Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-883/13-2/KC
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2013 r. (data wpływu 25.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy ze składu celnego za transakcje krajową oraz możliwości wyrejestrowania się przez podmiot zagraniczny, dokonujący dostawy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy ze składu celnego za transakcje krajową oraz możliwości wyrejestrowania się przez podmiot zagraniczny, dokonujący dostawy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest amerykańską spółką, która nie prowadzi działalności na terenie Polski. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i handel rozwiązaniami z zakresu zarządzania ciepłem wykorzystywanymi w osobistych systemach komputerowych, takich jak komputery stacjonarne, laptopy, drukarki, konsole gier wideo, jak również produktach niebędących komputerami osobistymi, w tym serwerach, urządzeniach sieciowych, aparaturach, środkach transportu i innego rodzaju elektronice użytkowej.

Wnioskodawca sprzedaje swoje towary, między innymi, polskim podatnikom podatku od towarów i usług (VAT), transportując swoje towary spoza terytorium Unii Europejskiej do składu celnego w Polsce. Towary te są przedmiotem dostawy na rzecz polskiego podatnika VAT, bez dokonywania ich odprawy celnej przez Wnioskodawcę, w ramach składu celnego.

Odprawa celna towarów dokonywana jest przez polskiego podatnika VAT jako ich importera. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce.

Przed dniem 1 kwietnia 2013 r. dostawy, o których mowa powyżej, były rozliczane przez kontrahentów Wnioskodawcy na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Na mocy zmienionych przepisów ustawowych dotyczących podatku VAT, od dnia 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dostawy towarów z uwzględnieniem polskiego VAT oraz składania deklaracji VAT-7 w odniesieniu do dostaw krajowych w rozumieniu Ustawy o VAT.

Wnioskodawca stosuje w odniesieniu do dostawy towarów stawkę podatku VAT w wysokości 0% z uwagi na fakt, że dostawy realizowane są w ramach składu celnego.

Wnioskodawca zamierza wyrejestrować się w Polsce jako podatnik VAT, aby móc wystawiać faktury nieuwzględniające VAT, a tym samym być zwolnionym z obowiązku składania deklaracji VAT-7. Stosowne obowiązki sprawozdawcze w zakresie VAT w odniesieniu do dostaw dokonywanych po wyrejestrowaniu przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego podatnika VAT wypełniane będą przez tego podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dostawy realizowane przez Wnioskodawcę w ramach składu celnego na rzecz klientów z Polski będących polskimi podatnikami VAT winny być uznane za dostawy krajowe podlegające, co do zasady, opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych?
2. Czy Wnioskodawca może wyrejestrować się jako podatnik VAT w Polsce?
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 będzie twierdzące, to czy po wyrejestrowaniu się Wnioskodawca mógłby wystawiać faktury nieuwzględniające polskiego VAT, a tym samym być zwolniony z obowiązku składania deklaracji VAT-7?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 24 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 177 z 2011 r. poz. 1054, ze zm.) - Ustawa o VAT, import towarów na terytorium kraju oraz krajowe dostawy towarów uważa się za czynności podlegające opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 19 ust. 9 Ustawy o VAT, w przypadku, gdy import towarów objęty jest procedurą składu celnego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności opłat celnych.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), stawkę podatku VAT 0% stosuje się do dostawy towarów w składzie celnym.

W związku z powyższym, wszelkie dostawy towarów realizowane w ramach polskiego składu celnego przed dokonaniem ich odprawy celnej i płatności należności celnych winny być uznawane za zwykłe dostawy krajowe (polskie), podlegające, co do zasady, opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych, z zastrzeżeniem zastosowania 0% stawki podatku zgodnie z Rozporządzeniem. Dlatego też dostawy realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz jego polskich klientów, będących polskimi podatnikami VAT, powinny być rozważane w oparciu o postanowienia Ustawy o VAT mające zastosowanie do dostaw krajowych.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., w przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny niezarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce, dokonuje dostaw krajowych na rzecz polskiego podatnika VAT, podatnik ten zobowiązany jest uregulować należny podatek VAT na zasadzie obciążenia odwrotnego. Jeżeli jednak przedsiębiorca zagraniczny, zarejestrowany jest na potrzeby VAT w Polsce i dokonuje dostaw krajowych na rzecz polskiego podatnika VAT, to przedsiębiorca zagraniczny zobowiązany jest uregulować należny podatek VAT jako polski podatnik VAT.

