Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-18/14-2/KC
z 3 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• dokumentowania usługi doradczej i kosztów dodatkowych z nią związanych, dwiema odrębnymi fakturami – jest nieprawidłowe,
  
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usługi doradczej i kosztów dodatkowych dwiema odrębnymi fakturami, podstawy opodatkowania usługi głównej oraz prawa do odliczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka C. i Wspólnicy spółka komandytowa, dalej zwana Spółką, w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi prawne i w związku z ich świadczeniem nabywa usługi doradcze zewnętrznych konsultantów, w tym między innymi adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych, tłumaczy oraz innych konsultantów. Wykonanie powyższych usług jest dokumentowane fakturą i opodatkowane stawką podstawową 23%.

W związku z wykonywaniem usługi głównej przez konsultantów zewnętrznych w ramach zawartych umów cywilno-prawnych, ponoszą oni koszty dodatkowe, takie jak koszty przejazdów, spotkań business’owych z klientami Spółki, koszty podróży, itp. Niniejsze koszty są ponoszone przez konsultantów zewnętrznych w ich własnym imieniu i na ich rachunek.

Obciążenie Spółki powyżej opisanymi kosztami dodatkowymi jest dokumentowane odrębną fakturą, która uwzględnia opodatkowanie sumy kosztów dodatkowych poniesionych przez konsultanta zewnętrznego, w związku ze świadczoną usługą konsultancką, stawką podstawową 23%. W treści faktury dokumentującej obciążenie Spółki kosztami dodatkowymi jest odwołanie do stosownego paragrafu umowy zawartej z konsultantem zewnętrznym oraz do art. 29a ust. 6 pkt 2) Ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwaną Ustawą o VAT).

Wyżej wymienione usługi są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. są wykorzystywane przez Spółkę do świadczenia usług prawnych na rzecz klientów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nową definicją podstawy opodatkowania, w brzmieniu wprowadzonym do Ustawy o VAT w art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 2), dokumentowanie nabywanych usług od konsultantów zewnętrznych po 1 stycznia 2014 roku może zachować formę opisaną powyżej przy zachowaniu jednolitej stawki opodatkowania dla usługi głównej i kosztów dodatkowych w wysokości 23% i czy w związku z tym, Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT, wynikającego z faktur dokumentujących ww. usługi oraz faktur dokumentujących koszty dodatkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Spółki, nowa definicja podstawy opodatkowania wprowadzona w brzmieniu w art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 2) Ustawy o VAT jak poniżej:

„Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.”, ponadto,

„Podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy”

nie wskazuje na sposób ujęcia (zaprezentowania) na fakturze kwot należnych z tytułu wykonania usługi głównej oraz poniesionych kosztów dodatkowych w związku ze świadczeniem usługi głównej, ale mówi o włączeniu każdej z tych kwot do podstawy opodatkowania, tą samą stawką podatkową, tj.: właściwą dla usługi głównej.

Biorąc pod uwagę powyższej przytoczony przepis oraz dokumentację Spółki w zakresie nabywanych usług od zewnętrznych konsultantów, zdaniem Spółki, wykonanie przepisów art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 2) odbywa się w sposób prawidłowy, ponieważ koszty dodatkowe związane z wykonaniem usługi głównej są opodatkowane stawką właściwą dla opodatkowania usługi głównej, czyli stawką 23%.

Zdaniem Spółki, nie ma natomiast znaczenia, czy koszty dodatkowe będą zafakturowane odrębną fakturą, czy też zostaną objęte tą samą fakturą, co usługa główna.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących ww. usługi oraz faktur dokumentujących koszty dodatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie dokumentowania usługi doradczej i kosztów dodatkowych z nią związanych, dwiema odrębnymi fakturami oraz jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zatem dostawa towarów oraz świadczenie usług jako dwie podstawowe czynności opodatkowane podlegają, co do zasady, opodatkowaniu tylko wówczas, gdy wykonywane są odpłatnie oraz, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim właśnie charakterze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako polski podatnik VAT, w ramach prowadzonej działalności, świadczy usługi prawne i w związku z ich świadczeniem nabywa usługi doradcze zewnętrznych konsultantów, w tym m.in. adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych, tłumaczy oraz innych konsultantów. Wykonanie powyższych usług jest dokumentowane fakturą i opodatkowane stawką podatku 23%.

W związku z wykonywaniem usługi głównej przez konsultantów zewnętrznych w ramach zawartych umów cywilno-prawnych, ponoszą oni koszty dodatkowe, takie jak koszty przejazdów, spotkań z klientami Wnioskodawcy, koszty podróży, itp. we własnym imieniu i na ich rachunek.

Obciążenie Wnioskodawcy tymi kosztami dodatkowymi jest dokumentowane odrębną fakturą, która uwzględnia opodatkowanie sumy kosztów dodatkowych poniesionych przez konsultanta zewnętrznego, stawką podatku 23%. W treści tej faktury jest odwołanie do stosownego paragrafu umowy zawartej z konsultantem zewnętrznym oraz do art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy. Usługi są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. do świadczenia usług prawnych.

W związku z powyższym opisem, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w związku z nową definicją podstawy opodatkowania, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dokumentowanie nabywanych usług od konsultantów zewnętrznych może zachować formę przedstawioną powyżej, przy zachowaniu jednolitej stawki opodatkowania dla usługi głównej i kosztów dodatkowych w wysokości 23% i czy w związku z tym, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT, wynikającego z faktur dokumentujących ww. usługi oraz faktur dokumentujących koszty dodatkowe.

I tak, stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Słusznie wskazuje Wnioskodawca, że usługa główna wraz z usługami dodatkowymi i pomocniczymi stanowią całość, która przyjmuje stawkę właściwą dla usługi głównej, którą w opisanej sprawie stanowi usługa doradcza opodatkowana stawką podstawową VAT w wysokości 23%. Konsultanci zewnętrzni – adwokaci, radcowie prawni, doradcy podatkowi i tłumacze – świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi doradcze oraz obciążają go kosztami dodatkowymi, na wartość których, wystawiają odrębną, od usługi doradczej fakturę, chociaż faktycznie wydatki te dotyczą tej usługi głównej, jaką jest usługa doradcza.

Zatem koszty te stanowią świadczenia pomocnicze związane bezpośrednio z wykonywaniem przez konsultantów zewnętrznych na rzecz Wnioskodawcy usługi głównej. W takiej sytuacji, kwota kosztów dodatkowych stanowi element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu usługi doradczej, co oznacza, że konsultanci zewnętrzni są zobowiązani uwzględnić w podstawie opodatkowania świadczonych usług koszty dodatkowe, ponoszone przy wykonywaniu zleconej usługi doradczej dla Wnioskodawcy. Faktura dokumentująca usługę doradczą wraz z dodatkowymi kosztami, stanowiącymi element kalkulacyjny wykonywanej usługi głównej, powinna zawierać jedną kwotę, stanowiącą całość wynagrodzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii wystawiania dwóch odrębnych faktur na usługi doradcze i koszty dodatkowe uznać należy za nieprawidłowe.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej i przysługuje mu w zakresie w jakim są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku
wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;(…)
   
   
   

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca wskazał, że usługi nabywane od zewnętrznych konsultantów to usługi opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%, które są wykorzystywane są do świadczenia usług prawnych na rzecz klientów Wnioskodawcy, czyli również czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług, odsprzedawanych przez konsultantów zewnętrznych, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu  „Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).” oraz, że stroną wniosku o wydanie interpretacji jest Spółka – należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy a nie dla zewnętrznych konsultantów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.