Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-202/14-6/MT
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-202/14-2/MT z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data nadania 11 kwietnia 2014 r., data doręczenia 14 kwietnia 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (data wpływu 13 maja 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-202/14-4/MT z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data nadania 30 kwietnia 2014 r., data doręczenia 5 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z postanowieniem sądu z dnia 20.05.2011 r., na podstawie testamentu notarialnego z dnia 05.03.1998 r. Wnioskodawca nabył jako jedyny spadkobierca spadek po zmarłej żonie. W treści testamentu Wnioskodawca został zobowiązany do wydania synowi żony Piotrowi K. - tytułem zapisu - udziału wynoszącego 1/2 części zabudowanej nieruchomości. Przed Sądem Rejonowym Wydział II Cywilny wierzyciel Piotr K. wniósł pozew o zapłatę z tytułu zachowku należnego po zmarłej żonie Wnioskodawcy oraz złożył wniosek o zabezpieczenie spadku i spis inwentarza.

W dniu 15.07.2011 r. zawarta została ugoda pomiędzy Wnioskodawcą a Piotrem K. Zgodnie z ugodą, Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty należności z tego tytułu do dnia 15.09.2011 r. ustalonej na kwotę 72.500 zł na wskazany rachunek bankowy. Za datę uregulowania należności z tytułu zwrotu zapisu i zachowku określono dzień wpływu środków finansowych na podane w ugodzie konto. Wpływ owej należności oznaczał automatyczne zrzeczenie się roszczeń Piotra K. dotyczących wypłaty zapisu i zachowku po żonie Wnioskodawcy.

Jako że Wnioskodawca nie był w stanie wywiązać się z postanowień ugody, została wypowiedziana, a cała należność postawiona została w stan natychmiastowej wymagalności.

W dniu 30.07.2013 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie SD-3 o nabyciu spadku. Przedmiotem nabycia jest:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 33 o pow. użytkowej 35 m kw. położone w budynku przy ul. Perzyńskiego 8 w Warszawie o wartości 245 000 zł,
• nieruchomość stanowiąca działkę gruntu o pow. 493 m kw. zabudowana budynkiem gospodarczym o pow. 6 m kw..

W zeznaniu SD-3 wartość tej nieruchomości Wnioskodawca określił na kwotę 90.000 zł.

Wskutek weryfikacji przez Urząd Skarbowy określonej przez Wnioskodawcę wartości, w dniu 28.08.2013 r. Wnioskodawca obniżył tę wartość do kwoty 61.560 zł. Łączna wartość nabytych składników majątkowych wynosi 306.560.

Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstał w dniu 11.06.2011 r., tj. w dniu uprawomocnienia się postanowienia sądu o nabyciu spadku. Termin zgłoszenia nabycia upłynął z dniem 11.12.2011 r.

Jako, że Wnioskodawca nie dopełnił w stosownym terminie owego zgłoszenia Urząd Skarbowy, w oparciu o art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn decyzją znak 1432/PP-IIV/4320-669/13/KSZ z dnia 05.09.2013 r. określił wartość podatku na kwotę 15.093 zł.

Przy wyliczeniu należnego podatku uwzględniono długi i ciężary obciążające masę spadkową z tytułu zapisu oraz wypłaty zachowku na rzecz syna zmarłej żony Wnioskodawcy, zgodnie z ugodą zawartą w dniu 15.07.2011 r. w kwocie 72.500 zł. Podatek ów Wnioskodawca uiścił.

W dniu 30.09.2013 r. aktem notarialnym Rep. A 4591/2013, by zdobyć środki na spłatę zadłużenia wobec Piotra K. – Wnioskodawca sprzedał nieruchomość stanowiąca działkę gruntu o pow. 493 m kw. zabudowaną budynkiem gospodarczym o pow. 6 m kw..

Jako, że owa sprzedaż dokonana została przed upływem 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył własność - do 30.04.2014 r. Wnioskodawca winien złożyć zeznanie roczne PIT-39 o uzyskaniu przychodu z odpłatnego zbycia zbycia nieruchomości.