W takiej sytuacji przedsiębiorca zagraniczny zobowiązany jest wystawiać polskim podatnikom VAT faktury dotyczące dostaw krajowych, zgodnie ze stosownymi przepisami polskiego prawa podatkowego, w tym w szczególności Ustawy o VAT. Ponadto, przedsiębiorca zagraniczny podlega obowiązkom sprawozdawczym, w szczególności obowiązkom składania deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym, jako że Wnioskodawca został zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce to, począwszy od dnia 1 kwietnia 2013 r. stał się podatnikiem VAT w odniesieniu do dostaw realizowanych w ramach składu celnego na rzecz polskich klientów będących polskimi podatnikami VAT i nie ma możliwości w tym przypadku stosowania rozliczania VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest jego wyrejestrowanie dla celów podatku VAT. Wynika to z treści wyżej wymienionego art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku VAT, który mówi o dwóch kategoriach podatników VAT w odniesieniu do dostaw realizowanych przez przedsiębiorcę zagranicznego na rzecz polskiego podatnika VAT. Mianowicie, podatnik VAT przy tego typu dostawach może być (1) podatnikiem zagranicznym lub (2) polskim podatnikiem VAT, zależnie od tego, czy dany przedsiębiorca zagraniczny (1) jest, czy też (2) nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT. W omawianej sytuacji dostępne są obie te możliwości i, zdaniem Wnioskodawcy, może on zadecydować o wyrejestrowaniu się dla celów podatku VAT w Polsce.

W przypadku wyrejestrowania się przez Wnioskodawcę dla celów VAT w Polsce, przestanie on być podatnikiem VAT w Polsce, w odniesieniu do dostaw realizowanych na rzecz polskich podatników VAT (swoich klientów), zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku VAT, o ile nie będzie wykonywał innych czynności, które spowodują obowiązek zarejestrowania na potrzeby VAT w Polsce. W konsekwencji, nie będzie już zobowiązany sporządzać swoich faktur zgodnie z polskimi przepisami o VAT. Ponadto, nie będzie już zobowiązany do składania deklaracji VAT ani stosowania się do wszelkich innych polskich wymogów w zakresie sprawozdawczości VAT.

Podatek VAT z tytułu dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę po jego wyrejestrowaniu się dla celów VAT w Polsce na rzecz polskich klientów, będących polskimi podatnikami VAT, będzie regulowany przez tychże klientów na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Zważywszy, że dostawy w ramach składu celnego podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, wyrejestrowanie się przez Wnioskodawcę w Polsce dla celów VAT nie wpływa negatywnie na przychody budżet państwa.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że:

1. dostawy realizowane przez niego do składu celnego na rzecz polskich klientów będących polskimi podatnikami VAT winny być uznawane za dostawy krajowe podlegające, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych oraz, że
2. może wyrejestrować się dla celów podatku VAT w Polsce oraz, że
3. po wyrejestrowaniu się będzie mógł wystawiać faktury nieuwzględniające polskiego VAT, tym samym, być zwolniony z obowiązku składania deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   
   

Z art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, że dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia), czyli miejsca opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest amerykańską spółką, zarejestrowaną dla potrzeb VAT w Polsce, która nie prowadzi działalności na terytorium kraju. Wnioskodawca sprzedaje swoje towary, między innymi, polskim podatnikom podatku od towarów i usług, transportując towary spoza terytorium Unii Europejskiej do składu celnego w Polsce. Towary te są przedmiotem dostawy na rzecz polskiego podatnika VAT, bez dokonywania ich odprawy celnej przez Wnioskodawcę, w ramach składu celnego, gdyż odprawa celna dokonywana jest przez polskiego podatnika jako ich importera.

