Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-13/14/DP
z 1 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, aktem notarialnym z dnia 10 maja 2001 r. w ramach ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej nabyła od Gminy niezabudowaną nieruchomość gruntową.

Na podstawie zezwolenia budowlanego wystawionego na obojga małżonków rozpoczęto budowę budynku użytkowego. Aktem notarialnym z dnia 16 września 2004 r. małżonkowie znieśli wspólność majątkową, wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej, kontynuując jednocześnie współfinansowanie rozpoczętej budowy ze swoich odrębnych majątków.

Budowa przedmiotowego budynku zakończona została w 2006 r. i decyzją administracyjną został on dopuszczony do użytkowania.

Po wybudowaniu budynku małżonek Wnioskodawczyni wykorzystywał go dla celów prowadzonej działalności gospodarczej – świadczenie usług najmu.

Sprawy rodzinne spowodowały, że małżonkowie rozważają obecnie sprzedaż tego budynku (sprzedaż swoich udziałów we współwłasności).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię 50% udziałów we współwłasności budynku użytkowego znajdą zastosowanie zasady opodatkowania wskazane w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uzyskany przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej we wniosku sytuacji zostanie spełniona dyspozycja wynikająca z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że uzyskany przez nią przychód będzie wyłączony z opodatkowania 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną zasadą prawa cywilnego z chwilą zawarcia małżeństwa pomiędzy małżonkami – z mocy art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – powstaje wspólność majątkowa. Jednakże zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Taka sytuacja – zdaniem Wnioskodawczyni – zaistniała w analizowanej sprawie, kiedy to małżonkowie aktem notarialnym z dnia 16 września 2004 r. wprowadzili rozdzielność majątkową.

Z treści art. 50¹ ww. Kodeksu wynika, że w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Natomiast art. 51 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później. Zgodnie z przepisem art. 51¹ ww. ustawy każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe na grunt analizowanej sprawy Wnioskodawczyni stwierdza, że nie budzi wątpliwości, iż majątkowa umowa małżeńska z dnia 16 września 2004 r. wprowadzająca ustrój rozdzielności majątkowej małżonków spowodowała, że dotychczasowa małżeńska wspólność majątkowa małżeńska została przekształcona we wspólność ułamkową z prawem posiadania przez każdego z małżonków po 50% udziałów w dotychczasowym majątku wspólnym, przy czym podkreślić należy, że zgodnie z orzecznictwem NSA nie można stawiać znaku równości pomiędzy wspólnością majątkową, a wspólnością ułamkową, gdyż w ramach tej pierwszej nie można w ogóle określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Zgodnie z treścią art. 51ww. Kodeksu każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem, w tym w zakresie możliwości sprzedaży posiadanego prawa we współwłasności wybudowanej nieruchomości. Zniesienie ustawowej wspólności majątkowej na gruncie prawa podatkowego spowodowało, że małżonkowie utracili prawo do wspólnych rozliczeń podatkowych i zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Katalog źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ww. ustawy. I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) źródłem przychodów podatkowych jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany

Przywołane zastrzeżenie zawarte w ust. 2 pkt 3 brzmi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się między innymi do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z ust. 3 przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Przywołany przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących;

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wskazać należy, że z uwagi na zmieniające się zasady opodatkowania sprzedaży nieruchomości na gruncie analizowanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym dla roku podatkowego 2006 – w którym ta nieruchomość została wybudowana.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Na podstawie nieistniejącego już – a obowiązującego w 2006 r. – art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mającego nadal zastosowanie do opodatkowania sprzedaży nieruchomości nabytych (wybudowanych) do dnia 31 grudnia 2006 r. Przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., podatek od przychodu, o którym mowa w ust. 1, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Zgodnie z treścią przepisu ust. 2a zasada, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Odnosząc przywołane przepisy prawa podatkowego na grunt analizowanej sprawy Wnioskodawczyni podkreśla, że nie budzi wątpliwości, iż Wnioskodawczyni oraz jej małżonek są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych a wprowadzenie ustroju rozdzielności majątkowej spowodowało, że nierozłączna wspólność majątkowa małżeńska przekształciła się we wspólność ułamkową i każdy z małżonków musi we własnym zakresie opodatkować potencjalny przychód ze sprzedaży nieruchomości wspólnej. Nie jest dopuszczalnym, aby jeden z małżonków opodatkował 100% przychodu ze sprzedaży nieruchomości, której jest właścicielem jedynie w 50%.

