Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-317/14-2/JBB
z 28 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2014r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność udokumentowana jest w oparciu o ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana w oparciu o ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów odpłatne usługi, między innymi usługi telekomunikacyjne i rejestrację domen internetowych. W związku z ich wykonywaniem wnioskodawca obciąża swych kontrahentów opłatami i odroczonym terminem płatności, co wiąże się z powstawaniem nieuregulowanych należności i koniecznością ich dochodzenia także na drodze sądowej. Niekiedy dochodzenie należności okazuje się być bezskuteczne, między innymi z powodu ogłoszenia przez właściwy sąd wobec kontrahenta postępowania upadłościowego.

Nieściągalne wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust 2 ustawy o CIT, są zaliczane w koszty operacyjne, stanowiące koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania nieściągalności m.in. postanowieniem sądu o:

1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a, lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
   
   

W chwili obecnej, aby udokumentować nieściągalność wierzytelności wnioskodawca uzyskuje najpierw z Monitora Sądowego i Gospodarczego informację o faktycznej dacie wydania postanowienia o ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wobec swego dłużnika, a następnie składa do właściwego sądu wniosek o wydanie odpisu dokumentu w tym zakresie. Czynność taka wiąże się z kosztami, jakie należy ponieść na uzyskanie odpisów oraz przede wszystkim wiąże się z długotrwałym oczekiwaniem na ich wydanie. Nie zawsze udaje się uzyskać dokument w terminie, który umożliwi skorzystanie z przywileju podatnika w roku obrachunkowym, wynikającym z daty wydania postanowienia.

Zdaniem Wnioskodawcy w wyżej wskazanych przypadkach można by udokumentować nieściągalność wierzytelności poprzez wydruk odpowiedniego ogłoszenia o ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego, zamieszczonego w Monitorze Sądowym i Gospodarczym zgodnie z przepisami ustawy z 23 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2012 poz. 1112 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym stwierdza o postanowieniu sądu:

1. o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. o umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit.a, lub
   
3. o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku,

wydruk ogłoszenia jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności należności z art. 16 ust.2 pkt 2 a, b, c ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2011 r. Nr 74,poz.397 z późń. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydruk ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności należności.

W postępowaniu upadłościowym orzeczenia zapadają w formie postanowień. Zgodnie z art. 220 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, postanowień, które podlegają ogłoszeniu lub obwieszczeniu, nie doręcza się uczestnikom postępowania. Inne postanowienia, jeżeli nie były wydane na posiedzeniu jawnym, doręcza się osobom, których postanowienie dotyczy. Nie doręcza się poszczególnym wierzycielom postanowień dotyczących ogółu wierzycieli. Postanowienia, które nie podlegają ogłoszeniu lub obwieszczeniu, wykłada się w sekretariacie sądu, o czym należy uczynić wzmiankę na sentencji postanowienia z zaznaczeniem daty wyłożenia. Jak stanowi art. 362 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego ogłasza się przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w dzienniku o zasięgu lokalnym i doręcza się upadłemu, syndykowi, nadzorcy sądowemu albo zarządcy oraz członkom rady wierzycieli.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. l ustawy z 20 czerwca 1997 o krajowym rejestrze sądowym (tj. Dz.U. z 2013 nr 1203 z późn. zm.) od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nikt nie może zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawa upadłościowego i naprawczego, według których postanowień podlegających ogłoszeniu lub obwieszczeniu nie doręcza się uczestnikom postępowania oraz uwzględniając ustawowy nakaz zamieszczania ogłoszeń dotyczących upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, zdaniem podatnika wydruk takiego ogłoszenia jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności należności zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 a, b, c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i nie zachodzi konieczność występowania do właściwego sądu o wydanie odpisu dokumentu potwierdzającego wydanie postanowienia o ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wobec dłużnika. Wskazać przy tym należy, iż z redakcji przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o CIT nie wynika, aby do udokumentowania nieściągalności wierzytelności konieczne było posiadanie przez podatnika odpisu odpowiedniego postanowienia sądu, wydanego na wniosek tego podatnika. Przepis wskazuje bowiem wyraźnie na postanowienie sądu (nie zaś jego odpis) jako podstawę uznania wierzytelności za nieściągalną. W takiej sytuacji uznać należy, że wydruk ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym zawierającego postanowienia sądu objęte przepisem art. 16 ust. 2 ustawy o CIT będzie wystarczającym dla spełnienia przesłanek z tego przepisu w odniesieniu do podatnika wierzyciela wierzytelności nieściągalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.