Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-217/14-4/AP
z 26 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 7 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie zatrudniony przez pracodawcę - jest prawidłowe,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie bezrobotny - jest prawidłowe,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie prowadził działalność gospodarczą - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie zatrudniony przez pracodawcę,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie bezrobotny,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie prowadził działalność gospodarczą,

oraz dotyczący możliwości umieszczenia darmowej aplikacji w sklepie (…).

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 29 kwietnia 2014 r. nr ILPB1/415-217/14-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 29 kwietnia 2014 r., skutecznie doręczono w dniu 2 maja 2014 r., natomiast w dniu 7 maja 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 6 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o pisemne wyjaśnienie, w jaki sposób rozliczać dochód z oprogramowania sprzedawanego w „A”.

Zainteresowany jest osobą bezrobotną. Wykorzystując swoje predyspozycje zawodowe jako programista, chciał sprzedawać napisaną przez siebie aplikację na urządzenia z systemem „X” w internetowym sklepie. Wyżej wymieniony sklep oferuje szerokie możliwości sprzedaży w państwach na całym świecie z uwzględnieniem podatku VAT. Użytkownicy dokonują zakupu w sklepie, który pobiera prowizję ze sprzedaży i przekazuje pieniądze na konto twórcy aplikacji lub reprezentującej go firmy.

Zakłada się, że statusy zatrudnienia Wnioskodawcy mogą być różne. Przykładowo aplikacja będzie przynosić dochody przez 5 lat, przez 0,5 roku Wnioskodawca będzie osobą bezrobotną, po tym okresie przez 3 lata zostanie zatrudniony przez pracodawcę, a później przez 1,5 roku uzyska płynność finansową i będzie prowadzić własną firmę.

Wnioskodawca wskazał, że Zainteresowanego i pracodawcę będzie łączyła umowa o pracę. Prawa autorskie z aplikacji, której dotyczy zapytanie, nie będą przedmiotem stosunku pracy. Kod źródłowy aplikacji pozostanie własnością Wnioskodawcy. A jest pośrednikiem między programistą a nabywcą aplikacji. Nabywcami aplikacji są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują przelewu za aplikacje na konto A. A po pobraniu prowizji dokonuje wpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie uzyskiwał zasiłek dla bezrobotnych.

Na pytanie, czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedawałby napisaną przez siebie aplikację, odpowiedział twierdząco. Aplikacja byłaby sprzedawana tylko za pośrednictwem sklepu A.

Tut. Organ wskazuje, ze opis zdarzenia przyszłego wynika z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczać się z Urzędem Skarbowym, kiedy:

1. będzie zatrudniony przez pracodawcę,
2. będzie bezrobotny,
3. założyłby własną działalność gospodarczą?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, własna aplikacja powinna być traktowana podobnie jak obraz namalowany przez malarza czy książka napisana przez powieściopisarza. Wnioskodawca jest twórcą aplikacji, do której ma pełne prawa autorskie. Aplikacja Wnioskodawcy może przynieść Zainteresowanemu różny zysk, może ją odsprzedać innym osobom albo zachować tylko dla siebie.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że we wszystkich opisanych sytuacjach aplikacja byłaby rozliczana z tytułu praw autorskich. Zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych program komputerowy może być przedmiotem prawa autorskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie zatrudniony przez pracodawcę - jest prawidłowe,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie bezrobotny - jest prawidłowe,
• opodatkowania Wnioskodawcy w sytuacji, gdy będzie prowadził działalność gospodarczą - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

Stosownie do treści art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie natomiast z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
• plastyczne;
• fotograficzne;
• lutnicze;
• wzornictwa przemysłowego;
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
• muzyczne i słowno-muzyczne;
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
• audiowizualne (w tym filmowe).
  
  

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji), stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedawać oprogramowanie za pośrednictwem A. Będzie to napisana przez Wnioskodawcę aplikacja na urządzenia z systemem „X”.

Tut. Organ zauważa, że w myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z treścią art. 74 ust. 4 ww. ustawy, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą rozliczania przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży wskazanej w treści wniosku aplikacji w sytuacji, gdy będzie zatrudniony na umowę o pracę. Wskazał przy tym, że prawa autorskie z aplikacji nie będą przedmiotem stosunku pracy, który będzie łączył Zainteresowanego z pracodawcą. Co więcej, nabywcami aplikacji są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, tut. Organ zauważa, że wskazane przez Wnioskodawcę oprogramowanie - aplikacja na urządzenia y - stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

W związku z tym, przychody z tytułu sprzedaży aplikacji Wnioskodawca winien zaliczyć do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Zatem należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż aplikacji w sytuacji, gdy Zainteresowany będzie zatrudniony na umowę o pracę, skutkować będzie powstaniem przychodu z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sytuacji, gdy będzie zatrudniony przez pracodawcę, jest prawidłowe.

W złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca zadał również pytanie dotyczące tego, jak powinien rozliczać przychody ze sprzedaży wskazanej aplikacji w sytuacji, gdy będzie bezrobotny. Wskazał przy tym, że jako osoba bezrobotna będzie otrzymywał zasiłek dla bezrobotnych.

W odniesieniu do powyższej sytuacji tut. Organ wskazuje, że posiadanie statusu osoby bezrobotnej nie wpływa na sposób kwalifikacji przychodów ze sprzedaży oprogramowania. W takim przypadku przychody te należy kwalifikować analogicznie, jak w sytuacji przedstawionej powyżej, tj. dotyczącej sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie zatrudniony przez pracodawcę.

W związku z tym, sprzedaż aplikacji w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie bezrobotny, skutkować będzie powstaniem po stronie Zainteresowanego przychodu z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sytuacji, gdy będzie bezrobotny, jest prawidłowe.

Tut. Organ zauważa, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca rozważa również sytuację, w której w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie sprzedawał napisaną przez siebie aplikację.

W odniesieniu do powyższej kwestii tut. Organ wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody z majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, były uzyskiwane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeżeli zatem podatnik uzyskuje przychody z praw majątkowych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, to przychód uzyskany z tego tytułu zaliczany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie sprzedawał napisane przez siebie oprogramowanie, wówczas osiągnie przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym przychód (dochód) z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania przychodów z tego źródła.

Na powyższe rozstrzygniecie nie ma wpływu to, że oprogramowanie jest „utworem” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ sprzedaż oprogramowania w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej skutkuje powstaniem przychodu z źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 tej ustawy, tj. z praw majątkowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sytuacji, gdy będzie prowadził działalność gospodarczą, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że wniosek zainteresowanego w części dotyczącej możliwości umieszczenia darmowej aplikacji w sklepie A został rozstrzygnięty pismem z dnia 26 maja 2014 r. nr ILPB1/415-217/14-5/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.