INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 8 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.) oraz pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymywanego z Włoch - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2013. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury oraz odszkodowania otrzymywanych z Włoch.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). Pismem z dnia 30 grudnia 2013 r., znak IPTPB2/415-680/13-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 31 grudnia 2013 r. (skutecznie doręczono 8 stycznia 2014 r.). W dniu 14 stycznia 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 11 stycznia 2014 r.).

W związku z tym, że w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu Wnioskodawca nie doprecyzował jednoznacznie stanu faktycznego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 stycznia 2014 r., Nr IPTPB2/415-680/13-4/KKu, ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 29 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 3 lutego 2014 r.), zaś w dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania – 5 lutego 2014 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca XXX urodzony … ….. …… r. w YYY jest obywatelem włoskim. Jego żona ZZZ jest obywatelką polską.

W styczniu 2013 r. Wnioskodawca postanowił z żoną przeprowadzić się do Polski. Po załatwieniu wszystkich formalności w Polsce i we Włoszech związanych z przeprowadzką, na początku kwietnia 2013 r. Wnioskodawca przyjechał razem z małżonką do Polski na stałe. Wnioskodawca był pracownikiem fizycznym, pracował w Gminie przy oczyszczaniu miasta (NU), sfera budżetowa. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z INPS (Gestione ex Inpdap), która jest opodatkowana we Włoszech (23%), ponieważ Wnioskodawca nie posiada obywatelstwa polskiego. Po przyjeździe do Polski okazało się, że Bank chce pobierać podatek. Wnioskodawca dodał, że dostarczył dokument z Włoch z Neapolu (INPS – Gestione ex Inpdap), który poświadcza, że Wnioskodawca jest tam opodatkowany. Dokument ten Wnioskodawca otrzymał z Neapolu, ponieważ do tej chwili jeszcze dokumenty Wnioskodawcy i emerytura była wypłacana z Neapolu. Później zostały wypłacone do Rzymu. Obecnie emeryturę wypłaca Roma 4, tj. INPS (Gestione Inpdap). Wnioskodawca otrzymał również dokument z Rzymu, który poświadcza, że Wnioskodawca płaci podatek we Włoszech. Wnioskodawca dostarczył dokumenty do Banku. Bank natomiast życzy sobie certyfikat rezydencji podatkowej za 2013 r., który to dokument Wnioskodawca może otrzymać po rozliczeniu roku 2013. Wnioskodawca dodał, że oprócz emerytury otrzymuje odszkodowanie, ponieważ 15 lipca 1982 r. uległ wypadkowi przy pracy, dochód ten we Włoszech nie podlega opodatkowaniu. Dochód ten jest przyznany Wnioskodawcy dośmiertnie, obecnie wynosi 305 euro. Bank również chce pobierać podatek. Wnioskodawca dołączył dokument, który poświadcza, że był to wypadek przy pracy. Dokument ten został wystawiony przez władze włoskie INAIL (sede di CASTELLAMMARE DI STABIA). Wnioskodawca ma przyznane 23% uszczerbku na zdrowiu z tego powodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał:

Emerytura wypłacana jest w Polsce od 16 kwietnia 2013 r. Odszkodowanie wypłacane jest w Polsce od 1 maja 2013 r. 15 lipca 1982 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy, co spowodowało uraz klatki piersiowej ze złamaniem siedmiu (7) żeber. Wnioskodawca przebywał w szpitalu 2 miesiące, gdyż miał poważne problemy z układem oddechowym. Po wypadku pozostała Wnioskodawcy na stałe zmniejszona ruchliwość klatki piersiowej. W związku z tym komisja lekarska przyznała Wnioskodawcy 23% uszczerbku na zdrowiu i comiesięczne odszkodowanie dośmiertne w oparciu o przepisy prawa włoskiego.

Wnioskodawca nadmienił, że pracował jako kierowca w Oczyszczalni Miasta przy Gminie w YYY. Z tytułu zatrudnienia Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie, z którego potrącano wszelkie należne podatki oraz opłacał On wszystkie obowiązujące ubezpieczenia, w tym od wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wnioskodawca opisuje w uzupełnieniu wniosku wypadek przy pracy, któremu uległ: Wnioskodawca przebywał w warsztacie samochodowym, gdzie odprowadził samochód ciężarowy do wymiany oleju w silniku, na rozlanym oleju poślizgnął się i wpadł do kanału na beczkę po oleju pozostawioną przez mechaników. Wnioskodawca dodał w uzupełnieniu, że przez pierwsze 10 lat kilkakrotnie stawał na komisję lekarską. Nie przyznano Mu renty inwalidzkiej, natomiast po 10 latach przyznano odszkodowanie dośmiertne zgodne z przepisami prawa włoskiego, wypłacane co miesiąc przez INAIL – ……………., siedziba Castellammare di Stabia (Napoli). Wnioskodawca stwierdził, że wysokość i zasady odszkodowania wynikają wprost z przepisów prawa włoskiego oraz stopnia pozostałej po wypadku niesprawności fizycznej, co potwierdza wydana decyzja przez ………. oraz Ministerstwo ….. we Włoszech nr decyzji ……… z lipca 1982 r. We Włoszech odszkodowanie to nie podlega opodatkowaniu Posizione Assicur.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pobierana przez Wnioskodawcę emerytura oraz odszkodowanie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie opodatkowania odszkodowania, natomiast w zakresie opodatkowania emerytury wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty otrzymywanego odszkodowania za wypadek przy pracy są zwolnione z opodatkowania w Polsce. Według Wnioskodawcy, otrzymywane odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy wypłacane przez ... we Włoszech z siedzibą w Castellammare di Stabia nie podlega opodatkowaniu we Włoszech jak również w Polsce.

