Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-109/14/KG
z 26 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) oraz pismem, które wpłynęło 19 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z oświetleniem ulicznym, którego budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. „ ...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z oświetleniem ulicznym, którego budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. „ ...”. Wniosek został uzupełniony pismem z 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IBPP4/443-109/14/KG z 18 kwietnia 2014 r. oraz pismem, które wpłynęło 19 maja 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IBPP4/443-109/14/KG z 7 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2014 r., został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zarząd Dróg Wojewódzkich) jest samorządową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, która powołana została uchwałą xxx sejmiku województwa z dnia 23 marca 1999 r. Wnioskodawca został powołany jako jednostka budżetowa w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w województwie, będącą zarządem tych dróg.

W ramach wykonywanych obowiązków statutowych Wnioskodawca realizuje zadania inwestycyjne na drogach wojewódzkich, w tym również współfinansowane ze środków pomocowych unii europejskiej EFRR.

W ramach środków pomocowych Unii Europejskiej EFRR, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007–2013, Priorytet VII „Transport” Działanie 7.1. „Modernizacja i rozbudowa sieci drogowych” nr projektu xxx realizowane jest zadanie pn. „ ...”.

Przedmiotem niniejszego projektu jest budowa północnej obwodnicy miejscowości P., mającej na celu udrożnienie kluczowej dla województwa sieci drogowej w obrębie aglomeracji, na trasie K. – P. – Ż. – R. – R. Projekt polega na budowie nowej północnej obwodnicy miejscowości P., stanowiącej nowy przebieg Drogi Wojewódzkiej nr xxx łączącej się z Drogą Krajową nr xxx, na odcinku od węzła z Drogą Krajową nr xxx do włączenia do istniejącej Drogi Wojewódzkiej nr xxx na granicy z Gminą S. Zakres zadania inwestycyjnego obejmuje wykonanie korpusu drogowego obwodnicy, budowę obiektów inżynierskich oraz przebudowę obecnej infrastruktury występującej na trasie wytyczonej obwodnicy. Jednostka przeprowadziła przetarg w celu wyłonienia wykonawców z którymi zostały zawarte umowy.

Wykonawcy za wykonanie usług (roboty budowlane, nadzory, itp.) obciążają Wnioskodawcę fakturami VAT.

Płatności realizowane są z otrzymanych od jednostki nadrzędnej, tj. urzędu marszałkowskiego środków finansowych pochodzących w części z przyznanej bezzwrotnej pomocy w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego i ze środków własnych jednostki samorządu terytorialnego.

Na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne art. 18 ust. 1 oraz na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa art. 41 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 zostanie nieodpłatnie przekazana przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy P. instalacja oświetlenia ulicznego o wartości 498.624,55 zł wykonywana w ramach realizacji przez Wnioskodawcę inwestycji pn. „ ...”.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, składający deklaracje VAT-7. Wnioskodawca dokonuje odpłatnego świadczenia usług i odpłatnej dostawy towarów (sprzedaż majątku). Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Efekty projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nie będą generowały dla Wnioskodawcy obrotu opodatkowanego podatkiem VAT).

Zadanie pn. „ ...” jest inwestycją celu publicznego, która przyczyniła się do poprawy warunków życia oraz bezpieczeństwa mieszkańców miejscowości P.

Zgodnie z § 109 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. w obrębie węzła lub skrzyżowania oraz w rejonie przejść dla pieszych. Przepisy wskazują ponadto, że między oświetlonym i nieoświetlonym odcinkiem drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m. Powyższe warunki powinny zostać spełnione, w celu zachowania odpowiednich warunków bezpieczeństwa ruchu i bezpieczeństwa publicznego w miastach i wsiach i zachowania zgodności z obowiązującymi przepisami.

W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy północnej obwodnicy miejscowości P., przewidywał budowę oświetlenia ulicznego.

