Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-260/14-4/MM
z 29 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 20 marca 2014 r. uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 16 kwietnia 2014 r. nr IPPP2/443-260/14-2/MM o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług szkoleniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług szkoleniowych. Wskazany wniosek zawierał braki formalne. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 16 kwietnia 2014 r. znak IPPP2/443-260/14-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

P.(dalej: „P.”, „Instytut”) jest państwową jednostką organizacyjną, posiadającą osobowość prawną, działającą na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o P. (dalej: „Ustawa o P.”). P. jest czynnym podatnikiem VAT.

Do zadań Instytutu, zgodnie z art. 2 ustawy o P. należy;

1. prowadzenie badań naukowych w zakresie spraw międzynarodowych,
2. przygotowywania analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych z zakresu spraw międzynarodowych,
3. doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej,
4. upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych,
5. utrzymywanie kontaktów z ośrodkami szkoleniowymi, naukowymi i politycznymi w Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą,
6. gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej, a także prowadzenie otwartej działalności bibliotecznej,
7. działalność wydawnicza.

Szczegółowy zakres działania i organizację Instytutu określa statut Instytutu nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów (rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 października 2009 r. w sprawie nadania statutu Polskiemu Instytutowi Spraw Międzynarodowych). Zgodnie z § 1 Statutu, do szczegółowego zakresu działań P. należy:

1. prowadzenie interdyscyplinarnych i porównawczych badań naukowych w zakresie stosunków wielostronnych i dwustronnych Rzeczypospolitej Polskiej z podmiotami prawa międzynarodowego, w tym w szczególności z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego i państwami sąsiednimi, a także z Unią Europejską, oraz w zakresie polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej i zagadnień globalizacji;
2. sporządzanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych w zakresie spraw międzynarodowych z inicjatywy własnej albo z inicjatywy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, ministra właściwego do spraw gospodarki, Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz - w miarę możliwości - innych ministrów, komisji sejmowych i senackich oraz klubów poselskich i senackich;
3. upowszechnianie wiedzy z dziedziny stosunków międzynarodowych oraz polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, w tym problematyki integracji europejskiej - w szczególności za pośrednictwem Internetu i innych środków masowego przekazu oraz w formie seminariów, konwersatoriów, odczytów, wykładów i publikacji, w tym czasopism.;
4. gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej, w szczególności w zakresie, o którym mowa w pkt 1, a także prowadzenie otwartej działalności bibliotecznej w zakresie objętym działalnością Instytutu;
5. doskonalenie zawodowe pracowników administracji publicznej wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności pracowników urzędów obsługujących ministra właściwego do spraw gospodarki, ministra właściwego do spraw zagranicznych, Ministra Obrony Narodowej;
6. utrzymywanie kontaktów z krajowymi i zagranicznymi ośrodkami szkoleniowymi, naukowymi i politycznymi w zakresie objętym działalnością Instytutu;
7. prowadzenie działalności wydawniczej.

Nadzór nad Instytutem w zakresie zgodności jego działania z przepisami ustawowymi i postanowieniami statutu sprawuje minister właściwy do spraw zagranicznych (art. 10 ustawy o P.).

Na podstawie art. 12 ustawy o P., w sprawach nieuregulowanych ustawą o P. do Instytutu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące instytutów badawczych.

Częścią Instytutu jest Akademia, której misją jest rozwój zawodowy pracowników administracji publicznej oraz pracowników sektora prywatnego poprzez udział w szkoleniach, warsztatach oraz kursach z zakresu stosunków międzynarodowych i dyplomacji. W ten sposób realizowane są zadania, o których mowa jest w art. 2 pkt 3 ustawy o P. (doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej) oraz art. 2 pkt 4 ustawy o P. (upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych).

Akademia prowadziła i prowadzi następujące szkolenia i kursy:

• protokół dyplomatyczny i etykieta w instytucjach publicznych;
  

• protokół dyplomatyczny w Unii Europejskiej;
  

• wizyty zagraniczne i konferencje prasowe;
  

• protokół dyplomatyczny z przyjęciem pokazowym;
  

• różnice kulturowe z elementami protokołu dyplomatycznego;
  

• Studium Polityki Zagranicznej (dziewięciomiesięczne szkolenie w trybie weekendowym);
  

• Foreign Policy Studies (dziewięciomiesięczne studia podyplomowe w trybie weekendowym współorganizowane wraz z C.).
  
