Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-12/14-6/KOM
z 10 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lutego 2014 r. Nr IPPP2/443-12/14-2/KOM (skutecznie doręczone w dniu 6 marca 2014 r.) oraz pismem z dnia 28 marca 2014 r. (data wpływu 1 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 marca 2014 r. Nr IPPP2/443-12/14-4/KOM (skutecznie doręczone w dniu 24 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz obowiązku sporządzenia spisu z natury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz obowiązku sporządzenia spisu z natury.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lutego 2014 r. Nr IPPP2/443-12/14-2/KOM (skutecznie doręczone w dniu 6 marca 2014 r.) oraz pismem z dnia 28 marca 2014 r. (data wpływu 1 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 marca 2014 r. Nr IPPP2/443-12/14-4/KOM (skutecznie doręczone w dniu 24 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w celu uzyskania informacji, jakie kroki powinny być podjęte by zamknąć indywidualną działalność gospodarczą i otworzyć nową spółkę cywilną, udała się do Urzędu Dzielnicy. Z informacji jakie uzyskała wynikło że dotychczasowa działalności nie ulegnie zamknięciu, tylko przekształceniu w spółkę cywilną i jest zobowiązana sporządzić umowę spółki i wypełnić odpowiednie formularze.

Następnie Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego w celu uzyskania informacji jak ma postąpić jako czynny podatnik podatku VAT. Przedmiotem zainteresowania była kwestia czy w momencie założeniem spółki, jest zobowiązana zrobić remanent i czy od wartości towaru, który będzie wniesiony aportem do nowej spółki, będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT. Zainteresowana uzyskała informację od urzędnika Urzędu Skarbowego, że musi zrobić remanent likwidacyjny i będzie zwolniona od płacenia podatku VAT.

Po uzyskaniu wszelkich niezbędnych informacji Wnioskodawczyni podjęła następujące kroki:

• w dniu 18 sierpnia 2013 r. została podpisana umowa spółki cywilnej, pomiędzy Podatniczką a córką. Przedmiotem spółki jest handel materiałami przemysłowymi. Skutkiem założenia nowej spółki była likwidacja indywidualnej działalności gospodarczej, której przedmiotem handlu był ten sam towar co w nowej powstałej spółce cywilnej. Wkładem w nową spółkę ze strony Wnioskodawczyni był pawilon 18 m² z wyposażeniem i towarem na kwotę 60.000 zł, zaś wkładem w spółkę ze strony córki, jest praca własna.
  

• w Urzędzie Dzielnicy Wnioskodawczyni złożyła stosowne deklaracje w celu przekształcenia dotychczasowej indywidualnej działalności gospodarczej w spółkę cywilną. W Urzędzie Skarbowym Zainteresowana złożyła wniosek o nadanie nowego numeru NIP dla spółki cywilnej oraz opłaciła podatek PCC od umowy,
  

• w dniu 31 sierpnia 2013 r. został zrobiony remanent,
  

• w dniu 2 września 2013 r. został złożony VAT-Z, zaś we wrześniu została złożona ostatnia deklaracja VAT-7 za miesiąc sierpień 2013 r. z dotychczasowej indywidualnej działalności gospodarczej.
  
  
  

Na początku grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni dostała wezwanie do Urzędu Skarbowego w celu wyjaśnienia braku deklaracji za miesiąc wrzesień 2013 r.

Podczas wyjaśnienia ponownie sytuacji Wnioskodawczyni, kierownik działu VAT poinformowała Podatniczkę o wątpliwościach, czy powinna płacić podatek VAT od remanentu i poleciła żeby zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej o indywidualną interpretację podatkową.

W sytuacji gdy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana zapłacić podatek VAT od remanentu to nie będzie go mogła odliczyć w nowej spółce cywilnej, ponieważ nie jest ona na tym momencie zobowiązana do płacenia podatku VAT z racji nie osiągnięcia minimum dochodów w poprzednim roku, tj. 150 000 zł (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

Pismem z dnia 28 marca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła złożony wniosek i wskazała, że przedmiotem aportu do spółki cywilnej było całe przedsiębiorstwo, które było przedmiotem indywidualnej działalności gospodarczej. W skład aportu wchodziły wszystkie składniki majątkowe (pawilon, wyposażenie, towar).

Ponadto Zainteresowana poinformowała, że spółka cywilna kontynuuje działalność w zakresie identycznym jak dotychczasowa indywidualna działalność gospodarcza. Wartość remanentu likwidacyjnego wyniosła: 42.593,96 zł netto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 10 marca 2014 r.):

1. Czy od wniesienia aportem przedsiębiorstwa do nowej spółki cywilnej Zainteresowana jest zobowiązana zapłacić podatek VAT?
   
2. Czy od wartości remanentu likwidacyjnego z poprzedniej indywidualnej działalności gospodarczej Zainteresowana jest zobowiązana do zapłacenia podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 28 marca 2014 r.):

Ad. 1.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa jest zwolnione z opodatkowania.

Ad. 2.

Na mocy artykułu 14 ustawy o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem podlegają towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania działalności gospodarczej.

Jeżeli przedmiotem aportu jest całe przedsiębiorstwo to czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy. Aport dla celów VAT traktuje się tak samo jak sprzedaż, tj. jak dostawę towarów lub świadczenie usług. Zasadniczo zatem aporty podlegają opodatkowaniu, poza pewnymi wyjątkami (np. nie podlega VAT aport przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro przedmiotem aportu było całe przedsiębiorstwo (ze wszystkimi jego składnikami majątku) więc czynność ta jest zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (…).

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wniosła aportem do spółki cywilnej wszystkie składniki majątku wykorzystywane w dotychczasowej działalności gospodarczej m.in. pawilon, towar, wyposażenie. Zawiązana spółka będzie prowadzić działalność gospodarczą w takim samym zakresie, jak dotychczasowa działalność gospodarcza.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, czynność aportu całego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego przez Wnioskodawczynię do spółki cywilnej – jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym czynność ta wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego
   
   

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (art. 14 ust. 2).

Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 5).

W analizowanej sprawie całość przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni przed zakończeniem działalności gospodarczej została wniesiona aportem do spółki cywilnej, co oznacza, że na dzień zaprzestania działalności Zainteresowana nie posiadała żadnych towarów ani składników majątkowych. Tym samym wartość remanentu likwidacyjnego wyniosła „0”. Przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy odnosi się do towarów, będących w posiadaniu podatnika w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. U Wnioskodawczyni nie wystąpił obowiązek, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, a zatem nie była zobowiązana do sporządzenia spisu z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy.

Zatem za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, że wniesienie aportem przedsiębiorstwa do spółki cywilnej będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Jak wskazano powyżej, czynność ta zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można także zgodzić się z Wnioskodawczynią, że ciążył na niej obowiązek sporządzenia spisu z natury, gdyż jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – Wnioskodawczyni nie była w posiadaniu żadnych składników majątkowych, które mogłyby zostać uwzględnione w spisie z natury, gdyż zostały one wniesione aportem do spółki cywilnej wraz z całym przedsiębiorstwem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz obowiązku sporządzenia spisu z natury. W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT przez spółkę cywilną zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.