Do chwili obecnej ww. urządzenia oświetlenia nie zostały przekazane na rzecz Gminy P. Powyższe zostanie dokonane po uzyskaniu interpretacji Krajowej Izby Podatkowej, co jest niezbędne ze względu na dofinansowanie inwestycji ze środków Unii Europejskiej.

Inwestycja pn. „ ...” realizowana była na podstawie dokumentacji projektowej, sporządzonej zgodnie z przepisami prawa oraz zasadami wiedzy technicznej. Decyzjami nr ... z 18 listopada 2011 r. sygn.: xxx oraz nr 9/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn.: xxx, Wojewoda zatwierdził projekt budowlany i udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej dla zadania pn. „ ...”. Dokumentacja projektowa uwzględniała wykonanie instalacji oświetlenia ulicznego.

Działania Wnioskodawcy, polegające na budowie oświetlenia ulicznego, były podyktowane koniecznością prawidłowej realizacji inwestycji, zgodnie z dokumentacją projektową, zatwierdzoną przez Wojewodę ww. decyzjami oraz realizację na podstawie planu rzeczowo-finansowego inwestycji i remontów na drogach wojewódzkich.

Kwestię finansowania oświetlenia dróg regulują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Na podstawie ww. ustawy do zadań własnych Gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie Gminy oraz finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie Gminy. Ustawa Prawo energetyczne przez finansowanie oświetlenia, rozumie finansowanie kosztów energii elektrycznej, pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania (art. 3 pkt 22 ustawy). Przy czym finansowanie oświetlenia dróg publicznych przez Gminę obejmuje wszystkie drogi publiczne za wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych.

Zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, do obowiązków zarządcy drogi należy utrzymanie m.in. drogowych obiektów inżynierskich i innych urządzeń związanych z drogą. Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430 ze zm.). W rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie jako wyposażenie techniczne dróg, wskazano m.in. urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 tego Rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu. Jednocześnie zgodnie z § 2, przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach, objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Przepisy powyższe odnoszą się do warunków technicznych i nie mogą przesądzać o sposobie finansowania, który jest regulowany przez ustawę Prawo energetyczne. Mając na uwadze powyższe regulacje, należy przyjąć, że zarządca drogi powinien w przypadku budowy lub przebudowy drogi pokryć koszty budowy oświetlenia, jeżeli konieczność budowy ww. urządzeń wynika z przepisów rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Po wybudowaniu urządzenia oświetlenia powinny zostać przekazane odpowiedniemu właścicielowi sieci. W innych sytuacjach koszty budowy i przebudowy oświetlenia drogi obarczają Gminę zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne.

Budowa oświetlenia nie stanowiła odrębnej inwestycji. Budowa oświetlenia stanowiła integralną część budowy obwodnicy, która zrealizowana była na podstawie dokumentacji projektowej, sporządzonej zgodnie z przepisami prawa oraz zasadami wiedzy technicznej oraz na podstawie decyzji Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nr ... z dnia 18 listopada 2011 r. sygn.: xxx oraz nr 9/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn.: xxx, zatwierdzających projekt budowlany i udzielających zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.

Budowa oświetlenia ulicznego była realizowana w ramach inwestycji pn. „ ...”, której inwestorem był Wnioskodawca. Środki na realizację inwestycji pochodziły z budżetu Województwa. Gmina P. nie ponosiła kosztów realizacji inwestycji, w tym budowy oświetlenia ulicznego.

Do chwili obecnej urządzenia oświetlenia ulicznego, zrealizowane w ramach zadania pn. „ ...” nie zostały przekazane na rzecz Gminy P. Powyższe zostanie dokonane po uzyskaniu interpretacji Krajowej Izby Podatkowej, co jest niezbędne ze względu na dofinansowanie inwestycji ze środków Unii Europejskiej.

W celu przekazania oświetlenia ulicznego, wykonanego w ramach zadania budowy obwodnicy P., nie będzie zawierana umowa bądź porozumienie z Gminą P. Przekazanie oświetlenia ulicznego wynika z wyżej przytoczonych przepisów prawa i nie wymaga zawarcia umowy/porozumienia.