Przed dniem 1 kwietnia 2013 r. dostawy, o których mowa powyżej, były rozliczane przez kontrahentów Wnioskodawcy na zasadzie odwrotnego obciążenia. Na mocy zmienionych przepisów, od dnia 1 kwietnia 2013 r., Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dostawy towarów z uwzględnieniem polskiego VAT oraz składania deklaracji VAT-7 w odniesieniu do dostaw krajowych w rozumieniu Ustawy o VAT.

Wnioskodawca stosuje w odniesieniu do dostawy towarów stawkę podatku VAT w wysokości 0%, z uwagi na fakt, że dostawy realizowane są w ramach składu celnego. Wnioskodawca zamierza wyrejestrować się w Polsce jako podatnik VAT, aby móc wystawiać faktury nieuwzględniające VAT, a tym samym być zwolnionym z obowiązku składania deklaracji VAT -7. Stosowne obowiązki sprawozdawcze w zakresie VAT, w odniesieniu do dostaw dokonywanych po wyrejestrowaniu przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego podatnika VAT wypełniane będą przez tego podatnika.

W związku z tak przedstawionym stanem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy dostawy realizowane w ramach składu celnego na rzecz polskich podatników winny być uznane za dostawy krajowe podlegające, opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych i czy Wnioskodawca może wyrejestrować się jako podatnik VAT w Polsce oraz czy po ewentualnym wyrejestrowaniu się Wnioskodawca będzie mógł wystawiać faktury nieuwzględniające polskiego VAT.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu bądź zwolnieniu od podatku w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Na mocy art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U.UE.L.1992.302.1, z późn. zm.), zwany dalej WKC, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

Jak wynika z treści art. 98 ust. 1 WKC, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:

1. towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym ani środkom polityki handlowej;
2. towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem(…)

Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”. W tej sytuacji konieczne jest odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t.j. Dz.U. z 2009 Nr 12 poz. 67 ze zm.). Brak ustawowej definicji terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych.

Artykuł 1 ww. ustawy stanowi, że granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Obszary, nad którymi Rzeczpospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo - w rozumieniu tej ustawy - to jej terytorium.

Stosownie do § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.),  obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy:

1. towarów w składzie celnym, wprowadzonych do składu celnego z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju;
2. towarów objętych procedurą składu celnego.

Zatem skład celny, w świetle powołanej wyżej definicji, terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju. Sprowadzenie towarów spoza terytorium Unii Europejskiej do składu celnego, znajdującego się na terytorium Polski, mimo że objęte są procedurą składu celnego powoduje, że towary te znajdują się na terytorium kraju, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań dotyczących rozliczania transakcji, których przedmiotem są towary niewspólnotowe, znajdujące się w składzie celnym. Również samego składu celnego nie traktuje się eksterytorialnie.

W konsekwencji, dostawę towarów objętych procedurą składu celnego, należy uznać za dokonaną na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, stwierdzić należy, że skoro skład celny jest uznany za terytorium kraju, to Wnioskodawca sprzedając towary ze składu celnego, znajdującego się na terytorium Polski dla polskiego klienta – podatnika VAT, wypełnia przesłanki uznania tej czynności za opodatkowaną na terytorium Polski, zgodnie z art. 5 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy, sformułowana w pytaniu drugim, dotyczy możliwości wyrejestrowania się jako polski podatnik VAT.