  
  

W ofercie są także następujące szkolenia, aktualnie nieprowadzone, ale gotowe do uruchomienia:

• dress code;
  

• kursy językowe;
  

• kurs wiedzy o winach z degustacją.
  
  
  

P. rozważa ponadto wprowadzenie do oferty następujących szkoleń:

• warsztaty na temat wydobycia gazu ziemnego;
  

• strategie komunikacji;
  

• różnice kulturowe w relacjach z krajami azjatyckimi;
  

• profesjonalna analiza i planowanie;
  

• negocjacje i mediacje w środowisku międzynarodowym.
  
  
  

Za udział w powyższych szkoleniach dokonywana jest odpłatność na rzecz P. (z zastrzeżeniem studiów podyplomowych F. gdzie odpłatność przyjmowana jest od uczestników studiów wyłącznie przez C., a Instytut występuje jako współorganizator studiów).

Uczestnikami szkoleń są pracownicy kierowani przez zarówno jednostki sektora finansów publicznych jak i podmioty prywatne.

Instytut nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy P. mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych usług szkoleniowych w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. świadczenie usług na terytorium kraju. Za świadczenie usług uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Stawka podatku wynosi co do zasady 23%. Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia z podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Przepis ten nie może być zastosowany w przypadku usług świadczonych przez P., ponieważ nie jest on jednostką objętą systemem oświaty ani nie kształci na poziomie wyższym.

Zdaniem Instytutu, w zarysowanym stanie faktycznym dla usług świadczonych na rzecz podmiotów z sektora finansów publicznych, możliwe jest skorzystanie przez P. ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisem zwolnione z opodatkowania są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 finansowane w całości ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Szkolenia organizowane przez P. są przy tym, zdaniem Instytutu, usługami, o których mowa w art. 44 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.”).

Dla przedmiotowych usług świadczonych podmiotom spoza finansów publicznych możliwe jest zastosowanie zwolnienia z VAT w związku z treścią § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, dalej: „rozporządzenie 2013” („zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane”). Do 31 grudnia 2013 r. regulacja o analogicznym brzmieniu zawarta była w § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „rozporządzenie 2011”).

Świadczenie opisanych w stanie faktycznym usług na rzecz podmiotów niepublicznych podlegało zwolnieniu określonemu w § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia 2011, ponieważ, jak wskazano wyżej, na podstawie art. 12 ustawy o P., w sprawach nieuregulowanych ustawą o P. do Instytutu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące instytutów badawczych. Wskazuje na to także cel omawianej regulacji, implementujący do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „dyrektywa”). Zgodnie z tym przepisem, Państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Regulacja ta umieszczona jest w Rozdziale 2 Tytułu IX dyrektywy pt. „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Pozycja Instytutu, w szczególności zaś świadczenie przedmiotowych usług w oparciu o przepisy prawa powszechnie obowiązującego (realizacja ustawowych zadań P. jako jednostki należącej do sektora finansów publicznych utworzonej w trybie specjalnej ustawy, w postaci doskonalenia zawodowego kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz upowszechniania w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych) jednoznacznie wskazują, że organizowane szkolenia i kursy są wykonywane w interesie publicznym, przez podmiot prawa publicznego. Powinny one zatem podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Reasumując, opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez P. podlegały do końca 2013 r. zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy wskazuje, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” w brzmieniu obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
   
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
   
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ( Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Z analizy tego przepisu wynika, że istotne jest, aby kształcenie prowadzone było przez podmiot prawa publicznego (lub inną instytucję działającą w tej dziedzinie), którego cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Z powyższego przepisu nie wynika, że celem (zadaniem) danego podmiotu prawa publicznego musi być tylko i wyłącznie kształcenie, że ma on realizować politykę edukacyjną pod kontrolą państwa. Wystarczy, by cel ten był uznany przez państwo członkowskie za podobny do opisanego w ww. przepisie kształcenia, np. zawodowego.

Działając na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy należy ustalić, czy P.jest podmiotem prawa publicznego, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy lub innymi instytucjami uznanymi za mające podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 roku o P. (Dz.U z 1996 r. Nr 156, poz. 777 z późn. zm.) do zadań Instytutu należy doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych.

