Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-455/14-2/MPe
z 16 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę, dokumentującej zachętę finansową za przedłużenie umowy najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę, dokumentującej zachętę finansową za przedłużenie umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. („Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu różnym najemcom powierzchni komercyjnych w budynkach biurowych. Na podstawie umowy najmu z dnia 1 lipca 2005 r. Spółka udostępniła spółce L. Sp. z o.o. („Najemca”) powierzchnię biurową, magazynową oraz miejsca parkingowe w budynku biurowym zwanym „J.", na potrzeby prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej. W celu przedłużenia okresu obowiązywania umowy najmu z dnia 1 lipca 2005 r., który miał się zakończyć w dniu 21 lipca 2015 roku, w dniu 18 marca 2014 r. Spółka i Najemca podpisali nową umowę najmu („Nowa Umowa Najmu"). Nowa Umowa Najmu ma charakter długoterminowy - została zawarta na czas oznaczony do dnia 1 lutego 2023 r. Nowa Umowa Najmu zastąpiła umowę najmu z dnia 1 lipca 2005 r. i obejmuje te same powierzchnie, które obejmowała umowa najmu z dnia 1 lipca 2005 r. Na podstawie Nowej Umowy Najmu Spółka pobiera od Najemcy czynsz, określony jako równowartość w złotych polskich kwoty wyrażonej w euro, który podlega okresowej waloryzacji.

W związku z wyrażeniem przez Najemcę zgody na przedłużenie okresu najmu ustalonego w umowie najmu z dnia 1 lipca 2005 r. poprzez zawarcie Nowej Umowy Najmu, Spółka zobowiązała się zapłacić Najemcy jednorazowe wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest płatne za wyrażenie przez Najemcę zgody na zawarcie Nowej Umowy Najmu i stanowi ono zachętę finansową dla Najemcy, w ustalonej przez Strony w drodze negocjacji wysokości („Zachęta Finansowa"). Zachęta Finansowa miała skłonić Najemcę do zawarcia Nowej Umowy Najmu i tym samym umożliwić Spółce osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem Najemcy powierzchni. Zachęta Finansowa nie jest powiązana z innymi rozliczeniami Stron. W szczególności, Zachęta Finansowa nie jest przez Strony traktowana jako rabat. Kwestię, rabatu udzielonego Najemcy przez Spółkę, pomniejszającego czynsz za wynajem, regulują odrębne postanowienia Nowej Umowy Najmu.

Zgodnie z Nową Umową Najmu, Zachęta Finansowa jest płatna przez Spółkę na podstawie faktury VAT wystawionej przez Najemcę nie wcześniej niż po podpisaniu Nowej Umowy Najmu, w terminie 21 (dwudziestu jeden) dni od dnia otrzymania faktury VAT przez Spółkę. Zachęta Finansowa powiększona jest o podatek VAT obliczony według stawki 23%. Zarówno Spółka, jak i Najemca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Zachęta Finansowa zapłacona przez Spółkę na rzecz Najemcy ma charakter bezzwrotny, z zastrzeżeniem sytuacji, w której doszłoby do wcześniejszego rozwiązania Nowej Umowy Najmu z powodu naruszenia przez Najemcę istotnych postanowień Nowej Umowy Najmu wskazanych w Nowej Umowie Najmu. W takim przypadku Najemca będzie zobowiązany zwrócić Spółce proporcjonalnie taką część Zachęty Finansowej zapłaconej przez Spółkę, jaka przypadać będzie na okres od dnia wcześniejszego rozwiązania Nowej Umowy Najmu do końca przewidzianego w tej umowie okresu najmu, w stosunku do całego przewidzianego w tej umowie okresu najmu.

Spółka jednocześnie informuje, iż zgodnie z posiadaną wiedzą, Najemca również wystąpił do tutejszego organu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego w zakresie dotyczącym opodatkowania Zachęty Finansowej podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka prawidłowo przyjęła, że Zachęta Finansowa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego, wykazanego na fakturze VAT dokumentującej Zachętę Finansową, wystawionej przez Najemcę na Spółkę, w rozliczeniu za okres, w którym została podpisana Nowa Umowa Najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Jednorazowa Zachęta Finansowa wypłacana przez Spółkę na rzecz Najemcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT"), opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się w szczególności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju rozumie się w szczególności każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów.