Obowiązek rejestracji w Polsce dla potrzeb VAT został określony w art. 96 ustawy. Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że zgłoszenie rejestracyjne obowiązany jest złożyć ten podmiot, który, co do zasady, prowadzi działalność gospodarczą i zamierza wykonać czynność opodatkowaną, również podmiot nieposiadające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności ani stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, nawet wówczas, jeśli podatek od wszystkich tych czynności rozliczany jest przez nabywców towarów i usług z zastosowaniem mechanizmu odwróconego poboru.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. wprowadzono do art. 96 nowy ustęp 3a, w którym stwierdza się, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy ustanowili przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1. Ustanawia on wyjątek, w przypadku którego podmiot zagraniczny nie musi się w Polsce rejestrować dla celów VAT. Ma to miejsce w przypadku, w którym podatnik niemający w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności dokonuje importu towarów do Polski, przy czym importowane towary są przeznaczone do bezpośredniego ich wywozu do innego państwa członkowskiego. Taki podatnik, jeśli ustanowi przedstawiciela podatkowego, dla rozliczenia czynności związanych z przywozem towarów, nie musi się rejestrować dla celów VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że głównym przedmiotem jego działalności jest produkcja i handel rozwiązaniami z zakresu zarządzania ciepłem, wykorzystywanymi w osobistych systemach komputerowych, takich jak komputery stacjonarne, laptopy, drukarki, konsole gier wideo, jak również produktach niebędących komputerami osobistymi, w tym serwerach, urządzeniach sieciowych, aparaturach, środkach transportu i innego rodzaju elektronice użytkowej. Podaje również, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, gdzie nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz jedynie sprzedaje swoje towary na rzecz polskich podatników, transportując je spoza UE do składu celnego w Polsce. Z kolei to polski kontrahent Wnioskodawcy dokonuje importu zakupionych towarów.

Przed dniem 1 kwietnia 2013 r., mimo rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce, Wnioskodawca przedmiotowych dostaw nie rozliczał sam, lecz korzystał z mechanizmu odwrotnego obciążenia, tzn. jego polski nabywca towarów był podatnikiem z tytułu takiej transakcji.

Wskazać w tym miejscu należy, że na podstawie delegacji zawartej w art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy Minister Finansów, wydał rozporządzenie z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz.U. Nr 58, poz. 558 ze zm.). W przepisach tego rozporządzenia zwolniono z obowiązku rejestracji większość podmiotów zagranicznych. I tak, na podstawie § 1 pkt 1 lit. k rozporządzenia, obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonują transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

W sytuacji wyrejestrowania się, to również na podatniku ciąży obowiązek powiadomienia organu podatkowego o zakończeniu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z przepisem art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zawiadomienie o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych powinno zostać złożone na druku VAT-Z. Jego wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 55, poz. 539 ze zm.), które zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, skoro na Wnioskodawcy, z tytułu dokonywanych w Polsce dostaw, nie ciąży obowiązek posiadania statusu czynnego podatnika VAT, tym samym nie ma przeszkód by Wnioskodawca, pomimo dalszych dostaw na terytorium Polski, wyrejestrował się z podatku VAT i złożył druk VAT-Z.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

Pytanie trzecie, zadane warunkowo, w odniesieniu do kwestii możliwości wyrejestrowania się Wnioskodawcy z rejestru polskich podatników VAT, sprowadza się do potwierdzenia, czy w sytuacji, kiedy Wnioskodawca nie będzie posiadał statusu polskiego podatnika VAT, będzie mógł wystawiać faktury bez polskiego podatku a tym samym, będzie zwolniony z obowiązku składania deklaracji podatkowej VAT-7.

Przede wszystkim należy podkreślić, że skutkiem złożenia zawiadomienia przez podatnika jest wykreślenie go z rejestru podatników VAT. Tym samym, wszelkie obowiązki, wynikające z ustawy, jakie ciążą na podatniku podatku od towarów i usług, przestają obowiązywać. Wnioskodawca jako amerykański podmiot gospodarczy, po wyrejestrowaniu się, nie może wystawiać polskich faktur, gdyż tylko podatnik VAT czynny jest do tego uprawniony. W konsekwencji, jest również zwolniony z obowiązku składania polskich deklaracji podatkowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego również uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.