Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1279/13/MN
z 4 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) uzupełnionym w dniu 26 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zasad przeliczania podstawy opodatkowania wyrażanej w walucie obcej na złote – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zasad przeliczania podstawy opodatkowania wyrażanej w walucie obcej na złote.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT, a także jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2014 r. zamierza dokumentować dokonywane dostawy towarów w danym okresie rozliczeniowym za pomocą faktur zbiorczych, dokumentujących wydania w ramach okresów rozliczeniowych. Zazwyczaj w umowach zawieranych przez Wnioskodawcę jako okres rozliczeniowy zostanie przyjęte siedem kolejnych dni od wtorku do poniedziałku. Faktury dokumentujące transakcje w ww. okresie rozliczeniowym będą wystawiane w pierwszym dniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego tj. we wtorek i obejmować będą wydania towarów dokonane w poprzednich siedmiu dniach. Jeżeli jednak koniec miesiąca kalendarzowego przypada w innym dniu niż poniedziałek, to wówczas ostatni okres rozliczeniowy w danym miesiącu kończy się w ostatnim dniu miesiąca. W takim przypadku faktura zostanie wystawiona po zakończeniu miesiąca i obejmie wydania w okresie od wtorku do końca miesiąca. Pierwszy zaś okres rozliczeniowy w nowym miesiącu trwać będzie od początku miesiąca do pierwszego poniedziałku w danym miesiącu.

Nie jest wykluczone, iż w niektórych dniach, w tym w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego nie dojdzie do dostawy towarów przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przepis art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) dotyczy dostaw towarów realizowanych na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym wniosku, gdzie ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, w tym także w przypadku, gdy w niektórych dniach w umownie ustalonych okresach rozliczeniowych nie dojdzie do realizacji dostawy?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) w przypadku dostaw towarów realizowanych na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym wniosku, gdzie ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, Wnioskodawca powinien rozpoznawać obowiązek podatkowy w podatku VAT dla wszystkich dostaw wraz z upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów, aż do momentu zakończenia dostaw towarów określonych umową?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 31a ust. 1 w zw. z art. 31a ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), Wnioskodawca w sytuacji określonej w pytaniu 2 – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT są określone w walucie obcej – powinien dokonać ich przeliczenia na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (tj. wraz z upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów), o ile przed dniem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT nie została wystawiona faktura?
4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), Wnioskodawca w sytuacji określonej w pytaniu 2 – w przypadku, gdy przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT (tj. przed upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów) została wystawiona faktura, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania w podatku VAT są określone na tej fakturze w walucie obcej – powinien dokonać przeliczenia tych kwot na złote, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 1, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przepis art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) dotyczy dostaw towarów realizowanych na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym Wniosku, gdzie ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, też w przypadku, gdy w niektórych dniach w umownie ustalonych okresach rozliczeniowych nie dojdzie do realizacji dostawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (...). Art. 19a ust. 4 ustawy o VAT stanowi, iż przepis art. 19a ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2. Art. 19a ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Wnioskodawca uważa bowiem, że dla możliwości zastosowania przepisu art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) konieczne jest to, iż dostawy towarów realizowane będą na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym Wniosku, tj. dla tych dostaw ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. Dla takiego sposobu rozliczenia nie ma natomiast, w ocenie Wnioskodawcy, żadnego znaczenia to, iż w niektórych dniach w umownie ustalonych okresach rozliczeniowych w trakcie trwania umowy nie dojdzie do realizacji dostawy w ogóle albo dojdzie tylko do jednej dostawy towarów w danym okresie rozliczeniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 2, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) w przypadku dostaw towarów realizowanych na zasadach przedstawionych w stanie faktycznym wniosku, gdzie ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, Wnioskodawca powinien rozpoznawać obowiązek podatkowy w podatku VAT dla wszystkich dostaw wraz z upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów, aż do momentu zakończenia dostaw towarów określonych umową.

W wyniku zmian ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. nastąpi „oderwanie” momentu wystawienia faktury od momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT (z pewnymi wyjątkami, które są bez znaczenia dla odpowiedzi na pytania zawarte w tym wniosku). Obowiązek podatkowy w podatku VAT będzie powstawał, co do zasady, w momencie dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei art. 19a ust. 4 ustawy o VAT zawiera odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisu art. 19a ust. 3 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów (z pewnymi wyjątkami, które są bez znaczenia dla odpowiedzi na pytania zawarte w niniejszym wniosku). Art. 19 ust. 3 ustawy o VAT ustanawia natomiast zasadę, zgodnie z którą usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku należy przyjąć, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie u Wnioskodawcy dla wszystkich dostaw wraz z upływem każdego ustalonego umownie okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów, niezależnie od liczby wystawionych w tym okresie faktur z uwagi na to, że w tym wypadku wystawienie faktury nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w VAT. Jeżeli zatem, w umowie na dostawę towarów zostanie ustalony np. 7-dniowy okres rozliczeniowy dla dostaw towarów, rozpoczynający się w określonym dniu tygodnia kalendarzowego (np. we wtorek) i kończący się zgodnie z ww. umową w poniedziałek, to obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje w poniedziałek niezależnie od ilości wydań towarów zrealizowanych w danym 7-dniowym okresie (codziennie, kilka wydań w przeciągu danego okresu 7-dniowego, albo brak wydań w konkretnym dniu w danym okresie 7-dniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 3, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 31a ust. 1 w zw. z art. 31a ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), Wnioskodawca w sytuacji określonej w pytaniu 2 – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT są określone w walucie obcej – powinien dokonać ich przeliczenia na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (tj. wraz upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów), o ile przed dniem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT nie została wystawiona faktura.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Art. 31 a ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z powyższych regulacji art. 31a ustawy o VAT wynika zatem, że Wnioskodawca ma, co do zasady, obowiązek dokonania przeliczenia kwot służących do określenia podstawy opodatkowania w podatku VAT (w sytuacji, gdy kwoty te są określone w walucie obcej), według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (wraz z upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów). Warunkiem zastosowania powyższej zasady jest nieziszczenie się przesłanki z przepisu art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, tj. niewystawienie faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 4, prawidłowe jest stanowisko, że zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), Wnioskodawca w sytuacji określonej w pytaniu 2 – w przypadku, gdy przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT (tj. przed upływem każdego umownie ustalonego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartych umów) została wystawiona faktura, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania w podatku VAT są określone na tej fakturze w walucie obcej – powinien dokonać przeliczenia tych kwot na złote, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Obowiązek ten – zdaniem Wnioskodawcy – wynika jednoznacznie z przepisu art. 31a ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.