2014.03.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-16/14-2/KT
z 25 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu ciężarowego oraz paliwa do jego napędu - jest prawidłowe;

uznania mocy wiążącej wydanej interpretacji dla spraw innych niż objęta niniejszym wnioskiem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu ciężarowego oraz paliwa do jego napędu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Czynny podatnik podatku VAT planuje dokonać w 2014 roku nabycia pojazdu ciężarowego klasy/kategorii N1, który opuścił fabrykę jako auto osobowe, a następnie został przebudowany zgodnie z dyrektywą 2007/46/UE - Rozporządzenie Komisji (UE) i sprzedany jak auto ciężarowe w klasie/kategorii N1.

Ciężarowy rodzaj pojazdu, dopuszczalna ładowność pojazdu (ponad 500 kg) oraz liczba miejsc (siedzeń usytuowanych w dwóch rzędach) więcej niż 2 wraz z miejscem kierowcy, określona będzie na podstawie dokumentów krajowych wydanych zgodnie z polskimi przepisami prawa o ruchu drogowym: dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu.

Wnioskodawca (nabywca) jest zarejestrowanymi czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Pojazd wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, czyli czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pojazd nie ma ciężarowego świadectwa homologacji typu pojazdu ani zwolnienia z obowiązku posiadania świadectwa homologacji typu tego pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zdaniem Ministerstwa Finansów, zgodnie z opisem zawartym w punkcie 68 tego wniosku Wnioskodawca będzie posiadał od 1 stycznia 2014 r.:

prawo do odliczenia od zakupu takiego pojazdu pełnej kwoty podatku VAT określonej na fakturze lub pełnej kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub pełnej kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca;
prawo do odliczania od zakupu paliwa do tego pojazdu pełnej kwoty podatku VAT określonej w fakturze;
prawo do odliczeń opisanych w pkt 1 i 2 będzie posiadał Podatnik, nawet jeśli pojazd nie ma ciężarowego świadectwa homologacji typu dla tego pojazdu ani też zwolnienia z obowiązku posiadania świadectwa homologacji tego pojazdu?

Czy, jeśli stanowisko Podatnika potwierdzone tą interpretacją indywidualną jako prawidłowe jest wiążące, co do zasady, to obejmuje każdy pojazd spełniający opisane w zapytaniu kryteria?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, taki pojazd jak opisano powyżej w punkcie 68 wniosku, spełni od 1 stycznia 2014 r. warunki pojazdu ciężarowego zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 6 c) oraz ust. 4. ustawy o podatku od towarów i usług i będzie uprawniał Podatnika od tej daty do wszelkich związanych z tym praw i odliczeń, takich jak:

prawo do odliczenia od zakupu takiego pojazdu pełnej kwoty podatku VAT określonej na fakturze lub pełnej kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub pełnej kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca;
prawo do odliczania od zakupu paliwa do tego pojazdu pełnej kwoty podatku VAT określonej w fakturze;
prawo do odliczeń opisanych w pkt 1 i 2 przysługiwać będzie Podatnikowi, nawet jeśli pojazd nie ma ciężarowego świadectwa homologacji typu dla tego pojazdu ani zwolnienia z obowiązku posiadania świadectwa homologacji tego pojazdu.

Jeśli stanowisko podatnika potwierdzone tą interpretacją indywidualną jest prawidłowe, to co do zasady rozciąga się na każdy pojazd spełniający opisane w zapytaniu kryteria.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu ciężarowego oraz paliwa do jego napędu – oraz nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania mocy wiążącej wydanej interpretacji dla spraw innych niż objęta niniejszym wnioskiem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 – w myśl art. 9 ust. 1 ustawy – rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei na mocy art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, a także niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczaniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz odliczaniem paliwa do samochodów regulują przepisy art. 86a oraz art. 88a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku nabycia:

samochodów osobowych,
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 88a ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Na podstawie art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86a ust. 4 ustawy, zmienionego przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) oraz z dniem 22 czerwca 2013 r. przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2012 r., poz. 1448) -dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że, co do zasady, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątki, które wymienione zostały w art. 86a ust. 2 ustawy.

