Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-159/14-2/AP
z 3 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych przez osoby fizyczne na budowę sieci wodociągowo-kanalizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

K….Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego. Przedmiotem działania Spółki (zgodnie z aktem założycielskim) jest m.in.:

• produkcja i dystrybucja ciepła,
  

• pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody,
  

• odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.
  
  

W związku z prowadzeniem tego rodzaju działalności Spółka, zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), dokonuje zakupu urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych od osób fizycznych. Zakup kilkuletnich (np. 2, 10-letnich) urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych odbywa się na podstawie kupna-sprzedaży, które ma formę umowy cywilnoprawnej. Cena zakupu jest każdorazowo negocjowana ze sprzedającym. Sprzedający jednocześnie oświadcza w umowie (przedkłada dokumenty), z których wynika, w którym roku sieć została wybudowana. Cena za jaką zostało zakupione urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne zostaje wypłacona sprzedającemu w sposób określony w umowie, tj. przelewem bankowym na konto podane przez sprzedającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie za odpłatne przekazanie urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych Spółce stanowi dla podatnika przychód, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Spółka w związku z zakupem urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych jest zobowiązana osobie fizycznej wystawić PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych stanowiących własność osób fizycznych na rzecz przedsiębiorstwa kanalizacyjnego zaliczane jest w podatku dochodowym od osób fizycznych do źródła przychodów z odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Umowa sprzedaży własności urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych przez osoby fizyczne na rzecz Spółki odbywa się w związku z:

• art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858, z późn. zm.) stanowiącym, że osoby fizyczne, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie,
  

• art. 49 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) stanowiącym, że osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz innych urządzeń podobnych i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpi także przedsiębiorca.
  
  

Umowa sprzedaży jaka w tej sytuacji wiąże strony ma formę umowy cywilnoprawnej, której warunki strony mają prawo swobodnie kształtować, co ma miejsce w przypadku ceny sprzedaży, która każdorazowo jest negocjowana, a nie oparta na zasadzie zwrotu kosztów. Sąd Najwyższy potwierdził w wyroku z dnia 22 stycznia 2010 r., sygn. akt V CSK 195/09 oraz V CSK 206/09, że z chwilą, gdy urządzenia te poprzez fizyczne połączenie z siecią przestają być częścią składową nieruchomości, zachowują status samoistnych rzeczy ruchomych, mogących być przedmiotem odrębnej własności i odrębnego obrotu. Ten pogląd podziela również Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 24 października 2012 r. (sygn. akt FSK 421/11).

Skoro omawiane urządzenia mają status rzeczy ruchomej i nie są częścią nieruchomości, to przychód uzyskany z ich sprzedaży jako innej rzeczy, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyporządkować do źródła przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma zatem podstaw do kwalifikowania takiego przychodu jako przychodu z innego źródła, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od osób fizycznych, jako że do tej kategorii mogą być przypisane tylko te przychody, które do innych kategorii wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podporządkowane być nie mogą. W takim przypadku, sprzedaż części urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego przez właścicieli będących osobą fizyczną na rzecz Spółki, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowych od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) zaliczane powinno być do źródła przychodów z odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Skoro przychody te nie są zaliczane do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania art. 42a ww. ustawy i Spółka nie ma obowiązku wystawiania PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, jak wynika z treści przepisu art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje przychodów, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostały enumeratywnie wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i można do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych od osób fizycznych. Zakup kilkuletnich (np. 2, 10-letnich) urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych odbywa się na podstawie kupna-sprzedaży, które ma formę umowy cywilnoprawnej. Cena zakupu jest każdorazowo negocjowana ze sprzedającym. Sprzedający jednocześnie oświadcza w umowie (przedkłada dokumenty), z których wynika, w którym roku sieć została wybudowana. Cena za jaką zostało zakupione urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne zostaje wypłacona sprzedającemu w sposób określony w umowie, tj. przelewem bankowym na konto podane przez sprzedającego.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Na podstawie ww. umowy osobom tym w zamian za przekazanie przedmiotowych urządzeń przedsiębiorstwu lub gminie dokonywana jest refundacja kosztów ich budowy. Rozliczenie pomiędzy gminą a podmiotem, który przekazał infrastrukturę techniczną, powinno być dokonane na podstawie umowy, uwzględniającej zasady ekwiwalentności wzajemnych świadczeń.

Powyższe wskazuje, że odpłatne przekazanie przedsiębiorstwu wybudowanych przez inną osobę urządzeń nie jest obowiązkiem, lecz możliwością (co oznacza, że przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne takiego nabycia (przejęcia) nie musi dokonać) oraz że, warunki finansowe tego przekazania muszą być uzgodnione w umowie, mogą więc być różne – umówione wynagrodzenie może odpowiadać kosztom wybudowania urządzenia, ale może też być od nich niższe lub wyższe.

Jak wykazano powyżej, w takiej sytuacji powstaje przychód. Przychód ten należy - stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zakwalifikować do źródła jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy.

Skoro bowiem mamy do czynienia z umową odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, oznacza to, że przedmiotem tej umowy są urządzenia, które – w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego – po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w pkt 8 tego przepisu) zostało m.in. wymienione odpłatne zbycie innych rzeczy, tym samym, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, przychód z tego tytułu nie może jednocześnie zostać zakwalifikowany jako przychód z tzw. „innych źródeł”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia informacji o dochodach PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Dodać należy, że jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
  

• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.
  

• zostały właściwie udokumentowane.
  
  

Uzyskany dochód wykazuje się w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji „inne źródła” (co bynajmniej nie oznacza zakwalifikowania uzyskanego przychodu do tzw. „innych źródeł”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłaca się różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

Przy czym podkreślić należy, że odpłatne zbycie tzw. „innych rzeczy” (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich wybudowanie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przestawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany przez osoby fizyczne z tytułu odpłatnego przekazania wybudowanych przez nich urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych jest przychodem z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia informacji o dochodach PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.