Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-127/12-6/14-S/PR
z 29 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 349/13, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż biletów, karnetów, abonamentów do korzystania z pomieszczeń i urządzeń w fitness klubie celem rekreacji oraz poprawy kondycji fizycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż biletów, karnetów, abonamentów do korzystania z pomieszczeń i urządzeń w fitness klubie celem rekreacji oraz poprawy kondycji fizycznej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego. Ponadto do Wnioskodawcy skierowane zostało wezwanie z dnia 7 maja 2014 r. celem doprecyzowania zakresu zadanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od czerwca 2010 roku Wnioskodawca prowadzi działalność Fitness Klubu w ramach klasyfikacji PKD dział 93, mówiącej o działalności obiektów sportowych, działalności obiektów służących poprawie kondycji fizycznej oraz pozostałej działalności rekreacyjnej i związanej ze sportem.

Działalność Wnioskodawcy w przeważającej części polega na sprzedaży wejść jednorazowych, karnetów ilościowych oraz abonamentów z nieograniczoną ilością wejść na teren obiektu. Usługi Wnioskodawcy związane są więc ze sprzedażą wejść na teren obiektu celem rekreacji i poprawy kondycji.

Po wejściu do obiektu klient może korzystać ze wszystkich pomieszczeń oraz urządzeń jakimi obiekt dysponuje celem rekreacji oraz poprawy kondycji fizycznej, w zakresach czasowych uzależnionych od rodzaju posiadanego karnetu lub abonamentu. Wyłączeniu przy wejściu podlega przestrzeń do której z założenia Klient nie może mieć wstępu (m.in. pomieszczenia techniczne, socjalne). Do odpowiednich pomieszczeń wstęp mają osoby określonej płci (szatnie, łazienki i sauny niekoedukacyjne). Do niektórych pomieszczeń wstęp może być ograniczony w związku z maksymalnym limitem osób przebywających na danej powierzchni.

Podczas pobytu w obiekcie klienci mogą dobrowolnie i bezpłatnie korzystać ze wszystkich animacji, z wyjątkiem masaży oraz treningów indywidualnych z instruktorem, które są płatne dodatkowo i objęte stawką VAT 23%.

Od samego początku prowadzenia wyżej wskazanej działalności od wszystkich świadczonych usług Wnioskodawca nalicza podatek VAT w standardowej stawce (22%, a po zmianie 23%).

W piśmie z dnia 23 kwietnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto podkreślił, iż we wniosku zaznaczył, że od samego początku prowadzenia (…) działalności od wszystkich świadczonych usług nalicza podatek VAT w standardowej stawce. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż tak jak napisał w pozycji 68 wniosku ORD-IN, „prowadzę działalność fitness klubu w ramach klasyfikacji PKD dział 93, (...)”. W związku z tym numerem PKWiU dla dominujących usług Wnioskodawcy jest 93.13.10.0. Poza tym Wnioskodawca zaznaczył, że od 1 stycznia 2011 r. przy świadczeniu usług związanych z rekreacją w zakresie wstępu, zgodnie z tym zapisem nie ma znaczenia klasyfikacja PKWiU.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o przepisy prawa podatkowego (wskazane w pozycji 61 wniosku) Wnioskodawca jest upoważniony do naliczania podatku VAT w stawce 8% od sprzedaży biletów, karnetów i abonamentów opisanych powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zapoznaniu się z artykułem, dotyczącym analogicznej sytuacji do Wnioskodawcy, zamieszczonym w „Dzienniku Gazecie Prawnej” dnia 29.12.2011 r., Zainteresowany uważa, że z uwagi na sprzedaż usług w postaci wstępu na teren fitness klubu, ma prawo do stosowania stawki VAT 8%. Ponadto przy świadczeniu usług związanych z rekreacją, od 1 stycznia 2011 r. nie ma znaczenia klasyfikacja PKWiU. Istotna jest nazwa usługi, co zostało uregulowane przez ustawodawcę w Załączniku 3 do Ustawy o VAT (pozycja 186). Zdanie Wnioskodawcy podziela Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydając odpowiednią interpretację indywidualną w dniu 12 grudnia 2011 r. (nr ILPP4/443-631/11-2/EWW).