Na mocy wyjątku przewidzianego w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. prawo do odliczenia nie jest ograniczone m.in. w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowców wynosi 3 lub więcej miejsc do siedzenia - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg.

Z brzmienia omawianego przepisu wynika, że wyjątek powyższy ma zastosowanie do innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełniających kryteria, o których mowa w tym przepisie. Przy czym, dla spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy ustawodawca odsyła do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Trzeba zatem wskazać, że na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137, z późn zm.), dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego z w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. (…)

Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, rejestracji dokonuje się na podstawie m.in. karty pojazdu, jeżeli była wydana.

Stosownie do art. 77 ust. 1 tej ustawy, producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (art. 77 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz.U. z 2003 r. Nr 189, poz. 1857, z późn. zm.) - wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym - wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1448) oraz dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu, o którym mowa w art. 72 ust. 2a ustawy.

Należy też wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

świadectwa homologacji typu zachowują ważność do czasu wygaśnięcia;
świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, zachowują ważność;
decyzje zwalniające z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane;
wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu zachowują ważność;
wyciągi ze świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem zachowują ważność;
odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność.

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy, dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Na mocy art. 10 ust. 4 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 i 6 stosuje się odpowiednio na potrzeby art. 86a ust. 2 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany i czynny podatnik podatku od towarów i usług, planuje dokonać w 2014 roku nabycia pojazdu ciężarowego klasy/kategorii N1.

Pojazd ten opuścił fabrykę jako auto osobowe, a następnie został przebudowany zgodnie z dyrektywą 2007/46/UE - Rozporządzenie Komisji (UE) i sprzedany jak auto ciężarowe w klasie/kategorii N1. Ciężarowy rodzaj pojazdu, dopuszczalna ładowność pojazdu (ponad 500 kg) oraz liczba miejsc (siedzeń usytuowanych w dwóch rzędach) więcej niż 2 wraz z miejscem kierowcy, określona będzie na podstawie dokumentów krajowych wydanych zgodnie z polskimi przepisami prawa o ruchu drogowym, tj. dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu.

Pojazd ten nie ma ciężarowego świadectwa homologacji typu pojazdu ani zwolnienia z obowiązku posiadania świadectwa homologacji typu tego pojazdu.

Jak wskazał Wnioskodawca, opisany pojazd wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, czyli czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany pojazd spełni warunki pojazdu ciężarowego od dnia 1 stycznia 2014 r. zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 6 c) oraz ust. 4 ustawy i Wnioskodawca będzie miał od tej daty prawo do odliczenia od zakupu pojazdu pełnej kwoty podatku VAT określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz prawo do odliczania pełnej kwoty podatku VAT od zakupu paliwa do tego pojazdu.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby ograniczenie w odliczeniu pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, a także nabycia paliwa do jego napędu, nie miało zastosowania, pojazd ten winien spełniać warunki przewidziane w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2014 r. podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na podstawie 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - z faktur dokumentujących nabycie pojazdu samochodowego oraz paliwa nabywanego do napędu tego samochodu, kiedy w pojeździe tym liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 3 lub więcej i dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Ponadto, spełnienie tych warunków określone powinno być w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Wobec uzależnienia przez ustawodawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego od dopuszczalnej ładowności pojazdu i liczby miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 6 ustawy, kluczowego znaczenia nabiera przepis art. 10 ust. 4 w zw. art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. Przepis ten stanowi, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przepis, zgodnie z którym wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu a także odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność - stosuje się odpowiednio. Przy czym, w art. 10 ust. 2 tej ustawy prawodawca wskazuje, że dokumenty te stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca planuje nabycie samochodu klasy/kategorii N1. Dopuszczalna ładowność pojazdu (ponad 500 kg) oraz liczba miejsc (więcej niż 2 siedzenia wraz z miejscem kierowcy) wraz z informacją, że jest to pojazd ciężarowy, wynikać będzie – jak wskazał Wnioskodawca - z polskich dokumentów wydanych na podstawie ustawy Prawo o ruchu drogowym, tj. karty pojazdu i dowodu rejestracyjnego pojazdu.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą do rejestracji pojazdu jest m.in. wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu. Wnioskodawca w niniejszym wniosku wskazuje, że nabyty samochód w polskich dokumentach wydanych zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym: karcie pojazdu i dowodzie rejestracyjnym tego pojazdu będzie posiadał informację o dopuszczalnej ładowności pojazdu (większej niż 500 kg) oraz liczbie miejsc (więcej niż 2 miejsca siedzące wliczając kierowcę). Zatem należy stwierdzić, że aby przy rejestracji pojazdu uzyskać stosowny wpis w dokumentach dotyczących tego samochodu, należy przedłożyć wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania, wskazujące na spełnienie warunków technicznych pojazdu. Wpisu parametrów technicznych pojazdu dokonuje się na podstawie przedłożonych dokumentów, wśród których znalazł się wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. W sytuacji braku tych dokumentów organ rejestrujący pojazd nie zawrze informacji dotyczących parametrów technicznych pojazdu określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług w karcie pojazdu i dokumencie dopuszczającym pojazd do ruchu.

