Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-211/14/HS
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 marca 2014 r. (data otrzymania 4 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 5 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z tytułu zbycia certyfikatów depozytowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z tytułu zbycia certyfikatów depozytowych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 18 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-211/14/HS, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 5 maja 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał spadek z zagranicy (dolary – USD). Pieniądze wpłynęły na konto a vista Wnioskodawcy w banku. Doradca banku zaproponował nabycie bankowych papierów wartościowych. Wnioskodawca nabył certyfikaty depozytowe w dolarach. Wnioskodawca obserwując możliwości uzyskania korzyści z dokonanej transakcji, które w okresie wrzesień 2007 r. – grudzień 2008 r. oscylowały w granicach zera, polecił likwidację powyższego zlecenia i umieszczenie pieniędzy (USD) w banku na lokacie terminowej – jak uprzednio. W marcu 2009 r. Wnioskodawca otrzymał z domu maklerskiego PIT-8C, w którym wykazano przychód podlegający opodatkowaniu w urzędzie skarbowym w kwocie 3 317,21 zł. W dniu 27 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wymienioną kwotę wpłacił w kasie właściwego urzędu skarbowego.

Dalej Wnioskodawca dodaje, że w całej transakcji nie ma przewalutowania dolarów na złote.

W dokumentach umowy przywołana jest waluta USD jako przedmiot transakcji, w żadnym jej punkcie nie ma przeliczenia na złote, a ponadto Wnioskodawca nie został uprzedzony o takim fakcie. Przyrównywanie kursów dolara z 2007 r. i naliczanie dochodu od korzyści wirtualnej, gdy kwota wyjściowa jest równa kwocie końcowej jest niezrozumiałe.

Podsumowując, Wnioskodawca miał zdeponowane dolary na koncie, za te dolary bank dokonał zakupu certyfikatów wycenionych w dolarach, powyższe dolary wróciły na konto Wnioskodawcy i pozostają tam nadal. Wnioskodawca ma wątpliwości co do zasadności wystawienia przez dom maklerski PIT-8C, a co za tym idzie zasadności wpłaty kwoty 3317 zł.

W uzupełnieniu wniosku z 28 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że data nabycia certyfikatów depozytowych to 27 września 2007 r., natomiast data zbycia ww. certyfikatów – 3 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Dlaczego naliczony został dochód, jeżeli ilość nabytych certyfikatów depozytowych w USD równa się ilości zbytych certyfikatów depozytowych w USD i ponownie znajduje się w banku na tym koncie co uprzednio?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana transakcja nabycia i zbycia certyfikatów depozytowych w USD nie przyniosła dochodu, a zatem nie powstał obowiązek zobowiązania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W świetle art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. Nr 183, poz. 1538 ze zm.).

Stosownie do tego przepisu przez papiery wartościowe rozumie się:

1. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
2. inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a), lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).
   
   

Certyfikaty depozytowe są to papiery wartościowe emitowane przez banki w celu pozyskania środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymiennej. Charakteryzują się oprocentowaniem, terminem wykupu oraz wartością nominalną, czyli kwotą kapitału, jaka zdeponowana została u emitenta. Mogą być zbywane na rynku wtórnym przed terminem wykupu.

Wnioskodawca w 2007 r. dokonał zakupu papierów wartościowych – certyfikatów depozytowych, które w 2008 r. zbył. Jeżeli z tego tytułu Wnioskodawca uzyskał dochód (gdy wystąpiła nadwyżka przychodów – po przeliczeniu na złote – nad kosztami ich uzyskania – również przeliczonymi na złote), Wnioskodawca winien zapłacić 19% podatek od tego przychodu.

W niniejszej sprawie sprzedaż certyfikatów depozytowych nabytych w 2007 r. miała miejsce w 2008 r., dlatego uzasadnienie prawne interpretacji należało oprzeć na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy – należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

Przepis art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że – od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – dochodem z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tego zbycia a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14 – osiągnięta w roku podatkowym.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Dochodów, o których mowa w art. 30b ust. 1 ww. ustawy zgodnie z ust. 5 tego artykułu, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Na podatniku, który uzyskał dochód (poniósł stratę) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ciąży obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania według ustalonego wzoru (formularz PIT-38), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy). W tym samym terminie dokonuje się też wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy).