Wnioskodawca pismem wystąpił do Zarządu Województwa celem podjęcia stosownej uchwały o wyrażeniu zgody na nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy P. instalacji oświetlenia ulicznego, wykonanej w ramach realizacji inwestycji pn. „ ...”. Uzyskano informację, że należy w pierwszej kolejności uzyskać interpretację Krajowej Izby Podatkowej, w dalszej kolejności wystąpić do Zarządu Województwa o podjęcie uchwały.

W dalszej kolejności spisany zostanie protokół przekazania – przejęcia środka trwałego, spisany przez upoważnionych przedstawicieli strony przekazującej i przyjmującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do przekazanej instalacji oświetlenia ulicznego (wartość przekazanego oświetlenia obejmuje również podatek VAT) na rzecz Gminy P., realizowanego w ramach projektu pn. „ ...” istnieje możliwość odliczenia w całości lub w części podatek VAT, a tym samym wartość tego podatku stanowi koszt kwalifikowalny w ramach ww. projektu realizowanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostateczna wersja przedstawiona w piśmie z 25 kwietnia 2014 r.), nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z oświetleniem ulicznym, którego budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. „ ...”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Generalna zasada regulująca prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług została określona w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis ten stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast na mocy ww. art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT nie jest wyjątkowym przywilejem podatnika, lecz jego prawem, z którego może on – lecz nie musi korzystać. Możliwość zrealizowania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego pojawiły się wątpliwości Wnioskodawcy związane z możliwością odliczenia (w całości lub w części) podatku VAT naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego w zakresie budowy północnej obwodnicy miejscowości P. w odniesieniu do przekazanej na rzecz Gminy P. instalacji oświetlenia ulicznego.

Wyjaśnić tutaj należy, że katalog czynności opodatkowanych podatkiem VAT zawiera art. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Zauważyć również należy, że z przywołanej regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z regulacji prawa cywilnego powołanego na użytek interpretacji wynika, że budowle są częścią składową gruntu, a także – na mocy przepisów szczególnych – stanowią odrębny przedmiot własności.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie drogi wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą drogową w tym niezbędnym do jej prawidłowego funkcjonowania oświetleniem ulicznym) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Bowiem wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi jego część składową.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca wykonujący zadania zarządcy dróg wojewódzkich w województwie realizował zadanie inwestycyjne polegające na budowie drogi wojewódzkiej nr xxx – północnej obwodnicy miejscowości P., mającej na celu udrożnienie kluczowej dla województwa sieci drogowej w aglomeracja. Realizacja tego zadania jest inwestycją celu publicznego. Wnioskodawca wskazał, zgodnie z § 109 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych droga powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu, w szczególności między innymi w obrębie węzła lub skrzyżowania oraz w rejonie przejść dla pieszych. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy północnej obwodnicy miejscowości P. przewidywał budowę oświetlenia ulicznego. Wnioskodawca wskazał, że w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, jako wyposażenie techniczne dróg wskazano między innymi urządzenia oświetleniowe. Działania Wnioskodawcy, polegające na budowie oświetlenia ulicznego podyktowane były koniecznością prawidłowej realizacji inwestycji zgodnie z dokumentacją projektową, zatwierdzoną przez Wojewodę oraz planu rzeczowo-finansowego inwestycji i remontów na drogach wojewódzkich. Wnioskodawca wskazał, że zakres zadania inwestycyjnego obejmuje wykonanie korpusu drogowego obwodnicy, budowę obiektów inżynierskich oraz przebudowę obecnej infrastruktury występującej na trasie wytyczonej obwodnicy. Wykonawcy za wykonane usługi (roboty budowlane nadzory itp.) obciążają Wnioskodawcę fakturami VAT. Płatności realizowane są z otrzymanych od jednostki nadrzędnej tj. urzędu marszałkowskiego środków finansowych pochodzących w części z przyznanej bezzwrotnej pomocy w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego i ze środków własnych jednostki samorządu terytorialnego. Wnioskodawca wskazał, że efekty projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (nie będą generowały dla Wnioskodawcy obrotu opodatkowanego podatkiem VAT). Na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne – art. 18 ust. 1 oraz na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa – art. 41 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, instalacja oświetlenia ulicznego wykonana w ramach realizacji przez Wnioskodawcę inwestycji pn. „ ...” zostanie nieodpłatnie przekazana na rzecz gminy P. W celu przekazania oświetlenia ulicznego, wykonanego w ramach zadania budowy obwodnicy P, nie będzie zawierana umowa bądź porozumienie z gminą P. Środki na realizację inwestycji pochodziły z budżetu województwa, gmina P. nie ponosiła kosztów realizacji inwestycji, w tym budowy oświetlenia ulicznego. Budowa oświetlenia ulicznego nie stanowiła odrębnej inwestycji. Budowa oświetlenia stanowiła integralną część budowy obwodnicy.