Nie budzi zatem wątpliwości, że małżonek Wnioskodawczyni dochód uzyskany ze sprzedaży swoich 50% udziałów we współwłasności nieruchomości zmuszony będzie opodatkować jako dochód z działalności gospodarczej, albowiem nie upłynął 6 letni okres od wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej.

Natomiast zupełnie innym zasadom opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegać sprzedaż 50% udziałów nieruchomości przez Wnioskodawczynię, która dotychczas nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, a tym samym nie mogła jej wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. Tutaj podstawę opodatkowania 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przeciwieństwie do małżonka stanowiłby ewentualnie nie dochód a przychód uzyskany ze sprzedaży udziałów w nieruchomości. Taka sytuacja miałaby miejsce, gdyby przychód ze sprzedaży udziałów w nieruchomości należałoby w myśl obowiązującego prawa zaliczyć do jednego ze źródeł wskazanych w zamkniętym katalogu art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem – jak twierdzi Wnioskodawczyni – nie budzi wątpliwości, że odpłatne zbycie udziałów w nieruchomości nie następuje w wykonywaniu przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej a od daty jej nabycia (wybudowania) upłynął okres dłuższy niż 5 lat – to w analizowanym przypadku oznacza, że zostaje tutaj spełniona dyspozycja wynikająca z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży udziałów w nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nie do zaakceptowania bowiem byłaby tutaj sytuacja, że skutki działania innego podatnika miałyby bezpośrednie przełożenie na sytuację podatkowoprawną Wnioskodawczyni. Powyższe stwierdzenie jest tym bardziej zasadne, że nie byłaby ona w tym przypadku w stanie ustalić podstawy opodatkowania (dochodu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do treści art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle wyżej wskazanych przepisów, aby sprzedaż nieruchomości zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy muszą zostać spełnione łącznie wskazane wyżej powołanymi przepisami przesłanki, a więc:

• zbycie nieruchomości nie może następować w ramach (w wykonaniu) prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
• zbywane nieruchomości nie mogą stanowić składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 2001 r. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej niezabudowaną nieruchomość gruntową. Na podstawie zezwolenia budowlanego wystawionego na obojga małżonków rozpoczęto budowę budynku użytkowego. W dniu 16 września 2004 r, aktem notarialnym, małżonkowie znieśli wspólność majątkową, wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej, kontynuując jednocześnie współfinansowanie rozpoczętej budowy ze swoich odrębnych majątków. Budowa zakończona została w 2006 r. Po wybudowaniu budynku małżonek Wnioskodawczyni wykorzystywał go dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Obecnie małżonkowie rozważają sprzedaż tego budynku (sprzedaż swoich udziałów we współwłasności).

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego (definitywnego) jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro pomiędzy małżonkami ustanowiono rozdzielność majątkową a Wnioskodawczyni nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej oraz że dokonana przez nią sprzedaż udziału w nieruchomości, nie nosi cech takiej działalności, to sprzedaż o której mowa we wniosku, nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie, za datę nabycia udziału w niezabudowanej nieruchomości gruntowej należy bowiem przyjąć dzień jego nabycia w trakcie trwania wspólności ustawowej, tj. 10 maja 2001 r. Zatem należy stwierdzić, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do dnia w którym nastąpi zbycie upłynęło ponad pięć lat. Wobec tego, w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, nie powstanie u Wnioskodawczyni przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, tj. odpłatnego zbycia nieruchomości.

Sprzedaż udziału we współwłasności budynku użytkowego nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Stanowisko Wnioskodawczyni należy zatem uznać za prawidłowe, przy czym wyjaśnić należy, że konsekwencją stwierdzenia, iż upłynął termin wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uznanie, że przychód w rozumieniu ww. ustawy nie powstał (a nie że nie podlega opodatkowaniu) wobec tego bezzasadne jest odwołanie się do zasad opodatkowania 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników, w tym męża Wnioskodawczyni).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.