Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-147/14-4/KC
z 13 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) uzupełnionym w dniu 31 marca 2014 r. (data wpływu 2 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 marca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (zwana dalej Spółką) dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahentów na terytorium Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednym z warunków zastosowania stawki podatku 0% jest posiadanie w dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy są to między innymi dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

Spółka w celu obniżenia kosztów działalności podjęła negocjacje cen usług z przewoźnikami (spedytorami). Kontrahenci są skłonni obniżyć ceny swoich usług pod warunkiem, że dokumenty przewozowe będą przesyłane faksem lub drogą elektroniczną bez przesyłania oryginału drogą pocztową.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 marca 2014 r. ( data wpływu 2 kwietnia 2014 r.) Spółka wskazała jedynie, że:

Na chwilę obecną Spółka, aby spełnić wymagania ustawy, otrzymuje w/w dokumenty w oryginale i tylko wówczas ma miejsce zastosowanie 0% stawki podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, posiadająca w swojej dokumentacji dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci wydruku otrzymanego faksem lub drogą elektroniczną oraz kopię faktury i specyfikację poszczególnych sztuk załadunku będzie uprawniona do zastosowania zerowej stawki VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Spółki, posiadanie dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci wydruku otrzymanego faksem lub drogą elektroniczną oraz kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk załadunku jest wystarczające do zastosowania zerowej stawki VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Ponadto, w myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako polski podatnik VAT, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahentów na terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazuje, przywołując art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, że obecnie, dla potrzeb takiej dostawy, dysponuje dokumentem przewozowym otrzymanym w oryginale, kopią faktury oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku i wówczas zastosowanie znajduje stawka podatku w wysokości 0%. Natomiast w celu obniżenia kosztów, Wnioskodawca negocjuje możliwość otrzymywania od przewoźników dokumenty przewozowe przesyłane faksem lub drogą elektroniczna, bez przesyłania oryginału drogą pocztową.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości opodatkowania swoich dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką podatku w wysokości 0%, kiedy będzie dysponować dokumentem przewozowym w postaci wydruku otrzymanego faksem lub drogą elektroniczną, kopią faktury oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z kolei w świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi zaś art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia do nabywcy.

Zatem, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Dokumenty powinny zawierać informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz faktycznie dostarczony do nabywcy, który znajduje się w innym kraju członkowskim niż Polska.

Wnioskodawca wskazuje, że dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahentów z UE, dysponuje oryginałem dokumentu przewozowego otrzymanym od przewoźnika, kopią faktury oraz specyfikacją ładunku. Poza tymi dokumentami nie zostały wskazane przez Wnioskodawcę żadne inne, dodatkowe dokumenty, które potwierdzałyby fakt otrzymania przez nabywcę towaru, który został wysłany przez Wnioskodawcę z Polski. Dokument przewozowy, na jaki powołuje się Wnioskodawca, to przede wszystkim dowód zawarcia umowy przewozu z przewoźnikiem czy spedytorem, który to dokument potwierdza fakt dostarczenia towaru do danego kraju, lecz nie wskazuje w sposób jednoznaczny, że nabywca towar otrzymał. Katalog dodatkowych dokumentów, wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy, umożliwia podatnikowi dokonującemu WDT uzupełnienie swoich dowodów, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia konkretnych towarów z Polski do kontrahenta z innego niż Polska kraju UE.

Z kolei żaden z przepisów ustawy o VAT nie wskazuje, w jakiej formie podatnik dokonujący WDT, jest zobowiązany gromadzić dowody, o których mowa w art. 42 ustawy. Formy dowodów nie wskazują również przepisy Ordynacji podatkowej. Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Oznacza to, że dopuszczalna jest każda forma dowodu. Nie ma zatem podstaw do odmowy mocy dowodowej dokumentom otrzymywanym w postaci innej niż oryginał, np. dokumentów elektronicznych załączonych do e-maila oraz faksu. Tym samym, dokumenty, na które wskazał Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie, dokumentujące dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, mogą być przez niego kompletowane w formie faksu czy wydruku z poczty elektronicznej, niemniej jednak nie potwierdzają one w sposób jednoznaczny dostarczenia towarów z terytorium kraju do nabywcy na terenie innego niż Polska kraju UE.

W odniesieniu do powyższego, Wnioskodawca nie ma możliwości opodatkowania swoich dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką podatku w wysokości 0%, dysponując dokumentem przewozowym w postaci wydruku otrzymanego faksem lub drogą elektroniczną, kopią faktury oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, ponieważ nie potwierdzają one w sposób jednoznaczny dostarczenia towarów do nabywcy - kontrahenta z kraju UE innego niż Polska. Bez znaczenia dla kwestii zastosowania stawki podatku w wysokości 0% pozostaje forma, w jakiej Wnioskodawca będzie gromadził ww. dokumenty.

Ponadto, należy wskazać, że z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), ustawodawca w art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy uchylił zapis dotyczący obowiązku posiadania kopii faktury dokumentującej transakcję dostawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.