W przepisach prawa polskiego mówi się o tym, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i ma charakter odszkodowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlega opodatkowaniu, co potwierdza wyrok NSA z dnia 31 lipca 2012 r. sygn. akt II FSK 2593/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 4a tej ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia, Wnioskodawca jest obywatelem włoskim. Jego żona jest obywatelką polską. Wnioskodawca na początku kwietnia 2013 r. przyjechał na stałe do Polski wraz z małżonką. Wnioskodawca był pracownikiem fizycznym, pracował jako kierowca w Gminie przy oczyszczaniu miasta (NU), sfera budżetowa. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z INPS (Gestione ex Inpdap), która jest opodatkowana we Włoszech (23%), ponieważ Wnioskodawca nie posiada obywatelstwa polskiego. Wnioskodawca dodał, że oprócz emerytury otrzymuje odszkodowanie, ponieważ 15 lipca 1982 r. uległ wypadkowi przy pracy, dochód ten we Włoszech nie podlega opodatkowaniu i został przyznany Wnioskodawcy dośmiertnie, obecnie wynosi 305 euro. Wnioskodawca ma przyznane 23% uszczerbku na zdrowiu z tego powodu. Odszkodowanie wypłacane jest w Polsce od 1 maja 2013 r. Wnioskodawcy nie przyznano renty inwalidzkiej, natomiast po 10 latach przyznano odszkodowanie dośmiertne zgodne z przepisami prawa włoskiego, wypłacane co miesiąc przez INAIL – … Wnioskodawca stwierdził, że wysokość i zasady odszkodowania wynikają wprost z przepisów prawa włoskiego oraz stopnia pozostałej po wypadku niesprawności fizycznej, co potwierdza wydana decyzja przez … oraz Ministerstwo … we Włoszech. We Włoszech odszkodowanie to nie podlega opodatkowaniu.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymane odszkodowanie z tytułu wypadku jest wypłacane z Włoch, zastosowanie w niniejszej sprawie ma Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989r. Nr 62, poz. 374).

Polsko-włoska umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie zawiera przepisu, odnoszącego się wprost do odszkodowań, zatem w myśl tej Umowy odszkodowanie należy zakwalifikować jako tzw. „inny dochód”. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Ponadto w myśl art. 18 powyższej Umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Zatem – zgodnie z treścią przywołanej Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej - zarówno wypłata odszkodowań jak i świadczenia w postaci emerytury oraz innych podobnych świadczeń, np. renty są opodatkowane tylko w Polsce, jeżeli odbiorca tych świadczeń ma w Polsce stałe miejsce zamieszkania.

Do opodatkowania ww. odszkodowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c tej ustawy wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Na podstawie art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Tym samym do aktów prawnych określanych mianem źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się jedynie akty ustanawiane przez parlament Rzeczypospolitej Polskiej lub akty prawne, które wchodzą w życie za zgodą tegoż parlamentu. Ta ostatnia uwaga dotyczy umów międzynarodowych, które powstają w wyniku rokowań prowadzonych przez rząd z przedstawicielami obcych państw, ale które do ratyfikacji (dokonywanej przez Prezydenta) wymagają zgody parlamentu wyrażonej w ustawie. Z wyliczonych w art. 87 ust. 1 aktów prawnych tylko rozporządzenia nie są aktami pochodzącymi od parlamentu. Prawo ich wydawania posiada Prezydent, Rada Ministrów, Prezes Rady Ministrów i ministrowie.

Zatem nie są źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej przepisy prawa wewnętrznego innych państw. Tym samym nie są źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej wewnętrzne przepisy Włoch, na podstawie których Wnioskodawca otrzymał ww. odszkodowanie. W związku z tym treść cyt. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do treści przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, odwołuje się jedynie do przepisów prawa, które są źródłem obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, nie uwzględniając przepisów prawa wewnętrznego innych państw (w niniejszej sprawie Włoch).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wypłacane Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy na podstawie przepisów prawa wewnętrznego Włoch nie spełnia przesłanki wynikającej z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie tego przepisu.

W odniesieniu do wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych należy zauważyć, że ustawodawca w art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy wymienił jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, natomiast Wnioskodawca otrzymuje comiesięczne odszkodowanie dośmiertne.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotowe świadczenie stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 tejże ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem wypłacane Wnioskodawcy odszkodowanie należy wykazać i rozliczyć w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy we Włoszech nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym, otrzymywany przez Wnioskodawcę, mającego miejsce zamieszkania w Polsce dochód z tytułu ww. odszkodowania wypłacanego z Włoch, podlega opodatkowaniu w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Do dochodów tych mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Włoszech. Innymi słowy od chwili zmiany miejsca zamieszkania i przeniesienia centrum interesów życiowych do Polski, tj. od kwietnia 2013 r. otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z Włoch, podlega opodatkowaniu zgodnie z wyżej powołanym art. 18 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej tylko w Polsce, czyli nie podlega opodatkowaniu we Włoszech. Oznacza to, że nie powstaje podwójne opodatkowanie tego dochodu. W tej sytuacji płatnik (bank) w Polsce powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, ale tylko za miesiące, w których Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. Dochody uzyskane w tym okresie Wnioskodawca jest obowiązany wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2013.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Niemniej zaznaczyć należy, że wskazany wyrok dotyczy innego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Wnioskodawcę i m.in. z tego względu jego rozstrzygnięcie nie może być podstawą oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonanej niniejszą interpretacją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.