W związku z powyższym, nasuwa się pytanie: jakie (oprócz przykładowo wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych) koszty związane z nabytą w drodze dziedziczenia nieruchomością podlegającą sprzedaży - mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Ma to istotny wpływ na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości, którą Wnioskodawca odziedziczył w połowie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-202/14-2/MT Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego o informację, że małżonka Wnioskodawcy Barbara Maria I. zmarła dnia 23.06.2010 r.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-202/14-4/MT Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego o informację, że wypłata środków pieniężnych na rzecz Piotra K. nie była związana z działem spadku. Wynikała z zapisu testamentu, sporządzonego w formie aktu notarialnego w dniu 05.03.1998 r., z którego treści wynikało, iż jako jedyna osoba powołana na spadkobiercę całości spadku po Barbarze I., Wnioskodawca został zobowiązany w terminie jednego roku od dnia otwarcia testamentu, tj. od dnia 11.06.2011 r. (data uprawomocnienia postanowienia Sadu Rejonowego dla Warszawy Żoliborz wydanego w dniu 20.05.2011 r.) do wydania tytułem zapisu udziału wynoszącego 1/2 części nieruchomości, na rzecz Piotra K. będącego synem spadkodawczyni.

Przed upływem powyższego terminu, w dniu 15.07.2011 r. Wnioskodawca zawarł z Piotrem K. ugodę, w której zobowiązał się do spłaty należności stanowiącej udział w części nieruchomości oznaczonej w treści testamentu, w wysokości 72.500,00 zł, do dnia 15.09.2011 r. z zastrzeżeniem, że w przypadku uchybienia temu terminowi, cała kwota staje się wymagalna wraz z odsetkami.

Zawarcie przedmiotowej ugody spowodowane było złożeniem przez Piotra K. pozwu o zapłatę z tytułu należnego mu zachowku po zmarłej Barbarze I. oraz wniosku o zabezpieczenie spadku i spis inwentarza.

Pojęcie „zachowku” pojawia się w treści zawartej ugody w związku z pozwem o zapłatę i może być pojęciem mylącym, bowiem zachowek ustalany zostaje w przypadku dziedziczenia ustawowego a nie, jak w opisywanej sytuacji - dziedziczenia na mocy testamentu.

W dniu 19.09.2011 r. Wnioskodawca dokonał spłaty należności na rzecz Piotra K. Reasumując :

dział spadku nie został dokonany. Wypłacona należność wynikała z treści testamentu i stanowiła zobowiązanie mojej osoby jako jedynego spadkobiercy masy spadkowej po zmarłej Barbarze I., wobec Piotra K. (zapisobiorcy ).

Piotrowi K. nie przysługiwała przedmiotowa należność z tytułu zachowku, lecz z tytułu zapisu testamentowego — 1/2 udziału w nieruchomości, wycenionego zgodnie z treścią zawąrtej ugodyna kwotę 72.500,00 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spłata określonej w testamencie kwoty 72.500 zł na rzecz syna zmarłej małżonki może stanowić koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości?
2. Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości może być pomniejszony o kwotę spłaty 72.500,- na rzecz syna zmarłej żony, a podatek dochodowy należy obliczyć od pozostałej po odliczeniu kwoty?

Zdaniem Wnioskodawcy od podstawy opodatkowania należy odliczyć 1/2 udziału należnego Piotrowi Korejwo, określonego na kwotę 72.500 zł, bowiem nieruchomość - zgodnie z testamentem - Wnioskodawca nabył w połowie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22. ust. 1 stwierdza: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W art. 23 nie wymienia się jako nieuznawane za koszty uzyskania przychodów wydatków na zapłatę zachowku.

Z kolei art. 22 ust. 6c i 6d stanowią, że uznaje się za koszty uzyskania przychodów udokumentowane nakłady poczynione w czasie ich posiadania.