Zakup papierów wartościowych (certyfikatów depozytowych) w przedstawionym stanie faktycznym, a także ich sprzedaż również dokonana w walucie obcej, tj. w dolarach, skutkuje tym, że zarówno osiągnięty przychód, jak i koszty uzyskania przychodów należy przeliczyć na złote, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ certyfikaty depozytowe Wnioskodawca zakupił w 2007 r. w walucie obcej (dolary) i w walucie obcej (dolary) je zbył w 2008 r. sposób obliczenia przychodu oraz kosztu wynika wprost z obowiązującej w 2008 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. postanowień przepisu art. 11 ust. 3 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z art. 11 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. wynika, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy bank Polski, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli dzień nabycia przez Wnioskodawcę certyfikatów depozytowych.

Zatem ustalając dochód uzyskany z tytułu sprzedaży certyfikatów depozytowych, w sytuacji gdy zakup i sprzedaż certyfikatów depozytowych nastąpił w walucie obcej (dolary), osiągnięty przychód na dzień sprzedaży certyfikatów Wnioskodawca zobowiązany był przeliczyć na złote według kursu z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik, w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 3 ww. ustawy i pomniejszyć o koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy (wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie certyfikatów depozytowych), przeliczone na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, na podstawie zacytowanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Jeżeli wystąpił dochód – czyli nadwyżka przychodu nad kosztami ich uzyskania – należny będzie 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

W rozpatrywanej sprawie dla sposobu opodatkowania dochodu z tytułu zbycia papierów wartościowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma fakt, że zakup i zbycie certyfikatów depozytowych dokonywany był ze środków pieniężnych w walucie obcej (USD). Bez znaczenia pozostaje natomiast okoliczność, że ilość nabytych certyfikatów depozytowych (w USD) równa się ilości zbytych certyfikatów depozytowych (w USD) i że środki ponownie znajdują się na koncie Wnioskodawcy. Ze wskazanych powyżej przepisów w sposób nie budzący wątpliwości wynika bowiem sposób obliczenia ewentualnego dochodu powstałego z tytułu zbycia certyfikatów depozytowych. Oznacza to, że na podstawie porównania ilości certyfikatów depozytowych nabytych i zbytych (w USD) nie można twierdzić jakoby transakcja nie przyniosła Wnioskodawcy dochodu.

Podsumowując, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu zbycia certyfikatów depozytowych stanowi różnica między przychodem uzyskanym w walucie obcej, przeliczonym na złote według kursu z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik a kosztami poniesionymi w walucie obcej przeliczonymi na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli dzień nabycia przez podatnika certyfikatów depozytowych. Ustalony w ww. sposób dochód, stanowi dochód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym 19% podatkiem dochodowym.

Taki sposób ustalenia dochodu regulują wprost cytowane powyżej przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla jego wyliczenia konieczne jest przeliczenie na złote zarówno wyrażonego w walucie obcej przychodu jak i kosztów jego uzyskania, a obowiązek podatkowy Wnioskodawcy powstał w wyniku zastosowania takiego właśnie przeliczenia.

Wnioskodawca winien zatem – według przepisów wskazanych w rozpatrywanej interpretacji – ustalić, czy prawidłowo odprowadził na konto właściwego urzędu skarbowego 19% podatek od uzyskanego dochodu z tytułu zbycia certyfikatów depozytowych.

W przypadku stwierdzenia różnicy, Wnioskodawca (o ile za 2008 r. złożył zeznanie PIT-38) aktualnie winien złożyć korektę zeznania.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne są zawarte w art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa. Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

Przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa). Zgodnie bowiem z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. To oznacza, że nie można skutecznie złożyć korekty zeznania, z którego wynikające zobowiązanie podatkowe już się przedawniło.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Organ podkreśla, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach jest Organem upoważnionym przez Ministra Finansów jedynie do wydawania pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wydając interpretację w trybie przepisu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa tut. Organ nie dokonuje jakichkolwiek wyliczeń poprzestając na wskazaniu sposobu (mechanizmu) tych obliczeń.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wobec tego niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.