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 260 ze zm.) w art. 2a ust. 2 wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. W myśl ust. 2 ww. art. 19, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Stosowanie do zapisu art. 20 ustawy o drogach, do zarządcy drogi należy między innymi:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).
  
  

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430 ze zm.). W dziale IV tego rozporządzenia zatytułowanym: Wyposażenie techniczne dróg, wskazano między innymi urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu. Zgodnie z § 2 przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

W myśl art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 687 ze zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich wydaje decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Art. 18 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.) stanowi, że do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną ciepło i paliwa gazowe należy planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy oraz finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy. Art. 3 pkt 22 ustawy Prawo energetyczne wskazuje, że finansowanie oświetlenia to finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania. Przy czym finansowanie oświetlenia dróg publicznych przez gminę obejmuje wszystkie drogi publiczne z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych.

Przywołane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że w sytuacji, gdy zarządca drogi realizuje zadanie inwestycyjne dotyczące budowy lub przebudowy drogi publicznej to integralną częścią takiej inwestycji jest również budowa drogowych obiektów inżynierskich, w tym również wchodzących w skład wyposażenia technicznego, urządzeń oświetleniowych.

Z treści wniosku, co nadmieniono już powyżej wynika, że Wnioskodawca realizując inwestycję drogową – budowę obwodnicy miejscowości P., ponosił nakłady inwestycyjne związane z budową będącego integralną częścią budowy obwodnicy oświetlenia ulicznego. Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatnie przekaże instalację oświetlenia ulicznego na rzecz gminy P.

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście wskazanych regulacji prawa cywilnego należy przyjąć, że przeniesienie przez Wnioskodawcę nieodpłatnie nakładów poniesionych w związku z budową urządzeń oświetlenia ulicznego będącego integralną częścią budowy obwodnicy stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z treści powyższego przepisu wynika, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Zatem w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie, wykonane jest na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, to bez względu na to, czy od poniesionych wydatków podatnikowi przysługiwało, czy nie, prawo do odliczenia podatku naliczonego, przeniesienie nakładów należy uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu.

Nieodpłatne przekazanie instalacji oświetlenia ulicznego (przeniesienie nakładów związanych z budową oświetlenia ulicznego), ma związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności w zakresie realizacji zadań inwestycyjnych na drogach publicznych. Działania Wnioskodawcy, polegające na budowie oświetlenia ulicznego podyktowane były koniecznością prawidłowej realizacji inwestycji zgodnie z dokumentacją projektową, zatwierdzoną przez Wojewodę oraz planu rzeczowo-finansowego inwestycji i remontów na drogach wojewódzkich. W konsekwencji stwierdzić należy, że czynność ta nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

Podsumowując analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z oświetleniem ulicznym, którego budowa została zrealizowana w ramach projektu pn. „ ...”, ponieważ zakupione towary i usługi związane z realizacją tej części inwestycji nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z oświetleniem ulicznym jest prawidłowego

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych projektu, gdyż kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.