Zatem - uznać należy, że istnieje możliwość uwzględnienia zachowku jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży połowy nieruchomości nabytej w drodze spadku.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-202/14-4/MT Wnioskodawca doprecyzował własne stanowisko w sprawie poprzez wskazanie, że w mniemaniu Wnioskodawcy spłata ta stanowi koszty poniesione przez Jego osobę, pomniejszające tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w roku 2013, która to sprzedaż związana była z pokryciem zobowiązania wynikającego z treści testamentu, a następnie zawartej w przedmiotowej sprawie ugody. Spłata ta spowodowała, iż wartość nieruchomości sprzedanej na poczet spłaty nie była już obciążona kwotą 72.500,00 złotych, jednakże kwota ta, jako wartość udziału w nieruchomości należna zapisobiorcy Piotrowi K. stanowiła koszt w rozumieniu definicji zawartej w treści art. 22 ust, 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu : Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. W cytowanym art. 23 nie wymienia sie jako nieuznawane za koszty uzyskania przychodów wydanie udziału w nieruchomości tytułem zapisu na mocy testamentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późń. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw majątkowych jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest źródłem przychodu w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny – Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23.06.2010 r. zmarła małżonka Wnioskodawcy. Na podstawie testamentu notarialnego Wnioskodawca nabył jako jedyny spadkobierca spadek po zmarłej żonie. W treści testamentu Wnioskodawca został zobowiązany do wydania synowi żony - tytułem zapisu - udziału wynoszącego 1/2 części zabudowanej nieruchomości. Syn żony Wnioskodawcy wniósł pozew o zapłatę z tytułu zachowku należnego po zmarłej żonie Wnioskodawcy oraz złożył wniosek o zabezpieczenie spadku i spis inwentarza. W dniu 15.07.2011 r. zawarta została ugoda pomiędzy Wnioskodawcą a synem żony Wnioskodawcy. Zgodnie z ugodą, Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty należności z tego tytułu do dnia 15.09.2011 r. ustalonej na kwotę 72.500 zł na wskazany rachunek bankowy. W dniu 30.09.2013 r. by zdobyć środki na spłatę zadłużenia wobec syna żony Wnioskodawcy – Wnioskodawca sprzedał nieruchomość stanowiąca działkę gruntu o pow. 493 m kw. zabudowaną budynkiem gospodarczym o pow. 6 m kw.

Powyższe oznacza, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wskazano w treści wniosku nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Zgodnie z art. 19 ust.3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy)

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, podatek od czynności cywilnoprawnych. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo – skutkowy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że kwota zapisu testamentowego, do uiszczenia którego Wnioskodawca został zobowiązany, nie ma związku ze zbyciem przedmiotowej nieruchomości, w takim znaczeniu że jego wykonanie nie jest konieczne dla dokonania tego zbycia, nie stanowi więc kosztów odpłatnego zbycia o jakich mowa w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy.

Do kosztów tych Wnioskodawca może natomiast zaliczyć poniesione przez Niego koszty sporządzonego aktu notarialnego, na podstawie którego dokonano przeniesienia własności nieruchomości.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d.

Z uwagi na to, iż wykonanie zapisu testamentowego związane było z nabyciem przez Wnioskodawcę spadku obejmującego sprzedaną nieruchomość, wskazać należy, że zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na tą nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej nieruchomości przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
  
  
  

Żadnej z powyższych kategorii nie stanowi więc kwota zapisu testamentowego, w konsekwencji koszty jego poniesienia nie mogą być przyjęte – w rozumieniu analizowanego przepisu – jako koszty obniżające podstawę obliczenia podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Stwierdzić zatem należy, iż dokonana w 2013 r. sprzedaż odziedziczonej nieruchomości stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodów, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek związany z wykonaniem ciążącego na Nim zapisu testamentowego nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, jak również nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, w konsekwencji, Wnioskodawca kwoty uzyskanej ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, nie ma możliwości pomniejszyć o kwotę uiszczonej na rzecz syna żony Wnioskodawcy zapisu testamentowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.