Uwzględniając powyższe uregulowania należy stwierdzić, że skoro do ustawowych zadań Instytutu należy m.in. doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, jest on podmiotem powołanym m.in. do kształcenia – doskonalenia zawodowego pracowników sfery budżetowej – które bez wątpienia leży w interesie publicznym i w tym zakresie realizuje politykę edukacyjną. Tym samym niewątpliwie mieści się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy pojęciu podmiotu prawa publicznego lub innej instytucji działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką organizacyjną, posiadającą osobowość prawną, do której zadań zadań należy prowadzenie badań naukowych w zakresie spraw międzynarodowych, przygotowywania analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych z zakresu spraw międzynarodowych, doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych, utrzymywanie kontaktów z ośrodkami szkoleniowymi, naukowymi i politycznymi w Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą, gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej, a także prowadzenie otwartej działalności bibliotecznej, a także działalność wydawnicza. Częścią Wnioskodawcy jest Akademia, której misją jest rozwój zawodowy pracowników administracji publicznej oraz pracowników sektora prywatnego poprzez udział w szkoleniach, warsztatach oraz kursach z zakresu stosunków międzynarodowych i dyplomacji. W ten sposób realizowane są zadania mające na celu doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych. Uczestnikami szkoleń są pracownicy kierowani zarówno przez jednostki sektora finansów publicznych jak i podmioty prywatne. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i nie posiada akredytacji w rozumieniu tych przepisów. Nie kształci również na poziomie wyższym.

Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do określenia właściwej stawki dla świadczonych usług szkoleniowych.

Z uwagi na przedstawione w niniejszej sprawie okoliczności należy zauważyć, że usługi szkoleniowe nie korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawca nie ma statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jednostki naukowej PAN, jednostki badawczo-rozwojowej ani uczelni.

Należy zatem rozważyć, czy usługi te podlegały zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT istotne jest – w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie, spełnienie dodatkowych warunków wynikających z tego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Dla uznania, czy dana usługa spełnia definicję usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, należy odnieść się do art. 44 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie to, którego przepisy weszły w życie w dniu 1 lipca 2011 r., wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zatem, jak wyżej wskazano, aby dane usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT muszą być one uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a – c tego przepisu.

Tym samym, dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885 z póżn. zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
   
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
   
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
      
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
      
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
      
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
      
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego i innych jednostek sektora finansów publicznych, pochodzące z innych źródeł, środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Zainteresowany we wniosku wskazał, że beneficjentami usług szkoleniowych byli pracownicy kierowani przez jednostki sektora finansów publicznych, którzy wykonywali zadania w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem celem świadczonych usług szkoleniowych było uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych urzędników administracji publicznej. Szkolenia te spełniały definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę skierowane były do podmiotu z sektora publicznego dysponującego środkami publicznymi (pochodzącymi z budżetu państwa), którymi pokrywał koszty tych szkoleń, wynagrodzenie Wnioskodawcy było wówczas finansowane w całości ze środków publicznych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

Tym samym, opisane usługi szkoleniowe, będące usługami kształcenia zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu dysponującego środkami publicznymi, finansowane w całości z tych środków, zwolnione były do dnia 31 grudnia 2013 r. od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

Odmienna klasyfikacja prawnopodatkowa dla określenia właściwej stawki podatku była w przypadku świadczenia usług szkoleniowych na rzecz podmiotów z sektora prywatnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 i 2 ustawy o P. do zadań Instytutu należy prowadzenie badań naukowych w zakresie spraw międzynarodowych oraz przygotowywania analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych z zakresu spraw międzynarodowych.

Zgodnie z art. 12 ustawy o P. w sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą do Instytutu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące instytutów badawczych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 roku o instytutach badawczych (Dz.U. z 2010 r. Nr 96, poz. 618 z późn. zm) instytutem badawczym w rozumieniu ustawy jest państwowa jednostka organizacyjna, wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym i ekonomiczno-finansowym, która prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe ukierunkowane na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce (...).

W myśl § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczył usługi szkoleniowe na rzecz podmiotów z sektora prywatnego w zakresie upowszechniania wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych. Z przepisu ww. rozporządzenia wynika, że zwolnione są usługi kształcenia świadczone przez instytuty badawcze.

Z uwagi na to, że w zakres zadań Zainteresowanego wchodzi prowadzenie badań naukowych w zakresie spraw międzynarodowych oraz to, że do Zainteresowanego mają zastosowanie odpowiednie przepisy dotyczące instytutów badawczych w zakresie struktury prawnej, organizacyjnej i ekonomiczno-finansowej tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że usługi w zakresie szkoleń pracowników sektora prywatnego dotyczące upowszechniania wiedzy z dziedziny współczesnych stosunków międzynarodowych korzystały do dnia 31 grudnia 2013 r. ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia, ponieważ były to usługi w zakresie kształcenia świadczone przez instytut badawczy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy stwierdza, że niniejsza interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego. W zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.