenie wskazanych obiektów, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości równej lub wyższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zatem, w odniesieniu do posadowionych na opisanej nieruchomości budynków i budowli doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, przed 2 grudnia 2011 r. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dokonanym zbyciem upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji, zbycie Nieruchomości nr 1 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii zwolnienia z opodatkowania transakcji zbycia udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości nr 2. Nieruchomość ta w dniu zbycia, tj. 2 grudnia 2013 r., stanowiła działkę gruntu niezabudowaną położoną na terenie, dla którego nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, dla działki tej nie zostały ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem, ponieważ Wnioskodawczyni dokonała zbycia terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, do opisanej transakcji zbycia Nieruchomości nr 2, znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 2 również należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.