Ustawodawca w przepisie art. 86a ust. 4 ustawy literalnie odsyła w zakresie spełnienia warunków określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym. Natomiast przepis art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (zmieniającej również art. 86a ust. 4 ustawy o VAT) stanowi, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się odpowiednio wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu i odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, które zachowują ważność. Tym samym, poprzez odesłanie do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym oraz wskazanie w ustawie zmieniającej, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się odpowiednio wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu i odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, ustawodawca stanowi o wymogu spełnienia wymogów technicznych pojazdu w dokumencie, jakim jest wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania.

W świetle powyższych rozważań, skoro w analizowanych okolicznościach nabyty przez Wnioskodawcę samochód w polskich dokumentach wydanych na podstawie przepisów Prawo o ruchu drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny) będzie posiadał określoną w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy dopuszczalną ładowność i liczbę miejsc, zatem pojazd ten spełniał będzie wymagania wyłączające powyższy samochód z ograniczonego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Tym samym, spełnienie powyższych warunków będzie uprawniało Wnioskodawcę – w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury zakupu samochodu, o którym mowa we wniosku, a także z faktur dokumentujących nabycie paliwa do jego napędu.

Z uwagi na powołane uregulowania na tle przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że skoro dopuszczalna ładowność pojazdu (ponad 500 kg) oraz wskazana liczba miejsc (więcej niż 2 miejsca siedzące wliczając kierowcę) wraz z informacją, że jest to samochód ciężarowy, wynika z danych zawartych w krajowych dokumentach wydanych zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny), zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego samochodu oraz prawo do odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego pojazdu.

Uprawnienie to przysługuje Wnioskodawcy niezależnie od faktu, że nie posiada On świadectwa homologacji typu dla tego pojazdu ani zwolnienia z obowiązku posiadania takiego świadectwa, skoro spełnione będą kryteria, określone ww. przepisami Prawa o ruchu drogowym oraz art. 86a ust. 2 pkt 6 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (punkty nr 1-3 zapytania) uznaje się za prawidłowe.

W odniesieniu do stwierdzenia Wnioskodawcy, że: „Jeśli stanowisko podatnika potwierdzone tą interpretacją indywidualną jest prawidłowe, to co do zasady rozciąga się na każdy pojazd spełniający opisane w zapytaniu kryteria”, tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W myśl art. 14b § 3 ww. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (...).

Organ podatkowy jest zatem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Analizując instytucję interpretacji indywidualnych, warto zwrócić szczególną uwagę na fakt, że jest to pewna forma udzielenia informacji. Wydana interpretacja indywidualna zawiera wyłącznie informację o sposobie zastosowania przepisów prawa podatkowego w konkretnej sytuacji. Organ podatkowy wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jego rola sprowadza do przedstawienia poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej.

Oznacza to, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, a więc należy je traktować indywidualnie. Innymi słowy, interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa.

Tym samym, wydana interpretacja dotyczy tylko konkretnej sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, nie stanowi zaś źródła stosowania prawa w odrębnych – od przedstawionego we wniosku – stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin