Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-194/14/EJ
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2014 r. (data wpływu 20 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nazwy usługi na fakturze i paragonie fiskalnym – jest prawidłowe,
• nazwy sprzedawanych napojów na fakturze i paragonie fiskalnym – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazw towarów i usług na fakturze i paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych (restauracja, catering, wynajem sali) na rzecz osób fizycznych i firm. Zlecenia dotyczą usługi – obsługi wesel, komunii, imprez integracyjnych, przygotowywania posiłków regeneracyjnych dla firm, gdzie ilość uczestników imprezy to często kilkadziesiąt osób.

Zamówienia klientów na imprezy zbiorowe charakteryzują się indywidualną specyfikacją komponowania potraw, często zdarza się, że nie występują w menu restauracji. Wnioskodawca robi to wszystko we własnym zakresie kupując produkty do przygotowania we własnej kuchni

wszelkich dań serwowanych w restauracji, obsługując uroczystości odbywające się na terenie restauracji oraz pakując gotowe dania dostarczane pod wskazane adresy.

Wnioskodawca posiada w restauracji kasę fiskalną. Transakcje na rzecz firm są dokumentowane fakturami VAT, natomiast na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są dokumentowane paragonami fiskalnymi. Na fakturach VAT jak i paragonach fiskalnych zakres wykonanej usługi gastronomicznej opisywany jest jako: posiłki profilaktyczne 8%, usługa gastronomiczna 8% VAT, usługa cateringowa 8% VAT. Jeżeli klient kupuje również napoje, to są one wyszczególnione osobno na paragonie według prawidłowej stawki VAT (23% lub 5%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1.Czy Wnioskodawca ma prawo wystawiać faktury VAT w których zakres wykonywanych usług będzie brzmiał następująco:

• posiłki regeneracyjne, ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa gastronomiczna – obsługa wesela (chrzcin, stypy, itp.), ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa cateringowa, ilość sztuk, ilość sztuk 8% VAT i dalsze dane?

2.Czy Wnioskodawca ma obowiązek na paragonie z kasy fiskalnej ewidencjonować wszystko co wchodzi w skład usługi, czy paragon np. do obsługi wesela zawierać powinien wszystkie dania (zupy, drugie dania, przystawki, desery, itp.) podane w trakcie uroczystości, czy też może wpisać tylko usługę gastronomiczną – obsługa wesela?

3.Czy Wnioskodawca ma prawo wystawiać paragon i fakturę VAT na napoje z przypisanymi odpowiednio stawkami podatku VAT, czy też musi być wypisane np. kawa, herbata, Coca-Cola, sok pomarańczowy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1.Wnioskodawca ma prawo wystawiać faktury VAT w których zakres wykonywanych usług będzie brzmiał następująco:

• posiłki regeneracyjne, ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa gastronomiczna – obsługa wesela (chrzcin, stypy, itp.), ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa cateringowa, ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,

ponieważ procedura wpisywania na paragonie i fakturze VAT każdej pozycji z usługi gastronomicznej jest niezwykle pracochłonna jak również różnorodność sprzedawanych dań.

2.Wnioskodawca ma prawo wystawiać paragon fiskalny w którym zakres wykonywanych usług będzie brzmiał następująco:

• posiłki regeneracyjne, ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa gastronomiczna – obsługa wesela (chrzcin, stypy, itp.), ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,
• usługa cateringowa, ilość sztuk, 8% VAT i dalsze dane,

ponieważ procedura wpisywania na paragonie i fakturze VAT każdej pozycji z usługi gastronomicznej jest niezwykle pracochłonna, a specyfika sprzedawanych dań jest różnorodna.

3.Wnioskodawca ma prawo wystawiać paragon i fakturę VAT na napoje z przypisanymi odpowiednio stawkami podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• nazwy usługi na fakturze i paragonie fiskalnym – jest prawidłowe,
• nazwy sprzedawanych napojów na fakturze i paragonie fiskalnym – jest nieprawidłowe.
  
  

W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT, natomiast art. 1 pkt 50 tej ustawy wprowadzono blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485).

Na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., większość regulacji dotyczących fakturowania, a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Szczegółowe elementy, które powinna zawierać faktura, określa obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 106e ustawy o VAT.

Stosowanie do treści tego przepisu, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
8. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

(…)

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Treść art. 106e ust. 1 ustawy określa jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy o VAT wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwiniecie tej nazwy.

Powołane przepisy wskazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Jak już wskazano, jednym w wymogów jakie musi spełniać paragon fiskalny, jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi przede wszystkim tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna zatem oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi. Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar (lub usługa), którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Trzeba mieć jednak na uwadze, że jeżeli w danej kategorii (nazwie towaru) występuje zróżnicowanie stawek podatku VAT, to stosowanie jednej ogólnej nazwy nie wypełni przesłanki jednoznacznej identyfikacji towaru. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych (restauracja, catering, wynajem sali) na rzecz osób fizycznych i firm. Zlecenia dotyczą usługi – obsługi wesel, komunii, imprez integracyjnych dla firm, gdzie ilość uczestników imprezy to często kilkadziesiąt osób. Zamówienia klientów na imprezy zbiorowe charakteryzują się indywidualną specyfikacją komponowania potrwa. Często zdarza się, że nie występują w menu restauracji. Wnioskodawca posiada w restauracji kasę fiskalną. Transakcje na rzecz firm są dokumentowane fakturami VAT, natomiast na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są dokumentowane paragonami fiskalnymi. Na fakturach VAT jak i na paragonach fiskalnych zakres wykonanej usługi gastronomicznej opisywany jest jako: posiłki profilaktyczne 8% VAT, usługa gastronomiczna 8% VAT, usługa cateringowa 8% VAT, jeżeli klient kupuje również napoje, to są one wyszczególnione osobno na paragonie według prawidłowej stawki VAT (23% lub 5%).

Mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży usług związanych z obsługą tzw. „imprez zbiorowych” charakteryzujących się indywidualną specyfiką komponowania potraw gdy często zdarza się, że potrawy nie występują w menu restauracji Wnioskodawcy, przy określaniu nazwy na fakturze i na paragonie fiskalnym prawidłowym będzie użycie nazwy „usługa gastronomiczna – obsługa wesela”, „obsługa gastronomiczna – stypa”, czy „usługa gastronomiczna – chrzciny”, „posiłki regeneracyjne” i „usługa cateringowa”. Nie ma zatem potrzeby szczegółowego ujmowania na fakturze, jak i paragonie jakie przystawki, zupy, drugie dania czy też desery zostały wydane w ramach sprzedaży na rzecz klienta nabywającego usługi gastronomiczne obejmujące organizację „imprezy zbiorowej” np. wesela, stypy chrzcin czy usługi cateringowej lub posiłki regeneracyjne. Odnosząc się do przedmiotowej sprawy można więc uznać, że obsługa wesela, chrzcin, stypy, posiłki regeneracyjne czy usługi cateringowe są określoną kategorią usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie zleceń klientów. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży usług gastronomicznych może zatem zarówno na fakturze, jak i na paragonie fiskalnym stosować nazwy, o których mowa we wniosku, tj. posiłki profilaktyczne, usługa gastronomiczna – obsługa wesela (chrzcin, stypy), usługa cateringowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 zawartego we wniosku jest prawidłowe.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, z którego wynika, że Wnioskodawca ma prawo wystawiać paragon i fakturę VAT na napoje z przypisanymi odpowiednio stawkami podatku VAT.

Z powołanego wcześniej art. 106e ust. 1 pkt 7 oraz art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na fakturze i paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać dokument sprzedaży (faktury lub paragony) zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podkreślić należy, że podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami towarów i usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Jeżeli zatem Wnioskodawca na fakturze lub paragonie fiskalnym zastosuje dla sprzedaży różnych gatunków napojów (np. kawy, herbaty, zimnych napojów typu coca-cola lub soków) ogólną nazwę „napoje”, takie oznaczenie nazwy sprzedawanych towarów nie spełni wymogów określonych przepisem § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Nie będzie również stanowiło precyzyjnego określenia rodzaju „fakturowanej” czynności, tym samym nie spełni wymogu art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Takie oznaczenie nazwy sprzedawanych napojów nie pozwoli bowiem na identyfikację zakupionego napoju w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny. Na podstawie użytej na paragonie lub fakturze nazwy „napoje” nie można określić, jaki konkretnie napój został sprzedany.

Tym samym, nazwa towaru ujęta na fakturze lub paragonie fiskalnym zawierająca tylko sformułowanie treści „napoje” bez podania jakiego towaru (napoju) dotyczy nie jest wystarczająca dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołane przepisy dotyczące stosowania nazw w fakturach i paragonach fiskalnych.

Dlatego, koniecznym jest uszczegółowienie nazwy grup sprzedawanych napojów, tj. osobno należy zarejestrować w kasie fiskalnej sprzedaż kawy, osobno sprzedaż herbaty, osobno sprzedaż soków, a także osobno należy zaprogramować w kasie sprzedaż napojów typu coca-cola.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie organu wymienione przez Wnioskodawcę nazwy dla oferowanego asortymentu napojów tj. „napój” według stawki VAT nie spełniają wymogów § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących oraz art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• nazwy usługi na fakturze i paragonie fiskalnym – jest prawidłowe,
• nazwy sprzedawanych napojów na fakturze i paragonie fiskalnym – jest nieprawidłowe.
  
  

Końcowo organ zauważa, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości stawki podatku VAT dla opisanych we wniosku usług oraz napojów, bowiem nie było to przedmiotem wniosku i nie zadano pytania w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.