Art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 tej ustawy i ma on na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi odpłatnej dostawy towarów. Realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie „świadczenia", o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, jest zasadniczo zgodne z cywilistycznym jego rozumieniem. Zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.-Kodeks cywilny, świadczenie może polegać na działaniu (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu) albo zaniechaniu (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Może ono również składać się z zachowań, które przybierają postać zarówno działania, jak i zaniechania. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Na gruncie Ustawy o VAT, biorąc pod uwagę reguły konstrukcyjne systemu tego podatku, usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest zapłatą. Zapłata ta stanowi kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT stanowi podstawę opodatkowania.

W przedstawionym stanie faktycznym, w związku z zawarciem Nowej Umowy Najmu stanowiącej przedłużenie dotychczasowego stosunku najmu, niezależnie od zawarcia tej umowy doszło do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego. W ramach tego innego stosunku Najemca zaakceptował warunki Spółki co do kontynuowania dotychczasowego stosunku najmu w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną, tj. Zachętę Finansową. Należy zwrócić uwagę, że Zachęta Finansowa nie jest wypłacana każdemu oferentowi, ale Najemcy, czyli podmiotowi, który przystąpił do negocjacji Nowej Umowy Najmu i który jednocześnie zgodził się ją zawrzeć, a zatem na rzecz którego Spółka z pewnością będzie świadczyła usługę najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconej przez Spółkę Zachęty Finansowej ze wzajemnym zachowaniem kontrahenta - przyjęciem zaproponowanych przez Spółkę warunków dotyczących zawarcia Nowej Umowy Najmu.

Tak więc otrzymana przez Najemcę od Spółki kwota stanowiąca Zachętę Finansową jest związana z określonym zachowaniem Najemcy, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota jest jedną z form zachęcania kontrahenta do zaakceptowania proponowanych przez Spółkę warunków wynikających z przedstawionej długoterminowej Nowej Umowy Najmu, stanowiącej przedłużenie dotychczasowego stosunku najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność Zachęty Finansowej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Ponadto, brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy Spółką a Najemcą mógłby wiązać się dla obu Stron z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych przykładowo z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez Spółkę oraz szukaniem powierzchni do prowadzenia działalności przez Najemcę.

Z uwagi na powyższe, w przedstawionych okolicznościach zachowanie Najemcy, w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, według stawki 23%. Powinna więc zostać ona udokumentowana wystawioną przez Najemcę fakturą VAT (art. 106b Ustawy o VAT).

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Spółkę zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. IPPP2/443-1202/11-2/KOM, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2012 r. IPPP1/443-100/12-2/AW, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 marca 2013 r. IPPP2/443-1305/12-5/RR, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r, IPPP1/443-216/13-4/AS.

W ocenie Spółki, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturze VAT obejmującej Zachętę Finansową, wystawionej przez Najemcę na rzecz Spółki.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi w szczególności suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku VAT i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym spełniona została przesłanka pozytywna warunkująca odliczenie. Zakupiona przez Spółkę usługa, która zostaje wyświadczona przez Najemcę, polegająca na przyjęciu zaproponowanych przez Spółkę warunków dotyczących zawarcia Nowej Umowy Najmu, służy bowiem Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, polegających na udostępnieniu Najemcy powierzchni w budynku biurowym w ramach długoterminowej umowy. W konsekwencji, istnieje bezpośredni związek między wypłatą Zachęty Finansowej a świadczonymi przez Spółkę usługami wynajmu powierzchni. Kwota podatku VAT wykazana na wystawionej przez Najemcę fakturze VAT obejmującej Zachętę Finansową stanowi więc dla Spółki podatek naliczony, który może ona odliczyć. Jednocześnie, nie zachodzą żadne przesłanki negatywne, które uniemożliwiałyby dokonanie odliczenia. Jedna z takich przestanek została wskazana w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku VAT, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze VAT, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu. Cytowany wyżej przepis nie będzie moał jednak zastosowania w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, bowiem faktura wystawiana Spółce przez Najemcę, obejmująca Zachętę Finansową, dokumentuje czynność stanowiącą odpłatne świadczenie usług, opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W omawianym przypadku należy uznać, że Najemca wykona usługę, za którą otrzyma wynagrodzenie w postaci Zachęty Finansowej, w dniu podpisania Nowej Umowy Najmu. A zatem Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym została podpisana Nowa Umowa Najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.