W dniu 9 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-127/12-4/PR, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-127/12-4/PR z dnia 9 maja 2012 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 27 czerwca 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1049/12 oddalił skargę Wnioskodawcy.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż „Organ trafnie odczytał, że znaczenie sformułowania „wyłącznie w zakresie wstępu” oznacza „możliwość wejścia gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością aktywnego uczestnictwa i korzystania z „pozostałych usług związanych z rekreacją”.

Sąd nie dopatrzył się, aby w zaskarżonej interpretacji organ dokonał błędnej interpretacji poz. 186 Załącznika nr 3 do ustawy o VAT lub naruszenia jakiegokolwiek innego przepisu istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy.

Wnioskodawca pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) sygn. akt I FSK 349/13 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. do tut. Organu wpłynęły akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 349/13, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W związku z brakiem odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 maja 2014 r. i pouczeniem do ww. wezwania, niniejsza interpretacja dotyczy sprzedaży biletów, karnetów, abonamentów bez usług masażu oraz treningów indywidualnych z instruktorem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zawarto usługi o symbolu PKWiU 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Natomiast w poz. 186 tegoż załącznika do ustawy, zawarto – bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność Fitness Klubu w ramach klasyfikacji PKD dział 93, mówiącej o działalności obiektów sportowych, działalności obiektów służących poprawie kondycji fizycznej oraz pozostałej działalności rekreacyjnej i związanej ze sportem – PKWiU 93.13.10.0. Działalność Wnioskodawcy w przeważającej części polega na sprzedaży wejść jednorazowych, karnetów ilościowych oraz abonamentów z nieograniczoną ilością wejść na teren obiektu. Usługi Wnioskodawcy związane są więc ze sprzedażą wejść na teren obiektu celem rekreacji i poprawy kondycji. Po wejściu do obiektu klient może korzystać ze wszystkich pomieszczeń oraz urządzeń jakimi obiekt dysponuje celem rekreacji oraz poprawy kondycji fizycznej, w zakresach czasowych uzależnionych od rodzaju posiadanego karnetu lub abonamentu. Podczas pobytu w obiekcie klienci mogą dobrowolnie i bezpłatnie korzystać ze wszystkich animacji, z wyjątkiem masaży oraz treningów indywidualnych z instruktorem, które są płatne dodatkowo i objęte stawką VAT 23%.

W odniesieniu do powyższego Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 349/13 uchylającym zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1049/12 w całości oraz uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów, wskazał, że „sformułowanie „usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu do klubu fitness, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez ten klub, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika numer 3 ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, dyskoteki. Nie sposób zresztą sobie wyobrazić, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym korzystaniu. Natomiast dodatkowe usługi na przykład gastronomiczne nie korzystają z tej preferencji.

Wreszcie należy zwrócić uwagę na cele, które przyświecają ustawodawcy, wprowadzającego stawki obniżone na określone towary lub usługi. W ten sposób, obniżając koszt nabycia, można preferować określone zachowania konsumentów. Niewątpliwie wprowadzenie stawki obniżonej na usługi rekreacyjne służy rozpowszechnieniu zdrowego trybu życia poprzez udostępnienie tych usług i obniżenie kosztów. W tym kontekście nieracjonalne było by preferowanie poprzez stawki obniżone wyłącznie usług rekreacyjnych polegających na biernym korzystaniu z obiektów. Nieracjonalne byłoby różnicowanie podatkowe tych usług rekreacyjnych, które polegają na konieczności korzystania z urządzeń lub przyrządów.”

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez NSA w orzeczeniu sygn. akt I FSK 349/13 stwierdzić należy, że Wnioskodawca przy sprzedaży biletów, karnetów, abonamentów do korzystania z pomieszczeń i urządzeń w fitness klubie celem rekreacji oraz poprawy kondycji fizycznej (z wyłączeniem usług masażu oraz treningów indywidualnych z instruktorem) ma prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy oraz art. 146a pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.